Hallo meiden, Mijn man heeft al heel wat jaren PTSS. Dit heeft hij opgelopen in Joegoslavië in 1995. Je hoort het zoveel om je heen maar er is zo weinig zorg voor. Mijn man heeft eindelijk (na 6 jaar therapie in en uit) zijn problemen redelijk onder controle. Pffff gelukkig wel want het is niet alleen voor hem vermoeiend!!! Ik vind het erg triest dat er zo weinig over bekend is. Het probleem nu is dat ik merk dat zijn broer de zelfde verschijnselen krijgt als mijn man heeft gehad!! Nou als dat zo is dan is mijn schoonzus nog niet klaar met een kindje van 4 en een baby!! Ik ben in ieder geval blij dat 2011 voorbij is.....wat een pokke jaar hebben wij gehad zeg. Ik kan niet wachten om het nieuwe jaar te beginnen! Lang verhaal maar wilde alleen even zeggen dat ik trots ben op mijn man!!! Hij is uiteindelijk alleen van zijn verslavingen en problemen afgekomen, het is voor hem elke dag nog een gevecht maar zolang hij volhoud komt het goed. Wilde dit even kwijt! Liefs
Hoi Romy, Ook mijn man(47) heeft PTSS...dit na uitzendingen naar Irak,Cambodja en nog een paar andere plaatsen. Mijn man zat bij het Korps.Jarenlang werd hij niet geholpen maar toen kreeg hij eindelijk nadat ik aan de bel bleef trekken hulp. Dat heeft hij nu 10 jaar en er is absoluut verbetering maar daar blijft het bij.Het blijft een moeilijk gevecht maar dat zal bij jullie ook zo zijn. Mijn man kan nu wel weer wat meer genieten...dat gelukkig wel maar het is en blijft moeilijk.PTSS is al jaren bekend....want shellshock is ook een vorm ervan maar dan verergerd en dat kwam al voor in de 2e wereld oorlog maar het punt is dat het wordt verdoezeld lijkt wel. Er mag amper over gepraat worden.... Mijn man heeft vorig jaar eindelijk dan zijn DIG gekregen...een MIP heeft hij denk ik sinds 2007...dat heeft jaren geduurd maar eindelijk erkenning.....werd tijd zeg!! Ik ben ook trots op mijn man en op al die veteranen die tot nu toe dagelijks een gevecht ondergaan om te kunnen overleven...dag voor dag. Ze worden vergeten....maar oh wee als een veteraan wat doet...dan staat het breed op tv en in het nieuws....want veteranen krijgen dan wel een slechte naam.Ik vind dat zo erg... Nu is het bijna oud en nieuw....en ik weet hoe moeilijk dat kan zijn voor een veteraan.Mijn man zit er al tegen aan te hikken. Vorig jaar gooide iemand zo'n nitraat bom over onze schutting achter mijn man die toen in de tuin stond te roken....arme vent schrok zich echt rot en was helemaal van de kaart. Wij hebben 4 grote kids(22,18,17,17) en 1 baby van 6 maanden. Het gaat gelukkig nu goed en hij geniet weer van de kids. Dat was anders.... Ook voor jullie heel veel sterkte voor de jaarwisseling. En een dikke knuffel voor jouw en je man.
Misschien kunnen onze mannen met elkaar praten. Mijn man is wel een binnenvetter. |Hij praat nooit over zijn uitzendingen naar bosnië, kosovo of afghanistan. Hij heeft geen ptss. Misschien kunnen ze bij elkaar wel steun vinden. Waar heeft jouw man gezeten Romy1980? En welk peleton? Misschien kennen ze elkaar wel.
He Sabrina Echt veel praat mijn man ook niet. Hij heeft al 6 jaar gepraat zegt hij. Hij heeft bij Dutchbat 2 gezeten in Srebrenica, bouservaca enz. Jammer dat je man er niet over kan praten, dat dat echt belangrijk is zie ik nu wel aan mijn zwager, hij is ook echt geen prater. Gelukkig heeft jou man geen PTSS, maar let goed op hem, mijn zwager had ook nooit ergens last van en is ook al 11 keer uitgezonden. Eigenlijk is het niet raar dat ze PTSS krijgen....wat ze daar allemaal meemaken pfffff. @ Nessy Helaas heeft jou man wel PTSS. Vervelend he dat ze het zo moeilijk hebben, je zou ze zo graag willen helpen!!!! MIP heeft mijn man ook al een hele tijd maar DIG? daar heb ik nog nooit van gehoord. Dikke knuffel terug
Mijn man is er heen gegaan in 1997 hoor ik net. Ooo hij zegt wel ptss te hebben maar dat komt door mij. (hahaha grapje tussendoor). Sfor 2 1997 - 6 maanden Kfor 1 1999 - 8 maanden Isaf 2007 - 6 maanden Daar heeft hij gezeten bovenstaande.
