Heel veel succes met de echo's dames Fijn dat je weer beetje beter voelt @Vlindertje0102 . Is ook een harde knal als je zo hoopt en t komt niet uit. @Hier morgen zelf weer een echo. Hopelijk goed nieuws we gaan t zien.
Goedenavond dames, Ik ben nieuw op deze forum en zou graag willen meepraten over IVF ervaringen. Ik loop nu bij het SFG in Rdam. Heb goede ervaringen in dit ziekenhuis. Gyna's zijn erg kundig en aardig, maar zelf ben ik wel erg onzeker. In Mei jl. heb ik mijn 1e poging IVF gehad. (Na 1 jaar op natuurlijke wijze proberen). Na deze mislukte poging is gebleken dat ik minder eicellen produceer (9 eiblaasjes en 2 eicellen) ivm mijn Endometriose (3e graads) en Adenomyose. Ik mocht van geluk spreken dat er 1 bevrucht was en deze terug geplaatst werd. Helaas was deze niet blijven plakken. Vervolgens heeft de Gyna besloten om een vruchtbaarheidsbehandeling uit te voeren om zoveel mogelijk verklevingen en de 2 cystes die ik had weg te halen. Gelukkig is het gelukt om de cystes en veel verklevingen te verwijderen en zag alles er voor de rest gezond uit. Aan de Adenomyose kon hij niks doen aangezien dit in de baarmoeder spier zit. Ook heeft hij geconstateerd dat een natuurlijke zwangerschap er voor ons helaas niet in zit. Mijn eileiders zitten beide verkleefd en hij had besloten om deze zo te laten ivm complicaties. Op dit moment zit ik in mijn 2e maand Lucrin zodat mijn buik rustig wordt. Vervolgens ga in de 3e maand (jan 2019) gelijk door met mijn 2e poging IVF. Het is voor mij zoveel te verwerken en de hormonen vallen steeds zwaarder. Daarom ben ik begonnen met Acupuntuur. Dit helpt gelukkig enigzinds bij mij, maar ik ben een persoon die heel veel piekert. (vaak onbewust) Heeft iemand dezelfde soort ervaringen? Of tips hoe ik mezelf mentaal boven water kan houden? Sorry voor deze lange verhaal... Xxx
@Mauzy82 & @liefde2 : heel veel succes met jullie echo's! Ik duim voor goede berichten! @Chandeni: jemig wat een verhaal ook weer. Ik snap dat je onzeker bent. Je lijf laat je toch behoorlijk in de steek voor je gevoel. Ik snap dag het je zwaar valt. Ook zonder hormonen is zo'n fertiliteitstraject mentaal enorm zwaar en door de hormonen wordt dat alleen maar erger. Echt tips anders dan wat je toch al doet waarschijnlijk heb ik niet. Wees lief voor jezelf, laat je verdriet gewoon toe. Dat mag er zijn. Praat erover met mensen om je heen. Mij helpt het ook heel erg om hier op het forum te posten en te merken dat je niet alleen bent in je gevoelens en gedachten maar dat anderen (deels) hetzelfde doormaken. Heel veel sterkte!
@Mauzy82 &l @liefde2: heel veel succes Fingers crossed! @Chitje Dank je wel voor de lieve woorden. Op dit moment vergt het veel van mn sociale leven. Ik heb het gevoel dat ik nu de hele tijd in een negatieve sleur zit en er nooit meer uitkom. Geen zin meer om leuke dingens te doen heel moe energieloos. Uiteindelijk kom ik er wel doorheen (wij allemaal trouwens), maar op dit moment lijkt alles negatief. Ik ben blij dat dit soort forums bestaan zodat we met elkaars hulp met zn allen er doorheen kunnen komen. Xx
@Chandeni Ja ik kan met je mee praten, Ik heb ook Endometriose, geen Adenomyose voor zover ik weet en loop ook bij het SFG. Mijn traject in mijn handtekening. Helaas is het bij ons (nog) niet gelukt, en nemen wij een lange pauze. Mijn vriend heeft ook verminderde vruchtbaarheid. Een natuurlijke zwangerschap zou bij ons kunnen (is al eens gebeurd, helaas miskraam) maar dan moeten alle factoren kloppen denk ik. Die hormonen doen zo ontzettend veel met je lichaam, heb het gevoel helemaal uit balans te zijn. Wil in 2019 ook beginnen met acupunctuur, maar ook zelf inzicht krijgen in mijn eisprong. Ondanks dat wij al 6 jaar bezig zijn heb ik daar nog nooit een zinnig antwoord op gehad. Onze eerste IVF is bijv ook afgebroken omdat mijn eisprong ondanks de medicatie, toch doorzette 3 uur voor de punctie. 