Ik vroeg mij exact hetzelfde af. Ik heb ervoor gekozen om 3,5 dag per week te werken. Mijn vriend verdiend genoeg, maar ik wil zelf graag werken. Na mijn verlof heb ik het er even heel erg moeilijk mee gehad, maar nu vind ik het zálig. Natuurlijk mis ik mijn mannetje soms heel erg, maar ik geniet zo erg van hem op de momenten dat ik thuis ben, en ik ben er dan ook helemaal voor hem. Hij heeft het heel erg naar zijn zin op het kdv (eet goed, slaapt prima en lacht heel veel) waar hij 2 dagen per week heen gaat (1 dag oma halve dag papa). Dit werkt voor mij dus. Succes met je beslissing!
Hij werkt zoiezo 12 uur per dag maar dan is ie al om 4 uur weg dus ook al is ie heel vroeg thuis dan heeft ie er zoiezo a; 60 opzitten in een week, is ie normale tijd thuis (rond een uur of 7) dan heeft ie er al 75 opzitten, hij is in het weekend gewoon thuis, meeste kindjes liggen toch al om 7 uur op bed en neem aan dat jullie mannen niet precies om 5 uur thuiskomen dus die zien vaak net zo weinig, wij gaan bv niet vaak uit huis, wij hebben geen sport of hobby buitenshuis express om de uren die we thuis zijn echt aan onze zoon te besteden (ipv papa's die vroeger thuis zijn maar wel zondag gaan voetballen een avondje kroeg doen, of avondje sporten of vrienden) DAT soort dingen doet hij bv express niet. Dus ALS hij thuis is dan het echt quality time, hij vind zoiezo dat jonge kids gewoon bij hun mama horen, ouderwets i know maar zo hebben wij het allebei graag (vroeger was het toch een stuk normaler dat je je vader ook niet zoveel zag hoor) Dit zijn wij allebei gewend, hij had zoiezo helemaal geen vader in zijn leven na zijn 4-5e levensjaar ofzo en hij werd altijd gedumpt bij iedereen omdat mama (logischerwijs) moest werken of een sleutelkindje zoals ze dat ook wel noemen hij wil DAT juist zijn kids niet aandoen en daarom wil hij mij thuis hebben..
Heftig hoor voor je man, hoe houdt hij dat in godsnaam vol? Mag ik vragen wat voor baan hij heeft dat hij 4 uur (slik) de deur al uit moet? Mijn man is wel altijd vijf uur thuis maar goed dat zal inderdaad niet voor iedereen gelden. Wat je noemt over je quality time voor je man, zo voel ik dat dus ook! Alleen dan op betrekking voor mezelf. Ik werk met heel veel plezier maar ben nog liever thuis. Als ik dan vrij ben gaan al mijn aandacht ook in mijn ventje zitten! Mijn man en ik hebben wel beide een sportavondje, daarbij ga ik ook nog regelmatig eens even op avond naar vrienden. Maar dan ligt mijn zoontje al op bed en krijgt merkt hier niks van Om op de topic vraag terug te komen, ik ben persoonlijk echt heel blij dat ik niet alleen mamma ben. Dat maakt mijn leven compleet en heb ik ook nodig om volmaakt gelukkig te zijn. Natuurlijk baal ik wel eens maar ik zou niet willen ruilen! Het is voor iedereen dus heel persoonlijk en je kan het altijd proberen, geef jezelf een jaar de tijd als thuisblijfmoeder en ga dan evalueren of het je bevalt. Eventueel zou je dan altijd nog op zoek kunnen naar een andere partime baan! Succes met je keuze!
Ik ben heel blij dat ik zelf nu niet iedere dag thuis ben bij mijn kindje. Heb het echt nodig om ook nog iets voor mezelf te doen. Daarnaast hebben we allebei ook nog onze hobby's. Ik zou het ook niet kunnen om mezelf helemaal aan de kant te zetten. Ik ben nu een leukere moeder omdat ik ook af en toe weg ben. En onze relatie is beter op het moment dat we niet alleen maar mama en papa zijn. Ik ben zelf blij dat het bij ons vroeger thuis ook al zo was. Mijn moeder werkte ook. Toen wij echt klein waren werkte ze vaak 's avonds en dan ging ze om 4 of 5 uur weg, dan at mijn vader met ons. Deed ons in bad en vertelde een verhaaltje en bracht ons naar bed. Later toen mijn moeder ook overdag werkte ging mijn vader tussen de middag met ons mee naar huis (hij werkte in de buurt) hierdoor heeft mijn vader ook niet het gevoel dat hij vroeger iets gemist heeft. De vader van mijn vriend heeft dat bijvoorbeeld wel, die moet het echt inhalen bij zijn kleinkinderen en kan nog geen luier verschonen. Daarnaast hadden mijn ouders ook allebei hun hobby's en bezigheden. Ik heb niet het idee dat ik daardoor iets tekort gekomen ben. Ik vond het altijd juist leuk dat ze hun eigen dingen hadden. Als mijn vriend mij thuis zou willen hebben zou ik geen kinderen met hem willen. Ik vind dat mannen en vrouwen evenveel recht hebben op zelfontplooiing en op betaald werk. Als iemand er bewust voor kiest om dat niet te hebben niks mis mee. Maar zeg dan niet dat je niet voor kinderen had moeten kiezen als je toch nog een betaalde baan oid wil hebben. Mijn ervaring is dat het heel goed samen kan gaan. En dat de kinderen er niks door te kort komen.
Ik moet dan weer niet aan denken dat mijn kind een vader heeft die hij bijna nooit ziet. Dan maar een "watje" dat wel een papa-dag heeft. Niet dat mijn man dat heeft, maar hij brengt heel veel tijd met ons zoontje. Dus hier "heerlijk" progressief
Ja maar er is ook helemaal niks mis met de hardwerkende "ouderwetse" man. Iedereen zijn of haar eigen ding.