Nee hoor als ik je ook maar enigzins tot steun kan zijn dan zou ik dat fijn vinden. Mijn testen bleven een beetje hetzelfde als jou. Zwanger maar super overtuigd was ik niet. Op gegeven moment gewoon los gelaten en geprobeerd te genieten. Mijn ziekenhuis doet geen bloedtesten maar heb achteraf de hele tijd het gevoel gehad dat het niet goed zat. Op gegeven moment kreeg ik wat bruin verlies in principe nog niks aan de hand gebeurd vaker. Maar kreeg steeds meer een onbehagelijk gevoel kan het niet uitleggen. Het bruin verlies stopte ook weer maar een paar dagen later was het alsof ik moest bevallen alleen dan natuurlijk minder heftig. Het bloed gutste er letterlijk uit en savonds ben ik naar mijn idee alles verloren(incl. grote stolsels) daarna werden de krampen direct minder. Het bloeden heeft meer dan een week geduurd. En heb nog steeds kleine krampjes en rare verschijnselen. Het schijnt er allemaal bij te horen. Heb maandag nog een test gedaan of alle hcg er al uit is maar nog steeds heeeel licht positief. Ik ben in ieder geval heel blij dat mijn lichaam alles zelf heeft opgeruimd en ik verder geen dingen hoef te gebruiken om de miskraam op te wekken. De geestelijke verwerking vind ik wel echt lastig. Het was voor de ander misschien een klompje cellen maar voor ons al echt ons kindje onze droom. Nogmaals dikke knuffel en hoop dat het allemaal net zo "snel" mag gaan als bij mij zonder te veel gedoe.
Super bedankt voor het delen @indy90 Ik hoop inderdaad ook dat het vlotjes mag gaan. Ben al bijna aan het hopen op bruin of rood als ik naar het toilet ga. Is er bij jou nog gecontroleerd met echo of alles 'schoon' was? Ze zeiden vandaag dat we vrijdag misschien ook wel bij de dokter terecht kunnen. Ga morgen even bellen voor een echte afspraak. Anders hoeft manlief geen vrij te nemen. En ik heb een aantal vragen opgeschreven. Hopelijk kunnen we vrijdag dan weer meer praktisch / 'klinisch' denken en door met het proces.
Ik mocht/mag nog steeds langs komen als ik het niet vertrouw maar in principe als het bloeden is gestopt is dat een teken dat de baarmoeder schoon is. Heb er dus voor gekozen om het niet te doen. Hoe voel je je er verder onder? Ik wil eigenlijk t liefst vandaag nog een nieuwe terug plaatsing maar dat gaat natuurlijk niet. Eerst wachten op een normale menstruatie en dan weer verder. Hebben jullie nog veel cryos?
Pffff dag 10 van de cyclus en gewoon nog steeds bloedverlies. Ik word er helemaal simpel van. Of dat nu komt door de pil? Lijkt me toch ook gek. Hoe dan ook mag ik toch hopen dat het snel stopt. Heel irritant.
Kan best kloppen hoor omdat je ineens met de pil begint kan je lichaam een beetje in de war raken. Bij mij duurde het ook wat langer en toen ik met de pil mocht stoppen ook nog weer een "menstruatie" als je t niet vertrouwd zou je natuurlijk altijd even kunnen bellen.
Ik hoop dat ik wel een echo kan krijgen. Ik had 5 grote cystes en lichte overstimulatie dus ik wil wel graag weten hoe de boel (vooral mijn eierstokken) eruit ziet zeg maar. Ik heb net het ziekenhuis gebeld en voor het eerst waren ze telefonisch prettig in contact en werd me verzekerd dat we ergens tussen 8 en 9 de dokter kunnen spreken, fijn! Verder voel ik me gewoon een beetje vreemd. Ik wissel tussen vooruitkijken en stilstaan. Merk dat ik veel wil documenteren (bijvoorbeeld via Instagram). Ik ben vooral heel benieuwd of alles vanzelf op gang gaat komen en wat me te wachten staat. Het liefst wil ik ook meteen door, maar ik ga er vanuit dat we de komende 6 tot 8 weken niks kunnen. We hebben 4 cryo's (allemaal blastocystes), dus ik hoef gelukkig niet helemaal opnieuw te beginnen. En jij? Heb jij ook cryo's?
