Zit er al een tijdje aan te denken om het hier te vragen maar vond het een beetje stom. Nu het gevoel maar niet weg gaat doe ik het toch maar. Ik ben ongeveer 2,5 maand geleden bevallen van een zoon, helemaal gelukkig natuurlijk maar toch blijf ik met het gevoel zitten dat het allemaal te snel is gegaan en ook in een klap over leek te zijn. Ik heb zoveel als ik kon geprobeerd te genieten van mijn zwangerschap omdat deze niet vanzelf sprekend is geweest. Toen ik 39.4 weken zwanger was bleek ik beginnende zwangerschapsvergiftiging te hebben. In het ZH bleek ik al 1 cm ontsluiting te hebben en ben ik gestript. Het is toen heel snel gegaan en na een hele vervelende bevalling door een erg sacherijnige vk van het ziekenhuis zelf, de volgende dag voor de middag bevallen. Zij heeft heel erg rot tegen mij gedaan tijdens de bevalling. Ik deed niks goed en waar ik mee bezig was stelde niks voor zei ze. Achteraf bleek mijn zoon in kruinligging te liggen en had het blijkbaar een keizersnede moet worden. Echte persdrang had ik niet, die poepdrang waar iedereen het over had, heb ik nooit gevoeld. De hele verloskamer zat van onder tot letterlijk boven tegen het plafond onder het bloed. De stagiaire en de vk zelf zaten ook onder het bloed omdat het er blijkbaar uitgespoten is bij het zetten van één of ander prik. Ook heb ik behoorlijk veel bloed verloren. Toen ik de placenta wilde zien heeft zij hem zonder pardon weggegooid toen ze hem had nagekeken. Ik blijf nu met het gevoel zitten dat ik het niet goed kan afsluiten op de een of andere manier. Ik had het me heel anders voorgesteld. Ik heb nu de hele tijd een soort heimwee naar het zwanger zijn zeg maar. Ik zou ook zo aan een 2e beginnen als het kon maar ben bang dat ik me door verkeerde gevoelens laat leiden. Ook als ik terug denk aan de hele bevalling gaat dat altijd met een traan. Ik heb het aan mijn eigen vk aangegeven maar zij zei dat ik het toch een plekje moet geven. Tuurlijk is dat zo maar hoe doe ik dat? Slijt dat vanzelf? Alvast bedankt!
Hoi sterre, Wat vervelend dat je er zo'n nare ervaring aan over hebt gehouden. Wat vaak het beste helpt is er over praten. En het liefst met iemand die bij de bevalling was. En dan weer net niet je partner want hij staat er heel anders in. Het zou goed zijn om het terug te koppelen met de verloskudnige van het ziekenhuis. Dit hoeft niet perse mondeling. Je kan haar ook een gerichte brief schrijven. En misschien krijg je er geen reactie op maar je hebt er dan wel alles aan gedaan. Geef in de brief aan dat je je niet op je gemak voelde bij haar en waardoor dit kwam. En wat ze misschien beter had kunnen doen. Je helpt er in ieder geval een andere bevallende vrouw mee. Uiteindelijk zullen de herinneringen in ernst afnemen, het heeft zijn tijd nodig. Geniet nu van je zoontje. En als je voor en tweede gaat. geef dan altijd nog eens aan aan de verloskundige dat je een vervelende ervaring hebt gehad de vorige keer. Dan houden ze er zeker rekening mee om je nu een goede ervaring te latn hebben! Imke