Ik voel me oud. Wordt telkens wakker rond 5 uur, omdat ik nodig moet plassen. Alles in mij lijf doet zeer. Na een dag meubels in elkaar zetten of zelfs een dag de hurt op. Dan moet ik gewoon de dagen erna van bijkomen. En dan de verhalen he, ik betrap mezelf op dat ik halverwege denk: dit heb ik al verteld. En de luisteraar zegt niets en denkt alleen maar: dat je heb je al tig keer verteld. Vaker naar de kapper om de grijze haren weg te laten werken. En dan zeggen dat het minstens 20 jaar geleden dat je bepaald werk hebt gedaan. (20 jaar!) En oh dit is het ergste. Ik zei jarenlang mijn Moeder is 38 jaar. En inmiddels ben ik zelfs 7 jaar ouder dan 38. Een vriendin (stuk jonger) is net zwanger en dan ineens het besef hebben. Die tijd is voor mij voorbij. En natuurlijk ouder zijn heeft ook zijn voordelen, welke ik nu om 6 uur ff niet kan verzinnen.
Bijna 40 hier.. IK herken het.. ik haat het. Vroeger ging ik nachten door met stappen..als dochter nu een nachtje spookt moet ik 3 dagen bijkomen. Ik vergeet namen! Ja echt! Hij van uhm.. je weet wel.. van haar! Ach kom! Je weet wie ik bedoel! Met mijn kind door balorig gaat lang niet zo soepel als 12 jaar geleden met mijn neefje! Bovendien wordt ik misselijk van van alles!
Pff ik herken het ook hoor en ik ben nog maar 35.. geloof ik.. of 36? Zelfs dat kan ik niet meer onthouden
Heel herkenbaar, ik ben ongeveer net zo 'oud' als jij. Ik wil er nog eentje toevoegen: als ik 'vroeger' wakker werd en van die rimpels (afdruk) in mijn gezicht had van de lakens, dan waren die al weer verdwenen op het moment dat ik de trap af liep om te gaan ontbijten. Als ik nu een afdruk van mijn beddengoed in mijn gezicht heb, is deze nog lang zichtbaar. Laatst kwam ik thuis nadat ik de kinderen naar school had gebracht, ik keek in de spiegel en zag hem nog.
oh zo herkenbaar en dan ben ik "pas" 35 jaar. ik vergeet steeds vaker dingen. kan geen nacht meer doorhalen. ochtendhumeur duurd steeds langer.enz enz
Heel herkenbaar. Ik word dit jaar 34 en ik heb vooral het '' Ik voel mij nu echt oud '' momenten als ik met mijn oudste zoon van 11 praat. Hij zit nu in groep 7 en dat wat hij nu allemaal mee maakt ligt uit mijn eigen jeugd nog zo vers in mijn geheugen, ik zie mijzelf nog steeds op zoek gaan naar een middelbare school, ik zie mijzelf nog steeds voorbereidingen treffen voor de eindejaars disco op school en nu, nu zit ik met mijn zoon dit soort dingen te bespreken En dan niet te spreken over de regels die ik de kinderen op leg, '' vroeger '' vond ik sommige dingen zo belachelijk van mijn ouders en nu denk ik juist, ja mam, je had gelijk, enige verschil is dat nu mijn zoons tegenstribbelen en het er niet mee eens zijn
Ik heb dat ook soms hoor. Laatst haalde mijn zoon mijn rijbewijs uit mijn telefoonhoesje. Ik keek naar mijn foto en dacht 'nooou, zo slecht zie ik er eigenlijk niet uit' om meteen daarna te zien dat mijn rijbewijs over 2 weken verloopt. In mijn beleving had ik mijn rijbewijs nog niet zo heel lang geleden vernieuwd maar in werkelijkheid zijn er dus al 10 jaren(!) voorbij gegaan en nee, ik zie er idd iets minder glad uit dan op de foto tegenwoordig Of dat je aangesproken wordt met u. In plaats van te denken goh wat beleefd voel ik me zwaar geïrriteerd. Hoezo U? Zoveel schelen we heus niet. Om me kort daarna te beseffen dat zo'n griet van begin 20 praktisch mijn dochter had kunnen zijn als ik er vroeg bij was geweest Of pijntjes die ik hier en daar voel. Botten die je hoort kraken. Goh, vast griepje onder de leden. En stug vol blijven houden, ook al duurt dat 'griepje' inmiddels een jaar want dat klinkt een stuk aannemelijker dan wanneer ik zou zeggen dat ik gewoon echt oud begin te worden. Dat is nl niet waar
Haha, dit herken ik heel erg ja. Verder heb ik er nog niet zo veel last van, maar ik ben ook "pas" 31. Mijn man herkent meer denk ik, hij is 43. Vorige week wezen carnavallen en dan merk ik wel aan hem dat 'ie wat ouder wordt en er niet meer zo goed tegen kan als vroeger.
wacht maar.. over 10 jaar.. De eerse schok kwam de dag dat ik 33 werd.. Wat? Niet...! een grijze haar? Nee.. dat is gewoon een haar die wat dna mist ofzo.. trek m eruit.. om er vervolgens meer te vinden En ik heb ook wallen tegenwoordig.. die had ik echt never nooit.. En de rimpeltjes.. gelukkig rook ik niet dus geen barcode op mijn bovenlip..maar rondom mijn ogen komen er toch echt steeds meer.. En ik krijg een onderkin, de strakke kaaklijn is weg en ik heb echt een heel gemiddeld BMI..
