In hoeverre ben jij het eens met : " het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc? Ik heb zelf een vrij moeilijke band met mijn ouders en toch denk ook ik inderdaad het blijven toch mijn ouders. Als andere mensen mij zo behandelen, zou het voor mij echt klaar zijn. Toch vergeef ik keer op keer en hou ik zelfs veel van mijn ouders. In geval van redelijke/goede band met je broer/zus; voelen hun kinderen voor jou als "eigen", of is het niet te vergelijken met wat je voor je eigen kind voelt? Mijn broers hebben geen kinderen, maar ik kan me niet voorstellen, van een ander kindje net zoveel te houden als van het kind dat ik 9 maanden heb gedragen (en nu nog steeds heel veel). De liefde voor mijn kind groeit vanaf de positieve test, schopjes, geboorte en de interactie tussen ons beide. Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? Hoe reageer je op vragen van kind daarover? Ik denk dat voor mijn familie inderdaad de deur altijd op een kier zal staan. De andere vragen zijn vragen die mij ook bezig houden. Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? Ja Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? Ik vind het moeilijk om de juiste woorden te vinden. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit geen contact meer met mijn kind wil. Toch is het uiteraard mogelijk dat hij mij ooit niet meer wil zien. Dat hij de keuzes die ik heb gemaakt niet begrijpt of of. Ik wil het niet uitsluiten, al hoop ik natuurlijk dat wij een goede gezonde band behouden.
In hoeverre ben jij het eens met : " het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc?; Niet. Echt totaal níét. Dat mijn vader m'n vader is, betekent niet dat hij geen enorm, laat ik het netjes houden, nare man kan zijn. Ik vind niet dat ik daar contact mee hoef te onderhouden omdat we nu eenmaal een bloedband hebben, terwijl ik die persoon zonder bloedband wél links zou laten liggen. In geval van redelijke/goede band met je broer/zus; voelen hun kinderen voor jou als "eigen", of is het niet te vergelijken met wat je voor je eigen kind voelt?; Hmm, dat vind ik een lastige. Ik geef ongelóóflijk veel om ze, ben stapelgek op ze en ze zijn ontzettend belangrijk voor me. Daarin is er geen verschil tussen m'n eigen kinderen en de kinderen van m'n zusje. Toch ben ik wel echt tante van hen en heb ik geen moedergevoelens ofzo, maar ik zou wel de wereld voor ze over hebben, net als voor m'n eigen kinderen. Ik las hierboven dat de liefde voor je eigen kind groeit vanaf de positieve test etc., maar dat was bij m'n nichtje en neefje niet anders. Ik zal nooit beweren dat ik weet hoe het is om je kind te verliezen, maar ik weet wel hoe kapot ik was toen m'n nichtje overleed en hoe de periode daarna was. Hoe de wereld niet meer verder leek te draaien en hoe ik niet meer wist hoe ik ooit nog 'gewoon' verder moest leven omdat ik iemand kwijt was waar ik in zo'n korte tijd zo vreselijk veel van ging houden. Ik ben haar moeder niet, maar m'n zusje is dat wel en ook dat betekent zo enorm veel voor mij. Toen zij zo'n enorm stuk van zichzelf verloor, voelde het ook alsof ik iets kwijt was dat nooit meer terug zou komen. Ik heb het daar best moeilijk mee gehad, me vaak afgevraagd waarom ik dat zo voelde want ik heb m'n nichtje maar 3 keer 20 minuutjes gezien, dus ik begreep niet dat ik er zóveel moeite mee had. Waarschijnlijk omdat m'n zusje en ik zo enorm close zijn en omdat ik inderdaad vanaf die eerste positieve test al uitkeek naar de geboorte, meeleefde met elke echo, elk kwaaltje, elk schopje, uitkeek naar hoe m'n zusje moeder zou zijn en naar hoe ik tante zou zijn en omdat dat kleine meisje in die korte tijd zó'n ontzettende indruk op me heeft gemaakt.. ♥ Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? ; Zoals hierboven aangegeven; nee dus. Als ik de keuze maak om het contact te verbreken, geldt dat ook voor m'n kinderen. Nu is het wel zo dat het contact hier al verbroken was voor mijn kinderen er waren, dus ik weet niet hoe dat zou zijn als ik bijvoorbeeld ruzie zou hebben en de kinderen wel helemaal gek zouden zijn op diegene. Maar goed, voor het contract verbroken wordt moet er (voor mij in ieder geval) wel zoiets verschrikkelijks zijn gebeurd, dat ik me niet voor kan stellen dat ik het wel prima zou vinden als m'n kinderen daar nog over de vloer zouden komen. Hoe reageer je op vragen van kind daarover?; Ik leg 'm uit dat, mijn vader in dit geval, heel gemeen was en dat we hem daarom liever niet meer zien. M'n zoon hoeft niet precies te weten wat er allemaal gebeurd is, maar ik ga ook niet liegen over de reden van het geen contact hebben. Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner?; Absoluut! Zoals mijn avatar al zegt; LOVE makes a family. Daar heeft een bloedband eigenlijk helemaal niets mee te maken.. Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind?; Nee, en ik zal er ook echt alles aan doen om dat te voorkomen. Ik zal hen echt nooit behandelen zoals ik zelf behandeld ben.
