Ik ben echt een rare hoor, deze maand afgesproken met mijn man dat we niet gaan wachten tot het najaar maar dat we er nu voor zouden gaan, heb er goed over nagedacht en ik was helemaal blij! Omdat ik eerdaags m'n eisprong verwacht gisteren dus het 'gezellig gemaakt' zonder voorbehoedsmiddel. En vanochtend een knalpositieve ovu test. Nu krijg ik ineens helemaal de zenuwen! Straks is het in een keer raak (alle 5 de keren dat ik zwanger raakte was het in ronde 1) en wat als het weer misgaat? (Heb 3 miskramen gehad), gaan we het wel trekken met nog een baby?! Hoe doen we dat met het kamertje? (Begin volgend jaar gaan we verbouwen tot die tijd geen extra kamers over!) zal het wel gezond zijn? (Oudste is gehandicapt) hoe zal het gaan als ik weer bekkeninstabiliteit krijg? Enz enz ik heb ineens helemaal de zenuwen ervan... Wat een soepkip he... :s Is dit herkenbaar voor iemand? Of ben ik de enige met 'cold feet'?
Haha nee hier nog 1. Vanaf deze maand weer zonder anticonceptie en ik word vooral zenuwachtig van het idee van de laatste loodjes van een zwangerschap en de bevalling. Ik kreeg met 31 weken een hoge bloeddruk, uiteindelijk pre eclampsie en Max is met 35 weken geboren na een zware bevalling.
Jij ook al! Fijn om te weten dat ik niet de enige ben klinkt idd behoorlijk heftig jouw ervaring. Eisprong al geweest bij jou? Het voelt nu echt zo van: oohh ik kan niet meer terug! Niet dat ik dat zou willen maar vind het gewoon zo spannend!
Haha ja herkenbaar! Maar bij mij is datpas rond nod. Vorige ronde week te laat maar het zat me niet lekker. Terwijl we het echt graag willen. Misschien voorgevoel dat die ronde niet goed kwam of zo.
Heel herkenbaar hoor! Hier is de spiraal er uit gegaan en direct ook twijfels of het wel de goede keuze was. Denk dat dat wel normaal is.
Ik zit nu rond mn eisprong, denk vandaag of morgen aan mn buik te voelen. Weet niet of we überhaupt op de goede momenten seks (gaan) hebben. Laatste keer was vrijdagavond en mn vriend heeft enorm last van hooikoorts.
Haha heel herkenbaar! Toen ik in ronde 1 zwanger raakte van mijn oudste en al voor nod dacht dat het raak was dacht ik ook help, wil ik dit echt nu een Kan het nu wel. En straks kan ik nooit meer terug! Ging gelukkig snel over. Bij de 2e trouwens niet gehad. En nu we nadenken over een derde en ml er klaar voor is heb ik het wel weer.
heel herkenbaar! Bij de eerste gingen we na 5/6 jaar eindelijk voor een kindje, omdat we alles toen pas naar wens hadden. Toen was ik meteen ronde 1 zwanger. HELP grote paniek hahaha. Ook heel erg onzeker over alles. Nu bij de tweede weer. Wilde het zo graag en toen ik in de derde ronde positief testte had ik ineens zoiets van shit nu kan ik echt niet meer terug hahaha.
Hier ook herkenbaar! Bij onze eerste was het gewoon echt heel zwaar, die heeft maandenland zo veel gehuild, had krampjes. Het kriebelt weer en we zijn ook weer bezig maar ik merk toch dat het me aan de andere kant ook beangstigt. Wat als een tweede ook diezelfde problemen heeft, gaan we dat wel trekken? Etc. Maar goed, de wens is sterker dan de paniek .
Hier ook, de spiraal is er nog niet eens uit, ik heb nog steeds niet gebeld om het te plannen En dat terwijl ik dacht dat ik in mei al aan de telefoon zou hangen om zo vroeg mogelijk te mogen
Pff nou herken het wel hoor! Hier een pittige periode achter de rug met de jongste (bleek achteraf een mega groeisprong te zijn) en ik raakte zwanger. Werd een vroege miskraam. Eigenlijk was het een semi ongelukje (beetje té vroeg na de jongste) maar het gevoel van jammer vinden bleef bij ons beide hangen. Een maand ongesteld geworden en nu alweer 16 weken onderweg van de derde maar het beangstigd me wel af en toe hoor.. Zelfs nu de jongste weer helemaal lekker in zijn velletje zit! Maar er is niet echt een weg terug zeg maar af en toe denk ik echt: jeetje.. Waar ben ik aan begonnen? Maar denk dat het hormonen zijn want we hebben de beslissing voor dit kindje toch écht heel bewust en blij gemaakt Het zal allemaal wel loslopen denk ik (zo zit ik ook in elkaar) maar ik herken het gevoel heel goed!
