Oh joh niet zo streng, als je er zo helemaal in zit is elke week te lang. Goed dat je af en toe even een stap terug neemt om het rationeel te overzien, maar dat wil niet zeggen dat je gevoel dan meegaat in de ratio Gelukkig heb je qua leeftijd 'nog wel even' dat geeft wat lucht als je in jouw ellendige situatie zit (want echt rot hoor zo'n lange nasleep met nu weer dit!) Maar daarom snap ik je frustraties echt wel!
Ah ja ok, daar kan ik inkomen en inderdaad dat die tp volgt rekt het allemaal erg op hè. but first things first 5km onder de 30
Het is vaker zo hè dat je meer vindt in Amerikaanse artikelen, ook omdat zij iets publiceren als ermee bezig zijn en in de wordt het pas gepubliceerd als alles helemaal zeker en bewezen is. Dat duurt gewoon langer. Wel spannend hey! Hopelijk werkt het ❤️ weet je arts dat je dit gestart bent? Of doe je het volledig op eigen houtje?
Ik ben ook idioot rustig…. Maar ik denk dat het nog komt. De vorige keer had ik aanvankelijk maar 2 goed ontwikkelde eitjes (beide terug geplaatst) toen moest ik wachten of de rest met een extra dag nog goed zouden ontwikkelen. Dát was verschrikkelijk het wachten het openen van de beterdichtbij app. Pfff en ik ben dus bang dat dat gevoel straks in tienvoud weer overneemt. Dus nu: heel rustig en kalm…. Mat dat zal straks toch anders zijn. Ik heb meer ‘het moet nu toch goed komen’ gevoel naar de % zeggen iets anders, dan geven ze mij 8% kans en dat is niks… dus dat slaat alle emotie er weer uit… nou zoals ik in deze ene post heen en weer ga, is een goede representatie van mijn toestand
Ik spoot 125 zoals alle andere keren. Maar ik heb nu van te voren lang aan de Lucrin gezeten en dat maakt (blijkbaar) dat ze langzamer opstarten. De vorige keer heb ik 12 dagen moeten spuiten. Dat zou dan as maandag voor het laatst zijn. Maar ze rekenen nu al op woensdag, dus 2 dagen extra en het feit dat de dosis omhoog is naar 150 doet mij vermoeden dat ze er nog niet helemaal vertrouwen in hebben. Overstimulatie is het gevaar bij mij. Daarom zijn ze zo voorzichtig met de dosis. De kleinere waren namelijk al wel gestart met groeien alleen nog niet zo rap.
Voor de dames in stimulatie of die er al 1 hebben gehad met punctie. Hoe is jullie algemene toestand? Blijven jullie doorwerken? Kunnen jullie alles blijven doen? ben ik heel benieuwd naar, want dat is mijn grote vrees dat ik me zo slecht ga voelen dat ik niet voor mijn zoontje kan zorgen of aan het werk kan…
Iemand vroeg in een andere groep; hoe hou je het zolang vol en toen dacht ik tja ik weet het eigenlijk ook niet. We gaan maand voor maand en bij elkaar opgeteld is het opeens dit … maar de deadline nadert nu wel hard vind ik hoor. Zoals ze zeggen eye on the price, maakt dat je doorgaat maar het besef dat het misschien gewoon niet gaat lukken… en wat ik dan weggegooid heb aan tijd… daar wil ik nog even niet aan denken. Ik documenteer jubelen slles zodat ik later nooit kan gaan twijfelen of ik wel echt alles geprobeerd heb. Niet naar België gaan neem ik mezelf soms wel een beetje kwalijk. Maar ik ben nu zo 1 met dit ziekenhuis en de artsen. Vrijdag zij de arts nog (en dat is niet mijn vaste arts) ik eist nog toen we in die andere behandelkamer zaten om op te starten en we dachten ‘even clomid en dan zijn we er’ toen dacht ik, man dat je dat nog weet. En áls dit niet lukt …. Ik weet dat ik voorlopig niet natuurlijk de overgang inga. Dat zijn heel veel menstruaties en dus heel veel ziekenhuis opnames. Dan ben ik op dit ziekenhuis en deze artsen aangewezen dus ook dat zit in mijn achterhoofd. Daarom wil ik geen second opinion, maar tja soms de knik wel heb ik dan echt alles gedaan?
