Hallo, Wij hebben ons kind van net 6 niks verteld over de aanslag van afgelopen vrijdag. We hebben hier over nagedacht en we vonden het te heftig en wilden hem behoeden voor deze beangstigde verhalen. Zeker omdat hij hier erg gevoelig voor is.mwe weten ook dat de kans er was dat hij wat mee zou krijgen op school, dus de twijffel was er wel om er toch iets over te vertellen. Nu kregen we bericht van de juf dat ze er uitvoerig over gepraat hebben in de klas. Ik heb er een dubbel gevoel bij eigenlijk (gezien de jonge leeftijd van de kinderen). Wat vinden jullie hier van? Ik ga er verder niet moeilijk over doen, maar mijn zoon had het bijvoorbeeld over een kop die er afgeschoten is... Ik snap verder de goede bedoelingen hoor, misschien ben ik te beschermend
hier thuis wel wat gezegd omdat we toch tv kijken en het erop kwam weekend heeft juf een mail gestuurd naar alle ouders dat ze het er over ging hebben en wat ze ging vertellen is een groep 2 klas
Hier precies hetzelfde, wij hebben het er niet over gehad en zijn erg druk geweest met sinterklaas (ze mocht samen met haar grote broer met opa mee in de optocht) en daarna hebben ze lekker bij oma en opa gelogeerd. Toen ze gisteren thuis waren was papa jarig en hebben we zijn verjaardag gevierd en toen de visite weg was, was het voor haar ook alweer bedtijd. Dit allemaal naast het feit dat we het voor haar te heftig vonden allemaal. Vanmorgen hebben ze dus 1 minuut stilte gehouden op school en gebeden voor de slachtoffers.
Voorkomen dat je kind er op welke leeftijd dan ook iets over hoort, dat kan je niet. Ik ga er dan ook vanuit dat de juf het pedagogisch verantwoord heeft besproken. Het verhaal over afgeschoten hoofden hoeft natuurlijk niet vanuit de juf te komen, maar komt veelal van andere kindjes die wel meer hebben mee gekregen (er is volgens het nieuws immers iemand onthoofd)
`hier hebben ze de simpele versie verteld, dr waren een paar boze mensen die gingen schieten toen zijn er mensen gewond geraakt toen kwam de speciale politie en die heeft ze in de gevangenis gestopt... voor nu pikt dochter dit ze was wel benieuwd naar wat voor politie dus een foto opgezocht van anti terreur en nu is de kous af voor haar.. tenminste voor nu als ze vragen stelt gaan we er op een kinderlijke manier op in.. en kijken wat ze zelf bedenkt dat er gebeurd is. Wel kijken we absoluut geen nieuws nu als zij wakker is en thuis is..
Hier hebben ze het er op school ook over gehad en een minuut stilte gehouden. Ze hadden er zelf ook wel wat van meegekregen en verder hebben ze het wel op hun niveau over gepraat. Ik heb er geen problemen mee.
Inderdaad moeilijk Ik ben zelf juf van kinderen die iets ouder zijn. Hier zijn in het weekend mailtjes over en weer gegaan tussen docenten en uiteindelijk ook met de ouders. Veel kinderen waren dus al op de hoogte ervan. Uiteindelijk simpel uitgelegd en met zijn allen een minuut stilte gehouden. Het liefst bescherm ik ze tegen deze ellende maar het is helaas wel de realiteit
Hier de juf ook over gehad .. Mijn oudste zoon had het er net over maar is echt gevoelig .. Het eerste wat hij zei ' als ze jou maar niet dood schieten mama , want dan hebben we geen mama meer .. Hij was echt verdrietig met die gedachten .. Mijn 4 jarige held zei daarop ' dan bel ik de politie ' Vind het nogal wat allemaal..
Hier zien we ook dat onze 9 jarige zoon er heel anders op reageert dan onze 6 jarige dochter. Onze zoon was echt boos dat ze 1 minuut stilte hielden, wilde geen jeugdjournaal kijken en we mogen het er helemaal niet over hebben. Voor ons een duidelijk teken dat hij het allemaal niet goed kan verwerken en niet weet hoe hij er mee om moet gaan.
Hier zaterdag gelijk verteld. (Mijn kinderen zijn 12, 10 ,9 en 5. Jongste van 3 lag in bed) Ik wilde het liever zelf vertellen als dat ze het van een ander zouden horen. Ze reageerden er heel rustig op. Zondagmiddag is het in de kerk ook aangehaald. Vandaag op school hebben ze in de klassen 1 minuut stilte gehouden.