Romy....een DIG is een draag insigne gewonden. Sabrina25....hou je man wel goed in de gaten.Mijn man heeft veel uitzendingen gehad.Onder andere 1991 Operation Provide comfort en in 1993 CamboIII maar hij had de jaren er vlak na ook nergens last van. Hij sprak er weinig over en als je wat hoorde over wat ze hadden mee gemaakt schrok je er best van.Dat hoor je allemaal niet op het nieuws.... Praten is zo belangrijk maar zoals mijn man zei...als je bij het Korps sprak dan was je een zieltje dus dat deed je niet.Dat was er goed ingestampt.
Hey meiden, ik ben hulpverlener en wilde hier graag even een tip kwijt, qua behandeloptie bij PTSS: EMDR-therapie. Dat is een succesvolle, kortdurende behandelvorm. Erg ingewikkeld om zo even uit te leggen, maar ik merk dat het nog erg vaak helemaal niet in the picture is als behandeloptie bij militairen met PTSS, terwijl het een behandelvorm is die juist heel geschikt is voor mensen die traumatische ervaringen hebben gehad. Het is geen praat-therapie iig, maar een behandeling waarbij met geluiden, oogbewegingen of aanrakingen op de handen (wisselend links en rechts), de wisselwerking tussen beide hersenhelften weer tot stand wordt gebracht. Feiten en gebeurtenissen die je meemaakt worden namelijk in de ene hersenhelft opgeslagen en emoties in de andere. Bij traumatische gebeurtenissen worden die twee dingen vervolgens van elkaar gescheiden, om te overleven. Dat werkt in traumatische situaties goed, maar het probleem is vaak dat dit mechanisme daarna in stand blijft en de emoties die opgeslagen zijn, vervolgens ook door andere gebeurtenissen worden opgeroepen, met bijvoorbeeld vaak agressie-uitbarstingen tot gevolg. Door beide hersenhelften weer met elkaar te verbinden als het ware, doorbreek je dit patroon weer en neemt het angstniveau en het voortdurend 'op alert'-staan weer af. Ik zag dit topic dus en dacht: wil het hier toch even noemen....
Mijn man zit trouwens op Facebook op een veteranenforum. Je moet je aanmelden ervoor en het is prive dus als je niet lid ben kan niemand meelezen. Hij heeft bij het Korps Mariniers gezeten en een tijdje BBE. Over zijn therapie....die had hij eerst via het SMD in Driehuis. SMD is nu weg daar en volgens mij bij het CMH in Utrecht. Daar heeft hij de diagnose PTSS gekregen. Daarna op advies therapie(1 op 1 ipv groeps) bij het SinaiiCentrum en ook daar EMDR gehad een paar keer en het ging toen wel even beter. De therapie is bij het SinaiiCentrum vorige maand afgerond aangezien het nu al een jaar hetzelfde blijft.Niet beter en niet slechter. Wat me wel opvalt met mijn man is als we ergens komen ook al is het een winkelcentrum of wat dan ook hij meteen opmerkt waar de nooduitgangen zijn.Hij observeert ook alles goed en als er wat is moet hij altijd helpen. Zo heeft hij 2 meisjes uit een brandend huis gered,een mes van iemand afgepakt toen die persoon iemand bedreigde in een winkelcentrum. In dat zelfde winkelcentrum ook 2 winkeleigenaars geholpen door zakkenrollers in de kraag te grijpen. Op 1 of andere manier ziet hij dat soort dingen snel en moet hij altijd helpen.
Rozemarijke.....mijn man heeft een paar keer EMDR gehad. Er kwam toen wel weer veel omhoog.Hij zegt net dat hij het 8x heeft gehad......dus 8 sessies.
