Zijn er vrouwen hier die bij hun eerste kindje doodziek waren (echt ziek, niet kunnen functioneren, niet zomaar wat misselijk en moe), en bij een tweede kindje helemaal niet?
Ik heb het wel andersom gezien en gehoord bij vrouwen, eerste kindje nergens last van, tweede hartstikke ziek. Weet niet of je daar wat aan hebt.. Ben je nog steeds zo beroerd?
Hihi ja, hoewel het wel echt al beter gaat hoor! Beter dan eerst. Maar nog steeds kut. Hoeveel gradaties van kut kan je hebben he? Maar ik riep zo hard dat ik echt nooit een tweede wil... en nu denk ik al... misschien wel. Haha. Maar toch, als ik dan echt terugdenk aan deze ellendige maanden, dan weet ik het gewoon niet of ik dat er nog een keer voor over heb. Super voorbarig, tuurlijk. Maar toch. Ik zou zo graag wat lichtpuntjes zien.
Ja! Ik! Bij de eerste 24/7 zo extreem beroerd, afvallen en mijn man heeft de eerste maanden op de logeerkamer geslapen want ik kon hem niet verdragen: minimale beweging van mijn matras door hem en ik was weer zo extreem misselijk. Rechtop geslapen, weken in bed alleen gelegen in t donker mij afvragend waarom ik dit in godsnaam nog wou. Ik had altijd een plastic zak in de hand geklemd. Toen ik weer kon werken liep ik continu naar buiten, leefde op thee met suiker en vermeedt elk persoon die aan t eten was. De gedachte alleen was al genoeg om naar buiten te rennen of in de wasbak over mijn nek te gaan. En bij de tweede? Man lag gewoon naast mij, ik was wel misselijk maar vooral continu weeiig en sliep gewoon s nachts. Overdag flink kokhalzen en af en toe spugen in de wasbak, maar t was echt zeker 70 procent minder heftig dan de eerste keer. Ik ben zelfs in t eerste trimester naar een restaurant geweest! Misselijkheidsmedicatie ook weinig gebruikt en de zetpillen al helemaal niet.
Ooooh wat goed om te horen! Dat biedt weer perspectief he! Ik hoop op nog heeeeel veel van deze ervaringen ❤
Niet helemaal vergelijkbaar, maar ik heb zelfs in m'n soort van dagboek geschreven dat ik absoluut nooit meer zwanger moet worden en nooit moet vergeten hoe kut ik het vond haha, en ra ra wat we aan het proberen zijn... En ik zal mezelf vervloeken als het lukt, weet ik zeker. Heb een grote kinderwens maar absoluut geen zwangerschapswens. Ik denk dat je het snel weer vergeet, hoe erg het was, en je hebt het er aan het einde van de rit toch ook wel voor over is mijn ervaring.. Ik hoop dat je nog wat meer opknapt!!
Oh wauw, wat leuk dat jullie voor een derde gaan! En je slaat de spijker op zijn kop: het is een kinderwens ja, geen zwangerschapswens. Ik hoop dat jullie snel een mooie test in handen mogen hebben ❤
Ja, dat zijn wel echt twee hele verschillende dingen. Ik hoor wel eens vrouwen zeggen dat ze zo graag nog een keer zwanger zouden willen zijn, maar geen kinderen meer willen, ik heb dat andersom. Dat mag je ook voelen, ook na een traject, en je bent daar niet alleen in! En natuurlijk zijn er leuke momenten, leuke echo's, je baby voelen enz.. en ik vind bevallen haast leuk, maar de rest van die 9 maanden; OEF.
Als mannen zwanger konden raken had ik voor onze laatste kinderwens t met liefde doorgeschoven Ik vind zwanger zijn fijn, maar mijn lijf haat het en laat het duidelijk merken. Maar die extreme misselijkheid... hel!
Als mannen zwanger zouden kunnen zijn zouden we uitsterven vrees ik tenminste, als vrouwen het dan niet meer doen. Dit kan geen enkele man aan
Hahaha, ik kan beter een vruchtbare vrouw erbij nemen. Als ze net zo vruchtbaar is als ikzelf schiet t ook niet op natuurlijk
Hier werd de misselijkheid elke zwangerschap erger: bij de eerste gewoon continu misselijk maar net niet moeten overgeven, 2de paar keer per week overgeven, 3 elke dag overgeven en nu moest ik gewoon elke dag 5-6 keer overgeven de eerste maanden. Knap dat je nu al over een tweede nadenkt
Ik ben bij de eerste echt ziek geweest. Elk geurtje wat langs kwam of zelfs de geur van mijn man Ooh dan ging ik over mijn nek. Zo vreselijk ook voor hem. Eten ging er wel in maar kwam er ook veel weer uit. Dit duurde bij mij tot 18 weken. En toen was het ineens niet meer.
Hier 2 slechte ervaringen helaas. Eerste ook HG maar minder erg dan nu. En nu dus 10x zo erg. Dit wordt echt m’n laatste zwangerschap ik hou van kinderen maar ik haat zwanger zijn. Kan me ook niks voorstellen bij vrouwen die 12 kinderen baren
Hier ook de tweede keer erger dan de eerste. Ging er nog een beetje naïef in dat het vast weer hg net zoals bij de eerste zou worden. Zoals het nu is had ik nooit verwacht. Ik ga dan ook zeker weten nooit weer zwanger worden. Nooit weer dit! Maar... ken ook iemand die alleen bij de zwangerschappen van de meisjes misselijk was, bij de jongens nergens last van. Dat kan dus ook nog.
Hier nu 5 keer zwanger en het wisselde in intensiteit. Wel allemaal HG zwangerschappen met meer dan 10 kg afvallen en uitdroging. 3e keer was het ergst. Ik hoopte toen bij de echo iedere keer dat het een miskraam was zodat ik meteen door kon voor curretage. Pas de 5e zwangerschap de juiste combinatie medicijnen gevonden en toen kon ik enigszins functioneren. Dus hier geen goede ervaringen helaas, alleen wisselend in heftigheid maar iedere keer wel echt HG zwangerschappen. Het is dat de kinderen het meer dan waard maken en dat er daarom nog wel meer zullen komen. Maar als het even kon dan ging ik 9 maanden in winterslaap tot het kind er was