hier was ik ook echt helemaal op vanaf week 24/ 25 van de zwangerschap al amper geslapen en een keer 6 weken lang geen oog dicht gedaan.. maar inleiden deden ze niet ik heb toen slaapmedicatie gehad zowel thuis en in het ziekenhuis alleen die van het ziekenhuis nachtje slapen hielp wel.. Toen ik goede weeen had na ziekenhuis gegaan met 2 cm ontsluiting vroegen ze wat ik zou dus zei me vliezen door prikken en weeen opwekkers en toen kreeg ik die gelijk,.(test gedaan dat mijn baarmoedermond heel dik is en dat nog wel eens lang kon gaan duren.ook bij de eerste bevalling)
Ik merk dat inleiden tegenwoordig wel snel mogelijk is. Ik had al weken voorweeen bij de tweede maar trok dat nog wel. Het was buiten 30 graden, dat maakte het wel zwaarder. Toen kreeg ik ook de optie tot inleiden, die heb ik stomverbaasd afgeslagen. Later zei de vk dat verzoeken om inleiden/ks zo gewoon zijn tegenwoordig, dat ze er half vanuit ging dat ik ook wilde Ze vertelde me dat veel vrouwen tijdens de intake al beginnen dat ze niet na 38 weken willen lopen.. Dat is echt zot als je het mij vraagt!
Ik ben het hier wel deels mee eens En de dames die hier zo fel op reageren moeten even goed lezen! (Ook in mijn bericht trouwens) inleiden met een goede reden is ook prima,maar er zijn zeker wel dames die gewoon moe zijn van de laatste loodjes en nieuwsgierig zijn na hun baby...heel normaal hoor! Maar om daar dan een inleiding voor te krijgen vind ik erg ver gaan. En als de baby in gevaar is dan is het toch ook logisch dat er ingeleid wordt??? Of bij een zwangerschapsvergiftiging en dat soort dingen!! Dussss...já,ik vind het ook niet normaal als er ingeleid wordt zonder dat daar een goede reden voor is...
Als het gaat om iemand die helemaal op is, lichamelijk gesproken, dan denk ik niet dat ze zomaar inleiden. Zelf heb ik heel erge bi gehad, met 34 weken ontzettend veel pijn (dachten aan m'n nieren maar dat was het niet) en kon en mocht na die 34 weken echt helemaal niets meer. Ik was zo ontzettend moe, terwijl ik hier ook twee kindjes had rondlopen. Toch hebben ze niet ingeleid omdat ik en oververmoeid was en bi had. Maar komt er geestelijk iets bij kijken, depressie oid, dan denk ik dat het wel bespreekbaar is. Sorien: in welk opzicht is ze dus 'op'?
ik word hier gelijk aangevallen door sommigen geloof ik... het valt mij alleen op dat veel vrouwen( ook hier op t forum) een inleiding willen omdat ze zo moe zijn en het niet meer trekken. ik persoonlijk vind dat geen reden. ik heb 3 kinderen, en absoluut geen makkelijke zwangerschappen, had flinke last van bi en deed ggen oog dicht snachts. had vreselijk last van rusteloze benen en mn andere kids die aandacht wilde en geen fut had om die te geven... bij mn laatste liep ik bijna 2 weken over tijd. had een paar nachten amper geslapen toen mn bevalling begon. ben tijdens de bevalling niet moe geweest. had zoveel adrenaline! en ik heb t klusje ondanks de vermoeidheid geklaard! sommigen moeten gewoon die knop even omzetten en proberen te genieten van het kindje in je buik.
Tresje: ik begrijp wel wat je voelt hoor. Maar ik kan me goed inleven in vrouwen die het gewoon echt zat zijn en supermoe zijn. Dan is het toch logisch dat ze zoiets hebben van: laat aub dat kind komen? Ik heb dat zelf ook gehad nl. Toen ik zwanger was van de 3e, heb ik ook giga bi gehad en nog andere zeer pijnlijke kwaaltjes. Was echt geen pretje, deed geen oog dicht 's nachts. En dan ook twee kids die overdag alle aandacht vroegen. Ik was het ook zat, was doodmoe en heb heus wel eens gevraagd aan de gyn of ze konden inleiden. Maar dat doen ze niet zomaar en achteraf denk ik: logisch, ze kunnen niet omdat een vrouw moe is, gaan inleiden. Het is een natuurlijk iets als een kind ter wereld komt. En wat je zegt: tijdens een bevalling heb je zoveel adrenaline, dan vergeet je alle moeheid en kun je het gewoon! Maar ik begrijp goed de vraag/gevoelens van vrouwen die moe zijn en aan inleiden denken. Het heeft twee kanten vind ik.
