Toen mijn dertigste verjaardag in zicht kwam en ik nog geen langetermijnrelatie met een man had opgebouwd, begon ik mij ook eens achter de oren te krabben of het allemaal wel 'goed' zou komen. Opmerkingen dat ik een echte vrijgezel aan het worden was, hielpen niet echt. Ook heb ik van dichtbij verdriet gezien van vrouwen rond de 40 zonder relatie, maar met een (onvervulde) kinderwens. Opmerkingen dat je toch een leuk leven hebt met een goede baan en leuke vrienden, helpen niet echt. Op tweede pinksterdag wordt om 19.00 uur de documentaire 'De OK-vrouw' uitgezonden met Halina Reijn. Ongetwijfeld zijn er ook OK-mannen. Met mij is het 'goed' gekomen, maar ik begrijp wel waar het gevoel vandaan komt. Ik ga dus kijken, wellicht zijn er meer geïnteresseerden. Documentaire 'De OK-vrouw' van Halina Reijn.
Thanx voor de tip ik ga echt kijken.. net even wat fragmenten gekeken uit dwdd.. kijk er naar uit. Ik vind halina Reijn sowieso wel echt leuk.
Ik ga zeker kijken. Mijn beste vriendin is alweer een hele poos single. Ze wil heel erg graag een relatie en kinderen. Ze had graag voor haar 35e kinderen gewild, ze is inmiddels 38 en de klok begint hard te tikken. Zo verdrietig om te zien. Natuurlijk heeft ze een leuk leven, veel vrienden, een baan, ze maakt verre reizen. Maar toch staat haar leven stil, omdat ze wacht op die leuke man en ze die sterke kinderwens heeft. Iedereen om haar heen heeft inmiddels wel een gezin, terwijl zij ongewild nog in haar uppie op de bank zit, zo confronterend... Ik was nooit zo fan van Halina. Maar de laatste jaren vind ik haar sympathieker overkomen. En ik heb er bewondering voor, dat ze zo eerlijk uitkomt voor haar onvervulde wens. Meestal ligt het toch wat in de taboe-sfeer.
Mijn nicht van 40 had haar leven ook heel anders voorgesteld. Ze is sinds kort weer single en ziet haar wens niet meer in vervulling gaan... Jammer dat Halina mee doet. Vond haar altijd leuk, totdat ik op het werk een email van haar manager kreeg: Halina had bepaalde producten nodig, maar wilde deze alleen aanschaffen als ze belachelijke dikke korting op alles kon krijgen, want anders zochten ze een ander... En dat op producten met nauwelijks of zelfs geen winstmarge (wat ik ook heb laten weten). Daar ging mijn sympathie voor haar...
Ik ook,absoluut. Ik zou als ik toch op een gegeven moment nog geen relatie had echt niet meer wachten op het ideaalplaatje.
Ik zou het ook alleen doen,zekers te weten. Helaas ben ik nu met partner uitbehandeld dus er komt geen kindje voor ons.
Ik kan me hier totaal niet mee identificeren als "mede-slachtoffer". Er is zo'n ontzettende wereld van verschil tussen gewoon de boot gemist hebben (maar wel zwanger kunnen worden) en met lege handen staan na een lang en moeizaam vruchtbaarheidstraject. Het irriteert me zelfs een beetje dat zij nu een soort boegbeeld is voor ongewenst kinderloos zijn... En precies zoals Hilly zegt: als ze echt zo ontzettend graag moeder had willen worden, dan had ze kunnen gaan BAMmen
Beetje kort door de bocht vind ik dat. Het klinkt alsof het voor jou erger is?? Er zijn genoeg redenen waarom iemand niet gewoon kan BAMmen. Zo simpel is dat nu ook weer niet.
Zij kan nog steeds kiezen om moeder te worden. Ik zou een arm geven om die keuze te mogen hebben. Als jij dat kort door de bocht vind dan mag dat. Maar voor mij voelt dat zo.
Jammer dit. Waarom zou iemand die zonder medische hulp zwanger had kunnen worden, minder verdriet hebben? Een oudtante van mij is altijd een kind onthouden door haar man, mijn oudoom. Hij hoefde niet zo nodig. Kort naar haar veertigste is ze ziek geworden, medische aandoening, maar de hele familie is het er over eens dat ze gestorven is aan een gebroken hart. Voor de duidelijkheid, dit verhaal speelde in de jaren 50, toen scheiden nog geen optie was.
