Ik zit wat in dilemma. Mijn kleine man van 9 maanden is zojuist 20.30 weer wakker geworden. 19.45 op bed gegaan. Hij is wel bekaf want als ik bij hem kom en hem bij me neem is hij zo weer rustig en in slaap, maar zodra ik hem weer neerleg begint hij te huilen. Als ik hem in mijn armen helemaal plat hou is het ook goed dus het zijn niet de oren neem ik aan (hij grijpt er ook niet naar) Dus het is waarschijnlijk niet kunnen slapen, dus heb ik hem maar weer neer gelegd en hopelijk huilt hij zichzelf nu in slaap. Ik vind het super moeilijk maar weet het anders ook niet. Hoe zouden jullie dit doen?
Die fase hebben we hier ook gehad. Wat nu de reden is van het huilen heb ik nooit echt kunnen ontdekken, maar zocht het altijd in de hoek van dromen of verlatingsangst. Ontzettend lastig vond ik die fase en ben ook erg blij dat ie weer voorbij is.
Onze oudste viel echt niet in slaap door te laten huilen. Met 9 maanden kunnen ze ook last hebben van verlatingsangst, dan is het belangrijk dat jij bevestigt dat jij er nog bent. Ik heb een bepaalde periode aan haar bed gestaan en haar hand of gezicht vastgehouden tot ze sliep... Niet ideaal, maar anders raakte ze helemaal overstuur. Soms was dat niet voldoende en ging ik samen met haar op ons bed liggen. Haar rug tegen mijn buik en mijn arm om haar heen geslagen, net zolang tot ze sliep. Duurde meestal niet lang omdat ze idd ook moe was.
Het probleem hier is dat hij zomaar slaapt, maar zodra ik hem weer weg leg is het weer mis. Erg lastig, het is volgens mij ook verlatingsangst ofzo
Ja en dan is het de kunst om hem op dat moment nogmaals tot rust te brengen, terwijl hij al ligt... Of je maakt hem juist een klein beetje wakker zodat je hem halfslapend weglegt? Vooral tegen hem blijven praten. Ook overdag veel kiekeboe spelletjes spelen etc.
Ja herkenbaar. Wat wij deden was hem gewoon in zijn bedje laten liggen maar wel laten merken dat we er waren. Handje vasthouden, over zijn rugje wrijven, dat soort dingen.
Ja dat doe ik ook maar. Uiteindelijk heeft mijn man hem rustig gekregen. Ik heb het idee dat hij wanneer hij mij ziet dan te graag bij mij wil zijn en het dus niet accepteert dat ik hem neerleg. Ik moet de kunst van het rustig krijgen in bed nog leren
Oh dat kan ook heel goed hoor, wij hebben periodes gehad dat ze het inderdaad niet accepteerde als ik haar ging troosten, want dan mocht ik niet meer weg, maar als mijn man het deed was het goed...
Wel makkelijk aan de ene kant. Ik zeg gewoon tegen mijn man: "die is voor jou, jij kunt dat zoveel beter dan ik"