vruchtbaarheidsbehandelingen en werk

Ik vond het ook lastig om te vertellen. Heb t ook met n rood hoofd staan stamelen. Hij zei: tja als jij kinderen wil zit er niks anders op. Deze reactie viel me mee.. Als ik weg moet zal ik zelf vervanging moeten regelen.

Ben zelf wel bang dat als ik 2 x snel na elkaar moet dat ie gaat zeuren.
Dat zie ik dan wel weer. Wij beginnen in januari.

Succes ermee, t komt vast goed!

 

Ik heb het gewoon eerlijk verteld. Had geen zin om allerlei smoesjes te moeten verzinnen.

Gelukkig reageerde mijn toenmalige werkgever (ten tijde van de IUI-behandelingen) begripvol en mijn huidige werkgever (toen ging ik starten met het IVF/ICSI-traject) ook.

Ik had bij mijn huidige werkgever net gesolliciteerd en zou de volgende maand met IVF starten. Ik werd aangenomen en heb stiknerveus mijn verhaal gedaan. Ze reageerden ontzettend begripvol.
Sterker nog, een neef van mijn werkgever bleek een kindje te hebben gekregen via een cryo na ICSI in Dusseldorf! Dus hij begreep ook nog eens goed hoe ik mij voelde.

Nu zijn er natuurlijk ook werkgevers die anders reageren. Maar ik hoop dat jouw baas op de mijne lijkt.

Heel veel succes met je behandelingen!

 

Ik zou toch open kaart spelen. Je moet soms in een cyclus zo vaak naar het ziekenhuis, dat het geen doen is om de hele tijd smoesjes te verzinnen. En daarnaast kan het soms heel last minute zijn dat je moet, dus is het lastig om een smoes te bedenken.

Succes!

 

Sociale sector, sta je op een groep?

Vaak is het lastig in dat werk omdat je niet gewoon kunt zeggen: ach ik doe morgen mn werk wel. Als je in dat werk werkt, moet er gewoon iemand zijn die de groep draait.

Het handigst zou zijn open kaart. Echter zijn er aardig wat leidinggevenden die menen dat je je boel maar beter moet plannen. Bijv. dat de punctie in hun ogen beter morgen kan ipv vandaag oid...

Maar misschien heb jij een top leidinggevende. Het handigst zou zijn dat je collega's weten waar je mee bezig bent zo dat als jij in de ochtend naar de arts moet en je dan eigenlijk moet werken, dat je dan last minute met hen kunt ruilen... Maar dan moet je dus wel open zijn.

Lastig!!

Ik heb op mijn huidige werk twee collega's in vertrouwen genomen zodat zij ten allertijde met een dienst konden en wilden ruilen. Ik wilde niet dat iedereen op de hoogte zou zijn van mijn mmm...

 

Ik zou ook open kaart spelen.
Ik had bijvoorbeeld vaak drie keer achter elkaar een echo ingepland staan, om te bepalen hoever je in je cyclus bent en bepaling eisprong, bijvoorbeeld op maandag, woensdag en vrijdag. Als ik dan op maandag kwam, was het bijna altijd dat die andere twee dagen ineens een dag eerder of later gepland werden, dan wordt het wel lastig op je werk om continu smoezen te verzinnen, waarom je weg moet of later op het werk bent zo kort van te voren.

Ik heb het mijn baas verteld, volledige steun gekregen van hem. Had denk ik ook geen energie gehad om nog eens moeilijk te gaan doen met allerlei smoezen op het werk. Het is erg persoonlijk, maar dan begrijpt iemand wel waarom je zo veel weg moet. Maar makkelijk is anders om het te vertellen .

Succes!

 

zie www.freya.nl. Daar staat ook info. op over hoe om te gaan met werk en MMM. Vlgs mij een brochure....

succes!

