Ik vind het lastig want ze bedoeld het zo goed. .. Ik heb een super lieve moeder. Maar eigenlijk is ze gewoon te lief. Ze 'pampert' mij en mijn kinderen. Ik ben een hele zelfstandige vrouw en die goedbedoelde dingen vind ik steeds irritanter worden. Ik heb het al zo vaak met haar besproken maar het is denk ik gewoon haar karakter. Ik ben alleen bang dat ik hierdoor steeds meer afstand wil van haar. Bijvoorbeeld : -als ik ziek ben zegt zij haar werk af en haalt mijn Kids op zonder dat ik daar om vraag - mijn dochter krijgt om 9 uur in de ochtend al chips 'omdat ze daar om vraagt' - als een van mijn kinderen valt, ook al huilen ze niet, rent ze er op af of er ik weet niet wat gebeurt is en zegt ze 'aah kom naar schatje waar wil je een kusje' - toen ik bevallen was had ik haar de godsganze dag in huis want ze wilde al mijn werk uit handen nemen Zo nog wel meer dingen. En nu is het zo dat mijn zusje ook een kind heeft en dat is ook echt een pampermoeder. En dan die 2 samen. ..grrrrrr ik krijg er rillingen van. Haar kindje is heel lief hoor maar ook echt een jengel kind. Als je even je stem verheft barst het in huilen uit. Als het mijn kinderen bijt dan zeggen ze wel 'mag je niet meer doen' maar op zo'n zoetsappige manier dat die boodschap nooit over komt. Ik wilde vooral even mijn verhaal kwijt. Zijn er meer met zo'n 'te' lieve moeder?
Het is allemaal lief, maar ik snap dat je dat niet allemaal relaxed vindt! Ik heb gelukkig een moeder en schoonmoeder die weten wanneer het too much is. Maar die absoluut voor me klaar staan als het nodig is, zoals na mijn keizersnedes.
Je hebt zeker een lieve moeder. Maar ik zou er ook helemaal simpel van worden. Bespreken met haar werkt dus niet. Heb ik met mijn sch.moeder kan ik ook bepaalde dingen tegen blijven zeggen. Maar luisteren ho maar.
Ik heb ook een te lieve moeder die erg graag voor ons zorgt maar moet bekennen dat ik daar wel van kan genieten en me er juist niet aan stoor. Als ik bijv. Ziek ben komt ze ongevraagd eten brengen, haalt de kinderen uit school gaat spelletjes met ze spelen enzo. Als ik vraag of ze een dagje op dochter wil passen omdat ik met vriendinnen een dagje weg ga en ik kom thuis heeft ze ook even de strijk weg gewerkt en mijn avondeten al gemaakt of voorbereid. En als ik dan dank je wel zeg dan zegt ze meteen "dat wil ik niet horen, ik doe het met liefde". Ik stoor me er wel aan dat ze door haar lieve gedrag zichzelf zo wegcijfert. Als ik of broer vraag of ze tijd heeft op te passen zegt ze altijd ja. Maar dan hoor ik achteraf van mijn vader dat ze zo een last van haar rug had al een paar dagen of dat ze haar eigen afspraak voor ons heeft afgezegt. En hoe vaak ik ook zeg dat ze ook nee moet zeggen als het niet uitkomt of ook boos erom wordt ze blijft het toch gewoon doen.
Mijn moeder is ook lief en zachtaardig, niet alleen voor mij trouwens want doet ze voor iedereen ookal wordt ze als stront behandeld. Ze komt alleen niet wanneer ik ziek ben uit zichzelf (woont ook niet om de hoek) en ik vind het soms ook best vervelend dat ze mijn kids zo betutteld maar vooral zoiets hierboven ook staat dat ze, zichzelf wegcijfert voor anderen.
Mijn moeder betutteld mijn kinderen ook. Ze mogen daar alles. Niets is te gek. Ik vind dat daar ook regels moeten zijn, want mijn dochters nemen echt een loopje met mijn ouders. Als ze dan thuis komen van het logeren dan zijn ze thuis niet te genieten. Ze doet het gelukkig niet bij mij, maar ze staat altijd klaar voor mij. Na mijn 2 keizersnedes is ze voor mij naar het centrum gereden om kleding te kopen.
Ik zou daar knettergek van worden! Mijn moeder is heel lief en er mag veel van haar, maar als mijn dochter valt en ze mankeert niks dan lacht mijn moeder der gewoon om Ik zou het zeker bespreken als je er gek van word