[/QUOTE] Klopt, ik zit daar ook niet zo op te wachten. Mn leidinggevende is net nieuw, dus dat kan ik nog moeilijk inschatten. Bovendien ben ik sowieso niet van het delen van dit soort privézaken. Een goede vriendin is voldoende.
Wat een goede tip van dat ijsklontje, die ga ik onthouden, dank je wel! En van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!!
Dankjewel! Heel pril nog, maar zo welkom. Op naar een goede echo. Hoop voor jou dat je mooie follikels gaat krijgen straks waar embryo’s uit voort gaat komen!
Dank je wel! Jij hebt nu natuurlijk een prachtig resultaat waardoor alles het waard is geweest, maar hoe heb jij het traject in zijn geheel ervaren? En trouwens, wat is PGT? Geniet van je zwangerschap
Die punctie wisselt zo per persoon. Ook zat vrouwen die er weinig van voelden. Je zou vast kunnen informeren welke pijnstilling ze gebruiken in het ziekenhuis Morfine was in elk geval echt fijn.
Laat ik even beginnen met PGT. PGT staat voor pre-implantatie genetische test. Hiermee kunnen ze de fouten in het embryo al opsporen voordat ze teruggeplaatst worden. Wij doen dit omdat wij mijn syndroom niet willen overdragen (even in het kort). Het traject vonden wij zwaar. Wij hebben erg veel moeten wachten; want voor de PGT staat ook een wachtlijst aangezien deze test nauwkeurig op je dna afgestemd moet worden. En afhankelijk waar de fout in het dna zit, kan de test soms best heel lang duren voordat ie af is. Dan de daadwerkelijke start van het IVF gedeelte. Dat was op zich best oké te doen, maar uiteindelijk merk je echt wel dat je daar ook onbewust soms zoveel mee bezig bent dat je eigenlijk niet echt de rust voelt. Na de punctie moesten we dan weer twee weken wachten (in ons geval) op uitslag PGT. En dan eventueel wel of geen terugplaatsing. Zoals je ziet in de banner had ik in ronde 1 maar 1 kans. Dus dat gaat dan echt heel snel. Na punctie twee ook wachten en betere uitslag. Tussen terugplaatsing 1 en 2 zat een maand cyclus pauze en pas toen merkte ik hoeveel invloed dit allemaal heeft op ons. Het is echt heel pittig. Daarom raad ik ook echt pauzes aan als je merkt dat het even niet zo lekker loopt, want jij bent zelf ook zo belangrijk. Pas als jij je oké voelt, kun je er voor je kindje zijn of je zwangerschap zijn. Maar het prikken enzovoort vond ik wel oké. Daar had ik niet zoveel problemen mee; al had ik ook dagen waarop ik huilend zei dat ik dit echt een gedoe vind elke dag weer. Maar dat had ik volgens mij maar vijf keer in totaal van de ongeveer 80x dat ik heb moeten prikken bij elkaar (ronde 1 en 2).
Ok, helder. Wel fijn dat er dan zoiets al PGT bestaat, dat een dergelijke fout opgespoord kan worden zodat je een syndroom niet overdraagt. Zo goed hoever de medische wereld op sommige vlakken al is. Ik kan me goed voorstellen dat het traject zwaar is. Zowel lichamelijk als psychisch. Ik merk nu al dat maandenlang op de natuurlijke manier proberen en telkens die confrontatie met witte testen er soms al behoorlijk inhakt. Hoop dat ik zowel mentaal al fysiek sterk genoeg zal zijn om dit traject aan te kunnen. Dat moet natuurlijk nog maar blijken en er is maar één manier om daar achter te komen… Ik vind jou en alle dames/stellen die dit aangaan heel dapper en hoop dat iedereen een mooi resultaat mag hebben. Daar doen we het tenslotte allemaal voor.