 

Hoi,

Het is soms lastig te plannen. Ik doe ivf en omdat de stimulatiefase anders verliep dan gepland heb ik een week later de punctie gehad. Je kunt het soms echt moeilijk plannen omdat het lichaam bepaalt wanneer.

Je zou het het gesprek kunnen afwachten in het zkh, totdat je zelf iets meer weet. Ik vond het zelf ook makkelijker vertellen als je zelf ook weet waar je aan toe bent en je het een plekje hebt kunnen geven.

Ik heb ook gewerkt in de sociale sector en begrijp wat je bedoelt..

Succes!!

 

Gelukkig is mijn leidinggevende heel begripvol en is het geen probleem om ad hoc vrij te krijgen. Ik heb het haar verteld toen we met icsi bezig gingen. Verder weten nu mijn naaste collega's op locatie er vanaf, zodat we eventueel kunnen ruilen of dat ze weten waarom ik soms later kom.
Ik vind het alsnog vervelend omdat het er in de praktijk op uitkomt dat een collega dus een tijdje alleen moet werken. Ik werk nl ver vanaf mijn woonplaats en huidige zkh, dus dan ben ik na een echo om half 10 pas kwart voor 11 op mijn werk ofzo. Je voelt je dan zo bezwaard als dat twee keer per week zo is.
Het scheelt wel dat ik parttime werk trouwens.

Ik raad je aan om vanaf de start open te zijn naar een aantal. Dit geeft jezelf ook veel rust. Ik was er eerst alleen maar mee bezig hoe ik het kon inplannen, was dan al geneigd om een echo een dag te verzetten bijvoorbeeld. Terwijl ik nu meer zoiets heb van 'nee dit gaat nu even voor werk'.

 

Ik moet zeggen dat ik er ook wel tegenop zie om het op mijn werk te moeten vertellen. Ik werk tussen alleen maar mannen. Ik heb twee leidinggevenden, waarvan de een op afstand zit en ik ga hem echt niet zien voor die tijd. Dat is degene die ik eigenlijk zou moeten inlichten, maar ik vind dat niet echt prettig via skype of telefoon.
Dus dan maar mijn indirect leidinggevende... en of hij het zal begrijpen vraag ik me ook ernstig af.
Maar ja, we zijn al bezig, ik ga ook echt niet meer terug, dus ik vrees dat ik geen keus zal hebben...

Ik vraag me af of er ook meiden hier zijn die best lullige reacties hebben gehad, of dat het eigenlijk uiteindelijk bij iedereen wel meegevallen is...

 

Ik ben ook open geweest naar m'n manager. Denk dat de meeste leidinggevenden hier zonder probleem medewerking aan willen geven maar ik denk wel dat je dat zelf kunt 'sturen'.
Probeer zelf zo veel mogelijk mee te denken aan vervanging. Daarnaast probeer ik op andere tijden langer te blijven om te laten zien dat het niet van één kant komt.

Hier op het forum heb ik eigenlijk nog nooit een negatief verhaal gelezen.

 

Ik heb in de behandeling zoveel mogelijk late diensten aangevraagd. De echo's waren altijd 's morgens dus dan hoefde niemand er van af te weten.

 

Ik ben docent op een mavo, dus vrij nemen zit er voor mij niet in, maar er werd om mij heen geroosterd. De uren werden verplaatst en als dat niet mogelijk was vervielen ze.
Bij mij waren ze erg begripvol en meedenkend, maar helaas hoor je ook weleens anders. Ik zou het niet aan de grote klok hangen, maar vertellen aan de mensen die je hierbij 'nodig hebt'.

