Geen idee of deze discussie mag...... het is geen geloofsovertuiging.... en ook geen politiek. Voor mijn opleiding moet ik met een stelling komen, om vervolgens mijn standpunt duidelijk te kunnen maken en tot een discussie te komen. Nou wil ik graag jullie mening er over lezen, wat vindt jij? ben je het met mij eens of absoluut niet? Nou moet dat met dit onderwerp vast wel lukken, gezien ik er zelf helemaal achter sta. Wat mij betreft mogen ze alle protocollen wetgevingen en dergelijke op de schop gooien om het vervolgens opnieuw aan te passen. Als ik soms zie hoe mensen zitten weg te kwijnen en eigenlijk niet meer willen leven, vraag je je af waarom het zoveel moeite kost om euthanasie aan te vragen. Soms duurt het dus zo lang dat er nare situaties van komen. ( denk aan zelfmoordpogingen. ) Als de regels niet versoepelen heb je kans dat diegene het zelf gaat proberen. Daar heeft hij niet alleen zichzelf mee, maar ook zijn nabestaanden, en omstanders. Met een weloverwogen keuze voor euthanasie voorkom je dit soort situaties, en hoeft een persoon ook minder lang te lijden. Ook de familie kan op zo n manier dan rustig afscheidt nemen van hun dierbare. En waarom mag een geboorte ( min of meer ) wel opgewekt worden? Waarom zou je de dood ook niet eerder kunnen "inleiden"? Mijn stelling : Euthanasie toegankelijker maken kan veel ellende besparen. Ik ben benieuwd naar jullie meningen! En ik ben benieuwd of ik bij mijn standpunt kan blijven.
Kijk eens naar die documentaire levenseindekliniek, heel interssant voor jou met betrekking op deze stelling.
Ik vind deze stelling niet goed. Het geeft namelijk niet de ruimte voor discussie die je zoekt. Want ja, natuurlijk kan het toegankelijker maken van euthanasie veel ellende besparen. Maar dat betekent niet dat je het dus maar moet doen! Er kleven ook haken en ogen aan, die ook zwaar wegen. Wat dat betreft is de stelling in de topic titel een stuk beter. Je zou het ook nog toe kunnen spitsen op een bepaalde doelgroep. Bijvoorbeeld gezonde ouderen die vinden dat hun leven voltooid is, mensen die vanwege een handicap (na een ongeval) vinden dat hun leven niet meer de moeite waard is, kinderen met een ernstige ziekte (ongeneeslijk, of geneeslijk d.m.v. een (levens)lang en zwaar traject), enz. Dan kader je het wat in en dan maak je het gemakkelijker voor jezelf om echt een goed gefundeerd standpunt in te nemen.
Gisteravond was er ook een documentaire over euthanasie. Ik ben hem nu aan het kijken want had hem opgenomen. Gaat over dementerenden en euthanasie...
Wil je hier meer informatie over opdoen, kun je het best kijken naar de site van de NVVE, Nederlandse vereniging voor een vrijwillig levenseinde. https://www.nvve.nl/ Daar vind je meer informatie over dit onderwerp, en bijvoorbeeld ook de levenseinde kliniek. Overigens biedt de wet in Nederland al behoorlijk veel ruimte voor euthanasie. De taboe rond het onderwerp is echter lastig, en onder andere de toetsing van het handelen van een arts achteraf, maakt dat artsen liever het risico niet lopen.
Ik denk dat je daar wel enigszins gelijk in kan hebben door het toch kleiner te houden om voor een bepaalde doelgroep te kiezen. Dat maakt de opdracht wel wat simpeler. Al vind ik wel nog steeds dat om wat voor doelgroep het ook gaat, het overal versoepeld mag worden. Voor de een is oud zijn al ondraaglijk terwijl de ander het pas ondragelijk vindt worden als die gene ernstig ziek is. Ik hou in ieder geval mijn stelling aan van het topic. Bedankt voor je mening.
Als je voor een bepaalde doelgroep kiest voor je opdracht, zeg je daarmee nog niet dat het voor andere doelgroepen zo moet blijven als het is. Je maakt je op dat moment alleen sterk voor die doelgroep. Als je dat doet, zou ik wel een doelgroep kiezen die je aan het hart gaat. O en docenten vinden het vaak juist knap als je een opdracht of onderzoek goed afbakent, door duidelijke kaders te omschrijven. Dus als je graag een hoog cijfer haalt... (Ben zelf docent.) Zo, en nu hou ik erover op en ga ik mijn kind van school halen! Misschien dat ik later nog inhoudelijk reageer.
