Ja ik ben gewoon/normaal gaan menstrueren. Ik ben nog wel ontzettend moe en af en toe licht misselijk. Maar lijkt mij stug dat ik nog zwanger zou kunnen zijn. Ik hou het wel even in de gaten. Het kan misschien ook van stress / spanningen zijn, onbewust. Volgende week dinsdag naar de gynaecoloog voor intake ivf. Ik hoop snel te kunnen starten, dus in februari. Maar denk dat het wel maart gaat worden. Ik ben alvast wel aan de pil, want daar beginnen ze standaard mee. Dan is die stap maar vast gezet. Ik blijf en vind de stap naar IVF een groot iets vinden en blijf er tegenop zien en denk ook niet dat het gaat veranderen. Het heeft denk ook mee te maken dat het enerzijds als een stukje falen voelt, dat het niet gewoon natuurlijk kan. En anderzijds er heeft al zoveel in mijn leven tegen gezeten of zit het nog op gebied van werk, sociale contacten (familie/vrienden) en ook op dit punt zit het tegen. Er kan ook nooit eens iets makkelijk / goed gaan en iets mee zitten. Pfff.
@ poetje - gaan menstrueren? @ dame - zie dat bijna je volgende iui er aan komt! nog gehad over de utrogestan? @ paard - hoe is het met de zwangerschap? al de 20 weken echo gehad? Ik morgen gesprek voor ivf, spannend! Ik laat nog wel even weten hoe het was.
He aircitap, ja donderdag mogen we weer! Helaas ditmaal maar 1 follikel, maar het zou genoeg moeten kunnen zijn Ik heb toevallig donderdag ook een afspraak met de gynaecoloog! Ik hoop dat ze het me voor wil schrijven, zo niet dan zal ik volgende ronde op eigen initiatief willen gaan proberen! Wat spannend morgen je gesprek voor ivf! Houd ons maar op de hoogte..ik ben me ook al mentaal aan het voorbereiden op deze volgende stap!
Vandaag gesprek met de gynaecoloog. We gaan eerst mijn cyclus volledig onderdrukken in verband met de endometriose met lucrin voor 3 maanden. Eén spuit per maand. Omdat ik al zo heftig reageerde op de pil (lees: ben er kotsmisselijk van) wil hij eerst weten hoe ik hier op reageer. Iets wat ik totaal niet verwacht had en niet op gerekend had. Ok ik heb endometriose in lichte/milde vorm, maar wist niet dat je dan eerst paar maanden lucrin moet spuiten om alles tot rust daar binnen te brengen. En dan begreep ik als goed is aan het eind van de werking van spuit 3 dat dan de andere hormonen erbij komen. Dat zal denk ik dan mei worden gok ik zo. Ik moet donderdag 10 maart 's middags terug om te bespreken hoe het gaat. En als goed gaat mijn nieuwe spuitje lucrin ophalen. Als ik dat eerder had geweten had ik zeker na kid poging 12 al de overstap gemaakt naar ivf. Dat had namelijk gemogen alleen ik was er toen nog niet voor volle 100% aan toe en wilde de natuur nog een kansje geven. Dan had ik nu al met de ivf zelf kunnen starten. Maar hij heeft daar nooit eerder een woord over gerept dat vind ik wel jammer. Ik heb dat niet aangegeven want ik zo verbaasd was dat dit het protocol gaat worden. Ik had al vanwege financiële redenen achteraf spijt dat ik niet de overstap had gemaakt (ivm de kosten van 3 extra rietjes donorzaad) en nu dit weer. Enerzijds is een paar maanden rust goed. Ik ben natuurlijk al 1,5 jaar bezig. En in de 1,5 jaar 15 KID pogingen en een kijkoperatie gehad. Plus op werkgebied loopt het nog niet helemaal lekker, maar daar is eigenlijk altijd wel wat mee haha. Maar aan de andere kant ik ben al zo lang bezig. En ook de wetenschap dat ik dit jaar niet meer van een kindje zal bevallen en dat dat pas begin 2017 gaat worden (van het positieve uitgaande ) en dan bijna 37 ben dat vind ik wel even moeilijk. Vooral als het wel meteen gelukt was had ik in 2015 al kunnen bevallen zijn van mijn kindje. Ik weet dat je niet mag praten in termen van als dit en als dan, maar toch... Kortom gemengde gevoelens en gedachten bij dit alles. Moet denk nog even bezinken.