10 dec nog een evaluatie maar denk niet dat ik daar veel wijzer van ga worden. OH BTW piekeren kan ik over mee praten (heb ADHD en Gegeneraliseerde angststoornis, ook wel pieker stoornis genoemd). Ik heb best wat therapie gehad om hiermee om te gaan. Laatste therapie is Regressie en Hypnotherapie. Heb er wel baad bij. Is nog work in progress. Heel veel succes!! @ Alle girls, lees nog steeds mee
Ja dat gevoel van nergens zin in hebben herken ik heel erg. Heb toch het gevoel dat m'n leven soort on hold staat tot ik verder kan en leven met een kindje kan gaan plannen. Niet iedereen snapt dat gevoel. Sommigen worden er ook boos van. Uit een soort machteloosheid omdat ze zien dat ik verdriet heb, dat weet ik wel, maar dat helpt natuurlijk ook niet echt. Of de mensen die blijven zeggen je moet positief blijven denken. Ja hoe dan? Of je moet je geluk niet van een kindje af laten hangen. Ook makkelijk gezegd als je zelf het gevoel niet hebt dat het leven zonder kindje geen zin hheeft.Anyway, een oplossing heb ik helaas ook nietn maar ik snap heel goed hoe je je voelt en hoop dat je snel zwanger mag worden en een baby in je armen mag houden!
Ik hoop voor jou ook nog steeds op een happy end, linksom of rechtsom. Ook al verwacht je er niet veel van, denk dat evaluatie wel nog goed is. Hoe dan ook en wat je ook besluit. Of afsluiting van dit traject of opening om later toch verder te gaan. Dikke knuffel!
@Asil, ik hoop dat je wel een fijn gesprek hebt, zodat je het wel kunt afsluiten of weer herstarten, maar in ieder geval dat het voor jouw goed voelt. @Chandeni, het is ook allemaal niet niks en dat piekeren en on hold staan is wel herkenbaar hoor. Ik net een echo gehad.....ik had gehoopt dat ze zouden zeggen woensdag punctie maar helaas. 15 eiblaasjes vonden ze toch wat veel....dus morgen bloedprikken en 1,5u later echo. Bloedprikken voor oestradiol, weet iemand of dit is om te kijken of je niet gaat overstimuleren? Vergeten te vragen, was een beetje van mn stuk gebracht door dit nieuws
Zo jij hebt ook aardig wat voor de kiezen (gehad). Wat erg van je miskraam Gelukkig kun je wel op een natuurlijke wijze zwanger worden. Dat is al heel positief. Wel jammer dat je 1e poging is afgeblazen. Raar dat je zo vroeg je eisprong kreeg. Ik zou Acupunctuur zeker aanraden. Het geeft je zeker rust. Misschien helpt het ook tegen jou angststoornis? Ik zit er zelf aan te denken om naar een psycholoog te gaan om mezelf beter te begeleiden in wat mij te wachten staat. Endometriose wordt door velen onderschat. Er wordt vaak gelijk gezegd " het zit tussen je oren" of " neem maar Naproxen of Paracetamol" alsof ik het leuk vind om minimaal 1 week per maand mezelf high te voelen... Ik heb in 2014 de Zoladex gehad. Sindsdien nonstop aan de pil gezeten t/m 2016 en vanaf 2017 t/m nu aan de hormonen. Ben 20 kg aangekomen en heb vreet buien haha. Veel succes 10 dec en met jou therapie. Gelukkig werkt het. Xxx
Idd. Dat is precies wat er gebeurt. Mijn naaste omgeving voelt zich ook machteloos en proberen mij op te peppen, maar ze begrijpen niet dat dit wat dieper zit. Er is een leven zonder een baby en er zijn alternatieven zoals adoptie. Maar daar wil ik nog niet aan denken. Xxx
Nee ook niet doen zolang er nog hoop is op een eigen kindje. Adoptie wil ik overigens zeker weten niet, ik wil een kindje van mezelf. Als dat niet lukt... Daar wil ik nog niet teveel over nadenken, maar die angst is heel erg groot.
Oh balen! Waarom is 15 teveel? Je hoort toch wel vaker dat er zelfs nog meer zijn? Of is dat omdat je PCOS hebt?