Succes morgen Marizje! Ik zit in UZ Brussel, maar de echo mag ik in Mol laten doen. Moet jij naar Gent? Ik ben ook verschrikkelijk moe en misselijk en krampen (vooral door constipatie ). Ik wil niet naar mijne man luisteren als die negatief is, maar ik ben toch stiekem ook wat bang dat het morgen al weer afgelopen is . Neeke, heb jij al terug een echo gehad? Het wachten moet voor jou nog veel moeilijker zijn dan voor ons.
Dit was mijn eerste terugplaatsing, dus ik weet niet of je cyclus na een mislukte tp terug regelmatig is. Marizje is daar expert in denk ik . Ik hoop voor jou dat het vlot loopt. Een extra maand wachten door de feestdagen lijkt mij niet leuk, tenzij je er zelf voor kiest natuurlijk.
Als je kan: plan je agenda maar goed vol, want het wachten duurt lang. Hopelijk heb je niet teveel last van de hormonen. Veel geduld gewenst!
Ik doe t ook gewoon op t toilet en dat gaat bij mij prima. Met een applicator krijg je ze wel dieper naar binnen!
Lathinka, ik heb morgen de controle echo in Nijmegen maar heb gisteren op mijn werk nogmaals een echo laten maken. Helaas slecht nieuws, vruchtje is ongeveer gestopt met groeien rond zes weken en hartje klopt niet. Dus nu maar afwachten op hoe verder. Is misschien raar maar ben nu denk ik ook blij met buikkrampen en overnieuw bloedverlies zodat het spontaan afkomt en ik weer overnieuw kan beginnen. We weten in ieder geval dat ik zwanger kan raken en hopelijk is de cryp een mooie plakker. Hoelaat heb je weer een echo? Succes! Lisje, succes met je wachtweken! Marizje, succes met je echo vandaag!
Hoi Neeke, Wat verdrietig voor jullie. Ik begrijp helemaal wat je zegt, dat je hoopt op bloedverlies. Als je ook nog de ellende krijgt met curratage enzo... bah. Heel veel sterkte meis en hopelijk een mooie cryo! Ik had vandaag de echo. Erg mooi om te zien! Ineens zit daar iets in je baarmoeder. Heel onwerkelijk ook....
Ja dat zei mijn arts ook, maar ik vind het een vervelend gevoel als het er snel weer uitkomt, en omdat de 'omgekeerde houding' een fertiliteitsyoga-oefening is die goed schijnt te zijn na terugplaatsingen, doordat het de doorbloeding van de baarmoeder stimuleert, combineer die twe. het werkt want als er al iets terugkomt is het meestal een paar uur later pas en dan ben ik er wel gerust op dat ik alles heb opgenomen. misschien is het heel overdreven, maar ach, je doet je best haha
Ik had de keuze in april: wachten tot het spontaan afkwam, medicatie nemen of een curretage. Aangezien ons vruchtje toen al 2 weken dood in mijn baarmoeder zat en ik mij nog steeds heel misselijk en zwanger voelde, heb ik zelf gekozen voor de curretage. Ik kon het niet goed meer verdragen dat dat dood in mijn lichaam zat. Voor mij is die curretage heel goed meegevallen. Nu ja, lichamelijk toch. Het verdriet is volgens mij hetzelfde bij de drie methodes, maar ieder beslist natuurlijk zelf wat voor haar het beste aanvoelt. Laat het verdriet ook maar een beetje toe hé Neeke. Ik heb het te snel verdrongen en bij mijn volgende ivf-behandeling is dat allemaal terug gekomen.
Marizje, ik ben blij dat je echo goed was. Hoe ver ben je juist volgens de echo? Hebben ze al een hartslag kunnen zien? Wij hebben ook een hartslagje kunnen zien. Heel bijzonder. Ik dacht dat ik 6 weken ver was, maar ik ben blijkbaar al 6 weken + 6 dagen. Het is wel leuk om opeens bijna een week minder te moeten wachten . Ook mijn progesteron was gestegen. Nog niet perfect, maar omdat alles ok was op de echo, moest ik mij daar voorlopig niet teveel zorgen over maken zei de gynaecoloog. We zijn blij, ..., maar toch nog steeds vooral voorzichtig. Mijne man is wel kei zorgend nu, nu hij een hartslag heeft gezien. 'Je moet goed rusten en het zeggen als het niet gaat. Ik zal de afwas wel doen. ... ' Dat is ook wel eens leuk Ik ben wel serieus misselijk . En potato, nu ben ik het nog vergeten te vragen van de Utrogestan . Ik zal het morgen vragen als de dokter van Jette belt.
