Blijft nog even spannend dus ik hoop voor je dat het snel vrijdag is. Eigenlijk weinig kwaaltjes alleen gigantische pijn in bekken/rug. Dat is nog wel even een dingetje. Sta in een winkel en loop veel en tillen enzo. Einde van de dag is echt drama en heb ik veel pijn. Ik krijg al zeker een buikje. Mensen zeggen dat je het echt al kan zien. Gisteren afspraken gemaakt voor geslacht bepaling 10 dec. Snel gaat het allemaal
Wat leuk Nienie, geslachtsbepaling!! Dat is iets om onwijs naar uit te kijken! Balen van de kwaaltjes.. Pas je op met tillen? Wat leuk dat mensen het gaan zien nu! Kan echt niet wachten tot ik zelf eindelijk eens zover zwanger zou zijn! Lekker van genieten lieve meid!
bedankt dames, ik houd jullie op de hoogte morgen! spannend hoor nienie! Leuk! Hoe gaat het met je, dame?
Vanmorgen voor echo nummer 3 geweest. Er is globaal gekeken, maar het was goed gegroeid en zag er goed uit. Baarmoederslijmvlies was ook goed. Dus groen licht voor de punctie! Vanavond pregnyl om 21 uur. En dan vrijdag om 8 uur de punctie.
Thanks lieve dames, maar voel me niet veel beter! We zijn weer een teleurstelling rijker en eerlijk gezegd geloof ik er bijna niet meer in...waarom zou een volgende wel blijven zitten?! De verhalen op het forum zijn veelal ook dat de 1e of 2 tp lukt, daarna meestal een langlopend proces en dat wil ik niet meer! Voel al heel lang dat ik eigenlijk niet meer wil, maar welke keuze heb ik?! Als ik nu niet doorga zal er waarschijnlijk nooit een kindje komen. Er is een grens...durf er alleen nog niet aan toe te geven! Deze ronde extra teleurgesteld! Niet het vage streepje van 10 dpo opzich, maar wel in combinatie met wat ik begon te voelen:rommelende buik en licht weeig menstruatiegevoel. Kreeg er echt een beetje hoop van. Heb in al die 33 rondes nooooooit iets gevoeld en nu opeens wel, dat moest toch een teken zijn. Niets blijkt dus minder waar, mijn lijf heeft me gefopt en bedonderd. Waar kan ik nu nog vanuit gaan een volgende ronde?! Kon altijd bouwen op wat ik dus niet voelde en intuïtie! Maar nu hoef ik van mijn lijf dus niets meer te verwachten, voel me echt me beetje opgesloten in mijn eigen lijf dat ik op dit moment echt verafschuw! Dit is wat vele dames op het forum altijd schreven, symptomen voelen en niet zwanger, nou bij deze heb ik dat ook mogen ervaren! De hoop, moed en positiviteit zijn ver te zoeken op dit moment en weet ook even niet meer zo goed wat ik wil! Misschien komt het ook wel dubbel en dwars eruit nu omdat ik om de mislukking van de verse tp geen traan heb kunnen laten. Hoop dat de andere dames positiever nieuws krijgen deze week en jullie eindelijk de ellend4 van de mmm mogen achterlaten! Succes met afwachten dames!
Dikke knuffel dame! Piep zooi ook. Al dat wachten en heen en weer geslingerd te worden tussen hoop en vrees. Bah! Ik merkte ook dat ik moeite had met deze ivf. Ik wil gewoon een kindje en niet al dat gedoe wat er voor nodig is. Mja het is (bijna) de enige weg om mama te worden dus het "moet" wel.
Oh lieve lieve lieve Dame, weet gewoon niet wat ik moet zeggen! Denk dat het in ieder geval goed is om je emoties te uiten en er goed bij stil te staan. Krijg er tranen van in mn ogen, je wanhoop is voelbaar.. Succes en sterkte lieverd! Zou je een real life knuffel willen geven, maar in plaat van dat een digitale..
Lieve dame wat vind ik het kloten en erg voor jullie dat het weer niet gelukt is. Ik begrijp je onzekerheid over het lange traject je vragen waarom het niet wil. Niemand kan je beloven dat je aan het einde van dit alles een kindje zult hebben en dat maakt het allemaal nog moeilijker. Hadden we maar 100%zekerheid dat we het allemaal niet voor niks doen. Ik hoop zo dat je je snel weer beter voelt. Jezelf weer bij elkaar kan rapen en weer kunt doorgaan voor de volgende ronde. Ik blijf voor je hopen en heel hard duimen want lieve meid wat gun ik het je.
