We zijn net terug van onze eerste IUI na onze miskraam. Het lijkt er op dat de rollen deze cyclus opeens omgekeerd waren Ik had uit mezelf (zonder Clomid! ) een mooie grote follikel, LH piek op dag 14 (zaterdag) en toen 's avonds Pregnyl gezet. En vanochtend vroeg de IUI. Helaas was de zaadkwaliteit van mijn man niet om te juichen. Zo'n 6,9 miljoen met de beweeglijkheid van een oud vrouwtje met een rollator Een behoorlijke tegenvaller, vooral omdat hij voorheen bijna altijd dansend superzaad had Hij baalt enorm, was zelfs vreselijk kwaad op zichzelf. En ik weet niet hoe ik hem moet troosten. Ik stamelde alleen maar "we hebben er maar eentje nodig" en "het is nog steeds meer dan genoeg". Maar ondertussen voel ik me ook verdrietig, alleen durf ik dat niet te laten merken als hij zich zo rot voelt. Alle druk en emoties die we voelden zullen ook niet geholpen hebben vanochtend. De katheter ging er moeizaam in en ik begon te bloeden (heb nog steeds wat krampen). Dus nu is de lieve schat ook nog bezorgd om me Ik weet even niet wat ik moet zeggen en hoe ik hem op kan vrolijken. Normaal gesproken ben ik het "probleem", dus dit is onbekend terrein voor ons
Ik weet niet zo goed hoe je het moet doen, maar ik weet wel hoe het bij ons was toen even leek dat mijn vriend het probleem was... Hij voelde zich maar een halve man op dat moment en voelde echt alsof hij had gefaald. Hij kon daar maar moeilijk mee om gaan. Uiteindelijk hebben wij er heel veel over gesproken, over onze beide gevoelens. En omdat het bij mij ook allemaal niet zo fantastisch liep snapte ik zijn gevoel wel (al denk ik dat het voor een man veel en veel erger is). Wij hebben toen onderzoek gedaan op internet waarom de kwaliteit slecht kon zijn en dat hielp wel een beetje. Gevoel ging niet weg, maar er kwam een soort van acceptatie... Misschien dat je er wat feiten bij kunt halen, bijv als een man koorts heeft gehad dan heeft dat al invloed op de kwaliteit en zo. Er zijn meerdere mogelijke oorzaken aan te wijzen waar hij niks aan kan doen. Misschien als je hem die laat lezen/uitlegt dat hij er dan beter mee om kan gaan. Iedere man heeft wel eens een slechte dag... maar mijn advies is praten, praten, praten.... over allebei jullie gevoelens... Hij wil jou steunen waarschijnlijk en jij hem, maar dat gaat niet zo makkelijk als je niet precies weet wat er in elkaars hoofd om gaat
Iedereen heeft wel eens zo'n momentje.. Blijf positief tegen hem en idd je hebt er maar 1 nodig. De 1 wordt van weet niet hoeveel miljoen zaadjes zwanger en ik, van 'maar' 2,8 miljoen, ook onder het gemiddelde en er werd ook gezegd dat we ws nog een keer terug moesten komen! Blijf praten met elkaar, wees lief voor elkaar en probeer moed te houden in de wachtweken! Sterkte!
Inderdaad iedereen heeft af en toe een down moment en natuurlijk heel logisch. De MMM valt zeker niet mee. Blijven praten met elkaar en wil dit niet schaam je niet om hulp te zoeken daarvoor. Sterkte en kop op!
We hebben allemaal onze teleurstellingen. De een vaker dan de ander. Maar daar veranderd niks aan de situatie. Als het bij ons mislukt ga ik lekker zitten janken en chocola erbij. Mijn vriend probeert het op zijn manier weg te zetten. Blijf veel praten en wees lief voor elkaar. Uiteindelijk zou het goed moeten komen. Bij ons ligt het tot nu toe aan niemand. Maar dat maakt de boel ook allemaal onzeker.. Probeer het te zien dat alles uiteindelijk goed komt. Kan alleen lang duren.. maar dat is het dan waard!
