Mijn jongste sliep vanaf de bevalling, zijn geboorte, op mij. Op mijn borst in bed, of in de bondolino. Die behoefte hadden we allebei heel erg sterk. Overdag sliep hij ook wel in de box af en toe. Rond de 12 weken ben ik hem in de kinderwagenbak naast mijn bed gaan zetten op de grond. ZOdat ik mijn hand op zijn borstje kon leggen en ik hem goed kon bekijken. Op een gegeven moment kon mijn hand uit de wagenbak. Later toen hij dus sliep snachts in de wagenbak heb ik hem overgelegd in zijn ledikantje naast mijn bed (waar hij nu nog slaapt ). Dat was denk ik rond 16 weken. Hij sliep in de puckababy piep en later in de mini. Gewoon opeens is daar de tijd voor. Die eerste drie maanden hadden we allebei ontzettend veel behoefte om bij elkaar te zijn. Het gaat allemaal vanzelf. Mijn zoontje sliep tot aan zijn 8 maanden zowel overdag als snachts amper tot niets. Dat waren allemaal hazeslaapjes en ik was op...en opeens keerde het tij en hadden we een ritme. Nu kan ik me niet meer indenken dat we geen ritme hadden. Al ben ik elke nacht nog altijd zoet met hem. Moet hem tig keer zijn speentje geven en zijn knuf en opnieuw neerleggen. Omdat hij naast me staat gebeurt dit al slapende bijna
Waarschijnlijk is het een sprongetje.. daar komen er nog veel van aan. Rond de 4, 8, 16 weken ect. (zie: oei ik groei) Dus het kan best even een paar dagen zijn en daarna gaat het weer beter. Hier is dat ook nog steeds zo. Nu slaapt ze ook heel moeilijk zelf, terwijl als een sprong weer voorbij is slaapt ze heel makkelijk zelf. En zo gaat het dus al een paar weken. Wennen is het volgens mij dus niet. De ene dag is er gewoon meer behoefte aan dan de andere dag. En ja, vermoeiend is het soms wel!
Dat het slapen 2 weken terug beter ging, betekent niet dat ze went aan in slaap vallen bij jullie. Ze zal zich op wisselende momenten wisselend goed of minder goed voelen en daarvan is op dit moment het zelf kunnen slapen nog afhankelijk. Haar nu helpen met in slaap komen, betekent iig beslist niet dat je er straks heel veel moeite voor moet doen om ervan af te komen, (en geloof me: ik ben daarin heeeeeeeeel erg ervaringsdeskundig ). Laten huilen zou ik beslist niet doen bij zo'n jonge baby, maar je kunt al wel starten met het aanbrengen van basisdingen die ervoor zorgen dat zelf leren in slaap te vallen eigenlijk haast vanzelf zou moeten gaan. Ik heb veel gehad aan 'baby in een droomritme' van Stephanie Lampe.
Sorryhoor, maar jemig. Elke keer als er een slaaptopic is, komt er wel iemand langs die gaat roepen dat als je er niet op tijd mee begint, dat zelf in slaap vallen, je er nooit meer van af komt. Ik kan je vertellen dat dat complete bullshit is. Hier twee meiden die het beiden lang nodig hebben gehad om in slaap geholpen te worden, vanwege medische problemen. Zoveel mensen gehad die riepen dat we er nooit meer van af zouden komen, maar niets was minder waar: eenmaal goed in hun vel was het -zonder huildrama's!- een kwestie van een dag/nacht of 2-3 en toen sliepen ze gewoon. Bij de oudste heeft dat, hulde aan de nederlandse gezondheidszorg die dit soort angsten mede in de hand werkt, helaas wel 23 maanden geduurd. Als zij eerder hadden geloofd dat ik als moeder het bij het rechte eind had, had ze veel eerder doorgeslapen/zelf in slaap kunnen vallen. Nu bij de jongste wisselt het: als ze goed in haar vel zit/gezond is, slaapt ze gewoon zelf en slaapt ze door. Heeft ze last van pijn of ander ongemak, dan heeft ze ons nodig. Helaas deze keer door iets ingewikkelder medische klachten gewoon opnieuw lang nodig om alles op de rit te krijgen, maar het voortdurend in slaap wiegen heeft nadrukkelijk NIET geleid tot kinderen die zelf niet in slaap kunnen vallen.
