Nou, ik ben het met je eens hoor! Het universum is me nog wat verschuldigd, hihi Nja, ik houd mezelf daar nu wel een beetje kalm mee, dat ik altijd nog kan betalen. Maar ik denk dat a) mijn man daar voor gaat liggen en b) met míjn opbrengsten de meeste ziekenhuizen waarschijnlijk ook.
Die opening is er natuurlijk praktisch gezien altijd nog. Al denk ik dat ik dan toch richting buitenland zou uitwijken omdat ze gewoon net wat meer doen.. iets zegt me dat een hogere opbrengst bij jou toch mogelijk zou moeten kunnen zijn.. Maar... gewoon niet nodig, broer of zus wordt vanmiddag teruggeplaatst. Gaan heel erg spannende dagen worden voor jou ❤️
Er is er maar 1 nodig, maar snap je zo goed. Dit moet hem gewoon worden!!!! Succes vandaag, een mooie plakker
Nou, heb ook wel eens echo’s voor tumor en soms is mijn afc slechts 2. We hebben het natuurlijk ook maar over 1 eierstok en ben er onlangs dus achtergekomen dat vervroegde overgang in de familie zit. Dus meer opbrengst? Ik weet het niet. Denk wel dat als ik meer kansen zou hebben, ik echt wel kans zou maken. Bevruchting en innesteling zijn niet zo’n punt namelijk. Maja, met stapjes van steeds 1 embryo, hoeveel pogingen heb je dan nodig? Te veel voor ons mentaal en financieel welzijn vrees ik …
Dat het misschien goed zit gaat vanzelf dat dromen kan je helaas niet echt uitzetten hè. Het ‘misschien gaat het mis’ is het relativeren van je brein, maar je gevoel hoopt volop op iets goeds. Maar met Emmy 10 en 11 in m’n buik dwing je jezelf om ook realistisch te zijn hè
Ja je hebt gelijk misschien zie ik dat te zonnig in..hoewel 1 eierstok niet alles hoeft te zeggen, alles bij elkaar wel natuurlijk. Elke keer maar 1 kans ís gewoon ook heftig.. dan is het afwegen of het dat allemaal wel waard is, begrijp ik heel goed. Een definitieve streep eronder is óók heel heftig.. het idee dat alles afhangt van deze emmy...niet te doen. Ik weet ook niet of dat moment van berusting daarin ook ooit komt, misschien wel een moment dat verstand het wint van gevoel..dat het genoeg is.. genoeg mentaal gevraagd heeft. Ik weet hier wel heel zeker dat dit de laatste punctie was, ook als het er maar 1 of zelfs geen waren geweest (of worden). Was wel gek idee zo in die punctieruimte: dit maken we nooit meer mee gelukkig. Hoe het uiteindelijk voelt als het bij onze puberella blijft weet ik natuurlijk dan pas, op het moment denk ik dat ik dat kan accepteren (hallo gezegend daarmee), maar blijft natuurlijk altijd aanwezig voor de rest van je leven Maar zulke gevoelens wisselen per dag in deze achtbaan. Ps mijn moeder was op de leeftijd die ik nu heb al volledig door de overgang heen altijd bang voor geweest.
Ovittelle kan er tot 10 dag inzitten ja, het zijn nu ook meer de symptomen dan de test die mij alarmeren. Ik reageer altijd heel heftig op hcg. Ook al bij biochemische zwangerschappen helaas. Want als het enkel ovitrelle was dan zou wat ik voel nu niet toenemen maar juist moeten afnemen. Maar ik heb het in dit traject al eerder gehad hoor tot super misselijk aan toe een oplopend streepje en toen toch weer afname, dus alle opties staan nog open
Wat verschrikkelijk knap zeg! Leuke is dat als je test je wel meteen uitsluitsel hebt omdat het resultaat dan duidelijker is. Ga je morgen testen? gingen jullie nou vandaag een dagje weg?