Hoi Allemaal hier, fijn dat het goed gaat Lathinka en Marizje! gister was ik de hele dag zo vreselijk somber en ik had buikpijn en ik dacht, dit kan alleen maar duiden op een naderende menstruatie... en toen, gisteravond voelde mijn borsten ineens gek. een week voor de menstruatie krijg ik altijd één hele pijnlijke harde borst, maar dit was anders, de zijkanten van beiden waren tintelachtig en mijn tepels gevoelig, dus vannacht heel raar geslapen en veel hoop gekregen. vanochtend een vlaag van misselijkheid en heel licht in het hoofd nu. spannend hoor, zou het dan toch?
Spannend he potato.. Same here.. Denk dat alles wat ik voel duidt op zwanger zijn. Hebben jullie ook een constant zenuwachtig gevoel in je lijf? Ik vind het echt killing dat wachten. Maarja we zullen wel moeten!!.. x
Pffff, ik denk meer dan ooit dat ik zwanger ben en tegelijkertijd denk ik steeds "wat haal je je in je hoofd??". ik slaap al twee nachten extreem onrustig, heel veel rare dromen, elk uur wakker, onrustige benen, te koud, te warm.... en dan verder heel moe, maar niet slapen. maar door de hormonen kan je nergens op vertrouwen:x Donderdag 11 nov is de bloedtest, en we hebben net besloten dat we maandagochtend een test gaan doen. ik denk meer dan ooit dat ik zwanger ben, maar ben zo vreselijk bang voor de teleurstelling... Melissa doe je mee maandag
oh nee, ik zie dat je twee dagen achterloopt op mij, dan zou maandag wel vroeg zijn hè, nou ja ik hoop met je mee!
Spannend Potato! Door de medicatie kan je lichaam je aardig voor de gek houden. Maar als je je echt zwanger voelt zal t misschien toch...? Ik voelde t nl ook echt aan, soort van instinct? Ik duim voor je!
Kei spannend Potato en Melissa! Ik voelde ook vanalles in die wachtweken, maar niets dat zo overduidelijk 100% 'zwanger' zei. En doordat je vanalles voelt, wordt je er ook heel de tijd met je neus op gedrukt. Frustrerend hé. Die dat zeggen 'hervat gewoon je leven en je moet er niet teveel mee bezig zijn' weten absoluut niet waar ze over spreken als je't mij vraagt. Maar probeer er maar een klein beetje positief over te zijn. Ik duim alleszins kei hard mee en hoop op 2 positieve testen volgende week. Neeke, alles ok? Ik moet heel de tijd aan jou denken.
Dames, heeft er van jullie al iemand gehoord van die "pretecho's"? Ik vind de naam niet zo goed gekozen, want ik vind het eerder een 'geruststelecho', maar ik twijfel toch erg. Ik mag binnen 3 weken (als ik 10 weken ben) terug voor een echo bij de gynaecoloog, maar ik weet niet of ik zo lang rustig kan blijven. In maart heb ik bij de echo van 9 weken gehoord dat het vruchtje al 2 weken afgestorven was, dus nu zit die '9 weken' wat in mijn hoofd. En mijne man is nog veel onrustiger en banger. Hij heeft voor mij (achter mijne rug) al een afspraak gemaakt voor een 'pretecho', volgende donderdag, maar ik denk dat ik het ga afbellen. In het boekje van 'Kind en gezin' raden ze het duidelijk af. Als jullie een mening hebben, hoor ik het graag.
Waarom raden ze het af, Lathinka? Ik snap wel dat je dat zou willen! Maar je hebt nu een hartje gezien, toch? Had je dat de vorige keer ook?
De vorige keer hadden we op 6 weken een hartslag gezien. Vooral mijne man is echt kei ongerust. Ze raden het af, omdat de foetus langer en vaker wordt blootgesteld aan ultrasone stralingen, om een esthetisch beeld te kunnen maken. Nu interesseert mij het beeld op zich niet zo, vooral de geruststelling van de hartslag, maar er wordt ook op gewezen dat er geen controle is op het toestel, het regelmatig onderhoud van het toestel en op de persoon die deze echo's uitvoert (niet altijd medisch geschoolde mensen). Bovendien is er nog maar weinig onderzoek naar gedaan, waardoor ze niet kunnen garanderen dat het niet schadelijk is. Maar als mijne man zo angstig en slecht gezind blijft rondlopen, is dat ook niet goed voor mijn gemoedstoestand en voor mijn ukkietje, dus het is moeilijk.
Stel nu, je doet een echo, en daarna gaat het weer mis. Los van dat je nooit kan zeggen of t aan de echo heeft gelegen, voel je je dan niet erorm schuldig? Ik bedoel het helemaal niet rot, maar kan je man niet ten goede van jou en jullie kleintje zich even sterk houden tot de echo van 10 weken? Ik denk nl dat als het alsnog misgaat, je je hoe dan ook schuldig voelt en je man ook! Ik zou dan proberen ook nog even vol te houden. Kun je geen afleiding zoeken? Weekendje weg of iets leuks doen?