Als je graag zou willen stoppen met werken is dat helemaal jou keuze. Als ik jou was zou ik uitrekenen of het financiel kan, kan het niet maar wel als je bijvoorbeeld 20 uur werkt dan zou ik gewoon gaan solliciteren. Je hoeft een (nieuwe) werkgever pas 6 weken voor je met zwangerschapsverlof zou moeten te vertellen dat je zwanger bent (even uit mijn hoofd). Je hebt 10 jaar werkervaring dus je bent vast gewild. Ik ben zwanger aangenomen voor mijn huidige baan, heb het niet tijdens mijn sollicitatiegesprek verteld maar was geen enkel probleem. Mijn baas vertlede me dat ze dit toch wel verwachtte binnen dan en een jaar gezien de leeftijd van mijn oudste dochter hihi.
ha dit onderwerp leeft! Hier nog een thuisblijfmamma. Ik werkte altijd 32 uur en zou terug naar 16 uur.Ik heb akltijd geroepen dat thuisblijven niets voor mij was. Totdat mijn zoontje er eenmaal was en de weken voorbij gleden.Ik kreeg steeds meer een afkeer van dat hele werken. Ik moest er niet aan denken om hem weg te brengen en s avonds pas weer op te halen. We zijn om de tafel gegaan,rekensommetjes gemaakt en nu bleek dat als ik die 16 uur ging werken ik daar schoon ongeveer 170 euro per maand aan overhield. Toen heb ik alsnog m'n baan opgezegd en tot nu toe nog geen moment spijt van gehad. Het leven is zo lekker eenvoudig,rustig en relaxed en dat is nu net wat ik op dit moment nodig heb. Ik zou zeggen.Zet de zaken financieel eens goed op een rijtje...alle toeslagen enz. soms werk je gewoon bijna voor niets en dat zou ook weer zonde zijn.
Ik zou het vreselijk vinden om thuis te blijven. Ik studeer nog dus heb in de zomer ruim 2 maanden vakantie en ben dan dus thuis bij mijn kindje. De eerste 2 weken is het lekker maar daarna word ik knettergek. Ik heb de uitdaging om iets voor mezelf te doen nodig. Maar volgens mij zou je wel tijdelijk minder uur kunnen gaan werken door ouderschapsverlof op te nemen. En dan kan je dan verder kijken naar een andere baan. En je hoeft bij een sollicitatie niet te vertellen dat je zwanger bent.
nee ik vind het alleen erg aso om niet te vertellen eigenlijk als ik er later achter zou komen dat iemand gelogen zou hebben zou ik dan minder waarderen als openheid (als iemand goed genoeg is voor de baan word je toch wel aangenomen, en anders zou je bij een baas willen werken die op die manier je heeft aangenomen) Ik waardeer eerlijkheid meer eigenlijk als ondernemer.. Ik zou zeggen als je het geld hebt en het lijkt je leuk LEKKER DOEN, werken kan je heel je leven en je kleintje(s) zijn maar 1 keer klein en DAT zijn de dingen waar je aan terugdenkt als je 80 bent en op je stoeltje zit terug te denken, niet die geweldige baan hoor... er zijn belangrijkere dingen. EN je hoeft echt niet achter de bloempotten te gaan zitten, ooit gehoord van vrijwilligerswerk, mantelzorg, hobbies e.d. ik denk dat de meeste huismama's het echt wel wat drukker hebben als de gemiddelde werkende vrouw.. (die houden zichzelf echt wel goed bezig)
Hallo Mamatob, Ik werk zelf vier dagen in de week, dus ik kan geen ervaringen met je delen over het thuisblijven, maar ik wil je in ieder geval op het hart drukken dat je je vooral niets moet aantrekken van wat anderen vinden van jouw/jullie beslissing om te stoppen met werken. Het is juist prachtig dat iedereen daarin haar eigen keuze mag maken, en dat iedereen voor zichzelf mag bepalen wat goed is voor haar, voor je partner en voor je kindje. Blijf zo dicht mogelijk bij je eigen gevoel; daar wordt iedereen - en jij in ieder geval - gelukkiger van. Ik kan je wel wat over de juridische kant van minder werken of