Snap dat je inderdaad even de zekerheid wil dat je eierstokken nu rustig zijn. Ik zit in Zwolle en daar vriezen ze alles in ongeacht de kwaliteit. Heb dus 2 cryos 1 met ongelijke cellen van redelijke kwaliteit en 1 maar 4 cellig dus matige kwaliteit. Maar wie weet wat er gebeurt na het ontdooien. We zeggen altijd tegen elkaar we zijn zelf ook een beetje gek dus die gekke embryo's gaan ons vast geluk brengen we hebben hele mooie foto's van t embryotje en echo foto van dat die erin zit (al zie je daar niet zoveel op) wil al een tijdje een boekje maken waarin we ons hele traject beschrijven dan kan ik die er mooi in verwerken.
Dat is wel een mooie instelling Ik hoop dat ze goed ontdooien als jullie verder mogen! Wij hebben helaas geen foto's van Emmy. Wel een foto van mij op de ok tafel, maar die ga ik niet aan iedereen laten zien Ik ga wel van de afgelopen 2 jaar een PowerPoint met alle foto's en filmpjes maken. Lijkt me vooral mooi om ooit met zijn 3tjes te kunnen bekijken.
Ik kreeg ineens t idee dat ik moest schrijven. Dus ik ben nu bezig vanaf de kinderwens tot nu te beschrijven. Ga de hele tijd terug naar de momenten. Wat hebben we dan best veel meegemaakt. Van het moment dat je stiekem vol spanning samen zit te fantaseren over een mini mensje.De eerste doktersafspraak waarbij ik in tranen uitbarstte van de spanning het moment dat je hoort dat ivf de enige optie is. Dat je als je jong bent altijd denkt ik NEEM later 2 kinderen. Dat ik 26 werd na anderhalf jaar bezig zijn. Ik wilde toch echt een kind op m'n 25e! Dat ik nu ''al'' 27 ben en nog steeds met lege handen sta. En nog honderden van dat soort dingen. Ik wil dit schrijven voor mezelf. Maar ook om aan familie etc. te laten lezen zodat ze meer begrijpen wat het nou echt allemaal met je doet. En als er straks een kindje komt zou het toch ook bijzonder zijn om als die oud genoeg is te kunnen lezen wat er allemaal is gebeurt om een kindje te krijgen.
@indy90 Super! Iedereen die helaas (maar fijn dat de optie er is!) een klinische route nodig heeft voor gezinsuitbreiding heeft inderdaad een verhaal. Met herkenbare zaken en eigen bijzonderheden. Alle verhalen hebben ups en downs. Dat maakt het ook zo herkenbaar. Wij grappen ook weleens dat als ons kind later een vervelende puber is en opstandig doet, dat we dan die PowerPoint aanzetten en iets zeggen als 'Als je dit allemaal zo ziet, weet je dan zeker dat je zo vervelend wil doen voor je ouders of ga je je nu gewoon gedragen?' Soms moeten we er ook maar gewoon om lachen denk ik dan
Leuk @indy90 als je het wil delen, ben wel benieuwd wat je dan zoal schrijft. En foto's en filmpjes @Rots ? Hebben jullie die bewust gemaakt dan? Daar ben ik dus echt nog nooit mee bezig geweest. Wel al vanaf het begin heel erg de wens om foto's te maken van de eerste momenten en foto's te gebruiken om het familie te vertellen e.d. was ik al erg mee bezig toen we in 2014 naar Bali gingen, dat we dan daar misschien bijzondere foto's konden maken mocht ik daar positief testen. Ook fantasieen als ik in het begin dan wel eens ging testen om dan daarna iets op mijn buik te schrijven en het zo mijn vriend te laten zien... maar die foto's komen er helaas nu al 3 jaar niet...
