De titel zegt t al zo'n beetje... Ben afgelopen woensdag, met 25 weken en 6 dagen, opgenomen in het ziekenhuis met vroegtijdige weeën activiteit. Achteraf gezien, liep ik eigenlijk al van maandag (dus al 3 dagen) met weeën rond. Ik zelf dacht dat t harde buiken waren, ook al deden ze wel pijn. Ben dinsdag avond nog op controle geweest bij de vk, zij omschreef het ook als harde buiken, maar voor de zekerheid, moest ik woensdagmorgen een plasje opvangen en na laten kijken of ik geen blaasontsteking had en dan 3 weken later gewoon pas terug op controle komen. Woensdag morgen plasje opgevangen, maar dit bleek goed te zijn. In de loop van de dag, kwamen de harde buiken, zoals ik nog steeds meende, steeds vaker achter elkaar en steeds heviger... Toen heb ik op een gegeven moment toch maar weer de vk gebeld, deze kwam kijken en toen kon ik met spoed naar het ziekenhuis vertrekken! Daar aangekomen, begon iedereen te rennen, om te kijken hoe t zat met evt ontsluiting en het verstrijken van de baarmoedermond, want anders moest ik gelijk door naar een academisch ziekenhuis. Gelukkig bleek dat dit nog allemaal rustig was, maar ben dus uiteindelijk toch daar moeten blijven. Nu , achteraf gezien, ben ik behoorlijk geschrokken van alles. Op dat moment, moet je maar alles over je heen laten komen en weet je niet wat dr allemaal zo 1 2 3 gebeurd! Maar nu realiseer ik me pas wat er allemaal gebeurd is. Gelukkig ben ik gisteravond weer naar huis mogen komen. Zolang ik niks doe (maar dan ook echt niks...) blijft het rustig, dan heb ik af en toe wel harde buiken, maar geen weeën. Maar zodra ik ook maar uit bed opsta, of me omdraai in bed, komt er gelijk een wee. Ik mocht nu gelukkig wel naar huis, met bedrust en moet het allemaal goed in de gaten houden. Maar moet zeggen, dat nu ik eenmaal thuis ben, het me toch erg bang maakt allemaal... Nou, het is een heel verhaal geworden, maar wat ik eigenlijk wil vragen is, of er meer meiden zijn, die dit hebben meegemaakt en hoe t er op dit moment voorstaat of hoe t uiteindelijk afgelopen is? Moet ik me nu al voorbereiden op een vroegtijdige bevalling? Groetjes Miracles
jee meid wat eng zeg! Kan me voorstellen dat je nu wat bang bent! ik wil je veel sterkte wensen en hopen dat je je rustig kan houden en het allemaal nog een tijd gaat duren voordat het kindje echt komt!
he miracles, Hetzelfde als jou heb ik niet meegemaakt. Toch begrijp ik wel de onzekerheid en spannende tijd. Ik ben met 26 weken met spoed opgenomen omdat mijn bloeddruk te hoog was. Ik ben wel per ambulance naar het academisch ziekenhuis in maastricht gebracht. Hier aangekomen ook iedereen die rent en vliegt en je weet niet wat er allemaal gebeurd. Ze kwamen met verhalen als het kindje met de keizersnee halen e.d. Totdat bleek dat mijn bloedwaarden en urine goed waren en ik een paar dagen later naar huis mocht. De schrik zat er bij mij behoorlijk in. En dan die onzekere periode die volgt. Kan ik het nog een tijdje bij mij blijven dragen? Stel dat het wel eerder geboren wordt heeft het dan een kans? Nu ben ik 30 weken zwanger. En elke week is weer een stapje in veiligere haven. Ik hoop dat ik het nog een tijdje vol kan houden. Iedere week juich ik weer dat het weer een weekje langer bij mij heeft mogen blijven.
