Huh is het al maandag vandaag... Het voelt als weekend. En eind vorige week voelde ik me al alsof ik ongesteld ging worden, zo'n donderwolk in je hoofd. En op zich klopte dat qua timing, zo een beetje vier weken na de vorige menstruatie. Hoewel zwanger worden de laatste jaren een drama is gebleken, is mijn cyclus behoorlijk als een klok. En nu is het ineens maandag, en werkelijk geen spoortje bloed te vinden. Trust me, ik zoek wat af. Wat ik wel vind...best veel slijm. En ineens denk ik... Het zal toch niet... Ik schrijf dit vooral voor mezelf. Want uit jarenlange ervaring hier met verhalen die schreef over de hoop op juist wel een zwangerschap, bleek elke keer als ik zo een bericht schreef spontaan mijn menstruatie te zijn begonnen. Dus... Want "what if"... Vandaag vierden we de verjaardag van ons zo lang gewenste tweede mannetje, wat hebben we een moeite voor hem moeten doen. Maar met jouw komst voelt het compleet. Onlangs nog de grote vraag wat te doen met dat ene cryootje in de vriezer.... En we tekenden voor een verlenging in de vriezer... Uitstellen die beslissing. Maar jemig, het zal toch niet. Poeh, dat zou pittig zijn zeg. Ook gezien ik lichamelijk nog niet echt helemaal in orde ben. Zwanger zijn, ik vind het vreselijk. Ik roep altijd dat ik voor de cryo wel een draagmoeder ga zoeken. Maar goed, ik draaf misschien volledig door... Ik druk nu op 'verzenden' en ga gauw plassen en speuren...
Ik moet wel een beetje grinniken om je schrijfstijl hehe. Verder wens ik je succes en hoop ik voor je dat je ongesteld wordt (terwijl je hier normaal iemand juist het tegenovergestelde wenst haha).
Je schrijft heel leuk, leef gelijk mee. Maar sjee wat een zenuwen, misschien toch binnenkort een testje wagen? Spannend!'
Wat leuk, dank voor de complimenten. Nou ik kan eenheel klein beetje opgelucht ademhalen. Heb een stipje roze voorbij zien komen. Ben er nog niet, maar het zal dan toch wel goed komen (en het heeft dus weer geholpen om er over te schrijven!) Ik schrijf dit in de forumcategorie 'zwanger worden', dus ik spreek hier misschien het verkeerde publiek aan. Maar ik worstel dus enorm met de vraag: wel of niet nog een kleintje? Pfff, ik schreef het al; zwanger zijn is niet mijn hobby, aan de andere kant bevallen vind ik erg goed te doen, ben daar ook goed in al zeg ik het zelf. Herstel is een ander verhaal. Nu morgen exact een jaar geleden bevallen en nog loop ik bij fysio, osteo en manueel therapeut voor bekkenklachten en rugpijn. Maar in de ellendige poging voor een tweede is er na de geslaagde ICSI nog één cryo overgebleven. Die ligt in de vriezer te wachten op een antwoord. Wat doe je daarmee? Ik kan oprecht nog geen keuzen maken nu. Baby 2 is morgen echt geen baby meer. En dus komt nu ook het dilemma wat te doen met al die babyspullen. Waarom is een baby zo klein en de spullen die je er voor nodig hebt (of vooral dènkt er voor nodig te hebben) zó groot. Babybad staat in de weg en gebruik ik al maanden niet meer, speelkleed, box en straks ledikant. En de kisten vol zo goed als nieuwe babykleertjes? Wat moet ik ermee? Wegdoen is zo definitief maar erover blijven struikelen is ook niet handig. Ik ga denk ik toch voor de grote schoonmaak. En heb met manlief afgesproken dat verkopen/wegdoen nog geen definitef nee is tegen een eventuele derde. Lang leve marktplaats!