Elk kind is anders. Ikdenk dat je goed naar je kindje moet kijken. Onze dochter slaapt boven in haar eigen bedje in haar eigen kamer het beste. Toen ze nog bij ons in de wieg sliep hoorde ik haar veel zuchten, geluiden maken waar ik ook wakker van werd. Hierdoor hoorde ze mij weer en was ze sneller wakker maar nog wel moe. Ze heeft gewoon rust om haar heen nodig. Ze heeft nooit in de box kunnen slapen en in de kinderwagen alleen de eerste weekjes. Haar bedje is dus echt voor haar de beste plek om te slapen. Hier ben ik wel vroeg bezig geweest met ritme, meer ook omdat dit voor mij en haar het beste was. Laten huilen hebben we nooit gedaan. Altijd erbij gebleven totdat ze rustig was. Een echt bedritueel wel al snel mee gestart. Hier is dat badje, flesje, even knuffelen en spelen, in haar inbakerdoek en nu in haar slaapzak. Gordijnen dicht. Muziekpaardje aan en een kus en weltruste slaap lekker. Dat werkt nu best goed. Soms zijn er ook dagen dat het meer moeite kost net als gisteren, maar toen had ze de hele dag al haar dag niet. Sliep kort en was erg moe dus dan is het in slaap vallen ook moeilijker. Het boek baby in een droomritme vond ik ook erg fijn, heb dit aangeschaft nadat ik hier veel goede reacties over had gelezen. Heel veel succes. Ik bedenk me steeds als het even niet zo lekker gaat, het zal wel weer een periode zijn, die gaat over. Het is toch elke keer anders.
Bij jou niet, bij anderen kan het wel probleem zijn. Maar alleen jou ervaring geldt.... Als er iets medisch is kan ik het me voorstellen dat het een ander verhaal is. Maar ik heb het hier over iemand bij wie de dochter niets medisch heeft, maar alleen maar bij mama in bed wil zijn en doe boel bij elkaar gilt om uit bed gehaald te worden. Maar het zal vanzelf wel over gaan.
Anders kijk je het nog even aan qua behoefte van je kindje. Tot 3 maanden is het vaak puzzelen en een ritme vinden, en daarna gaat het vaak makkelijker. Vergeet niet dat er rond 6 weken een redelijke sprong is en dat de meeste baby's dan vrij onrustig en huilerig kunnen zijn. Vanaf 10 weken ging het bij ons makkelijker. En mijn eerdere bericht was niet angstaanjagend bedoeld maar ik ben wel van mening dat als je het zelf ook wilt, het wel fijn is voor je kindje en jezelf als je op een gegeven moment een duidelijk ritme hebt van flesje, even spelen, bij de eerste gaap lekker in bedje leggen en dan slapen zodat je zelf ook even rust hebt en wat kan doen. Zo'n ritme herhaalt zich over de dag en zorgt voor rust en regelmaat. Daarbij slaapt een kindje wat overdag goed slaapt 's avonds en in de nacht ook vaak beter, uitzonderingen daargelaten. Nou ja ik laat het hier verder bij. Succes, Charlie
Dat zal niet vanzelf overgaan, maar dat zijn echt zulke uitzonderlijke situaties... En er wordt vaak, als je baby nog zo jong nog even niet zelf in slaap kan vallen, al zo snel geroepen van: pas wel op, want anders... En in de context van dit topic slaat zo'n waarschuwing gewoon nergens op, en wordt altijd ook nog geroepen door mensen die er zelf helemaal niet mee te maken hebben gehad. Kijken naar je kind en diens behoeften volgen is meestal gewoon prima. Je nuanceert in je tweede berichtje onder dit gequote bericht al, dus heel fijn, want met het bericht waar ik op reageerde, zaai je wel paniek bij mensen. Ik ken er echt zoveel die uit angst die gecreeerd is door al die uitzonderingsverhalen hun kleine baby heel vroeg al zo lang laten huilen, terwijl dat gewoon niet nodig is. Dat ritme komt wel, als je gewoon naar je kind kijkt. Dat is wel wat anders dan bij elke kik je kind troosten: dan kom je vaak wel uit bij eindeloos bij je kind moeten blijven enzo. Maar nogmaals: we hebben het nu over een baby van 5 weken....