In hoeverre ben jij het eens met : " het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc? Deels wel. Anderzijds ligt het echt aan de situatie. Ik denk als mijn moeder mijn kind zou mishandelen oid dan sluit ik echt de deur. In geval van redelijke/goede band met je broer/zus; voelen hun kinderen voor jou als "eigen", of is het niet te vergelijken met wat je voor je eigen kind voelt? Ik denk het wel. Mijn man heeft een neefje en nichtje, maar dit voelt voor mij normaal. Ik heb weinig met deze kinderen dat ze als mijn "eigen" voelen. Mocht mijn zusje kinderen krijgen dan voelt dat toch anders. Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? Ik ben wel het type dat altijd hoop blijft houden en zal een deur nooit helemaal definitief sluiten. We hebben deze situatie al eens mee gemaakt met mijn schoonmoeder. Maar nogmaals een situatie waarbij iemand mijn kind pijn doet, mag wel blijven. Hoe reageer je op vragen van kind daarover Als je er zelf niet over begint, zal een kind hier ook weinig aandacht aanschenken. Dit is mijn ervaring met mijn schoonmoeder. Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? Ja Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? Ik kan het me niet voorstellen en dat wil ik ook niet. Ik denk als je kiest om geen contact meer te hebben met je ouders dan moet er echt wel iets heftigs zijn gebeurt. Je verbreekt niet zomaar het contact. De reden van contact breuk is natuurlijk voor iedereen verschillend.
In hoeverre ben jij het eens met : " het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc? Niet. Mijn schoonvader is bijvoorbeeld een verschrikkelijke kerel. Mijn man heeft om die reden ook geen contact meer. Tuurlijk is dat lastig geweest maar uiteindelijk de beste beslissing. Ikzelf ben als kind door mijn moeder mishandeld. Dat heeft de band wel degelijk beïnvloed. Voor mijn vader blijf ik langskomen. Maar als mijn vader er niet was geweest had ik hoogstwaarschijnlijk geen contact meer met mijn moeder. Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? Mijn schoonvader ziet mijn zoontje niet.. En voor deze meneer is de deur ook definitief gesloten. Hoe reageer je op vragen van kind daarover Mijn zoontje is te jong om het door te hebben. Mijn schoonmoeder is hertrouwd met een geweldige man. Hij neemt de opa rol over en doet dit super. Ik kan geen betere opa voor mijn zoontje wensen. Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? Ik vind dat lastig. Ik hou wel heel veel van mijn schoonzusje en mijn schoonmoeder. Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? Niet dat ik geen contact meer wil met mijn kind. Mijn zoontje is mijn alles!! Ik hoop dat mijn kind altijd contact met mij wil houden. Ik zal er alles aan doen wat in mijn macht ligt om onze band sterk en gezond te houden.
In hoeverre ben jij het eens met : "het blijft toch je vader/moeder/zus/broer" Oneens. Sommige dingen zijn onvergeeflijk. Als je vader/moeder/zus/broer jouniet goed behandelen of niet steunen, waarom zou dat andersom dan ineens wel moeten? Maar wat je ook kunt zeggen: Als je veel van iemand houdt, wat moet je dan? Ik denk dat je nog best van iemand kunt blijven houden, maar er toch voor kunt kiezen om geen contact meer te hebben. Soms is dat gewoon beter. In geval van redelijke/goede band met je broer/zus; voelen hun kinderen voor jou als "eigen", of is het niet te vergelijken met wat je voor je eigen kind voelt? Ik denk dat dit heel persoonlijk is. Ik vind het niet vreemd als mensen dit hebben, maar ook niet als het niet zo is. Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? Bij mij niet. Als er iets is gebeurd, wat ik echt zo erg vind, dat ik het contact zou verbreken, dan zou dat ook permanent zijn. In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? Dat staat er los van. Als het een probleem is tussen mijzelf en een familielid, dan betrek ik mijn kinderen daar niet bij. Tenzij er een goede reden is om de kinderen ook geen contact te laten hebben, zoals veiligheid of zo. Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? Je bedoelt dat ik net zoveel van iemand hou, als van een broer/zus, die geen familie is? Ja dat kan ik. Dat doe ik ook. Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? Dat ligt niet in de lijn der verwachtingen, maar ik kan me wel wat redenen bedenken waardoor dat zou kunnen gebeuren. Ik sluit het dus niet uit.
