Ook ik ben gestopt met werken. Eerst vond ik het best wel moeilijk, ik miste mijn collega's en werk best wel, maar nu heb ik daar definitief een punt achter gezet en ben ik erg blij dat ik gewoon thuis kan blijven om voor mijn kleine meisje te zorgen en al haar ontwikkelingen te volgen. Nu is het binnen onze vrienden- en kennissenkring ook heel normaal om te stoppen met werken als je moeder wordt en dat maakt het allemaal wel iets makkelijker. Wat betreft het financiele aspect; manlief heeft niet echt een hoog salaris, maar we kunnen er van rondkomen, het is maar net hoe hoog je de lat voor je levensstandaard wil leggen. En we hebben bijvoorbeeld geen duur huis en geen auto, scheelt een hoop geld
Na de geboorte van mijn dochter ben ik part time gaan werken,in eerste instantie was dat financieel noodzakelijk maar later niet meer. Zat 2 jaar thuis maar beviel me niet,ben weer part time gaan werken en de combinatie bevalt me prima. Ben nu weer gestopt omdat ik veel moet regelen voor de emigratie. Gewoon doen waar jij je goed bij voelt en wat de mogelijkheden zijn. Ik heb respect voor werkende en thuisblijf mama's!
Wow, wat een hoop reacties, geweldig! Ik begrijp ook beide kanten van de keuze, wel of niet werken, parttime of fulltime. Ook ik veroordeel niemand om zijn keuze, want als het voor jou werkt, is het de beste keuze voor jou. Ik moet inderdaad eens goed gaan uitrekenen wat kinderopvang precies kost (weet iemand dat hier? Hoeveel 32 uur kinderopvang je kost per maand, en hoeveel 20 uur opvang je kost in de maand? Kun je uitgaan van 6 euro per uur ongeveer?) en dan kijken wat de kosten zijn als ik zelf thuis blijf. Ik heb een opleiding af waarmee ik in de avonden ook zou kunnen werken op mezelf, misschien is dit wel een goed moment om op mezelf te gaan... ik weet het allemaal niet, zoveel keuzes... Het enige wat ik zeker weet is dat ik niet veel wil missen van het leven van mijn kindje straks, en dat ik niet zo gejaagd door het leven wil gaan dat je amper tijd hebt voor het kindje of de papa! Liefs MamatoB
Hier ook een aanstaande thuisblijfmamma (hopelijk dan, eerst eens zwanger worden)! Ik doe nu nog een opleiding en ben dus ook veel thuis. Mocht ik zwanger raken voor ik de opleiding af heb, dan maak ik hem wel gewoon af (thuisstudie) maar ga er niet mee aan het werk. Ben ik klaar voordat ik zwanger ben, dan ga ik wel aan het werk, en stop ik zo tegen het moment van zwangerschapsverlof met werken. Tot de kleine (of meerdere...) op de basisschool zit blijf ik dan thuis. Zo wil ik dat graag, zo wil mijn man dat graag, en wat anderen er van denken....dat zal me een worst wezen! Ik zal er best wel vragen over krijgen, de meesten in mijn omgeving zijn erg op studie en carriere gericht, maar ik vind dat iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt. Of dat nou KDV is, gastouder, opa/oma, mamma óf pappa thuis, dat maakt niks uit!