stoppen met werken vertellen (ik ga er van uit dat je geen ambtenaar bent, maar gewoon werknemer): Het lijkt me verstandig om in ieder geval de beslissing om al of niet te stoppen met werken te nemen ná de bevalling. Je verlof is doorgaans lang genoeg om daarin de opzegtermijn te overbruggen; check je contract of CAO voor de opzegtermijn. Is er niks bepaald; dan zal een opzegtermijn van een maand gelden. Bovendien pak je dan nog het loon tijdens je verlof en de opbouw van je vakantiedagen tijdens je verlof mee. Heeft je werkgever geen last van; dat verlof wordt betaald uit de Ziektewet-pot. Als je stopt met werken, valt je inkomen weg, maar zoals anderen al hebben aangegeven, heb je daardoor mogelijk wel recht op allerlei toeslagen, zoals de kindertoeslag, zorgtoeslag, huurtoeslag. Ook kun je jouw heffingskorting overdragen aan je partner. Wat voor jouw nadelig kan zijn, is dat je pensioenopbouw stopt. Als je later weer gaat werken, heb je een gat in je pensioenopbouw. Misschien vindt je dat niet erg, maar het is wel iets om rekening mee te houden. Tenzij je bij een erg klein bedrijf werkt (minder dat 10 werknemers) is de Wet Aanpassing Arbeidsduur van toepassing. Op grond van die wet heb jij het recht om aanpassing (vermindering of vermeerdering) van je arbeidsuren te vragen. Je werkgever mag jouw verzoek (dat mag dus ook minder zijn dan 32 uur) alleen weigeren als zwaarwegende bedrijfs- of dienstbelangen zich daartegen verzetten. Daarvan is niet snel sprake, ook niet bij leidinggevende functies. Helaas leiden discussies over dit onderwerp in de praktijk vaak tot arbeidsconflicten (en uiteindelijk tot het einde van de arbeidsverhouding). Je kunt ook uren verminderen door het opnemen van ouderschapsverlof, maar dat is natuurlijk een tijdelijke regel. Maar als je al een tijd lang bijv. 24 uur werkt (16 uur ouderschapsverlof) en dat gaat goed, heeft je baas eigenlijk geen argumenten meer om een verzoek om je arbeidsuren definitief terug te brengen naar 24 te weigeren. Hopelijk kun je hier iets mee, succes bij het nemen van je beslissing, geniet nu vooral eerst maar van je zwangerschap en verlof.
Nou dat gaat niet voor iedereen op natuurlijk...Ik heb t ook geweldig naar mijn zin op mijn werk, ga elke keer met super veel plezier heen (werk 3 dagen) en zal later zeker op deze (werk)jaren met veel plezier terug kijken!
mamatob, ik geloof niet dat het hormonen zijn hoor, zo gaat dat nou eenmaal als je een kindje krijgt. volgens mij ga je dan dingen meer in perspectief plaatsen en kom je erachter wat voor JOU echt BELANGRIJK is. althans, zo heb ik het ervaren. mijn verlangen naar een kindje was ook een verlangen naar meer rust in mezelf; naar weer terug op de aarde komen met beide voetjes op de grond. nou en toen was ik eindelijk zwanger en heb ik ook het meest hectische jaar van mijn leven meegemaakt haha. pfff 3 doden, 1 nieuw huis...kan nog wel ff doorgaan? maar nee, dit gaat over jou. je weet echt al heel goed wat je wilt hoor, heb je echt heel helder opgeschreven. vind het ook wel een goede optie die je noemt, niet meer als leidinggevende werken maar toch bij hetzelfde bedrijf. aangezien je het er zo leuk vindt. en misschien kom je er dan wel achter dat je dat werken niks meer vindt. nou geen man over boord, je kunt dan altijd nog beslissen om te stoppen als het financieel ook haalbaar is. precies zoals je zegt de tijd moet het ook maar uitwijzen. je kunt natuurlijk ook nog iets met je ouderschapsverlof doen. heb het erover met manlief en dan komen jullie vast tot een goede oplossing! nogmaals heel veel suc6 ermee !