Jeetje aircitap kan me voorstellen dat dat even rauw op je dak viel! Je moet al zoveel wachten! Balen meid! Zo start je niet met een heel goed gevoel! Ergens herken ik me heel vaak in dingen die je schrijft, hoe je tegenover dingen staat! Lees nu ook dat jij al wat ouder bent, ik nog iets jonger maar dat klokje voel ik ook tikken (33)! Je schrijft dat je spijt hebt dat je niet eerder begonnen bent, datis een eye-opener voor mij! Wij stevenen ook op ivf af en ik heb ook het gevoel er niet klaar voor te zijn! Maar als ik jouw ervaring lees kunnen we er ook maar beter voor gaan als iui 6 mislukt! Klaar ben ik er waarschijnlijk nooit voor! Dat wat als denken is heel herkenbaar en doe ik ook! Moeilijk om niet te doen, maar helaas levert het ons niet op! Laten we hopen dat 2016 (en die duurt nog lang) ons iets moois op gaat leveren! Succes met de eerste spuit, hopelijk vallen de bijwerkingen mee!!
Vanavond gesprek met de gynaecoloog gehad...op het ergste voorbereid, allemaal argumenten klaar.. deed ze helemaal niet moeilijk!!!! Zonder problemen een recept gekregen Was helemaal verbaasd! Helaas was de apotheek al dicht dus morgen meteen gaan halen en starten! Hopelijk gaat het me echt meer rust bieden!
Succes!!! Super zeg! Ik heb zelf een soort plastic applicator gekregen, smeer die zelf in met beetje vaseline voor de geleiding Ik vind dat fijner maar het mag ook met je vingers zo hoog mogelijk in brengen. En inlegkruisjes dragen, in begin gaat het nog wel, maar daarna smurrie!
Hier vandaag weer een klein stapje verder in het oriënterend onderzoek. Uitslag van bloedonderzoek op dag drie van cyclus was goed. Ook mn uitstrijkje was goed.... Tot nu toe goede baarmoeder, gezonde eierstokken en nu dus dit erbij ... Gaan we weer een stapje voor met een volgend bloedonderzoek en een semenanalyse voor mijn man. Al met al krijgen we 11 maart de eerste uitslagen van de onderzoeken tot zover. Ze had het ook over kansberekening hoeveel procent kans er is op een natuurlijke zwangerschap in de komende periode... zou zó mooi zijn als het ein-de-lijk zover mag zijn, we wachten al zó lang! Gek is dat... enerzijds hoop ik fertiliteit helemaal niet nodig te hebben en anderzijds duurt het me allemaal even lang. Is dat nu het voorland van medisch bezig zijn? Half maart uitslagen, dat is sowieso alwéér een en ronde verder.. En wellicht nog een of twee voor nog wat onderzoeken... En dan is ons kleine meisje al bijna vier... Blijft slikken Zo niet wat e gehoopt en gedacht hadden! Snap jullie dilemma gedeeltelijk. Wij zijn nog niet bij IVF, ergens hoop ik er ook nooit te komen; maar de spanning van "ben ik hiet klaar voor, kan ik dit" ken ik ook... Hadden jullie dat destijds ook?
Wat apart dat jullie niet tegelijkertijd onderzocht worden. Is dat normaal? Lijkt mij handiger alles in 1 keer en sneller. Snap dat je aan de ene kant hoopt dat alles goed is, maar aan de andere kant ook weer niet. Ik heb heel lang tegen ivf aan lopen hikken. Ik zei vooraf al nooit ivf, maar ja als je na 15 kid pogingen nog steeds met lege handen staat dan doe je het wel. Ik ben wel zo van max 3 ivf pogingen. Weet dat verzekeringen zijn die een 4de en 5de vergoeden. Maar ik denk er is een reden dat ze niet meer vergoeden en er zal ook een reden zijn waarom je niet (nog) een kindje mag krijgen. Ik heb natuurlijk nog geen kinderen, maar als het mijn tweede zou betreffen dan zou ik denk ik niet de hele ivf molen in stappen (mits de eerste op natuurlijke manier is gekomen) en eerder voor pleegzorg kiezen.
Nope helaas! Nog 1 te gaan en dan zullen we ook aan ivf moeten gaan geloven en eerlijk gezegd heb ik ook niet echt meer vertrouwen in iui! De utro is uiteindelijk goed bevallen! Heb toch 2 dagen wat bruin gehad, maar stukken minder dan normaal! En daarna helemaal verdwenen, dat was heerlijk minder was wel weer dat de menstruatie erdoor uitgesteld werd, maar ja alles beter danbdie liters bruin steeds! Hoe is het verder met jou?
