Hallo iedereen, Ik ben weleens benieuwd waarom jullie ervoor gekozen hebben om jong kinderen te krijgen of juist wat ouder? Komt dat omdat je eerst alles op order wilde hebben met studie en een huisje? Of omdat je eerst nog van het leven wilde genieten..? Dit topic is NIET bedoeld om elkaar af te katten! Iedereen heeft recht om zijn eigen leven zo in te 'plannen' ( voor zover dat gaat ) zoals degene dat zelf wilt. Ik heb ervoor gekozen om jong moeder te worden omdat ik die drang altijd gehad hebt, misschien ook omdat iedereen bij ons in de familie jong is, ik weet niet of dat er mee te maken heeft. Ik zou ooit nog wel een 2e kindje willen maar dan wel voor mijn 30, ook voor het leeftijdsverschil maar ook omdat ik gewoon persoonlijk niet meer na mijn 30e kinderen wil.
Ik ben op mijn 30e moeder geworden, tja soms heb je gewoon niets te kiezen. Had best jonger moeder willen worden, maar dat lukte niet.
Ik weet zeker dat als het bij mij ook niet makkelijk was gegaan, en er jaren over heen waren gegaan, ik ook zeker nog na mijn 30e kinderen zou willen.
Wij hebben bewust gewacht, ook al had ik al vanaf mijn 16e rammelende eierstokken. We wilden eerst onze studies afmaken, de nodige werkervaring opdoen en veel lange verre reizen maken en gewoon nog lekker samen genieten! Absoluut geen spijt van, zeker als ik om mij heen kijk.
Ik wou ooit kinderen, maar daar hebben we geen tijd aan gepland.Het was niet dat ik perse op die of die leeftijd kinderen wou hebben.
Ik ben pas later aan een kleine begonnen omdat mannetje dat wou hij was er nog niet klaar voor en ik wou toch echt op hem wachten. Dus toen hij er wel klaar voor was gelijk begonnen hahah en 1 jaar later pas zwanger geworden. Had graag snel een 2de gewilt maar doordat ik mega ziek was tijdens me zwangerschap en een prematuurtje heb gekregen wachten we nog eventjes
ik wilde wel 10 jaar eerder maar dat is niet gelukt, nu ben ik 36 als nr 2 wordt geboren, tien jaar later dan ik gewild had, ik zei altijd na mijn 30ste niet meer te willen maar ben het bij blijven stellen omdat de wens groter is dan de leeftijdsdruk.
ik was 19 toen ik zwanger was van mijn dochtertje mijn man 39 daarom hebben we samen besloten om voor een kindje te gaan en te trouwen ik wou altijd al jong mama worden en hij riep voor de gein voor mn 40e wil ik wel papa zijn hoor! en dat is hem gelukt inmiddels zwanger van meisje nummer 2 en we vinden het geweldig
Ik heb altijd wel jong moeder willen worden, maar dat ik zwanger raakte van de oudste was nog niet gepland (was nog bezig met studie). Als ik het had willen "plannen" (voor zover zoiets gaat) had ik willen wachten tot na mijn studie. Maar ik heb er geen spijt van dat ik Zo jong mama ben geworden. Wilde dan ook wel alle kinderen vlot achter elkaar (wilde het leeftijdsverschil niet zo groot hebben). Kan me ook voorstellen dat mensen liever eerst alles goed op orde willen hebben voordat ze aan kinderen beginnen (of dat het gewoon lang duurt voordat ze de ware hebben gevonden) maar ik ben zelf ook blij dat, tegen de tijd dat ik 40 ofzo ben, de jongste 13 zal zijn en dan ook al redelijk zelfstandig dingen kan doen... Ook omdat we een groot gezin wilden vind ik het fijn dat ik daar nu nog de energie voor heb. Zou niet op mijn 30e nog willen beginnen aan 4 kids... denk dat ik dan helemaal gesloopt ben
Hier jong, we waren al een poos bijelkaar (6 jaar) en allebei wel klaar voor kinderen. Daarnaast hadden onze ouders allebei problemen met zwanger worden en blijven. Een eventuele MMM ging ik liever in voor mijn 30e. Dan zijn je kansen toch groter.. En dan ben je de eerste keer oefenen gelijk zwanger
Ik ben jong mama geworden omdat ik dit altijd al graag wilde. Ik had op school bij beroepskeuze altijd al het gevoel van waarom??? Het enige wat ik wil is mama worden. Maar ik had voor mijzelf wel wat doelen die ik eerst wilde bereiken (koophuis, rijbewijs, auto, vaste baan en een man natuurlijk...) Als deze dingen pas later waren gelukt, had ik ook nog even gewacht want ik hou erg van zekerheid. Toevallig liep alles zo en paste de kindjes daar prima bij.
