Heeeeeeeel voorzichtig plaats ik dit bericht. J was een verassing, een aangename wel te verstaan. Ik was zwanger en ondanks dat het niet gepland was was er geen enkele reden om het niet door te zetten. Helaas heb ik heel mijn zwangerschap gespuugd en niet onbelangrijk heb ik een flinke prenatale depressie gehad. Op het moment dat J er was heb ik een tijd nog flinke last van paniek en angst aanvallen gehad maar van depressie was geen sprake meer. Nu heb ik tijdens mijn zwangerschap geroepen het nooit meer te doen en was ik echt extreem ongelukkig tijdens mijn zwangerschap. Maarja... eerlijk... een baby, een broertje of zusje voor J .... het kriebelt. Ik ben alleen verschrikkelijk bang weer 9 maanden mij zo ellendig te moeten voelen. Als we er voor willen gaan kan ik de pop poli bellen voor begeleiding. Dus de lijntjes naar hulp zijn kort. Zoiezo willen we niet acuut beginnen maar misschien einde dit jaar. Ik weet niet zo goed wat ik met deze post wil eigenlijk Misschien herkenning? Tips? Advies? Of gewoon het even "uitgesproken" te hebben.
Wat vervelend zeg! Het is wel erg herkenbaar. Ik heb een zware zwangerschap gehad, zware bevalling en nog zwaardere nasleep. 10 maanden na mijn bevalling ben ik nog geopereerd aan complicaties van na de bevalling. Toen pas kon mijn herstel beginnen. Daar kwam een flinke depressie en paniekaanvallen overheen. Ik heb dus heel lang geroepen dat ik geen 2e wil, maar inmiddels kriebelt het. Ons dochtertje is nu 3 jaar. Iedere cyclus als ik een zwangerschapstest doe, komt toch de angst en de paniek weer naar boven voor een herhaling en ga ik weer twijfelen. Maar toch is de wens inmiddels groot genoeg om het te proberen. Maar verwacht wel flinke paniek als ik weer zwanger raak
Wat bizar he... dat je als vrouw zoveel ellende mee kan maken tijdens/na een zwangerschap en dan toch nog een wens hebt. Ik snap werkelijk niet waarom wij het ons zelf aandoen. Ja ik weet het wel maar ik bedoel rationeel
Hey! Wat vervelend dat je je zo ellendig hebt gevoeld! Ik heb zelf ook een prenatale depressie gehad tijdens mijn eerste zwangerschap. Tijdens die zwangerschap dacht ik ook dit nooit meer te doen. Inmiddels ben ik zwanger van de tweede! Wat bij mij een ‘voordeel’ was, is dat ik me heel veel niet kan herinneren van de depressie. Voor mijn omgeving was het zo achteraf haast erger. Ik denk dat ik heel veel heb weggestopt. En nu heb ik zo’n andere zwangerschap als toen. Ik vind het zwanger zijn nog steeds niet super, maar ik heb die gekke gedachtes/paniekaanvallen zoals toen nu niet. Dus het kan gewoon zoveel anders uitpakken allemaal. Het lastige is dat je het van te voren niet weet. Ik hoop voor jou ook op een hele andere zwangerschap! Succes met de keuze.
Hier was J. een pittige baby, problemen vanaf dag 1, sliep alleen op mij of in ons bed, nooit alleen.. dit duurde tot 2 jaar, en toen werd t wat beter.. ze sliep nogsteeds noet door, werd elke nacht tig keer wakker en kon niet alleen in slaap vallen. Toch bleef nog een broertje of zusje kriebelen, ondanks de helse tijd met J. ik ervaarde dat echt als heel pittig (en nog want nogsteeds is ze er elke nacht een aantal keer). Toch is dr broertje er nu bij gekomen. Ikbhad vooral tijdens de zwangerschap fysiek veel last, en dit was erger met de 3e, dan bij de 2e, ben nu wel echt blij dat wij klaar zijn voor ons is t gezin compleet
Heb je een HG zwangerschap gehad @hibiscusje? Heb je daarbij ondersteuning gehad van het ziekenhuis met medicatie? Er zijn wel ervaringsdeskundigen te vinden op het forum, die ondanks HG in een eerdere zwangerschap er toch weer voor zijn gegaan. Misschien dat je uit hun ervaringen kunt putten. En mbt je mentale welzijn, denk ik dat het veel scheelt als je op tijd hulp krijgt van de pop-poli en ook daar eventueel ondersteund kan worden met medicatie. Is het misschien ook mogelijk dat de prenatale depressie mede veroorzaakt werd door het feit dat de zwangerschap ongepland was en je je misschien niet klaar voelde voor het ouderschap? Op dat punt zit je nu natuurlijk wel in een andere situatie. Mogelijk werkt dat in je voordeel.
Kun je geen consult aanvragen voor de kinderwens? Dat er een plan van aanpak is bij t spugen bv. Ik herken t wel, rationeel is t hier niet slim om voor een 3e te gaan. Maar de wens is sterker dan t verstand. Dit is wel de aller aller aller laatste keer.
zo ver zijn we nog niet maar fijn te weten dat het wel een optie is. Wat betreft het spugen heb ik 2 verschillende medicatie gehad maar de volgende optie was primperan en daar ga ik niet goed op. Uiteindelijk was het maar "goed" dat ik geen medicatie had welke hielp omdat J met de 20 weken echo 1 nier bleek te hebben. Dat zorgde natuurlijk voor nog meer onzekerheid en stress tijdens de zwangerschap.
Wat betreft de prenatale depressie: die heb ik in 1 van mijn 3 zwangerschappen gehad - dus die hoeft zeker niet terug te keren.