Balen zeg! Ik duim dat de laatste iui raak is! Sla je nu een maand over lees ik? Met mij wel goed. Weinig bijwerkingen van de lucrin. Alleen s avonds soms wat onrustige benen. En ik ben een paar kilo aangekomen. Vocht denk ik?! Ik moet donderdag 10 maart weer voor controle. Ik start als goed is pas in mei met de ivf. Ik merk dat de rust wel even fijn is. Wat meer ruimte voor andere dingen. Maar 100% niet mee bezig zijn lukt niet. Voel mij een voetballer die op de reservebank zit en moet wachten tot hij in actie mag komen, maar ondertussen ziet hij wel het spel. En hij hoopt dat als hij het veld op mag scoort.
Mooi omschreven je stukje over dat je je reservespeler voelt... kan het me goed voorstellen! Nog even doorbijten en dan kun je weer echte stappen vooruit zetten (al doe je dat nu ook, maar voelt dat waarschijnlijk niet echt zo)! En grote kans dat we dan tegelijk met ivf gaan starten! Deze maand even rust, ben er echt even toe...geen hormonen, geen ziekenhuis, even niets Wil ook niet met zwanger worden bezig zijn...dus ook geen moetjes en dus maar gewoon ongi deze maand! Dan in april laatste iui en mei ivf starten! Ik zal je op de hoogte houden!! Succes 10 maart, hoop dat alles in orde is!
Zo, een maand lang afstand genomen van alles wat met 'overdenken van het niet-lukken van het zwanger worden' te maken heeft... Maar vandaag weer ongesteld; en een baaldag. Blegh. Had het ZO anders gehoopt allemaal... Wij zien uit naar 18 maart; uitslagen van de eerste onderzoeken en kansen op het ontstaan van een natuurlijke zwangerschap... Op dit moment schat ik die kans in op 0%; hopelijk is die in het echt beter... Weet iemand eigenlijk hoe ze daarna verder gaan? Wat als ze dan zeggen; dit is tot nu toe ok... Stopt het dan (voorlopig) of gaan ze ook nog verder met dingen als samenlevingstest, HSG, laparascopie enzo? Of komt dat later? En wat als alles goed blijkt en het niet lukt.. moet je dan gewoon wachten; of gaan ze dan alsnog over tot IUI en evt IVF/ICSI?
He poetje84, he wat een teleurstelling! Je hoopt natuurlijk zo dat heel die mmm niet meer nodig is! Ik kan je vertellen hoe het bij ons in het ziekenhuis gaat, maar weet niet of het overal zo gaat?! Bij ons ook enkele onderzoeken (bloed, uitstrijkje, inwendige echo en zaad) waarna de uitslag! Alles was in orde! Vlak daarna een hsg gehad! Ze willen daarmee uitlsuiten dat je eileiders verstopt zitten! Ook deze uitslag was bij ons goed en zijn we voor een half jaar terug naaf huis gestuurd! Na dat half jaar weer terug mogen komen en meteen gestarts met iui! Nu nog steeds bezig, helaas zonder resultaat! Samenlevingstest doen ze bij ons niet meer, omdat de uitslag hiervan onbetrouwbaar is volgens de gyn! Het komt zo nauw allemaal, en de ene maand negatief wil niets zeggen over de volgende maand! Dus dit onderzoek is afgeschafd! De laproscopie doen ze volgens mij alleen bij aanwijzingen voor endometriose of iets waarvoor een kijkoperatie nodig is, dus niet zo maar! Dus bij ons btekende alle uitslagen goed, half jaar zelf nog proberen en daarna start iui! Succes meid! Hoop dat de uitslagen mee gaan vallen!
Dank voor je informatie! Ben benieuwd hoe het bij ons verder gaat.. voel me vanavond ineens onzeker en gespannen over 18 maart. Zo spannend die uitslagen; zo bepalend! Hadden jullie dat ook? Bang dat het einde verhaal is... ga maar proberen om er niet veel over te denken. Jij ook heel veel succes! Hopelijk komt er succes.... Hadden we maar een béétje zekerheid he; ik vind die onzekerheid killing! Ga proberen véél afleiding te zoeken. Gelukkig veel drukte op mn werk. En dan maar hopen dat het zomaar al de 18e is en we gunstige uitslagen krijgen; in ieder geval vErder kunnen... Enige pluspunt qua emoties is dat t midden in mn cyclus is; dan voel ik me moediger als rond menstruatie. Al maakt dat bij heel hefitge uitslag natuurlijk niet veel uit.... Pfff; zo maalt t door. Afleiding, afleiding, Afleiding... Succes allen!