Welkom! Vraag vooral alles dat in je opkomt, als je daar zit is het jouw tijd. Ik noteer van te voren van alles dat bij mij komt in mijn telefoon en als ik er ben kan ik van alles vragen en dan pakken ze er plaatjes bij en leggen alles heel goed uit. Zo fijn. Dus zorg dat je vooral niet met vraagtekens wegloopt. En voor de rest krijg je ook gewoon zoveel info. Ennnn hier kan je ook heel veel kwijt. Wij zijn inmiddels naast ervaringsdeskundigen ook een Google expert groep
Zo herkenbaar die ‘dus dit is mijn laatste punctie moment’ en ergens ook wel fijn dat je ‘gestopt wordt’ anders weet ik niet hoelang ik door zou gaan. Maar pfff spannend is het wel he, ben heel benieuwd naar jouw test morgen
Toch wel spannend nietwaar? Die enen van 22 is alles dat je nodig hebt …. Hoe zit het dan precies qua protocol bij jou? Of is het uit zelfbescherming dat je hem al afgeschreven hebt deze ronde?
Ah ik snap deze helemaal en dat je dan zo moet schakelen in emoties. Tussen balen en emotioneel toch weer voorbereiden op een allesbepalende ingreep. Mogelijk zijn er toch nog 1 of 2 in de race. Soms ontwikkeld een Emmy trager maar lopen ze toch in en is daarom nu al duidelijk dat de ander het verste ontwikkeld is. Laten we voor nu hopen dat dat de reden is dat ze vast terug plaatsen. En je gaf zelf aan dat het innestelen niet het grote probleem was bij jullie dus …. Vingers crossed. Maar pfff wat een rollercoaster wat een emoties. Heel veel succes en innestel motivatie voor vandaag!!! ❤️
Als je gaat betalen zou ik naar een commerciële kliniek in België gaan…. Maar daar nog niet aan denken. Stap voor stap en eerst deze veilig aan boord… en zorgen dat hij/zij blijft
Welke test? mijn coronatest was vandaag gelukkig negatief Ga jij elke dag testen nu? We gluren grag mee naar dat oplopende streepje, want dat gaat ie gewoon doen!
Ik ben hiermee zwanger geworden van mijn zoon en na 4 maanden kreeg ik pas dat recept, na veel zeuren. Alleen nu is dit al 2x mislukt, 1 chemische en vorige ronde ook heel licht positief en toen meteen ongesteld. Voor mijn gevoel is de eikwaliteit niet goed en moet er wat anders gebeuren. Ik was ook zo teleurgesteld vorige ronde dat het misschien ook zelfbescherming is, even een ronde geen stress. En niet testen want ik word toch door de utrogestan heen ongesteld. Volgende week tweede ronde sollicitatie waar ik een goed gevoel bij heb, dus zou graag die baan niet zwanger aannemen (en dan hopelijk dus na 1 week wel zwanger te zijn). Mentaal zat ik er behoorlijk doorheen dus doe maar net of we deze maand pauze hebben
Ik wil je gevoel niet ontmoedigen maar je hebt eigenlijk nog maar heel weinig kansen gehad. 2 keer een mislukte ronde met utro zegt echt nog helemaal niks. Ik hoop dat je dit een beetje kunt relativeren, er is nog genoeg hoop voor je!
Nou, dan doe jij het stukken beter dan je moeder, met je 7 eicellen Nou, het is dat hoor: een achtbaan. Ook qua dat wel/niet berusten als het bij 1 blijft. Ik denk soms ook echt heel oprecht “prima toch zo?! Misschien zelfs wel beter.” En soms ook: “Ik accepteer dit gewoon niet, het kan niet waar zijn.” De tijd zal het leren denk ik, voor ons beiden. Of hopelijk lekker niet en dat we straks met een jankende baby midden in nacht mogen denken “wat heb ik gedaan?! “