Om te beginnen wil ik even duidelijk maken dat ze een hele lieve gezellige meid is. Maar ik kan me soms zo irriteren aan haar. Toen we elkaar leerden kennen klikte het meteen. We hebben echt een hechte vriendschap met soms een kleine ruzie maar die is dan ook weer snel uitgesproken. Zij is 3 jaar ouder dan mij (ik 30 zij wordt 33) maar qua gedrag en denkwijze en ook keuzes die we maken schelen we hemelsbreed. Heel veel mensen denken ook dat ik ouder ben ( niet door mijn uiterlijk thank God, maar omdat ik veel volwassener ben) ook heb ik 2 kindjes met een derde opkomst. Ik weet dat zij heeeel graag een kindje wilt maar het is er nog niet van gekomen omdat ze de juiste partner nog niet heeft gevonden. Mijn leven verloopt heel rustig, de vader van de twee oudste en ik zijn een hele.poos geleden uit elkaar gegaan maar hebben nog goed contact en er is geen ruzie. We hebben samen besloten uit elkaar te gaan. Nu is het zo dat zij heel graag een kindje wilt en dat snap ik ook wel en dat gun ik haar van harte..ik heb heel vaak gesprekken met haar gehad en gezegd als je op deze manier verder gaat kom je echt niet de man tegen met wie je het huisje boompje beestje plaatje zal kunnen krijgen. Ze heeft zowat elke week een nieuw vriendje en het zijn de meest foute types die je je maar kan bedenken. Echt heel fout. Het maakt niet uit hoe ik het zeg..het komt niet aan maar ondertussen krijg ik wel steeds te horen. " kijk naar jou...jij hebt dit wel en dat wel en zus wel" of ja want als ik naar jou kijk... Ik wordt hier een beetje moe van. Hetgeen dat ik heb, heb ik ook niet van sinterklaas gekregen. Daar heb ik keihard voor moeten werken..soms.wel.280 uur in de maand. Nu is ze zo wanhopig om een kindje te krijgen dat ze er serieus over nadenkt expres zwanger te worden van een scharrel. Ja want kijk naar jou... jij hebt ook twee Kids en doet het ook alleen. Nee ik doe het niet alleen. Ten eerste raakte ik niet zwanger van een scharrel m'n ex en ik waren 8 jaar samen. Ten tweede hebben we een goed geregelde co ouderschap. Ik heb haar uitgelegd dat ze er veels te makkelijk over denkt. Alleenstaande is niet niks en zij wilt daar bewust voor kiezen. En erge is ze zegt het niet alleen tegen mij..tegen anderen zegt ze ja want kijk maar naar B... pffff dan kan ik het ook..ik ben niet dom. Wat moet ik hier nou mee. Ik ga me niet verontschuldigen voor hetgeen dat ik wel heb.
Ik denk dat ze erg tegen je opkijkt en veel respect voor je heeft. Natuurlijk heb jij hard gewerkt voor hetgeen wat je hebt, maar sommigen hebben gewoon echt de pech dat ze niet iemand tegenkomen waarmee ze een toekomst zien. Zwanger worden van een scharrel is not-done. Maar je kunt tegenwoordig heel goed alleenstaande moeder worden met behulp van het ziekenhuis en een donor. Misschien kun je haar daar wat info over geven en samen met haar kijken naar de mogelijkheden, want uit je verhaal klinkt het alsof ze wel respect voor je heeft.
Goh ik herken mijzelf in jouw vriendin. Ik was ook altijd op zoek en had vriendinnen die het in mijn ogen al 'voor elkaar' hadden. Ik was jaloers, maar was ook blij met mijn lisbandige leven, ik had altijd de leukste verhalen en maakte veel mee. Ik had destijds een allergie voor de opmerkingen van mijn vriendin,ik moest maar eens tevreden zijn met een man en maakte de verkeerde keuzes volgens haar. Op dat vlak zaten we niet op 1 lijn. Ik herken dat ook in jouw verhaal. Jij geeft aan dat als ze zo verder gaat ze de juiste man niet gaat tegen komen. Dat is nogal een uitspraak die je doet en is niet heel erg aardig. Alsof jij weet hoe het moet. (Misschien wel hoor, je lijkt mij een wijs iemand😉 Jullie lijken elkaar ook even kwijt te zijn. Probeer je in haar in te leven, hoe irritant ze ook is en verkeerde keuzes maakt. Geen man hebben is vreselijk als je een kinderwens hebt. Zij denkt misschin wel dat ze voor altijd alleen zal blijven, dat is een eenzame gedachte. Met mij is het goedgekomen, heb twee jaar geleden mijn liefde ontmoet, ben getrouwd en heb al een zoon. De vriendschap met mijn vriendin is beter dan voorheen, omdat we in eenzelfde situatie zitten. Ik neem het dus een beetje op voor je vriendin en hoop dat jij begrijpt waarom. Heel veel succes gewenst 😘
Uit je stuk blijkt niet dat zij je iets verwijt dus zou niet weten waarom je je zou moeten verontschuldigen. Het lijkt er op dat ze juist heel erg tegen je opkijkt. Mocht ze echt als alleenstaande een kindje willen krijgen dan is dat uiteindelijk haar beslissing en heb jij er weinig over te zeggen. Van een scharrel lijkt me niet helemaal de bedoeling dus ik zou haar wijzen op andere mogelijkheden als ze haar plan echt wil doorzetten.