Even heel grof en snel gerekend. Bij 20 u per week werken zou ik rond de 1000 eur. verdienen, terwijl ik dan rond de 750 kwijt ben aan kinderopvang. Dat is dus maar 250 eur.verschil, tel daar reiskosten en benzine vanaf en je speelt precies quite. Bij 32 uur per week werken zou ik rond de 1600 verdienen en 1100 kwijt zijn aan kinderdagopvang, verschil van rond de 500 euro. Bij 32 uur werken vind ik het sowieso te veel uren, en bij 20 uur speel je ongeveer quite, als het klopt dat kinderopvang rond de 7 eur per uur kost? Tja... :S
Dat klopt. De 'baas in eigen buik' moeders hebben niet voor niets gestreden jaren geleden; ze streden voor het feit dat wij een KEUZE zouden hebben nu. Een KEUZE tussen wel of niet werken, zodat we niet gedwongen thuis hoefden te blijven als we dat niet wilden, maar ook andersom! Dus, als je vrij bent om die keuze te maken (financieel ook), maar dat is vaak het probleem, het leven wordt zo duur gemaakt dat veel mensen geen keus meer hebben en móeten blijven werken met z'n tweetjes om rond te kunnen komen! En dat vind ik best wel triest. liefs MamatoB
Ik heb reeds een zoon van 7 en toen hij pas geboren was had ik het geluk (nouja geluk) dat mijn ex thuis was in de ziektewet heb toen gelukkig niet hoeven druk maken over opvang toen we gingen scheiden ging mijn zoon al hele dagen naar school en ik werk van 9 tot 15.00 uur en kan me zoon dus fijn van school afhalen. Met een 2de wordt het wat moeilijker maar toen ik mijn baas vorig jaar verteld had dat ik bezig was voor een tweede kindje hebben samen naar een oplossing zitten zoeken wat ik erg aangenaam vond toch een teken dat ikmijn werk goed doe. Hij zei dat het eventuel moegelijk was dat ik de baby meenaam naar kantoor zit alleen daar en op het kantoortje naast me kon ik dan een betdje zetten nou ik hoop dat hij zijn belofte nakomt maar ik zou liever ook minder willen werken werk nu 35 uur (werk nog 2 avonden in een friture). groetjes nadine en helaas zit helemaal stoppen er bij ons ook niet in...
@mamatob, van de kinderopvang krijg je ook nog terug van de belasting hoor dus je bent geen 750 euro kwijt. wij betalen straks voor 3 dagen uiteindelijk maar een kleine 200 euro zelf verder heb ik niet alle reacties gelezen dus sorry als ik in hehaling val maar wat andere zeggen moet je je niks van aantrekken ik werk op een kinderdagverblijf en krijg als commentaar, dus jij bengt je kindje weg om voor kindjes van andere mensen te zorgen, foei hoor. gewoon doen waar jij je prettig bij voelt en als je het niet red op 1 salaris er zijn wel werkgevers die je aannemen als je zwanger betn hoor, kost hun ook niks want je salaris wordt betaald door eht UWV als zwangerschapsverlof hebt. succes met je keuze xxxxxxxxxxxxxxxxxx
MamatoB, je krijgt een deel terug van de kinderopvang afhankelijk hoeveel je verdient. Van de 574 krijgen wij iets van 330 terug bv. via de belastingdienst.
Ik zou eens goed berekenen wat je nodig hebt qua geld: 1. minimaal (de vaste woonlasten, abonnementen, reiskosten etc.) 2. ideaal (wat je er als gezin graag bij wilt hebben) Zou je bij een soortgelijk bedrijf als je huidige werkgever minder uren kunnen werken? Wat kan je huidige werkgever je aanbieden bij 20 uur? Wat zou je eventueel anders kunnen/willen doen? En, als je graag wilt thuisblijven: heb je bijv. de mogelijkheid om te gaan freelancen, of helemaal niet te gaan werken? Gelukkig heb je nog even tijd om na te denken hierover Off topic: meid... het is soms een dilemma. Ik werk parttime, sta graag voor de klas, maar zou, als ik weer zwanger word en niet max. 3 dagen kan werken, tijdelijk stoppen. 2008 was het jaar van net mama zijn, met borstvoedingsboobies in de collegebanken zitten, werken en stage lopen. Leuk geweest, leerzaam ook, maar ik voelde me als een jongleur in het Chinese Staatscircus, al die bordjes draaiende houden Dus als het kán en je wilt het graag: lekker stay at home mum zijn! (het zwaarste beroep van de wereld!)