lastig onderwerp, ik ben zelf nog een grote twijfelaar en heb een hoop dingen waar ik mee zit voorbij zien komen! mamatob, je hebt het over dan maar niet verder omhoog op de carierre ladder, maar dat hoeft niet zo te zijn toch? Als ik inderdaad ga stoppen heb ik toch meer het idee dat dat tijdelijk gaat zijn, bijvoorbeeld een paar jaar. Mocht het niet bevallen kun je altijd weer gaan werken. Of bijvoorbeeld als de kids naar school gaan. Je bent nog jong toch... Ik vind (en hoop...) dat het gewoon moet kunnen dat je er een paar jaar uit bent en dan je carriere weer oppakt. En als dat moeilijk is zijn wij juist de generatie die voor dat soort dingen moet vechten! Ik zie om me heen teveel moeders die worstelen met de combinatie en daardoor er zelf aan onderdoor gaan. Ik denk dat het er ook erg aan ligt wat voor soort werk je doet en opleiding je hebt. Hoe hoger opgeleid en/of hogere functie hoe lastiger vaak. Ik heb zelf een WO opleiding en dan vinden mensen het vaak helemaal raar als je stopt. Dat je dan voor niets gestudeerd hebt ofzo... Maar wat ik grappig vind is dat veel van mijn vriendinnen die eerst echt met hun carierre bezig waren nu veel milder worden. Als ik aangeef dat ik er over denk een tijdje helemaal te stoppen zeggen ze 'good for you, moet je doen', terwijl ze een paar jaar geleden het heel raar hadden gevonden denk ik. Ik ben er zelf zoals ik al zei nog helemaal niet over uit. Ik heb een zoontje van 14 maanden en ben 25 weken zwanger. Ik werk nu nog fulltime en het enige dat ik weet is dat ik dat straks niet meer wil. De vraag is dus ga ik parttime werken of er een paar jaar helemaal uit... Wat voor invloed gaat het hebben op mijn carriere. Ik merk dat het sinds mijn laatste zwangerschap al niet meer zo soepel gaat. Je hebt in engeland waar ik woon veel langer verlof (1 jaar) en ik ben er 9 maanden uit geweest. Een beloofde promotie ging niet door en ik werk nu niet echt aan leuke projecten. Ik denk dan ook vaak dat ik net zo goed een paar jaar helemaal niet kan werken, dat is net zo slecht voor mijn carriere. En nu doe ik alles half, dat is ook niets. Ik ben wel een beetje bang dat het niets is voor mij om steeds thuis te zijn, alhoewel ik het die 9 maanden verlof heerlijk vond. Je komt aan allerlei dingen voor jezelf toe, en je kunt leuke dingen met je kids doen. Ook mis je niets van de ontwikkeling van je kind, en het is voor hen erg goed. Maar goed, als het niet bevalt kun je zoals ik al zei gewoon weer aan de slag gaan toch? Financieel is het natuurlijk ook een afweging. Mijn man verdient gelukkig goed. Daarbij is kinderopvang hier zo duur dat veel mensen alleen daarom al stoppen met werken. je krijgt ook haast niets terug... De creche bij ons in het dorp is 60 pond per kind per dag, is 120 voor twee... Ik verdien goed maar heel veel blijft er dan niet over, we verdienen teveel om belasting terug te krijgen... Ik gebruik nu een creche op mijn werk die veel goedkoper is, maar dat is een uur rijden en met kids in de auto vind ik geen succes. Een andere optie is een nanny... Kortom, ga ik parttime werken (3 dagen?) of helemaal stoppen. En wat voor werk zou ik krijgen als ik om partime werk vraag? Ik ben niet direct leidinggevende momenteel maar doe projectmanagement, dus het ligt heel erg aan het project. Maar ik zou als ik parttime werk niet grote gave projecten krijgen, alleen stomme, dus heb ik dan uberhaupt nog zin om te werken? En wil ik daarvoor twee keer per dag een uur in de auto zitten? Ik kan ook een baan dichterbij zoeken maar in engeland is partime een baan vinden heel lastig, en bij mijn huidige werkgever zou het denk ik wel lukken. Sorry, heb waarschijnlijk meer vragen gesteld dan antwoorden gegeven, maar ik vind het zelf altijd erg prettig om in ieder geval ervaringen uit te wisselen waar iedereen mee zit zoal... Ik vond het iig erg leuk de verhalen en ervaringen van anderen te lezen. Iedereen succes met de keuze, ik denk dat het heel erg persoonlijk is wat het beste werkt voor jou en jouw situatie! En bedenk wel dat elke keuze terug te draaien is als het niet bevalt, risico's nemen kan best. En wat je ook terecht opmerkte, waar wil je aan het eind van je leven om bekend staan? Met andere woorden, wat is nou echt belangrijk in je leven, waar wordt je echt gelukkig van! Dat zijn de vragen waar het om draait.
