Hee dames Een half jaar geleden ben ik bevallen van ons derde kindje. We zijn super gelukkig, hebben drie prachtige gezonde kinderen, een heerlijk gezin zo met z'n vijven. Wat ik echt nooit verwacht had, was dat ik nog ging twijfelen over een vierde. Na onze tweede had ik dit ook, en die 'droom' is uitgekomen! Er ligt nu weer zo'n heerlijke lieve mooie baby in het bedje Tijdens mijn laatste zwangerschap heb ik altijd gezegd: dit is absoluut de laatste. Voor we aan een derde begonnen heb ik ook heel goed doordacht of ik echt een derde kindje wilde of dat het meer het idee was van 'al het mooie van de zwangerschap en de babytijd nog één keer beleven'. En eerlijk is eerlijk, dat was het allebei. Ik vond de derde zwangerschap best zwaar, lichamelijk én geestelijk én emotioneel. En vlak voor ze geboren werd dacht ik ook alleen maar 'dit hoef ik nooit meer te doen gelukkig!' Maar.. letterlijk 5 min na de geboorte dacht ik al 'ik wil er nog één. Het is eigenlijk geen realistische wens, het is nu al zo druk en duur met drie kids. Los van dat het ook zó geweldig fijn is! Daarnaast zijn er nog meer redenen om niet aan een vierde te beginnen. En ik denk ook dat het me eigenlijk gewoon moeite kost om definitief afscheid te nemen van deze periode. Evengoed ben ik ook regelmatig dat nu alles weer een beetje normaal gaat worden en dat mijn lichaam weer 'van mij' wordt . Begrijp me niet verkeerd; ik ben intens gelukkig en tevreden met mijn lieve man en prachtige gezonde kinderen! Ik wil ook zeker niemand voor het hoofd stoten met dit verhaal. Maar ik ben benieuwd wie dit herkent, hoe ben je hiermee om gegaan. Zelf heb ik een keer hier gelezen van iemand die schreef 'ik laat het gevoel maar gewoon bestaan, de gedachte dat ik altijd nog een kindje kan krijgen' Dat vond ik mooi, en het hielp haar ook er doorheen. Ben benieuwd naar jullie verhalen dames!
Mijn ervaring is om sowieso het eerste jaar van je jongste geen besluit te nemen hahahahaha. De hormonen zijn nog zo aanwezig, door werkelijk alles gingen mijn eierstokken rammelen . Ik heb geen idee wanneer het echt 'klaar' voelt, ben ik ook wel benieuwd naar!
Dank voor je reactie! Dát is ook geenszins de bedoeling! Als het er al ooit van komt moet de jongste ongeveer 2 zijn
Nou ja, eh, ik heb ook altijd een langgekoesterde wens voor 3 kinderen gehad en zoals je aan m'n handtekening ziet heb ik er (door omstandigheden) ook even op moeten wachten. Ook voordat ik zwanger was van mijn derde voelde ik het als: alles nog 1 keer beleven en afsluiten. Zwangerschap en bevalling heb ik van genoten! Ook de babytijd was veruit de beste van de 3. En ja.. nu gaan we voor nr 4 En eerlijk? Ik denk dat ik nooit het gevoel van compleet zijn zal voelen, ten minste, een volgend kindje is gewoon altijd welkom. Wel voel ik nu sinds de derde er is geen gemis meer. Die derde moest er gewoon komen, kostte wat het kost (als in: ik had er de MMM voor in gegaan indien nodig) Nu heb ik dat helemaal niet. Het is ook goed als het hierbij blijft (want hoe rijk zijn we met 3 kinderen!) maar we hopen dat er nog een kindje mag komen. En dat geeft rust.
Ik herken je verhaal voor een groot deel! Helpen kan ik niet. Maar het gevoel wat jij hebt heb ik nu sinds 2 maanden. Ik denk dat je dit gevoel ook niet heel erg kan sturen. Jou 3e kindje is nog super jong dus ik zou het lekker afwachten en over een half jaar stel je jezelf nog eens die vraag. Ik had juist na de bevalling zo iets van zo dit was de laatste wij voelden ons zo compleet! Geniet van je gezinnetje!