Jouw vraagjes: - Zijn er hier dames die gestopt zijn met werken en hoe bevalt dit jullie? - Hebben jullie tips hoe om te gaan met dit soort situaties? - Hebben jullie ervaringen met werkgevers en of ze je wel mogen dwingen een minimum aantal uren te werken? Mijn antwoorden - Ik ben van 32 uur nar 18 uur gegaan. Omdat ik dacht dat ik thuis gek zou worden en omdat het nodig is om alle rekeningen te kunnen betalen. Nu ik eenmaal moeder ben zeg ik: laat mij maar fulltime moederen, ik kan toch niet anders dan op mijn dochter focussen. Ik zou dus eigenlijk heel graag stoppen met werken, maarja financieel is het niet haalbaar. Ik vind het heerlijk om thuis te zijn. Ik heb wel mijn hbo diploma dus ik kan altijd later nog aan de bak komen. - Tips om ermee om te gaan: luister naar je eigen gevoel en laat je niets door de omgeving aanpraten. Misschien kun je in je verlof gaan kijken naar ander werk als je toch de keuze maakt om te stoppen met je huidige werk. Je bent dan immers niet meer zwanger, en je hebt al een heleboel werk ervaring zeg je. De kans is dan veel groter dat je wel wordt aangenomen. Nog een tip: je kunt niet alles hebben zoals je wilt, er zullen offers gebracht moeten worden. Probeer een nieuwe balans te vinden in je dagelijkse leven. - Geen ervaring met werkgevers die je dwingen een min. aantal uren te laten werken. Ik heb WEL ervaring met een leidinggevende die maar 3 dagen werkte en die tijd over 2 locaties (werk in gehandicaptenzorg) moest verdelen. Ik heb dat ervaren als heel vervelend omdat ze altijd druk was en weinig tijd had, moeilijk te bereiken was etc. Dus ik kan me wel vinden in de redenering van je baas dat een leidinggevende min. 32 uur moet werken. 't Lijkt me voor jezelf ook niet fijn als je zoveel werk in zo weinig tijd zou moeten doen. Tenslotte lijkt het me lastig om je aandacht te verdelen over werk en gezin; beiden grote verantwoordelijkheden. Ik hoop dat mijn toevoeging je helpt om een goede keuze te maken, eentje die bij jou persoonlijk past. Suc6 !
Ohw, dat is dan ook weer heel goed om te weten dat je dus een groot deel terug krijgt van de belastingdienst. Want anders zou je echt alleen gaan werken om de opvang te kunnen betalen en dat leek me sowieso raar Dan zou ik het eventueel overwegen om 2 dagen per week te gaan werken, waarvan mijn schoonouders al hebben aangegeven dat ze twee vaste dagen in de week zouden willen oppassen. Dat zou natuurlijk ideaal zijn, want zij wonen twee straten verderop dus dan hoef je niet ver te gaan rijden etc. Twee dagen werken per week oftewel 16 uur lijkt me dan wel ideaal, dan heb je toch nog wat geld en bouw je pensioen op en blijf je bezig zodat je geen 'gat' in je CV krijgt, maar tegelijkertijd heb je wel 5 van de 7 dagen thuis met je kindje per week... Hmm...het blijft een lastige keuze, gelukkig heb ik nog een aantal maanden om er over na te denken maar ik wil wel met een duidelijk voorstel naar mijn baas toe komen en daar moet ik eerder uit zijn dan over een aantal maanden natuurlijk. Misschien kunnen ze me overplaatsen naar een functie (niet leidinggevend) waar ik wel gewoon 16 uur kan werken) Ga er eens heel goed over praten met manlief vanavond liefs mamatoB
Ook ik ben sta at home mom. Al bijna weer 12 jaar. En geloof me ik kan echt wel over meer praten als alleen die aanbiedingen (sterker nog...weet van niks want mn man doet de boodschappen al n tijdje ) Maar soms word ik wel zo behandelt. Als dom blondje wat de hele dag voor de tv hangt en naar Ophra kijk en van de rest van de wereld buiten de woonkamer niets af weet. Op feestjes van het werk van mn vorige man bvb. Kwamen ze kletsen en dan vroegen ze na n tijdje wat ik voor werk deed. Was je de hele tijd al gezellig aan t kletsen. Maar zodra het woord "stay at home mom" (waren doorgaans amerikanen) eruit was was dat gezellige geklets zo over. Begon erg op te vallen dat ze op den duur maar niet meer kwamen kletsen. Ondanks dat als het n groep was die kletste ik net zo goed mee kon kletsen over alles. Zelfs het werk aangezien ik in die tijd nog ERG op de hoogte was van soft en hardware. En dan krijg je een keer een kinder psycholoog op bezoek (mn zoontje heeft pdd-nos en zij kwam bemiddelen omdat ik de vent van de ambulant begeleiding niet zo heel erg zag zitten) en dan krjg je te horen "goh jij bent echt een slimme meid zeg....had ik niet verwacht!" En dan weet ik ff niet hoe ik moet reageren... geshockeert omdat ze kennelijk dacht dat ik n domme was...of gecharmeerd omdat ze me slim vind!? Soms zou ik wel willen werken hoor. Alleen niet als mn kinderen niet op school zitten. En dat is normaal nog wel te doen. Maar ik denk niet dat er een baan is waarbij ik alle dagen die mn kinderen vrij hebben OOK vrij ben Ik heb het geluk dat ik 2 x n vent getroffen heb die genoeg verdient zodat ik mijn kinderen kan verzorgen/opvoeden.