Ik heb hetzelfde gehad met 32 weken. 48 uur aan de weeënremmers gelegen en longrijping gehad. Na 4 dagen mocht ik naar huis maar ook bedrust tot 37 weken. Dat heb ik dus braaf gedaan en nu wil hij niet meer .
Precies hetzelfde ervaren met mijn zoontje toen met 27 weken. daarna moest ik alles heel rustig aan doen. heb jij dat ook?dat je nu veel rust moet houden?uiteindelijk bleef hij gewoon lekker zitten hoor. bij mij was wel een reden: blaasontsteking die onbehandeld was. wel schrikken he? ik weet niet of je nu kunt rekenen op vroegtijdig bevallen, ik ben uiteindelijk niet vroegtijdig bevallen.
mijn schoonzusje had hetzelfde...alleen moest die vanaf toen in het ziekenhuis blijven. waarschijnlijk omdat zij geen rust kon houden ivm al een kind van twee thuis had rondlopen... Baby is uiteindelijk met 33 wkn geboren (gepland na cortisoninjecties ivm longrijping) omdat weeremmers ook niet meer hielpen. Zoontje was trouwens kerngezond!
Hier hetzelfde scenario. Met 26 weken ook in het ziekenhuis aan de ctg scan i.v.m. met kort op elkaar volgende harde buiken. Inwendig onderzoek, echo's, urine op kweek. Ben nu al 4 keer opgenomen en het maakt me behoorlijk onzeker. Ik moet ook bed rusten. Ik heb nog een dochtertje van 17 maanden dus echt bed rusten lukt niet. Mocht ik weer met spoed naar het ziekenhuis moeten zal ik moeten blijven zei de gynaecoloog. Ik zal blij zijn dat ik de 37 weken haal!
Zo te lezen ben ik dus niet de enige... Bij mij is er dus geen oorzaak gevonden, waar t vandaan komt. Wel merk ik, dat als ik me ook maar omdraai in bed of gewoon rechtop ga zitten ik al een harde buik krijg. Vind t best een heftige reactie, op niks eigenlijk... Meer dan liggen op de bank of in bed kan ik dus ook echt net doen, want dan volgen de harde buiken zicht weer in rap tempo op en ook behoorlijk pijnlijk, dus t zijn dan echt weeën... Vanmorgen s ff flink moeten janken, maak me behoorlijk ongerust en weet niet echt wat ik er nu mee aan moet...
Ik heb dat ook constant gehad daarna. Hoefde maar op te staan van de bank en ik kreeg kramp. Kon me 's nachts in bed vaak niet eens omdraaien van de pijn. Ik heb ook heel wat afgejankt in die weken en met 34 weken nog een keer een nacht in het ziekenhuis gezeten omdat het weer aan de gang ging maar dus ook weer stopte. Hij zit er nog steeds in bij mij! Ik snap heel goed dat je bang bent, ik was ook doodsbang, maar probeer zoveel mogelijk te ontspannen anders worden het wel hele lange weken! Bij mij was er trouwens ook geen oorzaak gevonden, hij wilde er gewoon uit!