Ik ben van mening dat de euthanasiewetgeving sowieso verandert moet worden. Heb van dichtbij meegemaakt dat iemand de verklaring had ondertekend, maar toen zij dement werd was de verklaring ineens niet meer geldig. Dit doordat zij op dat moment niet meer helder kon nadenken over wat ze wou. Terwijl er opgenomen was in de verklaring dat zij euthanasie wou plegen indien ze dement zou worden en hierdoor niet meer zelfstandig kon functioneren. Echter is het wel zo dat er heel voorzichtig mee omgegaan moet worden, eens gedaan kan nooit meer teruggedraaid worden. Hierdoor zouden er van te voren goede gesprekken gevoerd moeten worden ook met psychologen naar mijn mening.
Wat verschrikkelijk! Dit is een situatie waarin er niet wordt gekeken naar de wensen van de patiënt. Zij gaf al aan dat ze niet meer wilden leven als zij dement zou raken. Zij raakt dement maar ze krijgt geen euthanasie. Haar document wordt ongeldig verklaard. Maar met dementie mag je niet tekenen omdat je niet meer helder kan nadenken. Hoe krom is dat. Alleen al dat stukje over de euthanasie verklaring vooraf, mogen de regels wat mij betreft al veranderd worden. Desnoods met een verplichting dat je zoiets laat vastleggen bij de huisarts of notaris. Maar dat er in ieder geval aan je wensen gedacht wordt en er uiteindelijk ook wat mee gedaan wordt.
Versoepelen voor wie? Ouderen die nog kwiek zijn maar zelf vinden dat ze te oud worden, ouderen die dementerend zijn, ouderen die meerdere lichamelijke aandoeningen hebben maar waar ze niet perse eerder door overleiden. Mensen met psychische stoornissen, kinderen met ziektes, en ja wat voor ziektes dan? Een ernstige spierziekte of ook voor kinderen met astma? En wat betreft aan behandeling. Wat moet iemand geprobeerd hebben, of hoef je helemaal geen behandeling te proberen maar kan je gewoon als jij zegt ik wil dood euthanasie krijgen? En hoe snel moet dat dan geregeld kunnen worden. Stel iemand zit in een dip, burn-out, depressie of wat dan ook maar wil geen hulp van hulpverlening en zegt ik wil gewoon dood. Moet dat dan binnen een week te regelen zijn of mag de arts ook zeggen/eisen stellen aan bepaalde tijd en om eerst eens andere hulp te proberen? Klinkt misschien allemaal heel stom en kort door de bocht maar zoals jij het nu brengt klinkt het een beetje alsof dat als ik vandaag zeg voor mij hoeft het niet meer ik wil dood dat ik dan maar iemand moet kunnen bellen en dat dat dan geregeld moet kunnen worden? Ik ben het deels met je eens, maar het moet niet TE makkelijk worden. Klinkt stom maar misschien, maar hoeveel mensen zijn er niet die zeggen in die periode wilde ik echt dood. Kwamen niet in aanmerking voor euthanasie, zijn dus toch door gegaan of juist begonnen in hulpverlening en zeggen nu: wat ben ik blij dat ik er nog ben. Dat was toen. En ja er is ook een groep die zelfmoord pleegt. Maar a is dat nogal een drempel dus sommige zal dat toch tegen houden (en vaak zijn dat de mensen die zoveel tijd later blij zijn dat ze het nooit gedaan hebben) en b zelfmoorden blijf je houden. Want ook al wordt het toegankelijker het kan nooit zo geregeld worden dat je vandaag belt en het wordt morgen uitgevoerd. En sommige zijn zo ver dat zelfs een dag wachten voor hun te lang is dus die zullen (misschien zelfs nog als ze al in het traject zitten) alsnog die keuze maken. Ik zeg hiermee niet dat ik niet begrijp wat je bedoeld en dat ik het niet (deels) met je eens ben. Ik wil alleen hiermee zeggen dat de stelling euthanasie moet toegankelijker worden heel groot is, eigenlijk te groot. Dus spits het toe, om wie gaat het, welke voorwaarden moet/mag je wel stellen. Want euthanasie zonder voorwaarden eraan dat is wel heeel erg makkelijk
Dit is een hele lastige, zelf heb ik met dementerende ouderen gewerkt en bij sommige (in een foetushouding in bed, blind, avasie enz) zeg ik ja want dat is geen leven. Andere waren nog enorm actief en deden nog heel veel. Dus waar trek je dan een grens??Als iemand aangegeven heeft bij dementie wil ik niet meer. Zelfde met iemand met een ernstige ziekte, deze kennen vaak zware depressies en dan maak je andere keuzes als uit zon depressie. Dus ik denk dat het toegankelijker maken op zich goed is maar het zeker niet makkelijker maken en bijv langere bedenktijd enz.
