Ik snap dat je boos bent. Maar dat van geen geld geen bezoek, of dan mag jeje kinderen niet zien vind ik wel heeeeel raar.... sorry.
Waarom? Als hij ze wel wilt zien, leuke dingen doen maar weigert de verantwoordelijkheid op te nemen om voor dingen te betalen? Stel dat ik geen eten, kleding, luiers etc voor mijn kinderen koop (wat natuurlijk nooit gaat gebeuren), geloof me dat ik ze dan ook niet meer zie. Overigens verdient hij ruim 2 keer zoveel als ik, en als we voogdij delen heeft hij bijv ook recht op kinderbijslag. In mijn ogen is kbs voor levensonderhoud voor de kinderen, en niet om iedere zaterdag naar de dierentuin te gaan en verder de noodzakelijke dingen aan mij over te laten. Kinderen zijn er niet om alleen mee te spelen, daar hoort ook verantwoordelijkheid bij, en kinderen kosten nou eenmaal geld. Ik weet overigens niet of het zo gaat lopen, maar ik hou met alles rekening op dit moment.
Als hij haar zo pest, moet je er dan medelijden mee hebben? Ze hebben toch samen kindje gekocht? Mag hij ook wel samen er nog voor zorgen, ondanks dat ze uit elkaar zijn! Misschien verdient zij niet genoeg om voor beide kinderen alles te betalen, moet ze dan bij hem blijven om te zorgen dat de kindjes toch alles krijgen? Nee dan ga je uit elkaar, en draagt hij ook zijn steentje bij, voor het welzijn van de kinderen. Wil niet zeggen dat ze geen band hebben als hij niet betaalt. Maar over mee verantwoordelijkheid opnemen voor de kindjes, ipv enkel de leuke kant, en wanneer hij er zin in heeft. Kinderen is wel meer dan enkel een uitstapje of een speelgoedje kopen. En idd als hij er ook gedeelte kindergeld voor krijgt, dan mag hij dat ook wel afgeven, als de kinderen merendeel van de tijd bij mama zijn (want zij heeft de meeste kosten te dragen)
Daar kan ik inkomen, maar hypothetisch gezien, ik ga dubbele shiften draaien om op hetzelfde bedrag uit te komen om mijn kinderen te kunnen geven wat ze nodig hebben, dan gaat het ten koste van de band tussen mij en de kinderen omdat ik dan amper thuis ben, en ja, in dat geval kies ik voor mezelf. Zonder allimentatie moet ik verhuizen, omdat ik het waarchijnlijk niet alleen kan betalen, ik ben degene die de eindjes aan elkaar kan knopen. Maar meneer gaat lekker doen wat hij wil de hele week, in het weekend naar de dierentuin met ze en laat het verder aan mij over om ze op te voeden. Dat vind ik geen vader, dat is een opa, en die hebben ze al. Als hij het beste voor heeft met zijn kinderen, zorgt hij dat ze niks te kort komen, de hele week. Zo niet, prima, ik verhuis wel, ik doe alles alleen, geen probleem. Maar dan moet hij niet bij mij komen uithuilen dat hij zijn kinderen wilt zien, hij is degene die de beslissing neemt om niet te betalen. maar nogmaals, ik weet niet eens of dit wel aan de orde is, voor hetzelfde geld betaald hij wel gewoon en is er niks aan de hand.
Ik kan me voorstellen dat je nu allerlei 'wat als'-scenario's in je hoofd haalt (helemaal nu je een beetje een beeld hebt geschetst van je ex), maar ik zou het allemaal toch even rustig afwachten. Misschien heeft ie het echt niet gedaan om jou te sarren, maar is ie ook van streek dat het over is en dacht ie een leuk weekend ter afleiding te hebben, met zn kinderen, en dan heeft hij niet aan jou gedacht. Je weet het niet. En natuurlijk moeten jullie een goede betalingsregeling treffen. Lijkt me logisch. Maar om nu meteen te dreigen dat hij anders zijn kinderen niet meer ziet... Dat lijkt mij nou niet de juiste insteek van deze scheiding (die immers nog moet beginnen). Ik denk dat kinderen heel erg de dupe worden van ouders die elkaar zwart maken of moeders die vaders uitsluiten, en dus is het zaak je trots opzij te zetten om de toekomst voor je kinderen zo rooskleurig mogelijk te maken. Samen. Sorry dat ik me er zo tegenaan bemoei hoor . Ik heb alleen bij een vriendin van mij gezien waar het verbroken contact met haar ex op uit is gedraaid. Daar speelden nog heel veel meer dingen, maar het is erop uitgedraaid dat het zo is geescaleerd dat haar zoon na ruim 10 jaar geen contact op zn 13e het huis uit is gegaan omdat hij weer contact met zijn vader wilde en zijn stiefvader niet accepteerde. Wat ik zeg, daar speelde nog heeeeeel veel meer, maar ik denk dat het nooit goed is een deel van de identiteit van je kind af te nemen door hun vader uit hun leven te verwijderen...
