Hmmm..zo raar is het niet toch? Als er werkelijk niets aan de hand is medisch gezien en het echt gaat om de aandacht? Mijn zoon presteerde het om bij elk familiefeestje, of als er visite was zich zo te misdragen dat we ons echt kapot schaamde. Rare dingen zeggen, dingen "per ongeluk" laten vallen. Echt tenenkrommend. Wij hebben toen hetzelfde toegepast. Dus op het moment dat zoiets gebeurde, meteen opstaan jas aan en naar huis. Niet boos worden, maar gelijk aktie..en dat heeft bij ons geholpen uiteindelijk. We konden nergens meer naar toe op het laatst, zo erg was dat. (ook een kind van gescheiden ouders en nu inmiddels 13, hij was toen dit speelde rond de 9 a 10 jaar)
Ben ik het niet helemaal mee eens omdat zodra dat niet kunnen slapen dan voorbij is komt het volgende b.v weer buikpijn. Of pijn in der been of algemeen niet lekker.. Er is altijd iets. Maar goed meiden als doktoren, psychologen etc etc ook zeggen van het is niet medisch en of psychisch het is negatief aandacht vragen dan vind ik bovenstaande eigenlijk een zeer goed advies.
Lastig hoor. Misschien eens met een pedagoog of gedragskundige om de tafel? En ik zou haar proberen zoveel mogelijk te betrekken in jullie dagelijkse bezigheden. Ook niet te veel boos of juist blij doen. Beetje neutraal blijven. Maar moeilijk. veel sterkte!
Nou dat is er toch wel iets psychisch als ze negatief op zoek is naar aandacht? Dat doet ze toch ook niet voor de lol?
Klopt, zoiets is ook psychisch... maar geen psycholoog die zulk gedrag kan omdraaien... je zult zelf het "aan/uit" knopje moeten vinden En de manier moeten vinden om haar uit deze negatieve aandacht spiraal te halen. Want hoe dan ook..een reactie op negatief gedrag is ook aandacht. Zoals ik het vanuit mijn eigen situatie zie: Zoon vond het heerlijk om aandacht te krijgen en hij had al heel snel door dat hij ander soort aandacht kreeg als hij bijv. hoofdpijn had. Extra knuffeltje, hij mocht thuisblijven van school. We hebben wat artsen met hem bezocht... Niets met hem aan de hand en de artsen vonden mij zelfs een overbezorgde moeder. Ook probeerde altijd de "lachers" op zijn hand te krijgen door de meest rare en vaak onbeschofte dingen te roepen in gezelschap. We hebben wat avonden met hem zitten praten om tot hem door te dringen dat het echt niet "leuk of humor" was als hij zo deed. Hij vond echt van wel. En waarom? Omdat er ooit iemand wel in lachen was uitgebarsten en hij dus wachtte op het volgende moment... Terwijl wij wel dood konden gaan van ellende.
Umm ik denk dat ze de aandacht die ze er mee trekt fijn vind. Omdat ze dan vaak nog weer extra aandacht krijgt en speciaal is of zo op een manier en zodra ze die speciale aandacht niet krijgt gaat ze dit gedrag vertonen, snap je. En ik durf dit nu zo te zeggen omdat we echt 2 jaar in en uit het ziekenhuis zijn geweest met haar. Zowel medisch als psyhisch.
Hij genoot ontzettend van feestjes...en visite... want dan had hij publiek! En hij was niet met opzet gemeen, hij probeerde de clown van de avond te zijn op zijn manier. Voor ons de juiste manier was dus na een rare opmerking meteen jas aan en naar huis en als het dan avond was, vroeg naar bed. (uiteraard hadden we iedereen van te voren ingelicht en niemand schonk er dan aandacht aan dat wij weggingen)
Ik kan mij erg vinden in jou verhaal de situatie en het gedrag is anders maar komt erg overéén. Ik ben opgelucht eigenlijk klinkt heel gek.. Tenminste niet de enigste die zulke dingen mee maakt. Kan er echt radeloos van worden terwijl ik zoveel goeds met haar voor heb en gek ben op der ..