Ik vind het sowieso raar dat iemand anders voor mij gaat bepalen of ik wel of niet dood mag, als ik niet meer wil leven vind ik dat ik het recht heb om dood te gaan op de manier dat ik wil. mbt de stelling, ja ik vind zeker dat het versoepeld mag worden.
Maar ook dit is lastig, want ik geloof wel dat je er zelf achter moet staan of dat er echt ondragelijk lijden moet zijn. Je kan van te voren denken dement worden lijkt mij zo erg dan wil ik niet meer maar hoe cruw het ook klinkt, dat kan veranderen als je het eenmaal bent. Je weet het dan niet meer en sommige mensen genieten nog zo van het leven, wat sommigen bloeien zelfs op (werk met dementen) terwijl als je ze van te voren gevraagd zou hebben zouden ze dat ook nooit gedacht hebben. Dus ja waar is de grens. Of je moet het dan al aanvragen en doen zodra je de diagnose krijgt (vaak kunnen mensen dan nog wel antwoord op de vraag geven of ze dood willen) of er moet in de dementie idd zo zijn dat iemand niks meer kan of wil. Maar mensen die juist opbloeien in hun ziekte dan uit het leven halen omdat ze dat zoveel jaar geleden hebben aangegeven voelt ook verkeerd.
Ik werk niet vaak op de PG afdeling maar het idee om dement te raken zou voor mij al een reden zijn om een keuze te maken voor euthanasie. Helaas zie ik op die afdeling bijna geen mensen die opbloeien. Ze kunnen nog maar weinig zelf doen. De meeste worden per rolstoel vervoerd omdat zij niet meer zelf kunnen lopen. Tja... dat zou mijn keuze nooit worden. Dus of de verklaring ervoor al regelen of pas nadat de diagnose is gesteld. Maar..... krijg je dan niet zoiets als " ja maar dhr. is dement en weet soms niet goed wat hij zegt " ? Ik denk dat je daar dan weer mee te maken krijgt. En dan is het sowieso al nee.
Mits de persoon/verklaring en situatie in jouw verhaal voldeed aan de zorgvuldigheidseisen die de wet uit 2002 stelt, was de verklaring wèl geldig. Een arts mag echter ten allen tijde besluiten om deze patiënt niet meer te euthanaseren (in de zorgvuldigheidseisen gaat de arts die de dementerende patiënt zal euthanaseren, mee in het dementie proces, gesprekken in verschillende fasen van dementie, second opinion etc.). Hier kun je de wet nalezen: wetten.nl - Regeling - Wet toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding - BWBR0012410 Euthanasie nadat een dementerende patiënt wilsonbekwaam is geworden, mag in NL wel. Echter, bij mijn weten is het maar één keer gebeurd. Toetsing van de zorgvuldigheidseisen achteraf en het taboe maakt het lastig, ook voor de arts.
Ik ben huisarts en zou dus de persoon zijn die de euthanasie moet gaan uitvoeren. Ik heb nog nooit een verzoek gehad en weet nog niet of ik het zou kunnen. Het is een delicaat onderwerp met ook de nodige impact op de artsen die het uitvoeren. Gelukkig mag elke arts in elke situatie nog bepalen of hij of zij mee wil werken aan de euthanasie (met als het antwoord 'ja' is natuurlijk nog een 2e mening van een onafhankelijke arts). Ik vind het gevaar van versoepelen van de wetgeving dat de dokter (overdreven gezegd) ineens maar moet komen opdraven om iedereen dood te maken (want dat doe je dan).
Maar als die persoon dit wilt dan? Het is toch juist gek dat iemand anders bepaald of ik moet blijven leven ja of nee.