Het gaat in dit topic om een kindje van 5 weken Die denkt nog niets en heeft nog geen gedrag-gevolg vermogen, Die IS alleen maar. Dat vermogen komt pas veel en veel later..
Maar hoe weet je nu of het wennen is, een baby zichzelf in slaap moet huilen, en hoe lang dan, dat is in elk geval al een paar x gebeurd, of een sprongetje? Blijven kijken zeker. Maar wat je zegt charlie, het is wel fijn om iets van regelmaat te hebben voor onze eigen rust. Ik kan nu overdag bv niet bijslapen ofzo terwijl ik best moe ben.
Regelmaat is denk ik voor iedereen fijn. Maar ik denk dat niet ieder kind er op het zelfde moment aan toe is en soms ben je je regelmaat ook helemaal kwijt. Maar dan probeer je die zo goed als het kan weer op te pakken. Vorige week zei ik nog tegen mijn vriend dat onze dochter het zo heerlijk doet, drinkt goed, leg haar in bed geen huiltje of iets, als ik nu 5 min even ga kijken slaapt ze heerlijk ennwordt ongeveer 1, 5 uur later wakker. En deze week.....tja, drinken lukt niet, moeilijk in slaap te krijgen, veel huilen.....zal wel een fase zijn. Ik probeer nu gewoon het ritme zo goed als mogelijk op te pakken en haar weer een beetje in de regelmaat te krijgen. Dus wat je zegt, steeds blijven kijken. Hier heb ik er helaas ook geen handleiding bij gekregen bij de bevalling.....zou soms wel handig zijn geweest.
Mooi gezegd. Ik ben een enorme voorstander van je kindje bij je dragen, maar inderdaad, ieder kindje is anders. Oudste dochter kon niet goed tegen prikkels, en daar kwam nog bij dat ze zichzelf wakker hield met maaiende armpjes. Slapen in de box of in de kinderwagen werkte voor haar niet, ze kon daar geen rust in vinden. Haar eigen kamertje overdag, en s'nachts naast ons in haar wiegje. En we zijn haar gaan inbakeren. Maar ik heb haar nooit laten huilen. Als ze moest huilen, bleef ik er bij. Lag ze wat tegen te sputteren, ging ik in de kamer er naast de was opvouwen. Wat jij beschrijft deed ik ook, ik noem het eerder voorspelbaarheid. Ik denk dat dit voor sommige, prikkelgevoelige kindjes, heel belangrijk is. Ik gaf gewoon voeding op verzoek, het heeft ook niets met vaste schema's te maken. Nr 2 en 3 vonden het allemaal wel best. Dus dat was ook weer wat anders. En ach inderdaad...het komt en het gaat!
Ik ben er nog niet uit of mijn kleine prikkelgevoelig is. Wel dat ik zelf wat regelmaat wel fijn vindt maar ik wil miss te snel. En het zal vast een fase zijn. Vandaag sliep ze een aantal uur in de reiswieg en ook een keer zelf in slaap gevallen. Dank voor jullie verhaal en meedenken...
Hier lag/ligt ze nog ingebakerd, dat hielp hier ook heel goed. Volgens mij heb jij ook mij wel eens geholpen met mijn vragen een tijdje geleden....hier werkt inderdaad voorspelbaarheid voor 9 van de 10 dagen. Die keren dat het niet lukt komen natuurlijk ook wel eens in fases voor.