Er kunnen gewoon verschillende oorzaken zijn echt. Een kind dat s nachts wakker word en zeker een van 10 jaar daar is wat mee aan de hand. Anders gaan ze gewoon terug naar bed als ze moeten plassen. En komen niet zeuren dat ze niet kunnen slapen. Het is hier een tijdje onrustig geweest door verschillende omstandigheden en ook mijn zoon komt soms zijn bed s nachts uit omdat hij niet kan slapen. En ik neem het wel serieus. Hij maakt zich zorgen over school over mij over geld ect. Het kan kopieer gedrag zijn van haar moeder wat je schreef. En vergeet niet het blijft een kind van gescheiden ouders! Hoe gaat het bij de moeder is daar veel onrust? Heeft ze veel gemaakt als klein kind.????? Kortom zal daar toch zeker in blijven zoeken. Vraag haar mening blijf met haar in gesprek en blijf haar serieus nemen.. Vroeg ook zit ze op sport heeft ze een hobby?? Misschien verveeld ze zich wel. Nu met nieuw kindje er bij kan idd wat extra spanning met zich mee brengen en kunnen de ( klachten vermeerderen) we denken dat ze al groot zijn maar dat zijn ze in wezen niet. Ook ze moet nog wennen aan de nieuwe situatie en ze kan ook zeker wel jaloers worden op het nieuwe gezinslid. Kijk haar vader en moeder zullen het met haar nog wel blijven proberen. Nu merkt ze dat de partner van vader het zat begint te worden tja. Het blijft altijd zijn kind je hebt er voor gekozen dus je krijgt er ook de problemen bij.
Ik ging met angst en beven op visite... "als je vanavond lief bent..dan krijg je wat leuks" Zo ging dat. Erg he.... Nu is het gezonde maar vooral ook erg lieve puber van 13 met heel af en toe een uitschieter... dan hoef ik hem alleen maar met een bepaalde blik aan te kijken en het leed is alweer geleden. Dat gun ik je ook zo, omdat ik weet wat een impact zulk gedrag heeft.
Eens met het laatste wat je schrijft! Situatie is hier vind ik stabiel. Wij hebben een liefevolle relatie, maken geen ruzie waar kids bij zijn. Er zijn geen geldproblemen. En ze danst 2x in de week en is verder vaak spelen bij vriendinnen ook hier. Jaloers zou kunnen ook logisch. Haar moeder is nog vrijgezel en date regelmatig wnr ze bij ons is. Zij ziet die mannen echter nooit en bij haar moeder spelen voor zover ik het kan beoordelen ook verder deze dingen niet.
Fijn dat hij het nu zo goed doet! Lief dat je mij dat gunt! Ik heb tips doorgemaild aan mijn man en wij gaan ze zeker proberen zei hij net!
Super, hoop dat het straks allemaal wat beter zal gaan! En nee, je staat niet alleen..soms denk je wel dat je de enige bent die dit meemaakt..maar schrale troost.. 't is niet zo. Sterkte!!!! (en het komt echt ooit goed!!)
Ik heb hier een dochter gehad, die savonds bang was in dr bed. Dat liep ook helemaal uit de hand, en ze sliep gewoon bij ons savonds op de bank. Tot we op vakantie gingen en ik zei tegen haar, als je op vakantie uit je bed komt of huilt dat je bang bent pak ik de tent in en ga direct naar huis, en schijnbaar was ze onder de indruk van de manier waarop ik het zei, want het is niet gebeurd, Maar ik had het zeker WEL gedaan!! Bij thuiskomst heb ik tegen haar gezegd, dat het ook thuis afgelopen was met die smoesjes, Iedereen gaat op zijn eigen tijd naar bed en blijft ook in zijn/haar bed. Ze heeft het nog 1 keer geprobeerd, maar zowel manlief als ik, hebben haar gewoon genegeerd. Daarna was het ook over... dus zij genoot ook van het feit dat ze lekker bij ons op de bank mocht slapen, en dat patroon moest doorbroken worden. Heel veel sterkte ermee, want ik weet uit eigen ervaring hoe radeloos je er van kunt worden!!