Ja, dat klopt wel: meestal is het max iets van 10 sessies. Het is geen alles-oplossende behandeling, maar wel een van de meest succesvolle. Zoals jij je man omschrijft, blijft hij gewoon in de alert-stand staan dus. En met zijn ervaringen op zak toekijken zonder iets te doen, zou voor hem ws veel belastender zijn... Wat vooralsnog allemaal nog niet heel veel onderzocht is, maar waar wel wat over gespeculeerd wordt: PTSS komt vaker voor bij mannen die altijd al moeite hadden om te praten en PTSS is lastiger behandelbaar bij mannen die voor het trauma al wel wat issues hadden met zelfbeeld en erkenning enzo. In de laatste gevallen loont het vaak wel om in gesprekstherapie ervaringen van vroeger ook te behandelen. Maar goed: dat is voor een man zelf EN voor zijn omgeving wel ook weer een heel heftige beslissing, omdat je dan wel steeds bezig blijft met dingen naar boven te halen. In sommige situaties is het dan ook beter om alles maar te laten rusten en te zien dat je van daaruit een nieuw evenwicht met elkaar gaat vinden. Sinaicentrum is trouwens echt een goeie plek, zij zijn gespecialiseerd in het behandelen van mensen met oorlogservaringen. Sterkte iig met alles: is allemaal niet gemakkelijk!
Mijn man heeft ook EMDR gehad maar kan nou niet echt zeggen dat dit geholpen heeft. Overigens is dit alweer 6 jaar geleden en misschien is er al iets veranderd. Mijn man heeft in centrum 45 gezeten voor 8 maanden en heeft daarna overal en nergens therapie gehad.
mijn vriendlief heeft ook ptss na 7jaar dienst en 2uitzendingen naar bosnïe hij loopt nu bij het GGZ in assen, bij een veteranen iets daar hebben ze in groepsverband therapie?? inmiddels zit hij al ruim een jaar thuis omdat hij niet meer kon werken mijn vriend zijn grootste probleem is: Hyper arrousel zoals ze dat zo mooi noemen het constant in vechtstand staan, het overdreven allert zijn nu gaat het tegenwoordig gelukkig heel goed, hij snapt wanneer hij te heftig reageert, hij kan weglopen bij problemen voor het licht uit gaat maar het is ook anders geweest...... helaas hebben we ook een aantal gaten in de deur zitten daardoor
Ik ken die behandeling idd. Ik heb hem niet ondergaan maar zou hem wel ondergaan omdat ik zelf een posnatale depressie heb gehad na de bevalling van mijn zoontje.
Mijn man heeft nergens last van. Hij praat er trouwens ook nooit over. En als ik zelf ergens over begin dan geeft hij er geen antwoord op. Maar functioneren doet hij wel. Hij zit vanaf begin 2009 niet meer in dienst en is nu verwarmingsmonteur.
Miffy......mijn man had hyper arousel maar is nu meer hyper alert. Hij is wel afgekeurd en zit nu al jaren thuis. Het ergste vond ik vroeger de nachten. Het begon al met voordat we gingen slapen alles checken...alle deuren, alle ramen,het gas etc etc.Daarna heel onrustig slapen en schreeuwend wakker worden of nog erger...wakker worden en wegrennen of in dekking gaan.Jeetje wat was die tijd moeilijk....gelukkig kon ik hem eruit praten en klampte hij zich aan mij en voelde hij zich wel rustiger met mij want vaak hoor je anders.Zoveel huwelijken waarvan een veteraan PTSS heeft gaan stuk.Ik geloof dat het rond de 90% zit. Wij zijn bijna 20 jaar getrouwd en hebben veel meegemaakt maar die PTSS krijgt ons echt niet stuk.
Ik krijg er kippenvel van, heel veel sterkte voor jullie en jullie mannen! Hoewel het niet vergelijkbaar is wat ze allemaal gezien en meegemaakt hebben daar, ik heb zelf ook meerdere PTSS. Ik heb 2 sessie behandelingen EMDR gehad en die maakten een wereld van verschil. Op dit moment sta ik op de wachtlijst voor een laatste sessie EMDR behandelingen voor wat hopelijk mijn laatste onbehandelde trauma betreft. Ik hoop dat EMDR evenveel voor jullie mannen kan betekenen als voor mij, het heeft mijn leven in ieder geval op positieve wijze veranderd. Veel sterkte!