Tegelijkertijd is je dilemma real natuurlijk. Heb er ook wel eens over nagedacht, wat doe je ermee? Vernietigen? Het zijn wel je embryo’s, heel zwaarbevochten embryo’s. Doneren? Dan komt daar jouw volbloed kind vanuit, ook een heel gekke/nare gedachte die je maar moet kunnen verkroppen en verdragen. Bewaren? Ja, is ook zo zinloos en uiteindelijk moet je er toch wat mee. Ik zou het ook niet weten, dus snap dat je vast zit.
Hey meiden, mag ik jullie ervaring vragen? Heeft een van jullie wel eens gehad dat symptomen minder werden rondom 5 weken, maar dat het toch een doorgaande zwangerschap werd? Mijn borsten zijn weer kleiner en zachter geworden, en gespannen borsten was n m’n enige symptoom… ik ben zo ontzettend bang dat dit weer mis gaat…
Een moeilijke kwestie is dit idd @Knut10. Hier hetzelfde dilemma als jij en voorlopig schuiven we dit maar voor ons uit..
Komt nog wel beetje terug over aantal jaar of daar duim ik toch voor. Zolang ik thuis woonde ben ik eigenlijk blijven knuffelen en zelfs op schoot kruipen om een heeeeuuule dikke knuffel te geven bij beide ouders jep als twintiger hehe. Stiekem mis ik dat wel eens hoor.
Dat begrijp ik. Je hebt er zo hard voor gewerkt en angsten uitgestaan dat je ze niet gewoon wil vernietigen. Het voelt dan wrs ook ineens als een hoofdstuk dat definitief sluit. Maar om ze dan te doneren is wrs ook wel bijzondere gedachte dat een genetisch aan jullie verwant kind bij wildvreemden terecht komt ... Wij hebben nog 2 zaadstaaltjes van dezelfde donor, maar afhankelijk hoe het met deze baby gaat, willen we nog wel een tweede kind later. En dan is er de angst van wat als het dan niet zo snel lukt als nu en we niet toekomen met de staaltjes (want zou wel liefst mijn kindjes volledig genetische verwantschap willen laten hebben). Maar ook wat als het weer meteen prijs is, gooien we dat derde staal dan gewoon weg? Al weet ik ook dat het veeeeel te vroeg is om daarover nu na te denken, ben nog maar pril zwanger van nummer 1. Dus bespreek dit ook nog maar niet met mijn rationele man of hij wordt gek En een ander aspect: Wij zijn niet tot ivf gekomen, maar ik denk de laatste tijd dan weer enorm veel aan dat ik later wel een ronde eiceldonatie wil overwegen. We hebben nu zelf onze wens dankzij een donor omdat het op natuurlijke manier niet mogelijk was, en zou anderen ook dat geluk willen gunnen. Als er iemand begrijpt wat een donor is en wat niet dan denk ik dat het juist mensen in gelijkaardige trajecten zijn. Dus ergens precies ook wat afkickverschijnselen van toch nog wat langer in traject/wereld (willen) blijven
Nou mijn gedachten gingen ook naar een andere soort 50 tinten grijs ook. Al kan ze dat er nog steeds van maken van haar vakantie he, zonder menstruatieklachten nu. Veel plezier!
Er bestaat ook nog de optie om overgebleven embryo's te doneren aan de wetenschap? Op die manier dragen ze toch bij, en mogelijk helpen ze indirect andere ouders in de toekomst om met nieuwe kennis hun droom te verwezenlijken. Echt een embryo doneren voor een fertiliteitstraject van een ander waarbij er een volle broer/ zus van een eigen kindje ontstaat lijkt me heel complex. Dat zou ik misschien alleen overwegen voor iemand die heel dicht bij staat, zoals een broer of zus? Al is dat natuurlijk ook helemaal afhankelijk van de band die je daarmee hebt... Maar inderdaad, ik zou dat dilemma voorlopig nog even parkeren, gelukkig hoef je niet direct ene beslissing te maken?
Mijn ervaring is dat symptomen echt ontzettend kunnen wisselen, en dat deze dagen gewoon heel moeilijk door te komen zijn als je een eerdere miskraam hebt gehad. Probeer maar vertrouwen te houden, hoe moeilijk dat ook is.. Succes en ik hoop echt op een goede uitkomst voor je!
