Mijn vriend en ik willen dolgraag een kindje. Hebben de pil aan de kant gegooid. Na 2 cyclussen meteen moeten stoppen met proberen omdat ik hoorde dat mijn nier emee gestopt is. Begin volgend jaar word ik geopereerd (nier eruit). Met herstel en alles ziet het er naar uit dat ik pas in maart of april weer fysiek hersteld ben voor een zwangerschap. Dat voelt voor mij nog zo lang.... Zijn er hier andere vrouwen die graag zwanger willen worden, maar door medische reden dat (nu) niet mogen worden?
appeltje aller eerst ontzettend veel sterkte toegewenst ik heb dat 4 jaar gelden gehad ik mocht niet inverwachting raken omdat ik dat lichamelijk niet aan kon auto ongeluk gehad waarbij ik 2 nekwervels verschoven heb gehad en nekbanden gescheurt ik heb er 2 jaar op moeten wachten en nu mogen we er voor gaan ik wens jullie heel veel succes toe en hopelijk gaat de operatie voorspoedig en het herstel gr maria
@Appeltje, Tjee, dat lijkt me echt heel erg moeilijk zeg... bij ons is het eigenlijk net tegenovergesteld. Wij willen graag snel kindjes omdat mijn vader nierproblemen heeft en op den duur misschien mijn nier nodig heeft. En omdat je natuurlijk zo gezond mogelijk aan je zwangerschap wil beginnen is er bij ons toch ook wel enige 'haast' bij geboden. Ik wil je heeeeel veel sterkte toewensen! Groetjes, Josien
Dank je voor jullie reacties.... het is helemaal zuur dat ik ronde 1 positief testte. Helaas werd die streep weer lichter en werd ik ongesteld. Op het moment dat ik weer mag 'beginnen met proberen' is eigenlijk de uitgerekende datum als het goed was blijven gaan. Maar ja, het is niet voor niets verkeerd gegaan lijkt mij... eerst dat lichaam weer in orde maken! En vergeleken met 2 jaar (Maria) is die 7/8 maanden stoppen van mij natuurlijk peanuts. Ben ook helemaal niet echt verdrietig hoor, maar heb wel zoiets af en toe zoiets van: IK WIL OOK! En dan maar natuurlijk hopen dat het lukt.... Josien, wat lief dat je een nier zou willen afstaan aan je vader!
hallo ik heb diabetes type 1 en hashimoto. ik heb er een klein jaar over gedaan voor ik toestemming van mijn internist kreeg om zwanger te worden. ik kan je zeggen, het is niet leuk als je niet zwanger mag proberen te worden, maar zelf vind ik wel, liever een jaar wachten, desnoods 2 jaar, dan dat je risico's neemt die schadelijk zijn voor je eigen lichaam of voor de aanmaak van je kindje in je buik. groetjes
Hoi Loesloes, Jeetje, een jaar je geduld moeten bewaren Dat is moeilijk... en dan nog beginnen. Hoop voor je dat je snel zwanger raakt. Ik mag nu niet zwanger worden omdat het niet goed is om zwanger een operatie in te gaan, dan zou ie verzet moeten worden. In principe kan ik met deze aandoening wel zwanger worden zonder risico voor het kind, maar ik heb een grotere kans op nierontstekingen etc. Daar heb ik natuurlijk geen zin in. Na de operatie mag ik het meteen weer proberen. Letterlijk woorden van de arts waren: 'zodra u er weer zin in heeft, dan is uw lichaam er weer klaar voor!' Dus dat is wel goed nieuws.. Het is wel vervelend dat mijn operatiedatum steeds wat verder komt te liggen door allerlei rompslomp en gedoe van het ziekenhuis. Eerst zag het er naar uit dat ik begin november geholpen zou worden, nu is dat pas januari of later....
hoi appeltje ik hoop het ook, ga nu naar ronde 6. ik was weer ongeduldig dus ik had een mid stream test gedaan, negatief. jammer
hoi appeltje ik heb het niet meegemaakt dat ik niet zwanger mocht worden maar wil jou toch heel veel succes wensen en hoop dat je na je operatie en revalidatie snel zwanger wult zijn veel liefs joyce
Ik heb meerdere zaken waardoor een eerdere zwangerschap bemoeilijkt werd. Eerst een dubbele bekkenbreuk waar ik jaen over heb gedaan voor die 95% herstelde, heb er af en toe nog hinder van. En ik heb Colitus Ulcerosa een chronische darm aandoening waar ik tot voor kort veel medicatie kreeg, waaronder prednison. Met alle medicijnen ben ik gestopt en ik voel me er goed beroerd bij, maar tja de keuze leek mij niet zo moeilijk.
4 jaar geleden is ons dochtertje geboren, na 2 jaar wilden we wel weer aan een 2e beginnen, maar ik had verschrikkelijke pijn in mn rug en kreeg uitvalsverschijnselen. Om een heel lang verhaal kort te maken, ben ik na een lange zoektocht en veel aandringen bij de HA voor doorverwijzing bij de neuroloog en pijnpoli gekomen. Uit foto's bleek dat ik aan mn onderste ruggenwervels een botvergroeiing had, 2 wervelkanaalvernauwingen en een lichte scoliose. Behandeling bestond uit pijnblokkade, maar pijn werd steeds erger, uiteindelijk lange tijd aan zware pijnstillers gezeten en uiteindelijk zijn mn zenuwen wat tot rust gekomen en kon ik steeds meer lopen (tijdje in rolstoel gezeten) Ik heb door die botvergroeiing nog wel last van mn rug maar het is goed te doen. Al met al dus een lange tijd moeten wachten voordat ik zwanger mocht worden, nu ik het dan eindelijk ben zijn we ook super blij Heeft je verzekering geen wachttijdbemiddeling? Of kan je in een ander ziekenhuis in NL niet eerder terecht voor die operatie?
Appeltje Ik wil je vooral veel sterte en kracht meegeven Richt je vooral op je herstel. Want inderdaad zoals loes zegt is het het risico niet waard als jij of eventueel jullie kindje hier schade door oploopt. Maar dat is natuurlijk door een buitenstaander makkelijk zeggen. Als je eenmaal samen er voor gekozen hebt om te proberen om samen een kindje te krijgen dan is dit een enorme domper. hou je sterk en ik hoop dat je lichaam er snel weer klaar voor is... gr Alies
Dank je Allies! Ik vind mijn lichaam weer gezond maken nu ook belangrijker hoor, maar ik zou willen dat die operatiedatum wat eerder is. Mijn lichaam is niet ziek en ik kreeg ook de optie voor niet-opereren voorgeschoteld, maar daar kleven mijn inziens toch teveel risico's aan. Jeetje Zorra, wat een heftig verhaal! En gefeliciteerd dat je nu zwanger bent. Hartstikke leuk joh dat je wachten goed beloond is! Mamalieske, dat klinkt niet makkelijk zeg.... voel me een beetje een aansteller met een oponthoud van misschien 8 maanden tot een klein jaar. Je bent nu dus van de medicijnen af in afwachting van zwangerschap? Hoop dat het snel raak is, want je lang zo voelen is natuurlijk niet fijn. En een kindje onderweg zou natuurlijk super zijn! Sterkte in ieder geval.. Wachttijdbemiddeling vind ik (nu) nog niet een optie. Ben nu al in het tweede ziekenhuis voor een doorverwijzing (mijn ziekenhuis deden ze die operatie niet), dus om dan weer te gaan switchen... Eerst maar eens afwachten met welk voorstel voor operatiedatum ze komen! Hoop dat ze nog ergens een gaatje vinden...