Nee dan kan het inderdaad ook net zo goed aan wat anders liggen. Jammer dat we het gewoon niet weten. En wat het in ons geval ook nog zou kunnen zijn is dat omdat we zoveel eitjes hebben de kwaliteit veel minder is. Ik keek toevallig op deze website en professor Winston zegt er het volgende over: "In your case, I would be a bit concerned about the number of eggs you have produced. You say that you got 16 in the first cycle and 19 in the second cycle and suggest therefore that the second cycle was better. I am not at all sure that this is ‘textbook’ as you suggest, in spite of what you have been told. This is a very large number of eggs for even a relatively young woman and it could be that this degree of stimulation may have produced eggs which were not matured precisely. For example, in experiments we did many years ago, when large numbers of eggs were produced there was a higher percentage that were chromosomally abnormal even though they fertilised and grew normally. I agree that your one remaining frozen embryo may also be somewhat ‘suspect’ but it would be difficult to conclude that it should not be transferred. Even if your eggs were chromosomally not ideal this would not increase your risk of an abnormal baby. With regard to the endometrial scratch – as I have said elsewhere on this website, the jury is still out on this issue." Mocht je meer willen lezen, zie de link: Genesis Research Trust » IMSI versus ICSI Mijn arts heeft mij eerder al iets soortgelijks gezegd. Heel veel eitjes is dus helemaal niet iets om per se blij van te worden, omdat de kwaliteit dan minder is.
Ja jammer dat we het gewoon niet weten. Er worden ook genoeg vrouwen wel zwanger met vaccinatie, dus het hoeft er niets mee te maken te hebben. Heel lief, als het om gunfactor zou gaan zou jij allang een kleine hebben rondrennen thuis. Hoe gaat het met je? Ik hoop dat de rust en wat hulp nu je wat goed doet
@Romytje nav je vorige post. Kun je je dan bedenken dat ze je in Amerika gewoon laten lopen met 40+ follikels per ronde. Daar voeren ze het aantal alleen maar op om zoveel mogelijk eitjes en bevruchtingen te halen per poging. Terwijl in Nederland en België weer gemikt word op rondom 10-15. Wat betreft mij, ups en downs. Heb gewoon een hoop verdriet te verwerken. En thuis zijn is de enige plek waar ik me nu op mijn gemak voel. Om het minste geringste schiet ik in paniek. Als de dag anders loopt, of onverwachtse dingen. Of dat ik te veel doe en vast loop. ADHD helpt dan ook niet echt mee. Maar heb besloten het zo te laten zijn. Ga er per dag doorheen. Probeer meer verdriet toe te laten (moeite met huilen en uiten). En ga morgen voor de 2de keer naar maatschappelijk werk.
Bedankt voor het delen. Dit ga ik zeker even lezen. Verklaart wel waarom bij ons beide het keer op keer maar niet wil lukken.
Ik vind jou echt mega sterk. Ondanks jouw eigen pijn en verdriet, ben je altijd geïnteresseerd in anderen en geef je advies waar je kan. Een hele mooie eigenschap. Gelukkig lees ik dat je er nu ook voor jezelf bent. ❤️
@Asil Ik vind jou echt mega sterk. Ondanks jouw eigen pijn en verdriet, ben je altijd geïnteresseerd in anderen en geef je advies waar je kan. Een hele mooie eigenschap. Gelukkig lees ik dat je er nu ook voor jezelf bent. ❤️[/QUOTE]
Gaat al een poosje niet goed. En lief van je. Alleen is die eigenschap wel iets wat mij op dit punt brengt. Het is een zegen en een vloek om altijd aan en open te staan voor anderen. Hetgeen waar ik gebrek aan heb gehad (mezelf gehoord voelen) is iets wat ik ten overvloede geef aan anderen. Alleen is mijn batterij nu zelf ook leeg aan het raken. Ik heb het overal namelijk. Zonder dat ik er zelf voor kies. In de supermarkt, op straat, bij de dokter. Noem een plek en iemand wil altijd zijn of haar verhaal met mij delen. Heb dat al sinds mijn tienertijd. Met het gevolg dat ik altijd het verdriet van een ander droeg. Maar voor mezelf het gevoel, stel dat diegene het niet kwijt had gekund bij mij wat dan? Stel dat ik nu net datgene kan zeggen die een ander zijn dag mooier of beter maakt of weer perspectief geeft of wat dan ook. Alleen moet ik nu zelf even helemaal ontprikkelen. Want heb zelf genoeg te verwerken gehad. Gevoelens die ik niet deel emoties die ik uitschakel. En het haalt mij nu gewoon in. Ondanks dat. Leef ik mee. Maar probeer zelf te kiezen met wat en wie.
Hé getsie! Dit was bij mij ook het geval, geen vruchtje, geen vruchtzak etc. Zo heftig! Dikke knuffel. 'Hoop' dat het snel afbreekt en dat je lichaam het zelf door gaat hebben...
Lijkt me heel pittig om dat overal en nergens te hebben. Hoop dat je voor jezelf nu een plekje kunt vinden om te kunnen ontprikkelen en tot rust te komen. <3
Goed dat je probeert om het verdriet toe te laten. Gewoon voelen en niets proberen te veranderen, maar gewoon zijn hoe het op dat moment voelt. Het is super veel waar je doorheen gaat. Wel heel fijn dat je wat hulp krijgt. Doe rustig aan en wees zacht voor jezelf
Nee… vanmorgen toch weer wat bloedverlies. Stond op het punt te gaan testen en toen zag ik bloed. Heb geen zin gehad in weer in negatieve test. Weer door naar volgende ronde ..
Ow.. heb jij dat ook gehad? Hoe is dat bij jou verder verlopen? Heb je het eenmalig gehad of vaker? Ik hoop ook dat het snel afbreekt.. m’n HCG was dinsdag nog maar 22, dus moet nu hopelijk toch wel n keer komen?