Dames: weten jullie wel dat als je van full-time naar part-time werken gaat je ook een belasting voordeel hebt? dus als je voorheen 2000 euro verdiende met 40 uur, dan houd je bij 20 uur meer over als 1000 euro. Hoe minder uren je werkt, hoe meer je netto per uur overhoud.
We hebben gisteravond zitten berekenen en financieel zou het het beste zijn als ik 20 uur blijf werken....Ik heb proforma berekend op internet wat ik dan zou overhouden met twintig uur en dat valt nog best mee, is inderdaad meer dan wat ik eerst dacht. Maar 20 uur werken per week, daar zou ik ook nog wel mee kunnen leven denk ik. Dan hebben we 2 dagen opvang van mijn schoonouders en die halve dag kan ik het kindje naar mijn moeder brengen, die heeft ook al aangegeven dat ze dat leuk zou vinden om te doen een dag per week. Mijn schoonouders wonen twee straten verder dus idealer kun je het bijna niet verzinnen.... Er komt gewoon opeens zo veel op je af, jullie kennen dat gevoel vast wel, zo van; hoe gaan we dat allemaal doen, hoe gaan we dat regelen? Ik ben zo ontzettend blij en dankbaar dat ik zwanger ben, ik zou het wel van de daken willen schreeuwen! Maar nog even niet, het moet nog even stil blijven, we hebben besloten het dit weekend aan de vrienden te vertellen en volgende week op het werk. Dan zijn we ruim 6 weken en uiteraard is het gevaar op een mk dan nog niet geweken, maar daar zijn we ons bewust van. Ik wil liever dat mensen het weten, stel dat het onverhoopt mis zou gaan snappen ze dan ook dat ik erg verdrietig zou zijn. Er komen wel heel veel vragen op me af, wat gaat mijn baas zeggen, kan ik mijn baan gedeeltelijk houden? Hoe gaan we de troep op de bovenverdieping zo snel mogelijk opruimen, wanneer kan ik de zolder uitmesten...wanneer kan er een vaste trap naar zolder komen zodat we daar alles kunnen opbergen en er plek komt voor een mooie ruime kinderkamer ... Mijn man is niet zo goed in weggooien van dingen, nogal verzamelwoede heeft ie, dus daar moet nog eens goed aan gewerkt gaan worden! Want zeker als je kids krijgt komen er alleen maar meer spullen bij! Oehfff, ik ben alweer hard van stapel aan het lopen met mijn relaas... ik ga jullie weer even met rust laten :-D liefs mamatoB
Hoi, Ik ben ook thuisblijfmoeder en ik vind het heerlijk. Financieel kan het en ook ik heb al het een en ander bereikt in mijn leven inclusief de stress die erbij hoort dus voor mij is dit een super tijd. Je maakt echt alles mee en ik merk gewoon dat de kleine het erg goed doet. Ik heb via het cb contact gezocht met andere niet werkende moeders in de buurt en nu hebben we een heel internationaal moederclubje met kids van allerlei leeftijden en regelen we koffieochtenden etc. zodat de kinderen toch met elkaar kunnen spelen en het leuk hebben. Het is maar net wat je er zelf van maakt. Maar het is ieder zijn keus. Reacties bij mij zijn verschillend zo van: oh heb je daar bewust voor gekozen? Ja heel bewust! Ik wil mijn kind de eerste jaren een goede start geven en van het begin af aan sturen en opvoeden. Ik ben namelijk bang dat een opvang je kind opvangt maar verder niet opvoed. Daar kunnen ze natuurlijk niet aan beginnen. Maar daar denkt iedereen verschillend over en dat is ook prima. Maar ik voel ook heel erg dat als je niet werkt dat je er niet bij hoort. Alsof je dan de zwakke schakel bent of zo en niet onafhankelijk blijft. Ik heb goede vertrouwen in onze relatie en voor ons werkt deze formule dus mij hoor je niet klagen. Laat mij maar lekker aantutten, naar zwemles, daarna lekker met een bakkie op de bank, samen spelen, naar buiten, naar de dierentuin, naar oma, shoppen, broodje eten in de stad. Oh het is zo gezellig zo en wat fijn om ongestoord onder de douche te kunnen staan sochtends zonder haast en lekker zonder werk dingen aan je hoofd te slapen! Werken komt wel weer maar dit is een zeer waardevolle en bijzondere tijd met de kleine en ik zou het nooit anders doen. Groetjes, Marijn