Dat is ook de enige reden waarom ik hem uberhaubt nog een kans geen mbt voogdij. Hier speelt ook nog veel en veel meer, en hoe graag ik mijn kinderen ook wil beschermen en de pijn wil besparen waarvan ik denk dat die zeker gaat komen omdat ik hun vader ken, het is niet aan mij om die beslissing te nemen om hem uit hun leven te halen. Als ze de beslissing nemen om geen contact met hun vader te hebben, moet die van hen zelf uit komen. Het geen-geld-geen-voogdij is op dit moment een wat-als scenario, maar ik vind wel, als hun vader genoeg om ze geeft, zorgt hij er voor dat ze niks te kort komen, maar dit geldt ook zeker op andere vlakken dan alleen financieel.
Nou, dan zitten we op 1 lijn lijkt mij. Ik zou gewoon even afwachten hoe het met dat geld afloopt. Het lijkt mij niet meer dan logisch als hij 2 keer meer verdient dan jij, dat hij dan alimentatie overmaakt. Maar zoals ik al zei, ik heb er geen verstand van. De reden dat ik dat zei (over een deel van de identiteit wegnemen), is omdat ik bang ben dat dat als een boemerang bij je terugkomt. Want wie nemen ze kwalijk dat ze hun vader niet kennen? Jou. En natuurlijk, als het een eikel is en hij trekt zijn portemonnee niet, dan heb je groot gelijk (en dat begrijpen ze wel als ze ouder zijn), maar ik ben gewoon bang dat het uiteindelijk in jouw in plaats van in zijn nadeel kan zijn. (Ik zie dat bij die vriendin: haar ex is nu helemaal geweldig - en die vent is objectief geen knip voor de neus waard: verslaafd, geestelijk niet in orde, etc. - en zij heeft het gedaan... Natuurlijk draait haar zoon wel bij, maar zij mist nu wel zijn puberteit.)
Daar ben ik inderdaad ook bang voor, hoe dan ook is het een rotsituatie. Of hun vader gaat ze pijn doen, of ik ben de boeman omdat ik hun vader weg haal bij ze. Dus het word loslaten, en heel hard hopen dat hij ze tegen mijn verwachtingen in geen pijn gaat doen. Ik ben er morgen waarschijnljk wel weer, ik ga genieten van een nacht doorslapen
Nou, inderdaad. Wat een rotkeuze :x. Het stomme is dat een andere vriendin van mij dezelfde ex heeft (ja, ongelooflijk voor zo'n laml*l), en die heeft haar kinderen wel contact met hem laten houden. Uiteindelijk is dat nog best oke uitgepakt. Ze hebben nu allebei wel een redelijke band met hem, maar een veeeel betere band met hun moeder. Hij heeft ze alleen wel vaak pijngedaan. Zo trok hij de oudste wel eens voor. Of hij heeft ook wel eens gezegd dat hij de jongste mee zou nemen op vakantie naar Spanje (kind hartstikke veel zin natuurlijk, samen met papa op vakantie) en toen ging het drie dagen van tevoren ineens niet door. En dat soort geintjes kwam natuurlijk ook voor met weekendjes logeren e.d. Dat was voor hun moeder natuurlijk verschrikkelijk om aan te zien. Je wilt je kinderen geen pijn zien lijden. Daarnaast is het natuurlijk ook strontvervelend dat er geen afspraken te maken vielen. Maar haar strategie was dan ook dat ze gewoon niets van hem verwachtte. Dan viel het alleen maar mee. Naja, ik denk niet dat je hier veel aan hebt. Sorry . Ik wil je alleen wel een hart onder de riem steken en zeggen dat ik begrijp dat je gewoon in een verschrikkelijke rotsituatie zit. Het is kiezen tussen twee kwaden. Nou, ik hoop dat je wel een beetje kunt slapen... Welterusten!
Absoluut niet!!!!!! Nee is verdorie nee! Jij wil niet dat ze geknipt word. Dan gaat dat niet gebeuren ook hoe voel je je nu?
Vind het heel naar om te lezen dat jullie uit elkaar gaan..heel veel sterkte daarmee om dat een plaatsje te geven. verder zou ik fucking pissed zijn over de haartjes.... en vooral omdat HIJ het wist dat je dat niet wilde hebben dus is het alleen maar te doen geweest om jou op stang te jagen!!! de schoentjes...tja opa's en oma's en tantes kopen nu eenmaal vaak spontaan dingen voor kinderen..daar kon ik niet zo boos om worden denk ik. Maar omdat je nu gestressed bent vanwege het uit elkaar gaan etc komt alles toch anders bij je binnen en is het moeilijk het positieve te zien van een ander (buiten je ex om natuurlijk). gewoon de schoentjes aan papa meegeven voor als je kindjes daar zijn.. en zelf mooie nieuwe 1e schoentjes ophalen.. Scheiden van elkaar brengt altijd verdriet en pijn met zich mee. Ik denk dat de meeste pijn geleden word door het kind dat er niet voor gekozen heeft om gescheiden ouders te hebben. Omwille van de kinderen zou ik met je ex om de tafel gaan zitten en dingen uitpraten en bepraten over hoe en wat. ik weet uit ervaring hoe het is voor kinderen om tussen de 2 vuren in te zitten.... heel veel succes en sterkte meis