Hier ook cold feet. De eerste zwangerschap liet even op zich wachten en lukte uiteindelijk met clomid (heb PCO). Fijne zwangerschap (wel de eerste 16 weken erg misselijk met ziekenhuis opname), redelijke bevalling en super makkelijk meisje. Ze is inmiddels bijna 4. Na de bevalling spiraal, maar dat had ik klachten van dus die eruit en onveilig vrijen en een cyclus die steeds langer werd 'per ongeluk' zwanger. Zware zwangerschap (eerste 10/12 weken misselijk maar met medicijnen ging het wel), zoontje was nog al groot, super snelle bevalling, heftig eerste jaar ivm koemelkallergie en niemand die naar me wilde luisteren. Hij is net 2 geworden. Nu bewust gekozen voor een derde. Had contact met de huisarts want wilde verwijzing naar gyn zodat die mijn koperspiraal er uit zouden halen. En ineens was het daar. De colt feet. Kunnen wij het wel. 2 is toch veel makkelijker. Hoe doen we dat met kamertjes. Straks weer misselijk. Kind wordt groot, dus zeker een ziekenhuis bevalling. Dus het verwijderen uitgesteld en vorige week toch de knoop door gehakt. 13 juni gaat mijn spiraal er uit. Vind het echt dood eng, maar volg maar gewoon mijn hart. Heb ook al plannetjes om het de familie te vertellen als het lukt. Wil geen MMM dus heb wel een deadline gesteld. We gaan het tot dec 2017 proberen en daarna zien we wel weer. Leuk om meer meiden te 'ontmoeten' die dat ook hebben.
Hier ook een beetje hoor! Er is een enorme wens voor een tweede kindje, maar onze eerste heeft enorm veel gehuild de eerste 8 maanden en is nu nog steeds een gevoelig mannetje. Hij had erge reflux en eczeem waardoor hij nauwelijks sliep en zeker 14 uur per dag huilde. Overigens niks vergeleken bij de zorgen rondom jouw eerste meisje... Maar ons boefje is nu, op af en toe wat moeilijke momenten na, zo'n heerlijk kind, dat dat mij het vertrouwen geeft dat we dat ook nog wel een tweede keer kunnen Verder vond ik het zwanger zijn echt heeeerlijk en daar kijk ik alweer enorm naar uit!
had het ook hoor, verwachtte ook dat het lang zou duren (eerste lukte in ronde 8) maar nope, was patsboem meteen zwanger. helemaal overrompeld hihi maar al met al is het me enorm meegevallen, zwangerschap was toch heel anders dan bij de eerste
Hier ook! Net gestopt met de pil om voor de eerste te gaan. Heel lang al de wens om papa en mama te worden maar stelden het telkens uit wegens werk, hond die best druk is, huis etc. Nu blijf ik heel de tijd aan al die dingen denken terwijl ik ergens diep van binnen wel weet dat het allemaal onzin is en we het echt wel kunnen! Ohja, en ik lees me verloren op dit forum haha!
Wat fijn dat het zo herkenbaar is voor velen! ei is geweest (denk gisteravond of vannacht) en we hebben het zaterdagavond gezellig gemaakt. Ben zo benieuwd!! NOD is op vaderdag maar dan zijn we op vakantie dus denk dat (als ik me in kan houden ) ik de 22ste pas ga testen. Moet zeggen nu ik er alweer een dagje over heb nagedacht dat ik me alweer stuk rustiger voel hihi Bij jullie ook dat het met vlagen komt?
Zeker vlagen, ik heb nl net dokter gebeld voor afspraak om spiraal te laten verwijderen Nu alleen maar de ieeeeehjaaaaaa-fase. Maar binnenkort waarschijnlijk de ohgodvolgendjaarlooptmijncontractafhoemoetdatnoufase. Och ja, zo is er altijd wat
Heel herkenbaar. We waren al maanden erover bezig en een paar keer de knoop doorgehakt, maar dan krabbelde ik weer terug. Want ja dit en ja dat. Misschien toch beter ff wachten. Om dan direct erna te vloeken op mijzelf. Uiteindelijk toch definitief gestopt met de pil, maar 'cold feet' is nog steeds aanwezig.