Vind het wel sneu voor je vriendin eigenlijk. Ik heb in precies zo'n zelfde situatie gezeten. Uiteindelijk is het met mij ook goedgekomen, als bewust alleenstaande mama. (BAM) Als je kinderwens echt zo groot is, is het mooi om iemand juist daarin te steunen en te begeleiden.
Zonnetje: als ik jouw verhaal zo lees is dat iedereen precies als haar. Ik vind het helemaal niet erg dat je voor haar opkomt hoor..wie weet kan ik het dan ook vanuit een andere hoek bekijken allemaal. En dat wat je zegt van "alsof jij weet hoe het moet" nee is ook zo. Ik weet hoe het voor mezelf moet maar kan dat niet voor een ander bepalen. Wat ik haar een beetje duidelijk wilde maken was dat de jongens waarop zij valt en kiest...haar uiteindelijk niet hetgeen kunnen geven waar zij zo op hoopt. De jongens die zij kiest (en ja het zijn echt nog jongens) zijn allemaal bajesklanten geweest en natuurlijk kunnen ze altijd weer het rechte pad op gaan..daar twijfel ik niet aan maar het zijn dan ook echt de stereo type jongens. Geen werk..geen uitzicht op werk..geen woon adres..geen toekomst plannen. Ze zitten altijd maar op haar centen te teren terwijl zij keihard werkt. Bij haar inwonen en als ze het zat zijn hop spullen pakken en weg zijn ze. Zo gaat dat al bijna 4 jaar lang. Ze maken haar ook van alles wijs. En ik vind het zo erg dat ze op dat gebied zo naïef is. En ben ook niet iemand die dan zegt ook wat ben ik blij voor je dat je weer een nieuw vriendje hebt. Ik zeg dan altijd ik zal je altijd steunen en er voor je zijn dat weet je maar ik zal je heel eerlijk zeggen dat ik me bedenkingen heb bij deze jongen want zo en zo en zo. Ze moet natuurlijk zelf weten wat ze doet maar ik ga niet zogenaamd blij doen terwijl ik de drama al zie aankomen Ik vind het zo sneu dat ze op dat gebied zo
Ik ben er niet op tegen dat ze mama wilt worden. Absoluut niet maar wel op de manier hoe ze dat wilt doen. Had ze gezegd van ik ga naar een kliniek voor een donor want ik wil dit zo graag..meid ik ga met je mee desnoods en ik steun en help je echt waar ik kan. Alleen de manier waarop ze het wilt doen..nee dat vind ik niet kunnen
Als dat zo is wat je zegt kun je het daar misschien met haar over hebben om dan inderdaad naar een kliniek te gaan of een goede donor te zoeken (daar zijn bepaalde sites voor op internet)
Dan moet je dat tegen haar zeggen. Wijzen op de gevaren om zomaar zwanger te raken van een scharrel. En meer kun je niet. Mijn advies is om het meer los te laten en je er niet aan te irriteren, het is haar leven en niet die van jou.
Ik herken in jouw vriendin wel een beetje mijn vriendin, al is er met mijn vriendin wel wat meer aan de hand (pdd nos en last van psychoses). Ik kan me ook weleens irriteren aan het feit dat zij mij inwrijft dat ik niet over haar moeilijkheden mee kan praten, want ik heb het zo goed voor elkaar (ja, maar daar moet ik ook mijn stonkende best voor doen, dat komt me niet aanwaaien!). Door de jaren heb ik wel geleerd dat het niet werkt om haar te willen "maken" tot een fatsoenlijke huisvrouw, goede moeder en op zoek naar een stabiele partner. Zij is nl niet mij. Ik heb goede gesprekken met haar gehad en daar bleek uit dat ze eigenlijk een beetje jaloers was op mijn stabiele leven, maar dat zelf gewoon niet kan realiseren. Ik heb haar verteld dat ik soms moeite heb met haar keuzes en aangezien zij wel al kinderen heeft, ik vaak vooral moeite heb met hoe ze haar kinderen constant meesleept in haar impulsieve keuzes. Ik heb met haar afgesproken dat ik daardoor soms wat afstand neem, maar wel altijd voor haar en haar kinderen beschikbaar ben. Dit werkt voor oms heel goed.
Misschien moet ik haar inderdaad wijzen op andere alternatieven om mama te worden. Ze zou absoluut een hele lieve goeie mama zijn daar twijfel ik geen moment aan. Ik heb geprobeerd me minder van haar keuzes aan te trekken maar dan gebeurde er weer iets en dacht potverdorie meid hoe kan dat nou gebeuren. En achteraf ziet ze ook wel in waar of wat er fout is gegaan maja de eerst volgende keer doet ze het weer. Ik wil niet overkomen als een moedertje voor haar maar man o man wat had ik graag gewild dat ze haar kindje krijgt en een lekker rustig leventje kan leiden met haar kindje zonder elke keer verdriet en drama.