Heel herkenbaar, maar ook precies mijn ervaring! Ik zat hele dagen aan m’n borsten omdat ze dan de ene dag extreem groot en pijnlijk waren en de andere dag eigenlijk weer okay. Ook de misselijkheid kwam en ging en daar kon ik mezelf echt helemaal gek mee maken. Of m’n rusthartslag/temperatuur die ik via mijn Apple Watch dan zag dalen.. my god, was mezelf helemaal gek aan’t maken, maar is blijkbaar vrij normaal, fluctuerende symptomen! De angst is heel begrijpelijk, zeker na alles, maar het hoeft dus niks te betekenen!
Wow wat is er veel geschreven haha. Mn peuter gunt me maar een klein beetje tijd dus ik ga later teruglezen!
wow wat mooi dat je dat overweeg. En wat een lastige overwegingen met de 'eitjes die over' zijn. Phoe nog nooit over nagedacht maar snap jullie wel, die gooi je niet zomaar weg.
Nee voorlopig liggen ze gewoon in de vriezer en hebben we volgens mij een contract van 2 jaar. Dan ontvang je een brief tegen die tijd wat je keuze zal zijn. Doneren voor de wetenschap is inderdaad ook een optie en voelt wel als een goede keuze voor nu denk ik ja.
@Knut10 wat een lastige keuze ja. Snap dat je dan gaat piekeren. Misschien ook te maken met de hormonen nu enzo? Ik ging nadat de kleine geboren was ook verschrikkelijk piekeren over bepaalde dingen. Maar kan ook wat je zegt, dat het soort afkicken is van de mmm.. Maar neem rustig je tijd, je komt vanzelf tot de juiste keuze! @nynepien jeetje meid dat klinkt mega druk! Zo fijn dat de intake dichtbij is @Lief goed bezig zeg, dat zijn flinke wandelingen! #SuzyCQ Wat een mooie woorden <3 Deze forum groep heeft zo ontzettend veel voor mij betekent het afgelopen jaar, en nog steeds. Dat gevoel van geven om iedereen hier, dat blijft. <3 @Pcosrondetwee hoeveel dpo zit jij nu? @mamawensje wat een enge tijd he.. Ik hoop dat je gauw die zes weken grens over bent. Maar die hcg oploop is iig super goed !! Houd je daaraan vast. @Flora85 ah ik ben blij om te horen dat je nu weer wat de betere kant op gaat.. leeg en somber is zo rot veel liefs en ook ik ben super blij dat je hier nog rondhangt
Gelukkig gaat deze zwangerschap goed.ik mag absoluut niet klagen. Maar merk dat het psychisch behoorlijk pittig is. Waar ik ooit riep ik heb niks aan de vroeggeboortes overgehouden kom ik daar keihard van terug. Morgen termijn 2 van de 3 gehaald en dan hoop ik dat mijn hoofd wat rustiger gaat worden. Hoe is het met jou lieve flora?
Hier ook een stille meelezer, die regelmatig terug komt piepen of er positieve testen zijn of hoe het parkour loopt. Alleen heb ik niet altijd iets terug te zeggen of vind ik de woorden niet, maar weet dat ik aan jullie denk! <3 Kunnen jullie in Nederland geen embryo’s doneren aan de wetenschap? In België hebben we die keuze en daar hebben wij bij aanvang al voor gekozen. Ik hoop dat ze andere dames in de toekomst mogen verder helpen, want hoe meer men weet, hoe meer men kan.
Had ik ook! Ik had een verse terugplaatsing en dacht met de positieve test dat mijn buik de komende 9 maand niet meer plat zou worden. In week 5 had ik geen symptomen meer, geen acné, vermoeidheid veel beter én een platte buik opeens terug. Pas rond 7 weken zijn de symptomen terug gekomen.
ik vind het wel gezellig als de zwangeren meepraten en een update geven, geeft hoop . En jullie kunnen af en toe nog fijn meedenken of tips geven
Wij hadden altijd al zo iets van 2 is genoeg voor ons, We doen dit nooit meer! Maar mijn arts heeft me wel aan het denken gezet ivm verlies van een kindje. Mijn man vindt het doemdenken en wil er vooral niets van weten. Maar voorlopig denk ik wel; hou die embryo’s nog maar goed in bewaring, er kan echt zoveel nog gebeuren. Het deed me wel nadenken dat ik wel altijd 2 kindjes fysiek bij me zou willen hebben… <3