Snap iets niet, hoor sommige thuisblijfmoeders klagen dat ze nooit tijd voor zichzelf hebben en dat degene die keihard werken buitenshuis (en dus het huishouden naast hun werk moeten doen wat dus dubbel zo zwaar is volgens mij) het toch maar makkelijker hebben.. Waarom werk je dan niet buitenshuis? Ik zou er alles voor over hebben hoor om lekker thuis bij de kinderen te zitten maar ik moet nou eenmaal werken voor eten op tafel dus vind ik het niet meer als normaal dat ik gewoon geen tijd voor mezelf kan hebben. Ja savonds een uurtje op de bank met een beetje mazzel maar daarmee houd het ook op hoor..
Jeetje zeg! Als je werkt, dan mag je dus wel af en toe even je gal spuwen als je het druk hebt, maar als je niet werkt en thuisblijfmoeder bent dan moet je dus gewoon maar je mond houden omdat je er voor gekozen hebt... pfff! Niet iedere thuisblijfmoeder heeft ervoor gekozen trouwens. En als we nergens over mogen klagen omdat we er zelf voor gekozen hebben, dan moeten we over haast alles wel onze mond houden. Word er zo moe van, van het vergelijken... Wat is er mis met eens even in een ander z'n (haar) schoenen gaan staan en wat empathie tonen? Dat is toch ook wat je zelf fijn vindt? Dat een ander even stilstaat bij jou en jouw leven en begrijpt dat het af en toe even flink aanpakken is. (Of je daar nu zelf voor gekozen hebt of niet) Ik heb respect voor de ouders die allebei werken. Het gevlieg en geren van opvang, naar school, naar huis, naar wat dan ook. Ook nog je kinderen alle aandcht geven die ze verdienen en dan nog tijd voor jezlf proberen te vinden... En ja...ik zou dus af en toe wel willen werken omdat ik dan voor een paar uurtjes even niet in de verzorgmodus hoef, geen ogen in mijn achterhoofd hoef te hebben en gewoon op mijn gemakje in mijn eentje kan gaan poepen Maargoed... Dan doe ik dus niet. En ja, daar kies ik zelf voor.
Rustig maar hoor je hoeft je niet zo aangevallen te voelen, meteen een hoop heisa omdat ik een keer zeg hoe ik iets zie.. Ieder z'n mening... Daarnaast, niet iedereen kiest er voor om thuisblijf moeder te zijn? Dat snap ik niet... Als je wil werken zijn er toch altijd mogelijkheden? Vraag me af waarom dat niet zou kunnen? En dat is geen verwijt maar vraag het me oprecht af omdat ik in de omgeving alleen maar thuisblijfmoeders zie die er zelf bewust voor gekozen hebben. En ook allemaal klagen erover
ben rustig hoor, en is ook geen hoop heisa hoor Wat te denken van de mensen die niet kunnen werken en afgekeurd thuis zitten? Of mensen die gewoonweg geen baan kunnen vinden? Het is echt niet altijd eigen keuze... En dan nog...het zit toch ook in de aard van het beestje? Klagen? Iedereen klaagt wel eens volgens mij. Is dat zo erg? En dat je het om je heen veel hoort, komt dan waarschijnlijk omdat die vrouwen allemaal hetzelfde ervaren. Het betekent toch niet dat als je ergens over klaagt, je het andere als minder zwaar ziet of denkt dat een ander het dan dus wel makkelijkker moet hebben? Ik bedoel maar...ik klaag ook vaak over mijn vriend (en heb toch echt zelf voor hem gekozen en wil hem zeker. Iet kwijt), ik klaag ook vaak over ons huis (heb het zelf gekozen enwil hier toch echt voorlopig niet weg). En klagen... Ach, wat zou je nog te dromen hebben als alles perfect zou zijn?
Andersom is het ook vaak net zo hoor, vrouwen die zeggen te moeten werken en daarom niet thuis kunnen blijven terwijl ze dat heel graag willen.. terwijl dit in heel veel gevallen best gerealiseerd zou kunnen worden wanneer ze naar hun uitgaves zouden kijken.
Beetje een bijzondere vraag want natuurlijk is het zorgen van je kinderen een dagtaak. Ook al ben je er niet misschien lichamelijk 24/7 mee bezig, geestelijk zeker wel 24/7. Je probeert de hele dag door het beste voor je kinderen te doen en te regelen. Opvang/ oppas/ werken/ iets voor jezelf doen dat allemaal combineren daar ben je constant mee bezig. Ook als ze naar de opvang gaan en je werkt is het voor jou als moeder een dagtaak. Kinderen krijg je en zorg je voor, de rest van je leven 24/7
Daar ben ik het helemaal mee eens! En het is niet altijd makkelijk om vanaf je werk te moeten moederen soms... "Ja schat ik bel alleen even snel om te vragen welke schoenen ze aan moet" x10 telefoontjes per dag tussen vergaderingen door. Zodra je moeder ben ben je dat 24/7 of je nou buitenshuis werkt of thuis bent inderdaad! Alleen buitenshuis heb je nou eenmaal vaak meer stress rondom alles plannen en zorgen dat het blijft lopen.