Hoi Wilma, Dat is zo frustrerend als mensen zo kortzichtig zijn en vooroordelen hebben. Dat zegt volgens mij meer over die mensen dan over jou! Mensen denken graag in hokjes en het is voor sommigen erg moeilijk om daar buiten te denken. Opvoeden van kinderen is de belangrijkste en zwaarste job van de hele wereld, daar ben ik van overtuigd. Je moet het maar allemaal weten te managen hey, een huishouden, alle taken rondom de kinderen, en dan ook nog eens mooie karaktertjes bouwen door het goede voorbeeld te geven. Petje af daarvoor! Ik moet er nog allemaal aan beginnen dus ik kan er alleen maar respect voor hebben. Zelf weet ik dat ik altijd erg blij was dat mijn moeder thuis was toen ik klein was. Ze werkte aan huis een paar uur per week, en buitenshuis werken is ze pas gaan doen toen wij naar de middelbare school gingen. Ik vond het heerlijk dat ze samen met ons kon eten tussen de middag, dat ze ons naar school bracht en dat ze 's avonds met het eten zat te wachten als we thuis kwamen uit school. Ik heb daar hele warme herinneringen aan, vooral omdat mijn vader druk was met zijn carrière en we het dus qua aandacht voornamelijk van mijn moeder moesten hebben. Ik zal haar daar altijd dankbaar voor blijven. Wellicht dat dat ook maakt dat ik nu toch graag zo veel mogelijk thuis zou willen blijven... terwijl ik tot voor kort toch echt een ambitieus carrièrebeestje was maar sowieso valt me op dat mijn gedachten en gevoelens heel erg veranderen nu ik weet dat ik moeder ga worden... gek he? Voor mij is het allemaal nieuw en ontzettend verwarrend eigenlijk, dus ik ben héél blij dat ik hier met jullie allemaal kan praten er over, zo voel ik me niet alleen! Zeker nu ik er nog met niemand anders over kan praten (alleen mijn ouders en schoonouders weten het, en broers en zus, maar verder nog niemand) dus ik heb heel veel VRAGEN en krijg heel weinig ANTWOORDEN, althans, voordat ik dit forum ontdekte Echt te gek hoor! Liefs mamatoB
Ik heb altijd gewerkt. Na de eerste ben ik van 36 naar 32 uur gegaan, na de geboorte van de 2e naar 24 uur. Na mijn scheiding ben ik weer naar 32 uur gegaan, omdat ik anders echt niet rond kon komen alleen met 2 kids. Maar ik vond het niet mee vallen, de combinatie huishouden, werk, kinderen. Daarbij komt dat allebei mijn kinderen PDD NOS hebben, dus nogal 'bewerkelijk'zijn. Veel begeleiding e.d. Mijn baas heeft zich gelukkig altijd heel flexibel opgesteld, ik kon altijd uren of dagen verschuiven als ik weer eens met de kinderen naar een of andere instantie moest. Afgelopen zomer ben ik gaan samenwonen met mijn nieuwe partner en hij verdient zoveel dat het niet echt noodzakelijk is te gaan werken. Dus ik heb voor onbepaalde tijd een 'time-out' genomen. Als het weer gaat kriebelen, ga ik wel weer eens solliciteren. Maar ik denk dat dat nog heel lang gaat duren. Ik kijk er erg naar uit om nu gewoon helemaal zelf voor mijn kleine uk te kunnen zorgen. En ik vind het heerlijk alle tijd voor de kinderen te hebben. En een domme muts ben ik toch echt niet dacht ik zo (heb wel een HBO-opleiding).
als je wel graag wilt werken, maar liefst je kindje thuishoudt, kan je partner niet wat minder werken dan? Ik zou eerlijk gezegd mijn man zijn dag met onze dochter niet meer af willen nemen, ben echt trots op ze als ik thuis kom!