Tja de vraag: wat is erger is altijd een lastige. Maar ik zelf heb ook het gevoel dat je als alleenstaande wel een keus maakt om geen moeder te worden. Je kunt hier wel net zo verdrietig van zijn denk ik omdat je alleen kinderen wilt met een man en het gemis van een levenspartner dan misschien wel net zo verdrietig kan voelen als het gemis van een kindje, maar ik vind het ook moeilijk hoor. Ik denk ook dan word je toch BAM! Ik heb ervaren hoe het is als het niet lukt en kan me de hopeloosheid en het verdriet maar al te goed indenken van vrouwen waarbij het na allerlei behandelingen niet lukt. Mij lijkt dat erger. Maar ik moet zeggen dat ik wel de luxe heb dat ik een super vent aan mijn zijde heb! Ik ben wel benieuwd naar de documentaire. Maar heb er inderdaad ook moeite mee dat zij een boegbeeld is voor onbewust kinderloze vrouwen. Ik deel te mening dat hij bij haar toch ook deels bewust is. Bewust om het niet te willen zonder man! Dus... Van mij mag er ook 1 komen van vrouwen die er alles aan gedaan hebben!
Helemaal eens! Als je niet zwanger kúnt worden, dan valt er dus niks meer te kiezen. Ongewild kinderloos is echt iets anders dan ongewild single.
Mooi gesproken Ninge. Het valt niet te vergelijken omdat het gewoon 2 totaal verschillende situaties zijn. Maar het wordt wel onder 1 noemer geschaard en ik vind gewoon niet dat zij ook mijn boegbeeld is.
Je kunt het ook anders bekijken...jij hebt een partner om je verdriet mee te delen. Jullie hebben samen allerlei kansen en opties gehad. Deze vrouwen zijn helemaal alleen. En adoptie en pleegzorg is er ook, dus als het voor jou zo simpel is om te BAMmen zijn er voor jou toch ook nog opties om moeder te worden. Ik zeg het even zo omdat ik het té makkelijk vind hoe jij er over denkt. En ik vind het ook heel naar hoe je doet alsof het een wedstrijd is wie het zieligst is. Ik vind het oprecht vreselijk voor je en ik kan mij er geen voorstelling van maken hoe het moet zijn. Maar jij denk ik ook niet voor die andere vrouwen..en dat geeft je nog geen reden om zo te reageren.
Eens. Geen geschikte partner kunnen vinden is heel verdrietig, dat geloof ik heus. Maar niet te vergelijken met iemand die ondanks de complete medische molen (and beyond) nog steeds met lege armen staat. Ik snap volledig dat jij je niet in haar herkend. En dat doet niks af aan het verdriet van iedereen die ongewenst partnerloos/gezinsloos/kinderloos is.
Hoewel ik totaaaaal niet weet hoe zoiets voelt snap ik het wel een soort van. Iig wat je bedoeld. Daarnaast zag ik Halina gisteren bij Late Night en daarin zei ze ook dat ze uiteindelijk toch meer koos voor haar carriere. Nu ken ik haar niet persoonlijk, maar ik kan me als man ook voorstellen als iemand geen tijd wil maken voor een relatie en constant aan het werk is, dat je dan ook verder wil kijken... Ik weet niet hoe het precies zit natuurlijk, maar ik kreeg bij haar wel het gevoel dat het ook vooral 'verkeerde' keuzes waren.
Sorry Tuc, maar ik vind dat je hier volledig de plank mis slaat. Kiezen om een BAM te worden(je eigen vlees en bloed) of adopteren/pleegzorg(niet je eigen vlees en bloed) zijn 2 hele verschillende dingen. Die je in mijn ogen niet op deze manier als het zelfde kan neerzetten. Ik vind het zelfs zeer misplaatst! Ik snap wat je bedoeld met er "te makkelijk" over denken. De keus om alleen staande moeder te worden is er 1 die hartstikke moeilijk kan zijn. Toch ben ik met meerdere eens dat ongewenst kinderloos blijven, omdat je geen eigen kind kan krijgen of omdat je geen partner kan vinden. Niet met elkaar te vergelijken is en ik vind het dus helemaal niet gepast om dit in 1 programma onder 1 noemer neer te zetten.
Ik sluit me ook volledig bij Betty aan. Toch ga ik wel kijken, ik ben wel benieuwd of ze het daadwerkelijk over één kam scheren, of het toch vooral vanuit Halina's situatie benaderen.
Dit soort dingen zijn altijd lastig omdat het om gevoelens gaat. Halina heeft verdriet om haar kinderloosheid en weet niet hoe het voelt om na de MMM alsnog kinderloos te zijn. Dit kun je inderdaad niet met elkaar vergelijken. Er is aan beide kanten verdriet maar wel anders. Zo zat ik eens in een discussie met iemand waarbij de wens voor een derde kindje in rook was opgegaan. Zij zei dat dit net zo erg was als wanneer een eerste kind uitbleef. Daar werd ik ook boos over omdat je dat niet kunt vergelijken. Natuurlijk is het erg, het blijft een wens die niet uitkomt. Maar nooit moeder worden of twee kinderen hebben en geen derde krijgen vind ik een wezenlijk verschil.