Ik snap je gevoel... ik vind babyshowers wel leuk en werkelijk iedereen -vrienden, familie, kennissen, mijn zusje die gelijk met mij zwanger was- kreeg een babyshower. Ik werd bij iedereen uitgenodigd. En ik, na 4 jaar aan behandelingen en miskramen met ivf eindelijk zwanger kreeg er geen. Daarna heb ik het wel eens gezegd hier en daar. Dat ik overal word uitgenodigd maar zelf niks geen babyshower kreeg. Bij de tweede nooit meer aan gedacht. En met 32 weken zouden we bij mijn ouders gaan bbqen en.....mooi niet. Alles was blauw versierd heeft dus wel geholpen dat ik het zei maar ergens vind ik het jammer dat ik er min of meer om heb moeten vragen/zeuren. Maar verrast was ik zeker. Ik hoop voor je dat ze je om de tuin leid.
Ik snap je gevoel helemaal, ik zou me hier ook echt rot door voelen. Maar ik wil wel heel even proberen de andere kant te bekijken. Misschien is het gewoon zo dat ze hebben geprobeerd dit te regelen en dat het op de een of andere manier niet lukt en wil je vriendin je echt even laten weten dat ze je echt niet vergeten waren omdat ze bang is dat je anders dat gevoel krijgt, en dat ze zich daar dan schuldig over voelt? Je weet niet hoe het allemaal gegaan is natuurlijk. December is een drukke maand bijvoorbeeld en normaal gezien vindt zo'n feestje plaats in de laatste zoveel weken vd zwangerschap. Dat beperkt de mogelijkheden enigszons. Ik noem maar iers hoor... er vanuit gaande dat een echte vriendin je de waarheid vertelt en anders zelf ook wel snapt dat ze beter niks kan zeggen? Dat neemt niet weg dat het heel rot voelt hoor want ik zou dat ook hebben.
Niet leuk. Arme jij. Het gaat inderdaad om de manier waarop iets wordt meegedeeld. Als iets niet doorgaat, hou dan je mond en probeer desnoods wat anders te regelen. Zo denk ik dan. Maar trek het je niet aan. Niets van de cadeautjes of verassingen die je had kunnen krijgen komen ook maar in de buurt van het cadeautje wat je over een paar weekjes krijgt. Een mooi klein wondertje.