Sja, ik ben persoonlijk van mening dat je dit soort dingen niet moet achterhouden. Het is, hoe vreselijk ook, een onderdeel van dit leven wat is gebeurd. Ik geloof niet in afschermen maar ik geloof wel in de manier waarop je erover praat met je kinderen. Kinderen snappen zoveel meer dan wij denken, en vaak is het onze eigen angst die dan geprojecteerd wordt op de kinderen (ik vind het angstig dus hoeven de kinderen het ook niet te weten). En als kinderen daar mee zitten, en vragen hebben, vind ik dat je open moet staan om alles te bespreken met je kind, puur om je kind de handvatten te geven dit soort dingen een plek te geven, te verwerken. Dus als de juf op school het mijn dochter (en de klas) het zou hebben besproken (wat niet zo is, want ze is nog te jong), dan zou ik erop vertrouwen dat de juf dat pedagogisch verantwoord heeft gedaan. Maar wij zouden het al wel zelf met onze dochter hebben besproken ...
Hier ook hetzelfde, wij niets ge zegt omdat ze heel gevoelig is. Toen met de vliegtuigramp wel en toen kon ze er zelfs niet door slapen. Vandaag verder viel het mee met de vragen. Volgende keer toch maar iets zeggen.
Hij hebben het er thuis niet over gehad (maar ze weet wel dat er arme kinderen zijn die vluchten voor de oorlog en die kinderen hebben geen spullen en geen huis meer ) we hebben het niet verteld omdat ze bij opa en oma logeerden toen. Vanmiddag was er een minuut stilte op school. Ik vroeg haar "waarom gingen er nou 2 zoemers op school?" En toen zei ze heel nuchter "omdat er in Parijs dingen waren gebeurd die niet mogen" dus dat vond ik prima!
Ik ben ook leerkracht, en of je het als juf nou wil of niet, er begint er altijd wel eentje over te praten. Dus ik begin er daarom meestal maar zelf over. Het komt toch altijd ter sprake en dan liever in de klas dan op het plein. Wij hadden onze kleuter niet bewust verteld over de aanslagen, maar hij kreeg wel e.e.a. mee van onze gesprekken. Ik kijk deze dagen dan het journaal bewust niet als hij er is. Hij hoeft geen gruwelijke beelden te zien..
Bij ons op school is het in de bovenbouwklassen wel besproken (dan komen kinderen er vaak zelf wel mee.) En in de onderbouw niet. Ze zitten 'gelukkig' vol van Sinterklaas en dat was ook echt het enige wat de kinderen bezig hield.
Ik heb dus ook niks gezegd omdat ik groep 3 te jong vind en ik mijn kind ken. Maar ja de juf had dus wel vertelt over doodgeschoten mensen waardoor ik tussen de middag heb moeten lullen als brugman om ze überhaupt de straat nog op te krijgen. Ik heb er ook een naar gevoel bij.
Mijn zoon is net 4 en zelfs daar is er in de kleutergroep over gesproken. Kind komt thuis en begint erover dat er iets VREE-SE-LIJKS is gebeurd in Frankrijk. Ik heb hier niet met hem over gesproken omdat ik hem daar gewoon nog te klein voor vind om er ook maar iets van te begrijpen. Hij had het over doodschieten en "nu is iedereen dood" en het is "vreselijk" . En nu loopt ie aan iedereen te verkondigen dat mensen elkaar doodschieten etc. en dat mama niet dood mag gaan enz. Het heeft dus enorme indruk gemaakt, en ik vind eigenlijk wel dat de juf ons hier over in had mogen lichten. Ik bedoel: hij is net 4 jaar. Hij snapt er geen hol van en ik krijg het niet uitgelegd. Precies de reden waarom ik hem zelf niks verteld heb. Ik ben er dus niet zo blij mee.
6 lijkt me ook wel jong, maar voor kinderen vanaf een jaar of 8 gok ik zomaar dat Nieuwsbegrip hierover zal gaan en dan krijgen die er automatisch mee te maken.
Ik heb de afgelopen dagen zelfs heel bewust het journaal via de radio gevolgd en niet via tv omdat ik geen behoefte had aan de beelden.
Same here... Hier enkel online gelezen. Zonder foto/video. Hier is er op school niks over gezegd trouwens. Had dat wel verwacht dus 's ochtends wel even dochter ingelicht voor schooltijd. Enige wat dichterlief er over kwijt wilde was dat ze het niet snapte... Het is toch helemaal niet leuk? (Zowel het bombarderen in syrie als de aanslagen dus) Vannacht: nachtmerrie! Over een gemeen elfje dat dr in een kikker probeerde te veranderen. En dat terwijl ze nirmaal fantasie en werkelijjheid prima kan scheiden. En voor dingen die werkelijk kunnen gebeuren haar ook echt angst aanjagen. En fantasie doorgaans niet.