hier nog een thuisblijfmoeder Voordat ik mama werd werkte ik (minimaal) 40 uur en omdat ik dus ook een leidinggevende functie had, kon ik niet minder gaan werken . Nou 40 uur werken en een kindje was voor mij dus echt geen optie, heb eigenlijk altijd graag thuis willen zijn bij mijn kids dus voor ons was de keuze wel makkelijk. Uiteraard eerst even gekeken hoe en wat financieel, omdat er samen behoorlijk wat binnen kwam en nu met zijn 3tjes maar 1 loon natuurlijk. Een beetje hetzelfde verhaal als vosje2000 eigenlijk...ik verdiende 2000 euro pm, maar 40 uur zou ik nooit blijven werken en dan zou ik dus voor een lagere functie minder uren gaan werken, 20 ofzo. dan zou er hooguit 800 euro overblijven, waarvan ook weer een gedeelte naar het kdv zou gaan. nu krijgen we kindertoeslag zorgstoeslag en heffingskorting dus het komt (bijna) op hetzelfde neer. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die niet alleen werken voor het geld, maar ook omdat ze hun werk zo leuk vinden en er gewoon even uit willen zijn. Dat gevoel heb ik dus niet en vind het super thuis bij mijn meisje, wanneer het gaat vervelen kan ik altijd weer een baan zoeken. Mij bevalt het supergoed , ook ik heb vantevoren wel eens gedacht van oh jee, bevalt dat wel van zon drukke baan opeens naar niets, maar ik verveel me ook geen moment. Je bent natuurlijk veel met je kindje bezig en dat is heerlijk! Ook alle tijd voor het huishouden , effe de stad in , gewoon een stuk wandelen, straks lekker fietsen met mn meisje enz enz. Het bevalt zelfs zo goed dat de 2e onderweg is, dus vervelen ga ik me zeker niet over vooroordelen...die heb je altijd wel, of je nu wel of niet werkt , het is toch nooit goed. Gewoon doen waar je zelf achter staat en je niets aan trekken van evt negatieve reacties. Hier trouwens geen last van gehad, (al weet je niet wat ze achter je rug om zeggen ) het enige wat ik wel eens vervelend vind is als mensen er vanuit gaan dat we vast heel veel geld hebben, omdat ik niet 'hoef' te werken Terwijl je er natuurlijk gewoon dingen voor moet laten, die we wel konden doen toen ik ook nog werkte. Ook hebben wij bijv. geen eigen auto wat ook enorm scheelt in de vaste lasten (belasting verzekering benzine). en wat kleine dingen zoals abonnementen opzeggen, van tijdschriften/mobieltjes enz. Moet zeggen dat het zo gewoon goed te doen is, alleen voor grote aankopen moeten we wel sparen zegmaar, maar het is niet zo dat we nu helemaal niets meer kunnen doen of kopen. Maar je kan voor een ander niet bepalen of ze wel of niet thuis kunnen blijven, je weet nooit wat iemand aan vaste lasten heeft, dat is per gezin zo verschillend! Als het voor jullie te doen is, en je wil het zelf ook graag, dan zou ik zeggen ga ervoor! Mocht het toch 'tegenvallen' in de zin van dat de muren op je afkomen, kun je altijd nog een (parttime) baan zoeken toch?
Voorheen werkte ik 40 uur en nu 20, per 1 februari ga ik 24 uur werken. Ik moet zeggen dat ik er ongelooflijk tegenop zag om weer te gaan werken maar ik ben nu zoooo blij dat ik mijn baan niet heb opgezegd. Persoonlijk zou ik helemaal gek worden van de hele dag thuiszitten. Ik denk dat de muren op me af zouden komen. Louise is een heerlijk kind en geniet heel erg van haar maar iedere dag thuiszitten zou niks voor mij zijn en ik denk maar zo, een blije mama is een blije baby/dreumes. Louise gaat 1,5 dag per week naar de opvang en ik denk dat het heel erg goed is voor haar. Wat je doet moet je weloverwogen doen en je niks aantrekken van de meningen van anderen. Je kunt het nooit iedereen naar de zin maken en bovendien is dat ook niet nodig, zolang jullie gelukkig zijn.
