Niet kunnen genieten

Ja, heel herkenbaar. Ik ben nu 10 weken zwanger van de derde (ook de laatste), en ik ben nog nooit zo ziek geweest. Ik ben de hele dag door misselijk (niet braken, maar er continu tegenaan zitten), voel me ontzettend vermoeid en heb gewoon 0 energie. Ik ben soms al buiten adem van de trap oplopen.

Ik hoop dat dit het eerste trimester is, maar nu kan ik ook niet genieten van de zwangerschap. Totaal niet zelfs. Ik zit soms te huilen van vermoeidheid en machteloosheid, omdat ik NIKS doe met onze meiden.

Wat misschien helpt bij bekkenpijn en lage rugpijn, de fysiotherapeut. Die massages kunnen echt deugd doen.

 

Heel herkenbaar helaas. Tot ongeveer 20 weken kotsmisselijk en overgeven en slecht slapen. Had totaal geen energie meer. Toen begon de bekkenpijn, wat daarna vergezeld werd met constante gespannen buik en buikpijn etc. Kan er bijna niet van slapen.
Heb welgeteld drie 'goede' weken gehad waarin ik een paar uur op stap kon met enkel wat houdbare pijn.
Sindsdien is het weer zo opletten en naar je lijf luisteren (die me voor mijn gevoel in de steek laat). Keuzes maken, dagelijks uren op de bank liggen. Werken al sinds week 7 voor 50% in de ziektewet (falen..). Heb me vaak genoeg afgevraagd waarom ik dit zo graag wilde.. Is dit het nou? En voelde me dan weer schuldig.
Heb overigens vooral de eerste maanden veel moeite gehad met genieten. Dat was echt de dag doorworstelen.
Nu kan ik wel van de kleine dingen blij worden. De baby die ligt te schoppen, mijn man die iets liefs voor me doet. Of zegt dat ie trots op me is. Een goede dag waarop ik een uurtje kan booschappen doen en iets voor de baby kan kopen. Ik heb het denk ook meer geaccepteerd, dat het bij mij nu eenmaal niet helemaal vlekkeloss verloopt.
Oh in het begin heb ik trouwens veel gehad aan de echo foto's. Kon ik naar kijken, zien waar ik het voor deed/doe (had totaal geen buikje). Nu voel en zie ik de baby en buik en is dat mijn houvast en motivatie waar ik naar kan kijken.
En hulp vragen, hoe lastig ook. Luister naar je lijf en wat niet gaat, gaat niet. En idd, ga je al naar de fysio?
Sterkte meid! Probeer te zien wat er wel goed gaat, en vergeet niet dat het allemaal tijdelijk is (al kan het voor ne gevoel wel heel lang duren) en wat je er voor terugkrijgt.

 

Hier ook weinig genieten.. ben nu 18 weken en nog steeds veel last van pijntjes vannacht zoveel pijn dat ik echt angstig werd... beetje een paniekaanval leek het wel. Het enige wat ik leuk vind zijn de echo foto's...

 

Echt acupunctuur gaan doen helpt enorm bij al je klachten

 

Hier is het meer angst dan ziek zijn. na bijna 6 jaar wachten en de MMM zijn we zwanger geworden in onze allerlaatste poging die we hadden. Om vervolgens een hele slechte combinatietest te krijgen en het advies dat we moesten na gaan denken over de zwangerschap af breken. dat hakt er wel even in kan ik je vertellen. Het onbezorgde is er echt wel vanaf en nu hebben we over 2 weken de 20 weken echo en je verwacht gewoon slecht nieuws. Hoe hard ik ook probeer om positief te blijven het is gewoon heel erg moeilijk om dat ook daad werkelijk te doen dan.

 

Enige tip die ik voor je heb is jammer genoeg gewoon accepteren en proberen van de kleine dingen te genieten.

Bij onze eerste ben ik tot 27 weken kotsmisselijk geweest, daarna ben ik 2 a 3 weken op en top geweest, om daarna steeds meer last te krijgen van vocht, mijn lucht en mijn rug. Met 34 weken werd ik in het ziekenhuis opgenomen met HELLP.

Als mensen dan iets zeiden over genieten tijdens de zwangerschap kon ik ze wel teveel doen😋.

Nu tijdens de tweede voel ik me in ieder geval stukken beter, ben wel nog steeds misselijk met 16 weken, maar beter als de eerste keer.

Heel veel succes!!!

 

Jeetje wat heftig zeg.
Ik wens je heel veel sterkte en een goede 20weken echo.

 

Hee TS,

Wat vervelend dat je je zo voelt; klinkt, als ik het zo lees, geheel begrijpelijk hoor. Je lichaam werkt keihard en je hebt er al kindjes rondhobbelen. Plus, genieten is natuurlijk erg welkom, maar soms is het gewoon zoals is; dat 'genieten' zit soms al in heel kleine dingen, en ik durf inmiddels te stellen dat er weinig mensen zijn die de hele lopen te glunderen omdat ze zwanger zijn. Leg de lat voor jezelf dus vooral niet te hoog, meid.

Mocht je echt het gevoel hebben nergens je positieve energie vandaan te halen, is misschien een gesprek met je VK een optie; wellicht dat zij de kanalen weten die je kunnen helpen?( psych, accupunctuur, voetreflex, etc.)

Sterkte meid!

 

Jeetje meid wat een pech! Maar de nipt was goed toch? Dan zou er toch ook niet per se nu iets aan de hand hoeven zijn? Of had het te maken met een verdikte nekplooi ?

 

dank jullie wel, nee nipt was perfect, geen verdikte nekplooi dus het was puur mijn leeftijd die de doorslag gaf, maar goed dit is niet mijn topic.

 

Ik herken het zeker.
Vanaf week 4 al ziek, af en aan in het ziekenhuis gelegen met uiteindelijk sondevoeding om uitdroging en ondervoeding te voorkomen. Doordat ik ziek ben, kan ik de oefeningen van de fysio niet doen, waardoor ik weer erge last van bekkenpijn krijg (heeft niet alleen met zwangerschap te maken). Ook kan ik nu niet voor mijn zoontje zorgen, geen huishouden doen en werken is ook een no-go.
Ik voel me hier ontzettend slecht door, zelfs het schoppen van de baby irriteert me. Ik kan me er niet toe aanzetten om me te bemoeien met de babykamer, al ben ik over 13 weken uitgerekend.

Ik heb hulp van medisch maatschappelijk werk, en dat helpt me soms wel om een beetje te relativeren. Toch hoop ik zo dat deze zwangerschap snel voorbij zal zijn, want dit is één van de slechtste periodes die ik ooit heb meegemaakt.

Ik verheug me trouwens echt wel op de komst van ons 2e kindje, maar ik zie de zwangerschap en het krijgen van een kindje als 2 losse dingen.