Wat een interessant onderwerp. Hierbij mijn antwoorden: In hoeverre ben jij het eens met : " het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc? lijkt mij erg afhankelijk van de situatie, maar ik kan me niet voorstellen dat mijn ouders/broer/zus iets doen waardoor ik geen contact met ze zou willen. In geval van redelijke/goede band met je broer/zus; voelen hun kinderen voor jou als "eigen", of is het niet te vergelijken met wat je voor je eigen kind voelt? Niet te vergelijken met wat ik voor mijn eigen kind voel, maar mijn zus woont in België dus ik zie ze niet zo vaak. Neemt niet weg dat ik helemaal verzot ben op mijn neefjes Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? Hoe reageer je op vragen van kind daarover Bij mij blijft de deur zeker op een kier. Wij hebben geen contact meer met mijn schoonmoeder. Voor mijn man geldt dat de deur potdicht is, maar ik ben vergevingsgezinder. Als mijn dochter haar op een dag wil ontmoeten dan ga ik haar niet tegen houden. Het is haar goed recht om haar afkomst te kennen. Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? Nee, hoewel ik heel veel van m'n (beste) vrienden hou, voelt het toch anders dan voor man en kind Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? Dit is een vraag die mij veel bezig houd gezien de situatie met m'n schoonmoeder. Zij heeft zelf contact met haar kinderen verbroken. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit zelf het contact met mijn kind zou verbreken. Ik zal altijd haar moeder blijven en haar altijd steunen/helpen/van haar houden. Ik vind het wel anders als zij het contact met mij zou verbreken. Dan is het haar keuze en heb ik die te respecteren (ik hoop dat het nooit zover komt natuurlijk). Maar zelf contact verbreken...NOOIT!!
In hoeverre ben jij het eens met : " het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc? Niet, je kiest niet voor familie, wel voor vrienden. Als familie je niet met respect kan behandelen dan zijn ze de omgang niet waard In geval van redelijke/goede band met je broer/zus; voelen hun kinderen voor jou als "eigen", of is het niet te vergelijken met wat je voor je eigen kind voelt? nvt Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? Nee hoor die deur heb ik voor mijzelf keihard dichtgesmeten toen zij het lef hadden mij op mijn 17e uit huis te gooien In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? Eerst wel, ik heb speciaal voor mijn kinderen weer contact met ze gezocht omdat ik hen die band wel gunde. Helaas bleken ze nog even verknipt als voorheen en hebben ze de band met mijn kinderen ook verpest, nu blijft de deur voor altijd dicht. Hoe reageer je op vragen van kind daarover? mijn kinderen kennen ze niet meer, die hebben het alleen over mijn ex zijn ouders als we het over opa en oma hebben. Sporadisch vragen ze wel naar mijn mama en papa maar dan vullen ze mekaar aan van jullie vinden elkaar niet lief meer he? En dan is het onderwerp ook gauw klaar. Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? absoluut, houden van heb ik niet van mijn ouders geleerd, wel misbruik maken van. Houden van heb ik geleerd van vrienden die mij onvoorwaardelijk steunen en er voor mij zijn als er wat is, ongeacht de tijd of situatie. Ik heb die band andersom ook. Dit heb ik met mijn ouders nooit gehad, ik was zoveel mogelijk van huis om maar niet thuis te hoeven zijn Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? nee, ik blijf goed voor mijn kinderen en respecteer hen en hun keuzes.