Oh dat valt allemaal heel erg mee. Ik mis wat werk door de afspraak maar kan daarna altijd gewoon door. Hoewel het beter is om even rust te nemen. Ik deed het zelf niet altijd maar ik zal na de punctie die dag lekker thuis blijven, hangt er ook vanaf hoeveel ze prikken. 1 x moest ik in het ziekenhuis blijven maar dat komt door de endometriose en de andere keer kon ik gewoon naar huis. Na de tp kan je meteen naar de sportschool maar rustig aan doen voelt toch beter
Oef goed om te horen! Want ik hoorde een ander verhaal, dat we veel angst inboezemt. Ze had wel overstimulatie, maar met mijn PCOS durf ik eigenlijk al niet meer te hopen dat ik geen overstimulate ga hebben. Er zit gewoon al zoveel klaar dat kan groeien.
Wat lief <3 En inderdaad, emotie volgt de ratio niet in dit geval misschien komt t doordat het vrouwen ook gewoon biologisch is ingegeven, baby baby baby! En leeftijd is idd ook zoiets dat ik denk, de tijd is er gewoon. (Al is mijn partner veel ouder dan ik dus ergens ook weer niet) Maar het zal waarschijnlijk volgend jaar gaan worden, en daar stel ik me nu op in. Als die cystes ineens weg zijn volgende cyclus dan zou t nog een iui in december kunnen worden. Maarja ik hoop nu vooral dat ze überhaupt vanzelf weggaan
Wat bijzonder dat die arts dat nog wist zeg. Ik kan me heel goed voorstellen dat je daar wil blijven, ook met oog op de toekomst. Alles geprobeerd hebben, moet je denk ik altijd in de context zien van het leven waar je nu in zit. Bij wijze van spreken zal voor iemand met rij angst het streekziekenhuis de best haalbare optie zijn en heeft diegene dan alles gedaan wat zij kon. En zo zijn er allerlei factoren zoals jij zegt de band met jouw artsen/ziekenhuis, kiezen voor tijd met je gezin of op werk zijn ipv reistijd, etc etc. Je kan je keuze om naar het buitenland te gaan daar niet los van zien. Je doet wat binnen je macht ligt, wat haalbaar is en wat nog goed voelt. Wat mij betreft heb je al een gigantisch offer gebracht. Ik hoop dat het mooi eindigt <3
Ik heb ook pcos en ze gaan je dan echt wel goed in de gaten houden hoor. Bij mij hebben ze 24 aangeprikt en 1 dagje rustig aan doen was voldoende. Dus niet te veel zorgen maken. Ze zijn zelf heel erg bedacht op overstimulatie. Wat ik je mee kan geven: heel heel heel veel water drinken tussen de punctie en terugplaatsing. Dat helpt echt om de symptomen van overstimulatie te bestrijden
Ik zou zelf de dag na de punctie niet gaan werken, 1 keer wel gedaan en dat ging, maar niet van harte. Is bij mij gewoon een ziekmelding de dag van punctie en evt erna. Verder voel ik me niet topfit, maar zeker niet ziek maar overstimulatie ken ik dus niet net mn 3 follikels Maar overstimulatie is echt niet iets wat supervaak voorkomt hoor. Heb je kinderopvang of opa/oma oid? Dan zou ik voor je eigen gevoel lekker dat de dagen erna inzetten. Een gewone ochtend en avondspits red je wel als er niks geks is. Want al met al is het ook allemaal emotioneel best een ding waar je als je maar door rent, op een gegeven moment tegenaaan kan lopen (been there done that ). Ik ga deze laatste alles op gevoel doen, wil ik een dag in bed liggen, dan ga ik dat gewoon doen. Ik ga voelen ipv doorgaan . Maar ik heb een tiener die zichzelf wel red, dat is wel een verschil uiteraard als je een kleintje hebt rondlopen dan moet je soms wel ff maar je hebt ook nog een man denk ik?