Hi Roose, Ik herken jouw gevoel helemaal. Zit nu ook echt in de fase van afscheid nemen van de babytijd of nog een kindje erbij. We tweifelen nog net teveel om nu ja te zeggen. En die tweifel komt vooral omdat we al 4 gezonde kinderen hebben en de dynamiek in ons gezin nu heel fijn is. Gaat dat verstoord worden met een 5e en hoe praktisch is dat nog met 7 mensen op pad gaan. Ik probeer al bijna 2 jaar dit gevoel te verdringen maar het blijft zo intens en mijn man zegt ook geen duidelijk nee dus afsluiten kan ik nog niet. Het enige wat ik mezelf gesteld heb is dat ik niet meer dan 3,5 jaar verschil wil tussen de 4e en evt 5e anders hangt de laatste er zo bij en is mijn oudste al ouder dan 9 jaar. Dus dan geef ik het nog een half jaar ongeveer om te beslissen. Sterkte met je beslissing en geniet van je jongste baby.
Ik weet niet wanneer het als compleet aanvoelt. Ik ben bijvoorbeeld heel gelukkig met onze twee meiden. Maar wat wil ik graag nog een derde kindje. Ik heb me altijd een gezin met drie kindjes voorgesteld en de komst van de eerste twee kindjes heeft dat alleen maar bevestigd voor mij. Mijn man was al erg blij met onze eerste en voor hem voelde het wel compleet na het tweede. Maar we hebben er veel over gepraat en over nagedacht... Dingen laten bezinken om het daarna terug op te nemen en door te praten. We gaan voor een derde kindje. Ik moet nu wel zeggen dat ik, op dit moment althans, niet bereid ben om in de MMM te gaan voor een derde, wat ik wel zou gedaan hebben voor de eerste en tweede. Ik hoop dat dit voor mij als compleet zal voelen eens het derde kindje op komst is/geboren is. Maar dat kan ik nu nog helemaal niet zeggen natuurlijk...
Ik weet ook niet hoe dat 'complete' gevoel voelt. Wij gaan voor een derde omdat ik ons gezin altijd al zag met drie kindjes en omdat er nog steeds een kamer leeg staat voelt het op een of andere manier niet compleet. We hebben lang gedacht van wel,zeker nu de jongste loopt en begint met praten en alles wat makkelijker word hebben we regelmatig gedacht zullen we t wel doen want we zijn al zo gelukkig niet maar toch knaagt het. Ik denk wel dat ik voor een derde niet de mmm in wil gaan, ik denk maar zo dan is het toch niet voor ons bestemd een derde..
Na nummer 1 had ik meteen rammelende eierstokken maar het beste was volgens de gyn om toch nog 6 maanden te wachten. Dus na 6 maanden was ik zwanger van nummer 2. Het was voor mij nog een raadsel of er een 3e (of 4e, maar dat wil mijn man niet ) zou komen. Maar ik vond de bevalling loodzwaar van de tweede, verschrikkelijk. Ik ben nu blij met ons gezin in "evenwicht" (2 mannen en 2 vrouwen in huis) en ik vind het heel leuk dat de twee kort op elkaar zitten en veel aan elkaar kunnen hebben. Ik moet er nu niet aan denken om weer zwanger te worden maar sterrilisatie vind ik bijv. weer te drastisch dus ik houd de optie nog wel open. Alleen rammelende eierstokken zijn hier niet te bekennen
Roose ik herken het echt zo enorm. Ik dacht na 2 kindjes compleet te zijn, maar het begon toch weer te kriebelen. Nu is ons 3e kindje over 2 weken 1 jaar en ook nu kriebelt het alweer zeker 6 maanden af en aan. De ene keer dacht ik het is goed zo en dan kwam het enorme verlangen naar een 4e ineens weer terug. Heb het laten rusten, want was er van overtuigd dat het de hormonen waren. Maar nu zijn we bijna een jaar verder en weer kriebelt het weer. Dus besloten om er toch voor te gaan. Als het dan snel mag lukken is onze jongste alweer bijna 2 jaar.