Hihi herkenbaar. Ik ben 43 jaar en heb twee grote kinderen van 12 en 14 jaar maar ook nog een kleuter van 5,5 jaar in de kleuterklas. Vooral tussen deze moeders voel ik me soms een oude moeke whaah, gelukkig zitten er nog een aantal andere “ oudere” moeders tussen. Ik ben ook aan het einde van de dag gewoon kapot en vroeger had ik toch echt veel meer energie en zin om dingen te ondernemen. Ik baal ook van de rimpels die niet niet meer wegtrekken na een goede koude plens water in mijn gezicht en de grijze haren die steeds meer op de voorgrond dringen maar anderzijds ben ik ook heel tevreden met waar ik nu ben. Je bouwt steeds meer levenservaring op en als ik kijk naar mezelf 10 jaar geleden dan was ik toen wel wat naïef dus in die zin heeft het klimmen van de jaren ook zijn voordelen. Ze zeggen niets voor niets dat wijsheid met de jaren komt dus daar hou ik me maar aan vast haha
Zo herkenbaar.... Vooral bij artsen moet ik vaak even slikken als ze overduidelijk jonger zijn dan ik. Vind het nog steeds fijn als ze duidelijk ouder zijn.... Stom toch?!? Of het gevoel dat je nu ongeveer halverwege bent als je de gemiddelde leeftijd waarop mensen overlijden hoort.... Dat maakt me echt zo depressief, die eerste helft is zo snel gegaan dat ik bang ben voor die tweede helft en het voorbij is voordat we er erg in hebben. Verder ben ik al heel brak, hormonaal al jaren niet oké, heb een zeldzame botziekte, heb ook nog osteoporose, geen schildklier meer, sta op de post voor hethet verwijde van mijn baarmoeder....ben best bang voor de toekomst.
Ik herken dit ook heel erg! Ik ben in december 40 geworden en man, wat heb ik daar moeite mee! Het eerste wat ik na mijn verjaardag heb aangeschaft is een antirimpel creme... en ja hoor, ik moet nu natuurlijk aan de 40+ versie, ook die kwam aan! Conditie gaat nog wel, maar mijn energie word steeds minder, ik zit in de pre-menopauze, mijn figuur is veranderd en heb heel veel moeite met afvallen en om daarvoor de discipline te vinden, als ik mijn haar niet verf ben ik duifgrijs. Wel werd ik begin 20 al grijs dus daar ben ik dan wel weer aan gewend. Soms kan ik er ook echt depressief van worden om later weer te denken dat ik al veel heb kunnen doen en bereikt heb in die 40 jaar. In die 40 jaren ben ik veel levenservaringen, zowel negatief als positief, rijker. Met als hoogtepunt dat ik nog kinderen heb mogen krijgen en als diepte punt dat ik mijn vader ben verloren aan kanker. Ben benieuwd (soms ook bang) wat de volgende 40 jaar me nog gaat brengen (als ik die nog mag beleven natuurlijk).
Ik voel me eigenlijk alleen echt oud als ik het laat heb gemaakt en dan de volgende dag weer fris en fruitig (NOT!) opsta. En inderdaad dat ik kan vertellen over iets dat 20 jaar geleden was en dat ik toen al gewoon een volwassene was. Maar voor de rest voel ik me nog piepjong
Gelukkig geen last van! Ja ik heb wel grijze haren maar die werkt de kapper gewoon weg. Verder voel ik me precies hetzelfde qua conditie. Ik betrap me er wel op dat ik me meer relateer met de studerende buurkinderen dan met de buurvrouw best raar aangezien de leeftijden van mij en de kinderen verder uit elkaar liggen dan die van mij en de buurvrouw. Ooo en laatst moest ik mijn legitimatie weer laten zien in de Ah ! Dan voel je je weer even tiener. Nee, ik voel me gelukkig niet oud.
Ik ben 39 en voel me nog steeds 18. Nergens last van...alleen mn huid word wat droger de laatste jaren. Word ook altijd nog rond de 25 geschat en moet me vaak legitimeren als ik wijn wil kopen.
Die angst is er ingeslopen de laatste jaren, met name naar mijn kinderen toe, ik wil ze zo graag beschermen en dat ze een zorgeloos leven hebben maar weet ook dat ze nog het nodige mee gaan maken, en dat moet ook natuurlijk. Persoonlijk denk ik dat ik daar veel minder bij stil had gestaan als ik jonger moeder was geworden.
Exact dat.. Ik vergrijp het volledig. En 35 en 40... vond ik een enorm verschil. Maar dat zal per persoon schelen. Ik voel me dan ook geen 40. Niemand geeft het me. Maar ik weet dat het wel zo is. En dat is al voldoende..