Hoi mamatoB, het eerste waar ik aan dacht toen ik je post las is wacht even met je beslissinig totdat je bevallen bent. Mijn ervaring is dat je vantevoren van alles kan bedenken maar dat je na de bevalling toch anders over het eea denkt. Ik zat indezelfde situatie. Ik dacht dan zeker niet aan om helemaal te stoppen met werken, want ik ben gewoon geen type om thuismoeder te zijn, maar wilde wel 2 dagen minder werken ook al ging het ook niet met mijn baan. Het was of minimaal 4 dagen werken of een andere functie. Iedereen zei tegen mij dat alles verandert als je een kleine krijgt. Natuurlijk verandert er heel veel, maar ik bleef mijn baan leuk vinden zelfs met een baby erbij vond ik moeilijk om mijn baan op te geven. Ik hou zielsveel van mijn kind, maar ik wilde ook graag mijn werk doen. Dus heb ik heb een goed gesprek met mijn directeur gehad en wij zijn tot een compomis gekomen. Ik werk 3 dagen buitenshuis en 1 dag thuis verspreid over de hele week. Zo kan ik mijn functie toch uitoefenen en ben ik net zoveel bij mijn kind als ik van te voren bedacht had. Verder ben ik niet bang dat mijn kind minder goede start krijgt, zoals iemand hier zei en dat opvang hem niet opvoed. Wij hebben een gastouder voor ons zoontje en zij volgt precies onze regels en is ook helemaal dol op hem en omgekeerd trouwens. Dus eind goed al goed. Hier dus een goede balans tussen werk en thuis. Ik zou dus zeker nu geen beslissingen nemen. Je hebt nog je hele zwangerschap om over na te denken en daarna nog verlof. Kijk maar eerst hij jij er straks over denkt. Het zou zonde zijn als jij je baan op zegt en er later toch nog spijt krijgt. En als jij er straks net zo over denkt als nu dan heb je in ieder geval weloverwogen beslissing genomen. Veel succes met bedenken wat je wilt.
Niet omdat ik mij aangevallen voel (ab-so-luut niet ) maar omdat ik het jammer zou vinden dat iemand om deze reden zijn kind niet naar de opvang wil hebben wil ik toch iets uitleggen: Wij voeden nl wel degelijk op op de creche..Kinderen leren op hun beurt te wachten, ergens om te vragen, alsjeblieft en dankjewel te zeggen, conflicten zelf op te lossen, sorry te zeggen, zelfstandigheid, samen te spelen, de motorische ontwikkeling en sociale vaardigheden worden enorm gestimuleerd, ..en nog veel meer normen en waarden komen eraan te pas.. Vroeger waren de gezinnen vaak veeeel groter (en had moeders het vaak drukker in huis dan dat ze tijd voor de kinderen had) dus daar leerden de kinderen veel van de broers en zussen. Al HAD ik de mogelijkheid te stoppen met werken dan nog zou ik mijn kind naar een opvang brengen (voor zeg maar 1,5 dag ofzo) JUIST omdat ze er zoveel leren
nou qua sociaal heb je helemaal gelijk maar dat vind ik niet echt van toepassing als ze onder 1 jaar zijn hoor.. dat eerste jaar kunnen ze makkelijk zonder KDV, mijn zoon gaat nu 2 keer 3-4 uur om te "spelen" meer functie heeft het voor mij niet want ik voed mijn kids echt veeeeeeel strenger op als ze daar op het KDV doen (en kunnen) Ik vind bepaalde sociale vaardigheden heel goed maar aangezien ik zelf strenger en veel consequenter ben als op het KDV ondervind ik wel eens problemen met hem, hier thuis werkt om aandacht schreeuwen niet DAAR blijkbaar wel (heb het met mijn eigen ogen gezien dat wie het hardt roept uiteindelijk toch de meeste aandacht krijgt) Soms moet ik echt heropvoeden thuis om het weer eruit te krijgen dat ie bepaalde dingen niet mag.. Maar goed daarom noem ik het ook speelmiddagen , kdv leidsters zijn heel leuk en aardig maar geen mamavervangers natuurlijk.. En onze zoon is al een dreumes ik vind het geen plek voor babietjes..