Niet. Het kan me niet schelen en het doet me ook niks. Als jij mij moedwillig kwetst en ik mijn grenzen keer op keer bereik en je er toch voor kiest om er blijvend overheen te gaan, is het klaar. Al ben je de paus. Alleen omdat je familie bent, wil dat niet zeggen dat je maar alles kunt maken en disrespectvol kan blijven of een beroep kan doen op een niet-bestaande status. Juist omdat je familie bent, zou je een beetje meer op je tellen moeten passen. Ik vind 'familie' mensen waar je op moet kunnen rekenen, door dik en dun. Niet om je juist verder onderuit te halen wanneer je al aan de grond zit of extra zout in wonden te strooien ofzo. Nou, gezien mijn (bijna geen) band met mijn familie verschillen we daarover dus flink van mening. Waarbij zij zich beroepen door telkens smoezen te verzinnen voor stelselmatige mishandeling, vernedering, ruzies en trammelant en dat 'met de mantel der liefde' bedekken en de goede vrede te bewaren ben ik van mening dat sommige mensen gewoon onwijs naar de *k-woord-van-vijf-letters* kunnen lopen. Vroeger wel, nu allang niet meer. Vreemder zouden ze niet kunnen voelen, denk ik. Zelfs het buurmeisje van 2 deuren verder voelt vertrouwder. Terwijl ik de oudste vroeger bijna als één van mezelf beschouwde en daar onwijs veel verdriet om heb gehad. Nee. Die deur is en blijft dicht als hij eenmaal dicht is gegaan. Ik vind mezelf niet bepaald een onredelijk persoon en spiegel ook regelmatig situaties aan vriendinnen/omgeving als ik het even niet meer weet, vraag het soms ook anoniem op fora om het te checken of het nou echt aan mij ligt en mijn manier van zelfreflectie en of ik nog iets kan doen aan mijn aandeel in het hele gebeuren of mijn houding kan aanpassen/veranderen of verwachtingen of iets dergelijks bijstellen. Wanneer iemand het zo verziekt heeft, ben ik gewoon klaar. En mijn kind sowieso, want die heeft er geen baat bij. Hij kent hen ook niet, dus er is geen band. Die hoeft er verder dan ook echt niet te komen. Ja. Mijn schoonfamilie, goede vriendinnen, kinderen van vrienden, etc. Als je een goede band met iemand hebt, wat doet het er dan toe dat het geen familie is? Bovendien zijn er genoeg familieleden waar ik niet van hou ondanks de bloedband. Als ik bij hem x-aantal acties zou uithalen als dat bij mij is gedaan door mijn ouders, zou ik hem aanraden om elk contact met mij te verbreken en mij voor de rest van mijn leven nooit meer te zien of aan te spreken. Je zou gek zijn om het niet te doen. Maar ik hoop dat we nooit in dergelijke extreme situaties terecht gaan komen. Ik doe juist mijn stinkende best om het tegenovergestelde te bewerkstelligen. Mijn biologische moeder beweert ook altijd dat ze zielsveel van haar kinderen houdt, maar ondanks die woorden laat ze compleet ander onvoorspelbaar vervelend gedrag zien waarbij persoonlijkheidsstoornissen in het niets vallen. Dat je echt denkt van: jemig, hoe psycho ben je? Als ik zo tegen mijn kinderen zou doen, zou ik uit alle liefde voor hen zeggen: run like hell and never look back. Hopelijk stopt het hier bij mij en kan ik mijn kinderen wel een fijn bijna-onbezorgd leven geven; of althans, dat Pietje Jantje duwt in de zandbak het grootste probleem is, zeg maar. In plaats van letterlijk moeten vechten voor overleven.
In hoeverre ben jij het eens met : " het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc? Ik ben zo blij hoe iedereen reageert! Mijn ouders zijn niet goed voor me geweest ( lees psychisch en fysiek mishandeld) ik heb altijd contact gehouden uit schuldgevoel en omdat het toch je ouders zijn. Sinds kort is alles naar boven gekomen en heb ik afstand genomen. Ik was heel vang voor de reacties maar gelukkig reageert iedereen in mijn directe omgeving er goed op. Dus sinds kort kan ik ook zeggen: deze stelling is pure onzin! In geval van redelijke/goede band met je broer/zus; voelen hun kinderen voor jou als "eigen", of is het niet te vergelijken met. Mn zus heeft nog geen kinderen. Maar denk niet dat ze zo eigen gaan voelen. Daarvoor wonen we te ver uit elkaar. Ik kijk welberg uit naar haar kinderen! Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? Ha staat nog op een kier. Er us altijd hoop al moet ik zeggen dat die kier steeds kleiner wordt. Ze hebben nog wel contact met mijn kinderen. Hoe reageer je op vragen van kind daarover Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? Jazeker. Al hou ik het meest van mn mannen kinderen. Maar sommige vriendinnen zijn ook erg belangrijk. Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? Nee kan me het niet voirstellen. Ik hoop dat dit niet nodig voor ze is. Ik doe mn best om het anders te doen dan ik geleerd heb. Gelukkig komt mijn man wel uit een gezond nest. Ik zal ze zo zelf beantwoorden.[/QUOTE]