Het is december 2014. We krijgen 1 deze dagen de sleutel van ons eerste huis! Wauw wat zijn we hier aan toe en wat hebben we er zin in om er ons paleisje van te maken. Ik weet al helemaal hoe het eruit moet gaan zien. Oké het is een bouwval maar het gaat super mooi worden. Na een paar weken zwoegen is het dan eindelijk klaar. Hier ontstaat voor het eerst de kinderwens. Voorzichtig dromen we over een klein mensje die al spelend door ons huis dartelt. Dit is mijn allereerste verhaaltje. Het begin van alles. Inmiddels zit ik op 6 pagina's net verhaaltje geschreven over de dag dat ik positief heb getest zie hieronder. Nu kom ik niet echt verder nog te confronterend ofzo. Geeft ook niet mijn verhaal is nog lang niet klaar. Hieronder dus mijn laatste verhaaltje tot nu toe =) Woensdag 14 juni 2017 het is vroeg heeel vroeg. Door de spanning heb ik amper geslapen. Ik hoop zo dat je een lekker plekje hebt gevonden in mijn buik. Ik pak een bekertje uit de keuken en vul deze met ochtendurine op het toilet. Ik sta bij het aanrecht met mijn bekertje en twijfel even of ik het wel moet doen. Ik vind het fijn met jou in mijn buik en weet niet of ik dat idee wel los wil laten. Ik pak de test scheur hem open denk nog een tijdje na en besluit het dan toch maar te doen. Binnen 5 minuten moet er een streepje te zien zijn. Ik loop een tijdje te ijsberen door de kamer, door de tuin, door kamer , door de tuin, door de kamer. Ik kijk op de test en denk dat ik gek geworden ben. IK ZIE EEN STREEP IK ZIE EEN STREEP! Ik denk en nu? wat moet ik doen. E ligt nog nietsvermoedend te slapen. Ik begin na nog meer ijsberen te snikken. Zou het dan toch echt zo zijn? Mijn hartslag is gestegen naar het hoogst haalbare ik ren de trap op met de test in mijn hand. E ! E! ik zie een streep. Lichtelijk geïrriteerd opent E zijn ogen. Wat is er schat waar heb je last van? Weet je hoe vroeg het is? Ik zeg schat ik word gek ik zie een streep , ik zie een streep. Hij kijkt met zijn ogen half open op de zwangerschapstest en concludeert dat er inderdaad een streep op staat. We komen beide tot de conclusie dat een beetje zwanger zijn niet kan maar dat het echt zo is kunnen we allebei niet geloven..
Hi dames, Ben de laatste tijd een beetje stil geweest om alles even te verweken. Nu net gister het slechte nieuws gekregen dat we beter niet voor punctie 3 kunnen gaan, maar beter voor een donor. Echt een grote teleurstelling aangezien een topper hadden van op dag 3 ruim sochtend 9 cellig! Ze had ons nog niet van de donorlijst in NL afgehaald en zijn volgende maand mogelijk nog september aan de beurt. Ik moet alles nog even laten bezinken...
Ik ben ermee begonnen toen mijn man zijn hersteloperatie kreeg en vanaf daar hebben we van iedere afspraak minstens 1 foto. We hebben zoveel ups en downs gehad dat ik het handig vond om ook te filmen ter herinnering voor een volgende afspraak.
Hmmmm.... Ik hoopte op een witte test, maar hij wordt in elk geval lichter. Hopelijk neemt het HCG ook volgens de bloedtest morgen af. Zo gek dat je - heel graag een lijntje wil zien - heel graag donkerdere lijntjes wil zien - geen lijntjes meer wil zien Klaar voor de volgende stap!
Helemaal een witte test kan nog wel eventjes duren hoor. Maar hij is inderdaad wel al lichter. Mocht je nou morgen ook voor een echo komen? Of alleen de bloedtest