iedereen moet allereerst doen waar hij/zij zich goed bij voelt en wat hij/zij kan. Of dat nu thuis zijn is, parttime werkt of fulltime, anderen hebben altijd een mening hierover. De ene zegt "vooral lekker thuisblijven, ze zijn maar 1x klein", de ander "ik zou niet zonder werk kunnen". Tja, wat is goed? Ik denk datgene wat bij jou past. Ik heb een eigen bedrijf, dus werk praktisch fulltime. Maar heb het zo kunnen regelen dat het voor iedereen prettig is. Ons meisje gaat 2 dagen naar de opvang, 1 dag werk ik thuis, 1 dag komen opa en oma of mijn man is thuis en 1 dag ben ik vrij. Het was de bedoeling dat ze 3 dagen naar de opvang zou gaan, maar dat was echt teveel voor haar, dus dat doen we niet. Dat is dan weer het voordeel van eigen baas zijn, de enorme flexibiliteit. Ik herken je gevoel in het gehaaste leven. Vond het in het begin ook heel zwaar en wilde min of meer stoppen. Ik heb doorgezet en ben hier heel blij mee. Op een gegeven moment heb ik een ritme gevonden, waar ik me heel prettig bij voel. En ik denk ons meisje ook .
Ik vind het wel een groot verschil tussen meiden die hun baan wel leuk vinden en meiden die hun werk totaal onbelangrijk vinden. Denk niet dat het zin heeft om elkaar daarvan te overtuigen Ik ben ook van mening dat mijn dochter goed af is op het KDV. Naast het feit dat ik werken heel leuk vind, wil ik mijn dochter ook meegeven dat ik (wij) het heel goed vindt als je je bijdrage aan de maatschappij levert. We hebben het ongelooflijk goed in Nederland, maar dat komt wel door wat we met elkaar doen. En werken is je steentje bijdragen. Daar mag je over vallen, maar zo bedoel ik het niet. Ons gezin is absoluut een hoeksteen, daar kan niemand aan tornen Maar ik ben trots dat ik werk en ik vind dat ik het goede voorbeeld geef
Dan heb je een heel ander kind dan die van mij! Mijn dochter is nog geen jaar, maar ze geniet al zeker een half jaar van het KDV! Ze zit met 2 andere meisjes van haar leeftijd op een groep, en die meiden zoeken elkaar al sinds 6 maanden op, al schuivend en tijgerend gingen ze onder de babygym liggen en aan elkaars haartjes voelen. (er zitten wel meer kinderen op de groep hoor )
Mijn dochter idd net zo, ze zit niet op mijn groep maar ik ga geregeld even op haar groep gluren en ze vindt het er superleuk! Mijn collega's zeggen ook 'je kan echt zien dat ze t hartstikke gezellig vindt al die kindjes om haar heen!' En ze gaat maar 1 dag in de week..
Ymke gaat ook 1 dag. Ik wilde haar eigenlijk met 1 jaar naar 2 dagen laten gaan, maar dat lukte wachtlijsttechnisch niet. Nu gaat ze met 1 1/5 jaar naar 2 dagen. De eerste 2 maanden vond ik haar wel een beetje jong, maar toen sliep ze toch de hele tijd. Daarna werd het echt genieten voor haar!