Ik begrijp ruubs dat je er na uit kijkt. Het is ook echt iets heel bijzonders. Jammer dat heel veel mensen dat niet zo zien. S6 alvast na vrijdag. Hoop dat je hier goed nieuws kunt vertellen
Ben echt even emotioneel geknakt. 2,5 jaar geleden begonnen we aan een spannende en leuke droom: samen een kindje. Daar is inmiddels niets meer van over, het is een klinische weg vol frustratie, onzekerheid en verdriet. Het voelt als een heuse strijd. Dit is natuurlijk niet zoals we het voor ogen hadden en al tijden voel ik dat ik dit niet meer wil. Maar ik voel ook dat ik geen keuze heb. Stop ik nu dan ben ik zeker te oud. Dus verzamel ik iedere maand weer de moed, om steeds weer teleurgesteld te worden. Wat doen we toch fout? Waarom wil mijn lijf toch niet? De dalen worden dieper en ik weet gewoon niet meer hoe verder. Vertrouwen is er niet meer....ik heb echt diep respect voor meiden die nog langer bezig zijn (goldfishie petje af voor jou!). Wat me daarnaast nog raakt is hoe het niet zwanger worden beslag legt op de rest van mijn leven. Het zit overal in verweven: doe al tijden werk met flinke tegenzin, maar ga maar eens solliciteren en eerlijk zijn over dit traject, voor jou 10 anderen. We hebben een huis gebouwd, maar wordt die kamer ooit een babykamer? Zullen er ooit kindervoetjes lopen? Niet te vergeten al die vrienden met een of zelfs al twee kinderen.... Nou heb mijn hart even kunnen luchten en houd er nu over op. Hoop dat ik na mijn menstruatie weer wat nieuwe moed kan verzamelen...wat voorzichtige hoop! En dames ondanks mijn eigen gevoel duim ik voor jullie verder. Want gun jullie zeker die positieve test
Lieve Dame, sorry dat ik nu pas reageer, maar mega knuffel voor jou, het is zo ontzettend kut dat het deze keer niet gelukt is. Ik ook weet precies wat je voelt en heb iedere dag dezelfde gedachten - lukt het ooit? Over 2 maanden wordt het 3 jaar dat we bezig zijn en het is nu best abstract om te denken dat het uberhaupt ooit zou kunnen lukken. Soms kan ik er positief over denken ("ik ga gewoon een hond kopen/veel reizen" etc.), maar steeds vaker realiseer ik me dat ik mogelijk nooit een kindje krijg en val ik in deze innerlijke eindeloze leegte en huil onder de douche waar mijn man niet kan zien of dat tranen of water is. Het is zo ontzettend zwaar voor ons allemaal maar wat mij betreft ga ik niet opgeven totdat ik geen opties meer heb. Dat betekent niet dat ik ie-de-re maand een tp wil hebben, het is voor mij heel belangrijk om pauzen te maken en dat doe ik nu ook en ik doe het expres want ik voel dat anders zou ik echt ontploffen van de spanning, stress en verdriet. Ik hoop dat je ook een balans kan vinden en binnenkort weer gaat proberen want die mooie cryo babies wachten op jou! <3 Ruubs, Goldfishie, Patricia, Maryjames - ik duim voor jullie zelfs als ik niks zeg
Oh maar we gaan gewoon door voor nu Anniko. Ik ben al 34 en de tijd begint te dringen. Mocht ik komende ronde zwanger zijn mag ik nog net op mijn 34e bevallen, anders ben ik alweer 35 hoe vreselijk! Ik weet alleen niet of ik nog aan een tweede ivf zou beginnen? Misschien dat het beter is om dan te besluiten dat het zo goed is en mijn leven weer terug te gaan krijgen. Maar weet niet of ik dat kan, dit lot zelf beslissen!? Spannende dag voor jou Ruubs! Nog geen testje gedaan, dat zou ik echt knap vinden!
Ah lieve meiden, ik gun het jullie allemaal zo! Leef echt met jullie mee! Dame, inderdaad een spannende dag! Gister twee testen gekocht en toen kreeg ik erge testdrang. Expres gisteravond een hele pot thee gedronken zodat ik vanochtend niet zou testen haha even vandaag afwachten en als er niets komt morgen testen. Ben zo bang voor een witte test.. Heb jij vandaag nog een rest gedaan voor de zekerheid?
@ dame - ik snap heel goed hoe je je voelt. Wat je leeftijd betreft ik ben 36 en zal als deze poging lukt pas om mijn 37ste bevallen. Wat je werk betreft hebben jullie die inkomsten écht nodig? Ik merk nu ik werkeloos thuis zit er ook meer rust is. Neem de dag zoals die komt nu in de weken van ivf. Ik heb afspraken staan onder voorbehoud en dat weten anderen. Maar nog geen menstruatie of tekenen daarvan? Hopelijk nog een cryo tp dit jaar. Maar kan mij voorstellen dat een maand rust ook fijn is. Vooral met de maand december. Ik vind dat zo'n moeilijke maand.
@ Ruubs, ja voor de zekerheid, maar zoals verwacht omo-wit. Vind het zo knap dat jij nog niet getest heb, hoe houd je het vol!? Heb je er geen bepaalt gevoel bij? Op naar morgen, op naar dat tweede streepje! @ Patricia, ik beb net gestopt met de utro en dan duurt het een paar dagen voordat het doorbreekt. Kijk er naar uit, want dan weer de start van een nieuwe ronde he Jij zenuwachtig voor morgen?