In belgie krijg je zelfs 6 puncties vergoed. Ik ben zelf verpleegkundige en het is toch idd even een drempel die je over moet voor jezelf te prikken. Ik prik dan nog eens bloedverdunners erbij dus ik ben helemaal bont en blauw erdoor. Je moet geluk hebben voor ineens zwanger te worden en te blijven. Ben zelf 35 jaar en was direct zeanger maar is een miskraam geworden
Heel veel succes met het traject! Zeker bij de eerste keer prikken even iemand er bij houden. Eerste keer zelf prikken ging de spuit in mijn buik zetten prima, alleen daarna trilden mijn handen zo dat ik de vloeistof er niet meer in kon spuiten, dus dat heeft mijn vrouw gedaan. Daarna deed ik het prikken altijd zelf, en soms mijn vrouw de vloeistof erin spuiten en soms ik, hing van mijn bui af. Punctie viel mij 100% mee, ik ben zo'n vrouw waarbij het amper pijn deed. Lag heerlijk te spacen op de pijnstilling. Ik ging er ook redelijk ontspannen heen, het moest toch gebeuren. Hopelijk gaan we komende week een nieuwe ronde in en loopt alles weer zo soepel als de eerste ronde, maar dan met blijvende zwangerschap.
Oh dat is wel fijn dat je daar zes puncties vergoed krijgt. Heel verdrietig van je miskraam. Hopelijk mag je spoedig een goede zwangerschap voldragen. Ja, dat zelf prikken is denk ik wel een dingetje. De tijd zal het leren. Mijn man heeft gelukkig aangegeven dat hij me de injecties ook wel wil toedienen als ik niet durf, dus dat verlaagt de druk weer een beetje.
Dank je wel! Jij ook veel succes de nieuwe ronde! Wat fijn dat jouw vrouw mee hielp. Ik denk dat dat het gevoel dat je het echt samen doet juist kan versterken. Mijn man heeft aangegeven de injecties wel te willen toedienen als ik niet durf, maar los van het wel of niet durven vind ik het eigenlijk wel een mooi idee.
Hey dames, ik lees even mee. Ik ben benieuwd hoe het nu gaat met degenen die net gestart zijn. Geen van jullie had daarvoor IUI gehad volgens mij? Want daar krijg je al voldoende prikervaring van.. Wij hebben deze week ons voorbereidend gesprek voor IVF. Ik weet nog niet precies hoe het daarna gaat lopen.. of we daarna meteen kunnen beginnen. ik zit nu (zie m’n handtekening) in een IUI traject, maar daar heb ik weinig vertrouwen meer in. Ik had wel heel erg gehoopt dat we nooit aan IVF toe zouden komen.. maar helaas is het nu zover. Volgens mij doen ze in ons ziekenhuis geen pijnstilling bij de punctie.. dus ik zie er heel erg tegenop.. zitten er dames tussen bij wie dat ook zo was? het lijkt me ook vervelend dat je bij ivf soms een maand moet wachten..hoe ervaren jullie dat? bij IUI kan je telkens achter elkaar door. Dat houdt toch n beetje tempo en moed erin.. Maar ik ben net 38 geworden en na 8 IUIs heb ik weinig keuze meer.. Nou goed, het is natuurlijk ook n hele mooie kans dat we dit mogen doen. Ik hoop van harte dat het ons allemaal gegund is om ook n kindje te krijgen!