Ha aircitap...lief dat je het vraagt! Vandaag eindelijk weer ongesteld geworden na de pauzeronde! Hoopte nu weer vol goede moed verder te kunnen, maar een operatie gooit roet in het eten! Er wordt een goedaardig gezwel uit mijn voet gehaald! Voor de operatie is het beter niet zwanger te zijn en zal toch ooit moeten...dan maar meteen nu! 28 april ben ik aan de beurt...deze ronde dus niet zwanger worden en hopelijk kan ik de ronde daarna wel weer starten...maar dat ligt denk ik er aan wanneer ik weer ongesteld ga worden en welke cd ten tijde van de operatie is! We zullen het gaan zien! Hoe is het verder met jou?
Balen nog langer wachten. Dat is je laatste iui toch? Met mij wel ok. Al breekt het lange wachten soms ook wel op. En leidt ook tot meer piekeren. Soms ga ik opeens twijfelen aan mijn kinderwens. Ik ben natuurlijk alleenstaand. Maar ik had graag gewild dat het heden en verleden er anders uit zou zien. Ik heb geen normale jeugd gehad, gedoe gehad met studeren/opleidingen afmaken plus ook geen normale studententijd, nog steeds gedoe met werk, gezondheid is niet 100%. En ik had graag nog bepaalde dingen willen doen voordat ik aan kinderen zou beginnen, reizen en dergelijke. Mja daar heb ik het geld niet voor. Daarnaast ben ik ook bang omdat zoveel dingen al niet goed gaan/gegaan zijn (werk, opleiding, gezondheid, zwanger worden, etc.) dat moeder zijn ook niet goed gaat. Soms vind ik het dan wel lastig, van ben ik er wel écht klaar voor en kan je het allemaal? Gisteren was ik ergens waar ook een klein babietje van 4 weken was. Ik mocht hem ook even vasthouden en knuffelen. En dan komt het wel dichtbij hoor. Want als de ivf lukt heb ik volgend jaar ook zo'n klein kindje. En dan denk ik help! De moeder van de kleine zei ook nog het is zo overweldigend! Maar het voelde wel heerlijk om zo'n minimannetje in je armen te hebben. En van de week filmpjes gezien van de bijna 2 jarige klets kabouter van een kennis (alleenstaande mama) die ook altijd blij is. En dan denk ik ook heerlijk, ik wil er ook zo'n 1. Maar ja dan is de vraag wanneer ben je er wel écht klaar voor? Diep van binnen weet ik dat ik een eigen gezin wil. En ik weet ook dat ik graag een eigen kindje wil (als dat lukt...). Want zoals het nu is wil ik niet nog 40-50 jaar door hobbelen, daar word ik niet gelukkig van: werken, wat sociale contacten, mijn spellenhobby, 1-2 keer per jaar op vakantie, misschien meer in fotografie en tuinieren verdiepen. Ik wil meer, een doel, wat meer invulling/inhoud, etc. En dan zeggen sommigen in mijn omgeving weer een kind mag geen invulling/doel zijn in het leven. Argh! En dan ben ik ook weer bang door die twijfels, gevoel er niet 100% klaar voor te zijn, dat dat invloed heeft op het zwanger worden. Pfff. Vraag mij af of anderen dat ook hebben, die twijfels, onzekerheden, etc.
In principe een goede uitslag gehad. Zaad was goed; bij mij ook niks gevonden. In principe kans van 53%, voor komende jaar... dus heel gunstig. Enige wat misschien gaat zorgen voor binnenkort starten met hormoonstimulatie is dat mijn AMH wat lager was. Dat wordt nu beter onderzocht en afhankelijk daarvan nog wel/niet halfjaar naar huis. Moet zeggen dat ik voor de 18e nooit gehoord had van AMH. Op internet lees ik niet echt veel hoopgevende verhalen... wat mijn waarde is weer ik niet; gyn deed er ook heel relaxt over, geen directe consequenties... Maar als dus lager was, dan gingen ze nu starten. Zes mei weten we meer! Ene moment ben ik bang ervoor; andere moment wil ik heel graag iets doen; andere moment denk ik het komt nooit goed... je kent t wel. Probeer voor nu vooral positief te zien dat er geen aanwijsbare redenen zijn diie blokkeren. En niet teveel na te denken... Komend weekend weer ongesteld worden en zie nu al op tegen dat dal... Afwachten maar!