Ik denk dat het soort bevalling die je gehad hebt ook een rol speelt. Mijn oudste dochter, bijna 4, was echt een drama wat slapen betrof. Ik heb altijd gezegd dat er iets mis was. Na 6 maanden uitputting naar de osteopaat en ze sliep voor het eerst een nachtje door. Nekwervel zat niet goed. Dat dacht ik al, omdat ze altijd op de meest vreemde manieren in slaap viel. Zodra we haar op de rug, plat in bed legde was het mis. Toch hebben we tot 1,5 - 2 jaar bij haar moeten blijven zitten tot ze sliep. Op de grond naast haar ledikantje of in de gang zodat ze onze stem nog hoorde. Soort verlatingsangst. We hebben alles gehad! Nu is mijn jongste 10 weken en prima bevalling gehad. Wereld van verschil van de ander. Alleen zij slaapt 's avonds gewoon niet. Ja, naast me op de bank.... Geen probleem denk ik, want straks na de fles van 22.30 baker ik haar in, leg ik haar in bed en slaapt ze tot morgenochtend 06.30. Overdag ook weinig ritme met de slaapjes. Moeilijk omdat ik ook mijn dochter van school moet halen. Maar ik vind wel dat zij ritme moet krijgen, weten waar ze aan toe is. Heeft ze nu misshien niet door, maar later wel. Dat is hoe ik erover denk. Ik volg mijn gevoel en mijn hart. Ik observeer haar. Zie heus wel dat ze moe is en wil slapen. Eerst in bed proberrn, lukt dat niet dan lukt dat niet. Volgende keer weer. Zo blijf ik doorgaan tot het een keer lukt. Geen stress, want ze voelt t. Succes!! Gewoon doen wat jij denkt dat goed is.
Weer even een reactie. We hebben inmiddels het gevoel dat ze veel bij ons wil zijn maar wij willen haar tijdig leren slapen in eigen bed. In de nacht lukte het na 3 dagen afzien (huilen en steeds weer troosten) met inbakeren va 23-07 ong. Nu ook overdag begonnen en va 19 uur in de avond. Wellicht vroeg om het haar te leren maar beiden zijn we er inmiddels achter dat er niets anders met haar is, dat ze het gewoon wennen vindt om alleen/in eigen bed in slaap te vallen. Dus voorspelbaarheid zoveel mogelijk ingebouwd rondom de voeding en liedje voor slapen gaan en helpen in slaap komen. Maar wat heeft zo'n kleine al een sterke wil! Ben ik blij dat ik toch redelijk geduldig van aard ben.... pfff Dank voor de reacties in elk geval.
Gewoon je eigen gevoel volgen. Je bent goed bezig zoals ik het hoor. Bedenk je dat alles, alle veranderingen of wat er ook is, altijd even een week of 2/3 duurt met een kleintje. Ze moeten alles van jou leren, het gaat gewoon niet vanzelf maar uiteindelijk lukt het en hebben jullie allemaal een ritme en baat erbij. Even goed doorzetten nu en er bij blijven naast het bedje tot ze bijna zelf slaapt. Je kan ook al rustig alles aan haar uitleggen en herhaaldelijk fluisteren dat het goed is en dat ze rustig en veilig kan gaan slapen. Heeft ze een knuffel? Succes, Charlie ps. vanaf 19:00 uur is nog wel vroeg hoor om op deze leeftijd de nacht in te gaan, vaak gaat dat beter na 3 maanden maar volg je gevoel.
Wat bij ons super goed hielp is de DooDoo hond van Babiage. als baby begint te huilen dan springt er een opname van baarmoedergeluiden op (geruis en hartslag). Dat zou kunnen helpen om haar rustig te maken. Ook een bedritueeltje kan helpen. Hier is dat propere luier, pyjama en slaapzak aan, Nora in bed nog een verhaaltje en ik vertel haar dat mama en papa nog even naar beneden gaan maar dat de babyfoon opstaan en we haar kunnen horen. Dan kan het zijn dat ze nog een 5 tal minuutjes brabbelt / zeurt maar dan slaapt ze meestal zelfs de nacht door (van 20u tot 7u)