hoi ik heb 4x in het ziekenhuis gelegen met vroegtijdige weeen het begon met 27 week al te rommelen heb weeeremmers geslikt tot 34 week en mijn kleine is gelukkig met 37 week geboren ze was helemaal gezond en mochten de volgende dag al naar huis heb wel longrijping gehad met 30 week groetjes jojo
Hoi, Hier zit ik er ook midden in. Ben alweer 33 weken, maar het begon met 29 weken zwangerschap. Vroegtijdige ween activiteit, het verstrijken van de baarmoederhals naar 1,6 cm, 1 cm ontsluiting en volledig verweekte baarmoedermond. 48 uur aan de weenremmers gelegen, en de 2 injecties voor de longrijping gehad. Aantal x bedrust gehad in het ziekenhuis, en nu met een ziekenhuis bed in de huiskamer zo veel mogelijk rust. Net zoals jij heb ik een zoontje van ruim 18 maanden... en mijn man die gewoon werkt, dus echt rust is er eigenlijk niet. Toch loop ik nog rond... zodra de bevalling komt zullen ze hem niet meer remmen.. maar ik ben inmiddels morgen ook 34 weken. Ik word heel goed in de gaten gehouden en lig regelmatig in het zhuis voor een ctg.. Kortom er is niks over te zeggen, het is fijn dat er bij je nog niks verstreken en of verweekt is. Ik hoop dat je het nog volhoud! Liefs Juul
Hallo meiden! Fijn jullie reacties te lezen, dat het in de meeste gevallen toch nog te remmen is allemaal! Hier is het nog steeds niet rustig ondertussen... Zondag nacht weer naar het ziekenhuis kunnen vertrekken met om de 3 minuten heftige weeën! Maar gelukkig ook nu weer, geen ontsluiting! Daarom mocht ik ook weer naar huis na een aantal uren aan t ctg apparaat te hebben gehangen. Op het moment dus weer bedrust en ondanks dat ik dat al een week heb, blijft t rommelen... Wat ik me afvraag: Is het niet raar, dat ik geen weeënremmers krijg? Ze zeggen dat ze het me nu liever nog niet willen geven, omdat ze het willen proberen te rekken met bedrust en het dan nog achter de hand hebben voor als er daad werkelijk ontsluiting optreedt. Wat denken jullie hiervan?
Allereerst wil ik zeggen dat ik precies weet hoe jij je nu moet voelen. Het is niet leuk in onzekerheid te zitten maar zie ook het positieve er van in: Zolang er geen verweking, verstrijking of ontsluiting volgt op de krampen zijn het geen echte weeen. Zodra dit wel het geval is zullen ze je direct weeenremmers toedienen en tweemaal in 24 uur een longrijpingskuur in je been spuiten. Al met al ziet het er toch nog gunstig voor je uit. Zelf heb ik bij mijn eerste zwangerschap vanaf 17 weken met harde buiken gelopen die ook een verkorte baarmoederhals opleverde, bij 30 weken werden deze harde buiken vele malen pijnlijker en ben ik naar het ziekenhuis vertrokken. Daar aangekomen bleek mijn baarmoederhals volledig verstreken en en was mijn baarmoedermond aan het verweken. Tevens had ik 2 cm ontsluiten. Ik heb daar 7 dagen aan de weeenremmers gelegen inclusief tweemaal longrijping. Uiteindelijk mocht ik naar huis met pilletjes weeenremming (Adelat) en werd ik thuis gemonitoord. Dit is dus opgenomen in het ziekenhuis maar thuis mogen blijven onder strenge controle van klinisch verloskundige die tweemaal daags thuis een CTG kwamen maken en inwendig onderzoek uitvoerde. Uiteindelijk hebben ze mij met 38 weken ingeleid vanwege zwangerschapsvergifiting maar in die tussen tijd heb ik in het ziekenhuis en thuis plat moeten liggen. Maak je niet druk, de alarmbellen rinkelen nog niet! Succes!
Ik ben 3 weken geleden ook opgenomen met vroegtijdige weeen. Meteen aan de weeremmers en longrijpers... 4 dagen later zag alles er rustig uit, geen weeen meer en de ontsluiting was gestopt..ik mocht naar huis. De nacht daarop braken mijn vliezen en werden de kinderen geboren... Mij hebben ze verteld dat ze heel voorzichtig zijn met weeremmers. Omdat jij geen ontsluiting hebt willen ze het denk ik met bedrust rekken. Als ze namelijk stoppen met weeremmers, kan je lichaam daar een reactie opgeven en meteen weer weeen gaan geven en dan kunnen ze geen nieuwe weeremmers geven (dat is mij verteld namelijk) Helaas gaat het bij iedereen anders, maar ik wens je veel succes toe!