Wij hebben er ook 1 van bijna 10 jaar...niet van gescheiden ouders, maar wel ook een aandachtvrager. Ik denk dus dat het sowieso ook wel de leeftijd is.. Ik kan me ook erg vinden in de tips van lindanails.. Positieve dingen benadrukken en negatieve dingen negeren, hoe moeilijk ook... Eventuele medische dingen heb je uitgesloten, dus dat kan het niet zijn. En voor degene die dat schreven, stel dat ze echt een keer iets heeft, dan merk je dat wel als ouders...
Ik zou toch ook een beetje haar verleden in de gaten houden hoor. Hoe heeft zij die scheiding meegemaakt? Is er veel met haar over gesproken toentertijd? Zo'n grote verandering kan een enorme impact op een kind hebben, dat ze uiten door oa een vergelijkbaar gedrag. Dus ik denk dat de tips van oa Lindanails heel goed zullen werken voor de situatie op dat moment, maar dat je zeker het in de gaten moet houden onder begeleiding van een kinderpsycholoog of psychiater. Dat ze psychisch niets mankeert kan je natuurlijk nooit met zekerheid zeggen. Het kan best zijn dat er onderhuids wel dingen spelen die zich uiten op psychisch, maar ook lichamelijk niveau. Ik heb zelf een hele lange tijd (6 jaar) last gehad van darmkrampen, die heel hevig waren en zomaar opkwamen en ook zomaar verdwenen. Getest op van alles, allergieën, helemaal nagekeken,niets te vinden. Maar de krampen bleven. Uiteindelijk bleek het een trigger te zijn van stress. Ik viel ook heel erg af, op het dieptepunt woog ik nauwelijks 50 kg. Maar zodra ik uit mijn vorige (slechte) relatie was, waren de krampen over. En kwam ik zo 7 kg aan, zonder iets te doen.
Ik denk niet zozeer dat je goed gedrag moet belonen... Want dan kunnen we wel aan de gang blijven Dat was mijn valkuil ook nog eens. (ik trek het boetekleed aan... "als je lief bent dan krijg je...enz) Op een "doodgewoon" en normaal moment zonder er de nadruk op te leggen even meenemen naar bijv. het winkelcentrum voor een ijsje. Kom we gaan even een ijsje halen. Of iets anders lekkers of iets gaan kopen wat ze heeeel graag wil hebben. Ik ging bijv met mijn zoon naar een voetbalwedstrijdje kijken... Er valt wel iets te verzinnen Daar dan GEEN ophef over maken zo van kijk wat wij voor leuks gaan doen, nee gewoon kom we gaan bijv. ff wat lekkers halen. Zo leert ze dat ze ook zonder raar te doen leuke aandacht kan krijgen. Normaal doen levert ook wat leuks op. Dat zullen haar hersentjes dan echt wel registreren Is ze vervelend, buikpijn, hoofdpijn, pijn in haar grote teen ----> gauw naar huis, afgelopen met het leuke uitje. Niet boos worden, resoluut reageren "goh wat vervelend voor je, we gaan gauw naar huis want met buikpijn mag je niet veel doen anders dan vroeg naar bed" Kids zijn een meester in het "lezen" van gezichten en het peilen van reacties. Als ze maar enigzins zien dat hun gedrag effect heeft (en dat is echt onbewust)...dan gaan ze ermee door.
heb niet alles doorgelezen maar heb begrepen dat psycholoog en psychiater niet hielpen. Misschien is een non-verbaal therapeut een idee (drama therapeut, creatief therapeut, psychomotorisch therapeut of danstherapeut) Door doen meer informatie en vat op haar gedrag te krijgen?
lastige situatie valkuil hierin is wel als ze wel wat heeft. zo heeft mijn moeder mij een week met een gebroken voet laten lopen. omdat ik altijd wel wat had