 

Ik had net een nieuwe baan toen ik aan IUI begon. Ik ben direct open geweest naar mijn baas en hij reageerde heel positief. Wat bleek, hij had zelf een ivf-traject meegemaakt voor hun derde kind. Op mijn werk is iedereen heel begripvol en ben ik zelf de enige die moeilijk doet. Ik werk als psycholoog en als ik naar het ziekenhuis moet, moeten er clienten worden afgezegd. Ik voel me dan schuldig, maar mijn collega's vinden het de normaalste zaak van de wereld en ze bellen de afspraken gewoon voor me af. Het moet wel in mijn eigen tijd, dus de uren haal ik in op andere momenten of neem ik op als vakantie-uren. Eerlijk zijn werkt het best en ik heb nu bij twee werkgevers gemerkt dat er supergoed op werd gereageerd. Bovendien vind ik het wel prettig als collega's het weten, want ik heb al een paar keer bij ze uitgehuild nadat ik op mijn werk weer ongesteld was geworden.

 

Ohja, nog even ter aanvulling. Mijn partner werkt op een groep en ook daar is men op de hoogte en wordt het gewoon geregeld. Meestal regelen ze inval, hoe lastig dat ook is.

 

Bij mij op mijn werk zijn ze heel coulant. Wij starten volgende cyclus en mijn werkgever meldt me ziek op de dag van de 'ingreep'.

 

ik heb op mijn werk niets verteld, ik weet heel zeker dat dit mij mijn baan gaat kosten. Mijn baas wil daar niets van weten..

Nu heb ik gelukkig de mazzel dat ik op 2 minuten lopen van het ziekenhuis werk. Bij ons op kantoor is het heel normaal dat je even naar buiten gaat om een broodje te halen of weet ik wat. Voor de inwendige echo's ben ik ongeveer een half uurtje weg, dus dat is dan gewoon mijn pauze. Niemand die iets merkt.

Nu wil ik eigenlijk als het voor ons op IVF aankomt ipv IUI overstsappen naar een ander ziekenhuis. Ik denk wel dat het dan een stuk lastiger wordt, maar gelukkig krijg ik over het algemeen wel vrij makkelijk last minute vrij..

 

Ben er zelf vrij open over naar mn directe collegas. We vervangen elkaar zoveel mogelijk als dat nodig is. Gelukkig is het verder geen probleem ook al begrijpen ze misschien niet wat het hele traject inhoudt.

@sterre, hoezo zou het jou je baan kosten? Ze kunnen je zomaar niet ontslaan lijkt me. Misschien een tip; op de site van freya staat een folder die je kan downloaden waarin staat aangegeven hoe een werkgever hiermee kan omgaan. Als je twijfelt, kan je ook naar je bedrijfsarts. Deze kan de werkgever weer adviseren hoe ermee om te gaan. Het is geen vrije keus om de behandelingen te ondergaan he, het is een medisch traject dus ik vind t zelf niet meer dan redelijk dat werkgever en werknemer er goede afspraken over moeten kunnen maken. Misschien is er zelfs iets geregeld in je cao, daar moet je leidinggevende zich dan ook aan houden. Hoe dan ook, het blijft lastig hoor, maar soms moet je proberen om in je recht te staat.

 

Herkenbare verhalen hier. Op mijn werk weten ze ook van nog niets, maar wij zitten ook nog heel kort in de MMM. Werk in een echte mannenwereld. Daarmee is zwanger zijn en parttime werken niet volledig geaccepteerd, zeker niet als je een leidinggevende rol hebt. Aan den lijve ondervonden toen mijn collega's zwanger werden. Aan mijn manager vertellen is voor mij daarom geen optie. Gelukkig zit hij op afstand dus hij 'ziet' er weinig van.

In feb horen wij hoe we verder mogen. IUI of zelf met Clomid, afhankelijk van 2de sementest. Als het IUI wordt, zal ik iig mijn directe collega's op de hoogte stellen. Kan me voorstellen dat dat veel rust geeft. Nu ben ik iedere keer naar de fysio, mondhygienist of aan het wachten op de verwarmingsmonteur.. Dat liegen kost veel energie, dus ik kijk er eigenlijk wel naar uit om het eindelijk te vertellen.

Bedankt Morgaine voor de tip van freya, ga zo gelijk even kijken.