Ja hoor ik zal er echt altijd voor haar zijn en dat weet ze ook. We wonen net 5 min van elkaar en ze weet dat ze me altijd kan bellen of naar ons toe kan komen. Ze zegt ook heel vaak dat ze daar zo dankbaar voor is. Ze heeft nu weer een vriendje en ik schrok best dat hij dat was want een hele.poos geleden kwam ik bij haar en was ze met hem aan de telefoon. En ooooooo wat heeft hij haar verrot gescholden en ernstig bedreigd omdat ze niet naar hem toe kon komen want ze moest werken. Uit haar verhalen maak ik op dat deze relatie niet veeel langer meer zal duren en ja dan trek ik denk ik wel de stoute schoenen aan om het met haar erover te hebben wat betreft een donor.
Je bent volgens mij een hele lieve vriendin en wilt graag het beste voor haar. Je vriendin komt steeds de verkeerde jongens tegen, ook sneu voor haar. Is het iets om juist haar te ondersteunen met de zoektocht naar een leuke man? Ze is 33, dus wat mij betreft is er echt nog hoop en kan ze nog een gezin stichten. Jullie kunnen een profiel maken op het internet, if ze kan gaan speeddaten, single weekendjes....er is echt vanalles.... Kei leuk als je haar daarbij helpt en haar stimuleert
Dat snap ik wel, maar dan nog: ze zal het zelf moeten doen en zelf haar keuzes moeten maken. Jij kunt hooguit advies geven. En ik snap dat dat moeilijk is: vanaf de zijlijn toekijken als zij weer eens een foute keuze maakt, maar ja, ze zal er zelf van moeten leren.
Toen ik mijn keuze eenmaal gemaakt had om BAM mam te worden, was het plotsklaps over met de drama-vriendjes, liefdesverdriet, bedrog en onrust! Wat heb ik daar zo geen spijt van, dat ik ooit deze stap gezet heb!
Dit! Ik denk eerlijk gezegd dat het niet een eerlijke volgorde is voor het kindje om eerst een donor te zoeken. Aangezien ze daar niet haar vriendjes keuze mee gaat veranderen en die kleine er dan misschien ook tussenin komt. Ik zou haar helpen een leuke man te zoeken. waar ze dan zelf een kindje mee kan krijgen als de toekomst haar dat gunt. Maar ik snap je gevoel wel hoor. het helpt alleen niemand de goede kant op om te gaan irriteren. Want op den duur zal het wel tussen jullie in kunnen (zeg niet dat het gebeurt,maar het kan wel) gaan staan. en dat is zonde!
Ze zit op verschillende dating sites en sleept daar ook regelmatig een date uit..helaas toch weer dezelfde soort jongens. Wat betreft een zoektocht naar een leuke man.. wij verschillen daar hemelsbreed in hahahaha. Dus met mijn voorstellen zou ze keihard in haar broek piesen. 33 is niet oud nee maar in haar ogen wel en ik denk ook dat daar een beetje het knelpuntje zit. Zij vind van ja ik wordt ook steeds ouder en tot nu toe nog helemaal geen teken van een leuke man of een kindje..ze is ook erg bang dat het steeds moeilijker zal worden om zwanger te raken omdat ze weer een jaartje ouder wordt. Je kan dan bijna het verdriet en de paniek in haar ogen aflezen. Iedereen om haar heen krijgt maar kindjes en bij haar is het er nog niet van gekomen. Ze vind dat echt heel erg. Ze heeft alles op orde, echt heel netjes alleen ja dat puzzelstukje ontbreekt nog en dat is nu net het moeilijkste stukje
Daar heb jij ook weer een punt. Stel inderdaad dat ze een kindje via een donor krijgt en het kindje dan tussen de verkeerde keuzes vriendjes staat. Bah wat is dit lastig zeg! Had toendertijd (zij wist ervan hoor) aan m'n ex gevraagd of er niet een leuke man voor haar bij hem in z'n team zat.. ik ging immers toch elk weekend naar de wedstrijden kijken en kon haar dan meenemen. Maar helaas.. allemaal al getrouwd, verloofd kindjes enz. Zit nu ook keihard te denken van oooo misschien ken ik nog wel iemand..of is dat een leuke plek voor haar om hopelijk iemand te ontmoeten. Ik ben nu niet bepaald instaat om elk weekend ergens een drankje te gaan doen in een leuk net cafeetje met haar en in dit kleine dorpje kom je ook weinig tegen.
misschien een oproep doen op ZP? Hier zitten vast genoeg dames met leuke vrijgezelle broers/neven die een serieuze relatie zoeken haha
Haha ik durfde dit niet te zeggen, maar inderdaad, misschien handig als we weten in welke provincie ze woont, dan zoeken wij mee. Ik las ook dat beide meiden in een dorp wonen, dat lijkt mij wel lastig om daar te daten. Ik heb in een grote stad gewoond en zag overal mannen....