(Bedankt voor de reacties!!) Wat voel ik me een ontzettende trut zeg Gisteravond probeerde ik met 'm te praten, maar dat lukte niet. Hij is totaal geen prater...en ik ook niet (maar ik probeer het wel), dus dat loopt dan niet lekker. Dus ik liet het daarna rusten. Schijnbaar probeerde hij z'n excuses aan te bieden toen we in bed lagen en ik al sliep/wegdommelde En toen zei ik "maakt niet meer uit, deze ronde wordt nu toch een fail" Ik kan het me heeeel vaag herinneren dat ik dat mompelde. Het is ook hoe het voor mij op dit moment voelt, ik ben ook teleurgesteld...maar ik was niet van plan om hem dat te laten weten! Hij voelt zich al rot genoeg Ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan; wat ontzettend stom van me :x
Iedereen zegt wel eens wat rots. Tis natuurlijk ook niet niks!!!! Ik vergeet ook wel eens dat niet ik alleen teleurgesteld ben maar mijn vriend ook. Tis wel goed om dat elkaar te laten merken. Dat je je gevoel er over met hem deelt. Ik ben echt geen prater. Ga liever een dag boos doen maar dat is lekker onredelijk. Ga even bij mn vriend janken en bleren hoe onredelijk en oneerlijk het allemaal is. Mijn vriend is dan blij dat ik naar hem kom met mn issues. Misschien kan je dat vanavond als nog doen
Vandaag eerste IUI.. Mijn man had 300.000 goede zaadjes.. Officieel te weinig... M'n vriend baalde als een stekker.. Ik weet ook niet wat ik nou wel of niet moet zeggen.. 😔 succes in ieder geval...
Wij hebben vorige week te horen gekregen dat mijn vriend maar 1 miljoen zaadjes heeft en dat we via ICSI meer kansen hebben om zwanger te worden. Voor mij een enorme schok, mijn vriend is heel nuchter en dat vind ik weer lastig. Ik kan me niet voorstellen dat hij zich niet rot voelt of zich schaamt. Hij zegt 'Ja wat doe je er aan' en als ik vraag hoe denk je over het ICSI traject 'ja dat zien we dan wel'. Hij vind het zo lastig om te praten over zijn gevoel, ik ben weer een grote prater. Hopelijk is de poging alsnog gelukt, en hebben jullie over 2 weken een mooie test in handen.
Ochgerm... wat sneu voor de mannen... Hier altijd de meest uiteenlopende uitslagen! Maar nooit echt hoog. Hoogste is geweest 15 miljoen. Daarvan was ik zwanger en het meisje is inmiddels 14.5 maand. Het laagste is 0.75 geweest (dus onder het miljoen) en daarvan ben ik nu ook zwanger!! Gelukkig zijn we er beide heel relaxed onder en verwijten we elkaar vooral niks. Hier wordt niet gerept over uitslagen. Succes allemaal!
Dat is heel fijn om te lezen! Geeft toch weer even een kleine boost om geduld te hebben En jij natuurlijk gefeliciteerd! Manlief en ik hebben het er inmiddels over gehad en de sfeer is stukken beter De vorige poging (waarvan ik zwanger raakte; helaas uiteindelijk een miskraam) had hij rond de 200 miljoen zaadjes met 82% beweeglijkheid en deze poging maar 6,9 miljoen met belabberde beweeglijkheid, dat was een behoorlijke klap.
Aegyo wat goed om te horen dat het opgeklaard is bij jullie! Dank voor je felicitaties! Ik vind het nog spannend hoor, al zie ik wel het HCG oplopen (ik test me suf maar zo hou ik me iets rustig). Ja het wil echt niks zeggen zo'n uitslag. Ik kan me voorstellen dat het een domper is als je ook erg hoge uitslagen gewend bent. Ik heb me wel eens hardop afgevraagd tegenover mijn man, wat we nu gedaan en gelaten hadden voor onze 1e zwangerschap... Niks speciaals wat ons bijgebleven is...en zo ook nu weer... De gyn zei nog: de uitslag is erg laag...Maar weggooien is ook zonde dus we insemineren het maar! (Ze had mijn gevoel voor humor perfect ingeschat). We hebben samen nog eens heerlijk smakelijk gelachen met de test in de handen hier thuis.