Ik begrijp de vraag wel, maar het hangt erg af van de situatie. Zelf loop ik al vanaf week 16 bij huis aangezien het werk in de verpleging (thuiszorg, alleen op pad dus) niet meer wil met mijn rug. Tuurlijk zou ik het fijn vinden wanneer ons wonder zich wat eerder laat zien en ik hopelijk vlot van mijn rugpijn af ben (al is dat uberhaupt de vraag, aangezien ik heup problemen heb). Enfin.... in mijn ogen is het nu geen reden om hiervoor te vragen of ze willen inleiden. Echter hoe de situatie over 8 weken is... geen idee? Puur om vermoeidheid (lichamelijk en/of geestelijk) lijkt me geen reden, afhankelijk welke klachten/complicaties hierbij naar voren komen. Iemand met zoveel angst (zoals hierboven ergens geschreven), kan ik me goed indenken, stress en angst is voor beide niet goed... @Sorien... in mijn ogen dus erg afhankelijk wat je met 'op zijn' bedoeld... (en nee ik ga geen advies geven, want dat is aan een ieder zelf )
het kan heel erg verschillen.. Soms hoor ik verhalen waarvan ik denk"ok, dus omdat je een scheet dwars zat werd je ingeleid..." Helaas heb ik zelf een andere ervaring. Mijn voormalige vk praktijk heeft het helemaal verprutst. Ik had vanaf 19 weken regelmatige harde buiken (elke 10 minuten), vanaf 23 weken weeen (elke 10, 8,6,4,2,4,6,8,10 minuten) en vanaf 13 weken heftige BI. volgens hen hoorde het erbij. Ik was volledig uitgeput en ben uiteindelijk een dag voor de uitgerekende datum bevallen (vanzelf). een week later lag ik op de IC met een infectie die ik waarschijnlijk beter het hoofd had kunnen bieden als ik niet zo stuk was geweest. Maargoed, ik ben er nog Ze hebben me nooit door willen sturen, wee activiteit is nooit gemeten, geen CTG gehad, geen gyn gezien. Nu zou ik daar zelf actie in ondernemen maar toen op de één of andere manier niet. wat ik wil zeggen is: als je zelf het gevoel of de wetenschap hebt dat het niet goed gaat, lichamelijk of geestelijk, pak dan door. Laat je niet onder de tafel kletsen, afschepen met dat het erbij hoort (deden ze bij mij ook, zeggen dat het de laatste loodjes waren. uhu, 17 weken laatste loodjes..).. En heel belangrijk: wees eerlijk! Ik heb me veel te lang groot gehouden, denk ik zelf. pas met 37 weken begon ik aan te geven dat ik kapot was, terwijl dat al eerder zo was. Mja, eerder had geen zin dacht ik aangezien ze toch pas met 37 weken wat doen.. Maar daardoor hebben ze dan mogelijk geen goed beeld van de situatie. succes! Hopelijk is het bij jou niet nodig om in te grijpen!
Hier niet....ik heb de laatste weken meer dood dan levend in bed gelegen ( ernstige BI en 9 mnd overgeven ) Mocht gewoon wachten tot de kleine.met 41.1 kwam
Wat ik 1 van de meest irritante eigenschappen van sommige (zwangere) vrouwen vind is dat er zo makkelijk over een ander geoordeeld wordt. Borstvoeding, ruggeprik, parttime werken of niet en ga maar door. Dodelijk vermoeiend. Hoe kun jij nu weten hoe een ander zich voelt Tresje? Een arts leidt toch niet zomaar in denk ik? Totdat je het lijf van een andere vrouw voelt (en dat kun je dus niet) kun je er niets van zeggen en is het gewoon te van de vrouw en medisch specialisten.