Ik heb altijd gedacht dat er in ons gezin 3 kindjes zouden komen, en dat het daarmee 'genoeg' zou zijn ik ben nu bijna 9 weken zwanger van nummer 3 en ik voel me voorlopig nog steeds happy bij het idee dat dit de laatste keer zal zijn. Ik ben geen natuur talentje als het gaat om zwanger zijn en ik vind 3 kindjes waarvan de oudste meervoudige beperkingen heeft echt genoeg. ik weet niet hoe het later in de zwangerschap of na de bevalling zal voelen, maar ik verheug me nu eigenlijk wel op de periode die daarna komt. Dat ze groter worden en zelfstandiger etc. Wat meer tijd hebben voor elkaar in je relatie ja voor nu vind ik het mooi zo.
precies deze vraag stel ik aan alle moeders om me heen omdat het antwoord mij ook niet helder is! hoe voelt het om klaar te zijn met de kinderwens, een nieuw leven, zwanger worden/blijven/zijn, babyfase, etc etc? wat het voor mij ingewikkeld maakt is dat ik het lastig vind om te overzien wat de financiële en praktische bezwaren/gevolgen zijn. mijn motto ligt in de trant van: komt wel goed.. vaak helpend, maar tegelijkertijd juist reden om alles erg goed te overwegen. als ik kijk naar de mensen die zeker weten klaar te zijn heeft dat toch te maken met je verwachting en dat je je (terecht) zorgen maakt over die gevolgen. soms verbaas ik me wel over het (ogenschijnlijke) gemak waarmee een volgend kind weer wordt verwelkomd. is daar dan altijd ruimte en financieel alles zo op orde dat het zeker kan of zijn dat ook mensen met een zelfde motto? als ik naar mezelf kijk denk ik dat het altijd wel blijft kriebelen, zoiets moois als een nieuw leven blijft zoiets bijzonders, daar krijg ik geen genoeg van zeg maar. dus ik heb veel nagedacht en gepraat met mijn (verstandige ) man wat haalbaar is en niet. we zijn nu aan het proberen voor een derde kindje (hopelijk zonder mmm, maar anders weten we de weg). als het mag lukken neem ik mezelf voor alles te beleven als laatste keer. misschien helpt dat. en zo niet, dan hoop ik dat het lukt om die kriebels als iets heel moois te mogen ervaren zonder dat er iets mee hoeft te gebeuren. het lukt me nu al zo goed om mijn zegeningen te tellen. ik wil langs de stroofwafelkraam kunnen lopen zonder dat je iets hoeft te kopen maar toch kan genieten van de geur. zoiets haha.
Wow, zeker voor de dames die moeilijk zwanger worden of zware zwangerschappen hebben gehad.. dan zit het verlangen blijkbaar toch erg diep Ik herken ook heel duidelijk het verschil tussen rationeel en emotioneel wat sommigen beschrijven. Bij de beslissing voor onze derde was het mijn man die juist de praktische bezwaren wegwuifde en toen was de weg vrij. Nu is dat echt anders want zijn gezondheidsproblemen (gewrichtsklachten) maken het nu al zwaar voor hem om voor deze drie te zorgen Al met al is het ook zeer onwaarschijnlijk dat er een vierde komt. Maar misschien kan ik gewoon rustig nog even verder dromen en maar afwachten of dat gevoel weg gaat. En ondertussen natuurlijk heeeel erg genieten van ons lekkere baby'tje 😍
Moeilijk. Wij twijfelen over nr 3. We wilden er altijd drie. Maar toen de jongste in het ziekenhuis belandde hebben we ervaren hoe wankel het evenwicht is als het niet vanzelf gaat. Nu kijken mensen ons soms al aan of we niet lekker zijn met een baan van 36 uur en 8 uur reistijd, een baan van 32 uur en 16 uur reistijd én nog klussen daarnaast, én allebei een sociaal leven met vrienden op afstand én 3 keer per week sporten én veel de hort op met de kinderen. Daar komt bij dat ik net m'n lijf weer een beetje terug heb. 17 kilo afgevallen, 3 maten kleiner, eindelijk weer fit en minder risico op suiker, geen gewrichtsklachten meer. En er zit een promotie aan te komen... Wil ik dat opgeven? Dus misschien zijn we al klaar en moet dat gevoel indalen.
Na de geboorte van de eerste, was er gelijk het gevoel niet compleet te zijn. Nummer 2 kwam dan ook vrij snel. Ik ben er zelf absoluut niet voor gemaakt om zwanger te zijn en ben er nu ook echt klaar mee. 2 eigen kindjes en 2 bonuskinderen, het gezin is nu echt compleet!
Wow Lousaa dat klinkt ook heftig! Knap dat je ook nog zo veel bent afgevallen. Lijkt me ook pittig met allebei een drukke baan en veel reistijd. Love1990 voor jou is het heel helder 😃 Een vriendin van me heeft hetzelfde; mega zware zwangerschappen gehad, nu nooit meer !