een dipje

Discussie in 'Zwangerschap' gestart door MIss X, 7 aug 2007.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. MIss X

    MIss X Fanatiek lid

    13 dec 2006
    2.876
    714
    113
    onderneemster
    Amsterdam
    Hoi Meiden.

    Ik moet het even kwijt, ik zit heel erg te piekeren en ik weet niet of het door mijn hormonen komt en of dat het maar voor even is.

    Ik heb vorige week HIER een topic geopend dat ik mijn zwangerschap nu al miste, dat getrappel en het speciale gevoel,en dat er van mij wel een pauzeknop mag bestaan :)

    Nu merk ik aan mezelf dat ik gewoon best bang ben. Niet voor de bevalling maar voor het ontwetende wat allemaal gaat komen.
    Mijn vriend kan niet wachten, hij vertelde vandaag dat hij graag wou dat ze er al was. En ik ben ook zeer benieuwd naar onze kleine meid.

    Maar toch zit er iets heel erg dwars dat ik niet zo opperenthousiast bent dat ze van mij ''nu'' al mag komen.

    Ik weet niet of het aan mijn leeftijd ligt. Wij zijn allebei vrij jong en hebben net een huisje gekocht. We zijn wel al bijna 6 jaar samen en waren echt klaar ervoor om een kindje te krijgen. Ik weet ook niet of het met mijn leeftijd te maken heeft maar ik ben zo bang dat de relatie van mij en mijn vriend zo anders zal worden, dat het ''leven'' voorbij is.

    Ik begrijp mezelf niet zo want ik vond het altijd belachelijk als mensen dat zeiden en werd ik juist boos, maar de laatste weekjes denk ik daar steeds meer aan. Lekker met z'n tweetjes zijn, doen waar we zin in hebben etc.

    Sorry voor mijn gezucht en gesteun. Ik vroeg mij alleen af of er meerdere zwangeren of mama's zijn die zich zo voelde. En hoe is jullie relatie veranderd.

    Ik ben dolgelukkig met onze kleine meid hoor, en ik hou al meer van haar dann wie dan ook. Maar ik ben gewoon een beetje bang :rolleyes:

    Zijn dit hormonen? Ik heb hier nooit last van gehad.

    xxx
     
  2. Beebie

    Beebie Fanatiek lid

    29 sep 2006
    2.780
    0
    0
    Kinderopvang
    Hoorn
    Toen ik met verlof ging had ik ook heel sterk dat ik erg uitkeek naar ons meisje, maar dat ze best nog een tijdje mocht zitten van me. Ik wilde van mijn verlof genieten en had ook het idee dat alles zou veranderen (dat doet het natuurlijk ook wel op een bepaalde manier) en ik twijfelde of ik daar al aan toe was. Toen onze meid met 37 weken en 5 dagen kwam was ik dat allemaal vergeten. Het komt vast goed meid! Sterkte met de laatste loodjes! Geniet ervan!
     
  3. kvptje

    kvptje Fanatiek lid

    31 dec 2006
    1.156
    1
    0
    huismamma!!!
    Vlaardingen
    Nou van mij mag mijn meisje ook wel blijven zitten maar meer uit egoisme denk ik... Klinkt misschien heel raar maar eerst voelde ik haar alleen, aan de ene kant wilde ik dolgraag dat mijn vriend haar ook kon voelen en toen het moment daar was was ik op sommige momenten best verdrietig.. Het was niet meer van mijn meisje en van mij maar echt ook van pappa. Nu heb ik moeite met de gedachte dat ik haar zo lang bij me heb gedragen en dat ik haar straks moet delen (niet met pappa maar met de rest van de familie)

    Lees nu terug wat ik heb geschreven en eigenlijk klinkt het best wel erg....
     
  4. Juud

    Juud VIP lid

    21 nov 2006
    9.608
    0
    0
    Ik heb het gevoel ook gehad, en ik ben 10 jaar ouder dan jij. Ik denk dus niet dat het aan je leeftijd had. Ik had precies dezelfde twijfels, ook of ik het wel aankon en of ons leventje met z'n tweeën niet teveel zou veranderen (in negatieve zin).

    Zelfs nu net mijn vliezen zijn gebroken en het dus echt gaat beginnen, heb ik dat nog. Maar tegelijk vertrouw ik er maar op dat "Beebie" gelijk heeft en het vanzelf overgaat zodra de kleine er is.

    Succes met de laatste loodjes!
     
  5. sinitta

    sinitta Actief lid

    29 mei 2007
    132
    0
    0
    School spw!
    groningen
    hello..

    Ik heb presies het zelfde gevoel..
    Vind et ook allemaal best eng wat er gaat gebeuren. bijna nooit meer alleen met je vriend de kleine is er eigelijk altijd...
    Maar ik kan aan de ene kant niet meer w88 tot onze zoon er is het is allemaal zo dubbel haha..


    Greetzz Sinitta,
     
  6. Mirelle

    Mirelle Actief lid

    11 dec 2006
    469
    0
    0
    Oss
    Tuurlijk krijg je een ander leven!
    Dan ben je moeder en is hij vader, een nieuwe rol waar je even aan moet wennen.

    Ik denk dat het juist goed is, die angst dat je relatie anders zal worden.
    Dat betekend dat je er juist voor blijft vechten om die momenten met z'n 2en te koesteren als de kleine er is.
    Dat is zooooowww belangrijk!

    Te veel stellen slaat dat soort dingen over en verliezen elkaar.

    Ook ik begon mijn mannetje uit het oog te verliezen omdat Lola zo veel aan het huilen is (reflux).
    Even een pas op de plaats maken, diepe zucht en er weer vol tegen aan gegaan!

    Komt goed. Blijven genieten van elkaar, ookal is dat in het begin maar 5 min.

    Groetjes, Mirelle.
     
  7. kimmetje55

    kimmetje55 Actief lid

    7 mrt 2007
    429
    0
    0
    moeder en huisvrouw
    prov groningen
    ken ook deze gevoelens.. en tegelijkertijd voel ik me er schuldig over want ik wil helemaal niks liever dan een kindje!
    en verheug me er enorm op om mamma te worden!
    het is idd denk ik gewoon het niet weten van hoe het gaat lopen..in je relatie en in het dagelijks leven!
    en dat dat allemaal vanzelf gaat als de kleine er strax is!
    succes iedereen!
    groetjes!
     
  8. Wendy160898

    10 apr 2006
    90
    0
    0
    Bediende
    Landen
    Had de laatste dagen ook die angsten en gevoelens. Wilde niks liever dan dat mijn kleine meisje zou geboren worden, maartoch zei ik haarelke dag dat ze gerust nog een beetje mocht blijven zitten in mijn buik.
    Toen ze juist geboren was, voelde ik me superblij maar na een paar dagen kreeg ik zo een raargevoel over mij van "tja, nu is ze niet meer van mij alleen en moet ik haar met iedereen delen." Maar dit is al gebeterd. Maartoch ben ik het gelukkigste als ik haar vast heb, want dan is ze weer eventjes van mij alleen.

    Groetjes
     

Deel Deze Pagina