Ik had wel ervaring met de IUI maar dat was bij mij zonder de hormonen, en dus zonder prikken... (waarschijnlijk omdat ik vrouw-vrouw relatie heb en geen medische indicatie verder) Die wachtmaand is bij ons (MCK) alleen de maand na de punctie als de verse TP mislukt is. Dat vond ik zelf wel fijn omdat je dan even goed kan herstellen en even kan kijken wat je cyclus doet. Bij cryo's kan het bij ons wel gewoon elke maand door. Sommige ziekenhuizen hebben alleen wachtlijsten, ook voor de cryo's dus ik zou dat zeker even navragen (Utrecht in ieder geval)
Wat shit dat de IUI pogingen tot op heden nog niet tot een zwangerschap hebben geleid. Zelf heb ik ook 8 IUI pogingen gehad en daar had ik ook geen vertrouwen meer in, doordat het zaad van mijn man steeds slechter werd. We zijn toen doorverwezen naar een ander ziekenhuis en daar is uit nieuwe onderzoeken gebleken dat we in aanmerking kwamen voor ICSI. Voor het intake gesprek moest mijn man eerst nog een zaadstaal inleveren en bloedprikken, bij mij werd ook bloed afgenomen. Tijdens het gesprek werden we voorgelicht over IVF/ICSI en werd er bij mij een echo gemaakt om te kijken hoe mijn baarmoeder erbij lag, het baarmoederslijmvlies werd opgemeten en ook het aantal antrale follikels geteld. Aansluitend kregen we een prikinstructie mbt verschillende medicatie in groepsvorm, dit was voor Covid. Kort daarna konden we ook al starten met het traject, maar dit is nu afhankelijk van wachtlijsten ivm Covid in sommige ziekenhuizen. Uiteindelijk werd ik zwanger van een verse terugplaatsing van de tweede ICSI poging, dit werd onze dochter en vervolgens toen we voor een tweede gingen raakte ik zwanger van de eerste cryo terugplaatsing, onze zoon.
Oh en even terugkomend op IUI. De eerste 4 pogingen heb ik alleen op basis van ovulatietesten gedaan. Poging 5 en 6 met cyclusmonitoring en ovulatietesten en poging 7 en 8 met cyclusmonitoring en een triggershot met Ovitrelle om de eisprong beter te timen voor de IUI poging.
Dank voor jullie reacties @JosjeM en @Fruity90. Dus wel al prikervaring en ervaring met zo’n traject. Hoe vinden jullie het IVF traject in vergelijking met IUI? Ik vind zelf de medicatie en de ziekenhuisafspraken nu met IUI wel meevallen. Maar de teleurstelling word elke maand heftiger.. zeker na m’n miskraam (dat was voor mij de derde miskraam). Wij lopen ook in Utrecht.. ga idd wel even navragen ivm die terugplaatsingen dan. Want lijkt me heel frustrerend als je een maand moet wachten alleen maar omdat het druk is. Lopen jullie daarom nu ergens anders @Fruity90? weet je trouwens hoe het kan dat het zaad van je partner steeds slechter werd? Das toch ook raar @JosjeM? wel heel fijn om te horen dat het uiteindelijk wel is gelukt!!
Wij werken met een donor en daar had Utrecht een puinhoop van gemaakt dus daar hadden ze een aanmeld stop. Had toen ( dit is al 5 jaar geleden ) puur daar mee te maken. Ik begreep dat er bij Utrecht 3 maanden tussen de cryo TP's zit. Zelf vind ik IVF zowel heftiger als fijner. Dat is ook wel persoonlijk denk ik. Fijner omdat ik vanalles in mijn lichaam spuit en dus het idee heb dat ik daadwerkelijk iets doe om het te helpen + ik ben in ieder geval heel even zwanger geweest. Ik heb uit elke poging tot nu 2 kansen (2 embryo's), ipv steeds maar 1 kans met IUI Heftiger omdat je hebt veel meer spannende momenten hebt. Hoeveel follikels groeien er, hoe gaat de punctie, hoeveel eicellen vinden ze, hoeveel cryo's komen er uit en dan moet je nog de wachtweken in. Ik heb ook nog eens een laag aantal follikels elke maand wat het nog spannender maakt, bij IUI maakt dat niet uit. Dat is botweg gewoon heen , sperma er in en doei, hopelijk niet tot volgende maand!
Ow dat is wel heel erg weinig, 1 x in de 3 maanden! Maar kan je dan zomaar naar een ander ziekenhuis voor terugplaatsingen? Of moet je dan de hele behandeling ergens anders doen? Wat vervelend zeg.. ik zal daar zeker naar vragen.. Ja het voelt ook idd wel als een grotere kans! Dus ik kijk er ergens ook naar uit. Erg spannend allemaal..