Dat is goed te horen dat indien het normaal gaat het wel oké is! Want ik hoorde een termijn van 2 weken niet kunnen werken en ook voor de punctie al niet, dus ik wist echt niet wat te doen! Gelukkig wel opvang en oma en opa die maar al te graag inspringen voor het goede doel! Mijn man kan ook wel wat betekenen, maar helaas doet hij wel lange dagen, dus niet heel veel thuis. Worst case moet hij maar elke dag van thuis uit werken. Maar als ik dan denk dat de opvang gesloten is in de kerstvakantie en er een timing van eind december op staat, wordt ik wel wat zenuwachtig van de timing.
Haha hier nog een, ik heb een app geïnstalleerd om genoeg te drinken. Sportdrankjes helpt ook dus ik deed 1 sportdrakje per dag en 1,5 liter water. Voor iemand die anders prima een hele dag niet drinkt
Ik wilde hier ook nog even op reageren! Ik heb ook PCOS en telkens bij de follikelmeting waren er heel veel follikels (maar veel te klein om echt rijp te kunnen worden). Heb om die reden ook getriggerd met Decapeptyl; een HCG-vrije trigger: iets dat ze vaker doen bij vrouwen met PCOS en wat dus al de kans op overstimulatie vermindert. Toen het eindelijk de dag van de punctie was, liep ik ook echt best moeilijk, terwijl andere dames wel makkelijk binnen kwamen wandelen. Ik was dus echt als de dood voor overstimulatie, maar heb mezelf echt volgegooid met electrolyten (vooral VEEL Liquid IV en Gatorade; ook al wel voor, maar vooral ná de punctie); ik heb HEEL veel proteïne gegeten (kip, eiwitrepen, etc) en ik heb geprobeerd zout te eten (dus sushi avond na punctie met veel sojasaus; absoluut geen straf!). Ook heb ik 4 dagen vrij genomen maar uiteindelijk was ik na 2 dagen al weer grotendeels de oude. Tuurlijk, het was gevoelig, maar het ging echt vrij snel weer goed. Dus dat kan ik je zeker aanbevelen! En zoals WelcomeWondertje al zei, ze houden je heeeel goed in de gaten dus dat is ook fijn!
Weten jullie nog dat ik mezelf had voorgenomen om zen te blijven? Mogelijk zelfs tot mijn verjaardag (de 31e) te wachten met testen en gewoon lekker zou genieten van “de hoop op een zwangerschap, waarbij je dat bent tot het tegendeel is bewezen?” HA, wat een grap. Ik ben echt al op dag 2 op de clownswagen gestapt door echt een test te doen. Op dag 2, hoor ik je vragen? Ja op dag 2 haha. Ik moest ook lachen toen ik’m deed en ik weet ook niet wat me bezielde. Misschien ook omdat ik nog nooit in m’n leven voor’t echie een test kon doen ofzo? Niet dat dit echt kans maakte; maar toch, ik was ook niet verbaasd (of teleurgesteld) toen ‘ie negatief was. MAAR. We hadden dus vanochtend (met erg waterige urine, want was al 3e keer plassen ofzo) wel een lichte tuurstreep. Ja, iets met een ezel en een steen, i know. Twee uur later (na een ontbijt met een vriendin) weer een tuurstreep. Het is gekkenwerk en ik weet ook dat we er nog LANG niet zijn en het nog alle kanten op kan, maar vandaag heb ik dus wel m’n aller-aller-allereerste positieve test ooit gehad. Heel onwerkelijk. Nu morgenochtend met hopelijk geconcentreerde urine opnieuw testen en hopen op een mooie oploop. Maar wilde ik wel even met jullie hier delen, omdat de steun vanaf dit forum echt ongekend is.
Wat heeft de arts daar over gezegd? Gaan dit soort cystes vaak vanzelf wel weer weg? En ik begrijp je gevoel volledig: elke dag is een dag te lang in dit traject. Het voelt ook gewoon alsof je soms in een soort wachtmodus hangt: je leeft wel, maar het voelt vooral als wachten, dus ik begrijp je helemaal.
Hallo, dat laatste! Dat is echt bizar goed! Zeker iets om trots op te zijn en heeeeerlijk met dit prachtige weer ook!!