Dat gevoel was er gewoon ineens. Ik was 24, toen mijn dochter geboren werd. Als het aan ons had gelegen was het een dik jaartje eerder geweest.Niet bewust jong of oud gekozen
Hier was het gevoel er ook opeens.. we woonden samen, had geen carriereplannen oid.. was 22 toen ik zwanger raakte. Als ik mn man niet had had het zo jaren kunnen duren.
Ik denk dat ik onder 'oud' val, was 39 en dat ben ik nog steeds Had het wel eerder gewild maar er zijn er twee voor nodig en die kwam ik pas op m'n 35-ste tegen. Als ik het voor het zeggen zou hebben vind ik ommenabij de 30 wel een mooie leeftijd: je hebt wat van het leven kunnen proeven, een carrière kunnen opbouwen, een stabiele relatie...carrièrevrouw ben ik zelf overigens niet. Ging op m'n 20-ste wel voor het eerst samenwonen maar een kind was zeker niet aan de orde!
Ik heb zelf jonge ouders gehad en ik vond het fantastisch! En wist altijd al wel dat ik vroeg kinderen wilde... Alleen riep ik toen ik klein was dat ik ze op mijn 20ste wilde hebben. Toen ik eenmaal 20 was was ik er alleen echt niet klaar voor... Het idee leek me toen heel leuk maar de drang was er niet... Dit veranderde op mijn 22ste ineens en een week voor mijn 24ste verjaardag zijn mijn mannen geboren!
Wij zijn bewust jong aan kinderen begonnen (Ik 21, hij 25). Het gevoel was er ineens, mijn opleiding verliep soepel, manlief heeft een goede vaste baan, we hebben een koophuis en kunnen goed rondkomen. Dus waarom er dan niet voor gaan? En dat is goed bevallen want nu tijdens dezelfde HBO-studie zwanger van nummer 2 !
Ik denk dat wij niet jong en niet oud waren toen we onze kinderen kregen. Ik was (nog net) 27 bij de eerste en 29 bij de tweede. Mijn man is 2 jaar ouder.
Voor mij geldt ook, ik was veel liever eerder gegonnen, rond mijn 25e ofzo. Echter kwam ik degene die ik nog zocht ook pas drie jaar geleden tegen Mijn ouders waren trouwens ook al achter in de dertig toen ze mij kregen. Mijn vader is nu 73, fietst elke dag zo'n 50 km. En afgelopen weekend heeft ie op één dag 150 km geschaatst. Mijn moeder hield het bij 75 km voor gezien. Mijn ouders (ik ook) zijn erg sportief. Ik had juist de indruk dat mijn ouders daardoor weer veel jonger oogden dan de ouders van mijn leeftijdsgenootjes, die wel jonger waren. Enige wat ik wel kon merken is dat ze de oorlog nog best bewust mee hebben gemaakt. Enerzijds heel interessant maar andere kant toch wel wat conservatieve opvattingen.
Ik wilde rond mijn 25e al wel kinderen, maar mijn vriend (2 jaar jonger dan ik) was er toen echt nog niet klaar voor. Ons leven trouwens ook niet. We leefden toen nog behoorlijk losbandig. Achteraf ben ik blij dat we gewacht hebben, want nu hebben we het veel beter voor elkaar en zijn onze wilde haren een beetje kwijt Dit voelt gewoon goed. Moet wel zeggen dat "oud" worden erg snel gaat. Ik wilde de 1e eigenlijk voor mijn 30e en dacht dat makkelijk te gaan redden, maar de tijd is echt omgevlogen. Ik ben nu 30 en ik vind het prima En daarbij, je bent zo jong als je je voelt!