Ik ben ook van 38 naar 24 gegaan. Ik werk 3 dagen..dus van de 7 werkdagen ben ik t merendeel bij mijn dochter. Ik vind t heeeerlijk om er een baan bij te hebben, de sociale contacten, collega's die echte vriendinnen zijn..het heerlijk bezig zijn! Ik denk niet dat er zozeer een dillema ligt op het 'stay at home mum'...maar ik denk dat de meerderheid van de vrouwen (en jonge meiden) tegenwoordig weinig tot geen keus heeft.. Het is heel maf maar toen ik zwanger was vroegen veel vrouwen van een generatie (of meer) boven mij: "stop je straks met werken?" en de meiden van (ongeveer) mijn leeftijd vroegen: "hoeveel uur ga je straks werken?".... Mijn man verdient goed...maar toch is mijn loon erbij zeker nodig! Maar dan nog ALS ik de keus had...dan werkte ik zeker 2 dagen in de week! (nu dus 3..)
@melloncollie: wat een geweldig antwoord in drie delen, dankjewel Ik kan me het helemaal voorstellen. Ik ben er heel druk over na aan het denken en ga het er vanavond met manlief over hebben. Ik moet toch een beetje weten wat ik zelf wil, voordat ik het aan mijn baas ga vertellen. Ik wil niet onvoorbereid dat gesprek in gaan, want dan laat ik me misschien overhalen om iets te doen wat ik niet wil. Dus ik wil voor mezelf alles eerst op een rijtje zetten. Ik heb sowieso een heel erg hectisch jaar achter de rug met veel grote gebeurtenissen, en af en toe duizelt het me een beetje van, wat wil ik nu,wat is wijsheid... Natuurlijk is het altijd goed om je gevoel te volgen. Je niets van aantrekken wat andere mensen zeggen of denken, zolang jij zelf, je kindje en je evt. partner gelukkig zijn. Je gezin staat natuurlijk op nummer 1. Ik heb zelf ook collega's meegemaakt die voor de bevalling heel hard riepen dat ze fulltime bleven werken, en na de bevalling niet meer terug wilden komen of maar max. voor 20 uur. Dat geeft alleen al aan dat je niet echt 100% kunt weten wat je precies voelt of wilt, totdat je kindje er is. Dan voel je pas of je het prettig vindt om te werken of niet, en zo ja hoe veel uur. Maar toch... Als ik naar mijn eigen leven kijk de afgelopen jaren heb ik continue in de hoogste versnelling geleefd. Heel veel meegemaakt achter elkaar, en in deze baan waar ik nu werk meer dan 45 uur per week er in gestopt, trainingen gevolgd, opleidingen, allerlei activiteiten om het werk heen en dan ook nog een superdruk privé leven waarin vanalles veranderde. En nu, nu ik voel dat ik zwanger ben (en dat voel ik met de dag beter, hihi ) wil ik eigenlijk alleen maar RUST. En ondanks alle ambities die ik had en de wil om verder te komen, wat me redelijk gelukt is voor mijn leeftijd (28), merk ik nu dat carrière ook maar betrekkelijk is, dat mijn ambities nu switchen naar de wens om een warm gezin te stichten, waarin ruimte is om te leven, te genieten en om iets op te bouwen. Waarin haasten iets is wat niet iets van elke dag is. Waarin ik tijd heb om zelf de ontbijtjes, de boterhammen te maken, waarin ik tijd heb om te zorgen, troosten, opvrolijken, etc. Want haasten, dat heb ik al tien jaar achter elkaar gedaan, en ik ben er best moe van! Als ik doodga en men mij gaat begraven (oef, klinkt heavy maar is niet zo bedoeld), zullen ze het heus niet hebben over hoeveel ik heb verdiend of hoe hoog ik op de carrièreladder ben gekomen. Ze zullen iets zeggen over of ik lief was, zorgzaam, vrolijk... hopelijk een goede moeder.. en dát is uiteindelijk wat telt in het leven, toch? Oh jee, ik ben er helemaal filosofisch en melodramatisch van geworden... let maar niet op mij, het zullen de hormonen wel zijn In elk geval, ik denk dat het financieel voor mij zal uitkomen op ongeveer 16 tot 20 uur per week werken. Die balans lijkt me een goede start. Dan kan ik altijd nog kijken hoe het gaat en of ik minder of meer wil/kan werken. Dan maar niet verder omhoog op de carriereladder... of ik zou al een job moeten vinden waarin ik parttime mag doen waar ik goed in ben Ik hoop alleen dat mijn baas het met mij eens is qua uren ... Liefs en nogmaals bedankt voor al jullie reacties, wat een schatten zijn jullie! mamatoB