Thuisblijfmoeder, een moeder die werkt. Alles heeft zo zijn voors en tegens en geen situatie is gelijk! Ik heb gekozen voor een combinatie van beide want ik werk niet veel zodat ik voor mijn gevoel genoeg thuis kan zijn bij haar en genoeg werk om even lekker iets voor mezelf te hebben. Ik ben heel eerlijk, zit nu in de ziektewet gedwongen thuis maar het is niets voor mij. Ben blij als ze even 2,5 uur op de peuterspeelzaal zit. Opvoeden van kinderen vraagt veel energie, zeker met zo'n pittige dame als die van mij. Ik snap zelf dan ook niet dat er moeders zijn die het heerlijk vinden 24/7 bij de kinderen thuis te zijn. Het kost heel veel geduld hoor, dat merk ik nu ook wel. Echt ik ben gelukkiger met 16 uurtjes werken erbij als dat ik nu de hele dagen thuis zit. Ik heb dus zeker respect voor thuisblijfmama's. Dat ik nu thuis zit is zeker geen vrijwillige keuze en hoop over een tijdje weer lekker 16 uurtjes te kunnen werken. Ondanks dat ik werk ben ik nog steeds van mening dat het opvoeden een dagtaak is voor iedere ouder. Het is geen dagtaak, het is en taak tot ze volwassen zijn. En dan nog is het zorgen voor je kind de rest van je leven.
Ik denk niet dat het 1 zwaarder is dan het ander. Als je de hele dag bij je kinderen bent kan dat ook behoorlijk eentonig zijn en dat kan je ook slopen. Als je werkt haal je daar vaak ook weer energie uit en je hebt ook eens een gesprek op een ander niveau. En natuurlijk moet iedereen zijn huishouden nog doen, maar iemand die hele dagen thuis is heeft nu eenmaal meer te doen aan huishoudelijke taken omdat het huis ook smeriger wordt doordat ze hele dagen thuis zijn. Het zal om het even zijn wat en een ieder maakt daarin zijn of haar keuze. Ik hoor juist heel veel werkenden moeders klagen dat ze graag meer thuis zouden willen zijn bij hun kinderen, maar ze willen daarvoor niks inleveren wat financieen betreft. Tja, dat is een keuze die je maakt. Ik ben thuis bij de kinderen, maar daardoor kunnen wij niet op vakantie en geen onnodige luxe uitgaven doen. Moeten we nadenken over hoe we iets gaan financieren voordat we iets kopen enz.......... Maar ik kan wel iedere dag met de kinderen naar het park, maak alles mee wat ze doen, ben overal bij aanwezig enz......... Laat gewoon een ieder in zijn waarde en klaag als je daar behoefte aan hebt, maar laat ook een ander dan gewoon lekker klagen over hun leven. Ik denk dat velen altijd iets anders willen dan hetgeen ze hebben, het gras is altijd groener bij de buren.
En ik hoor juist al die werkende moeder ook klagen dat ze nooit ergens tijd voor hebben, maar ook die kiezen hier zelf voor. (in de meeste gevallen dan, er zullen heus uitzonderingen zijn) En er zijn er ook genoeg die niet vrijwillig thuis zitten door ziekte of gewoonweg geen werk. Niet iedereen heeft de mogelijkheid om te werken net zoals niet iedereen de mogelijkheid heeft om thuis te blijven.
Ik heb het beide gedaan en ik vind geen van beide een dagtaak, zwaar of werk.... Het is maar hoe je het organiseert, hoe je kinderen zijn, hoe je partner erin zit, hoe je omgeving mee werkt etcetera. Ik vond werken ergens erg relaxt maar natuurlijk was het meer geregel dan nu (werkloos) thuis. Straks met de baby zal het weer even druk zijn maar hopelijk is dat met een maand of 2 ook beter. Hoe druk je het hebt, zit vooral in je hoofd
Ach ieder mens klaagt, dat zit in een mens. Is er regen dan klaagt iedereen, schijnt de zon dan klaagt ook weer iedereen. Zit je thuis dan klaag je en ben je aan het werk dan zijn er ook dagen dat je klaagt. Ik wel in ieder geval, nu ik thuis zit klaag ik maar als ik aan het werk ben zijn er ook vaak genoeg dagen dat ik echt geen zin heb en dan klaag ik ook. En je hebt klagen, en klagen
ik vind van wel ja! heb 2 dochters kort op elkaar. nu zijn ze 4 en 5 jaar oud.... de babytijd was best heftig kwa combineren, plannen, huishouden, boodschappen doen enzo... hoeveel tijd ik voor mezelf had.. ehm als ze een middagdutje deden van 12 tot 13.30... dan kon ik ffe gauw door het huis heen jagen... wasjes doen.. nu zitten ze allebei op school en heb ik zeeen van tijd... van 8.30 tot 15.15 om precies te zijn... en ook dat is best heerlijk! heb wel altijd erg genoten van mn meisjes om me heen dus was best ff wennen die stilte... maar het vult al gauw weer met andere bezigheden en werk natuurlijk....
En het is ook maar net hoe je de vraag opvat. Sommige zien de vraag als dagtaak in dingen echt doen maar zo zie ik het niet. Als je kind geboren wordt ben je moeder en dat is en blijft een dagtaak. Aangezien je kinderen krijgt en hebt voor de rest van je leven, en zeker wanneer je aan het opvoeden bent is het hoe dan ook altijd een dagtaak. Als je het anders bekijkt is het wanneer ze naar school gaan of psz in eens geen dagtaak meer, zo zie ik het niet.
Ik vind het helemaal geen dagtaak! Maar goed, wij hebben er dan ook maar eentje en ik werk ook nog eens drie dagen in de week. Van die drie dagen, gaat ze er twee naar het KDV. Regelmatig neem ik op zo'n KDV-dag vrij zodat ik de hele dag dingen kan doen waar ik zin in heb! Op maandag en vrijdag ben ik thuis met haar. We doen leuke dingen, maar vaak genoeg zitten we ook een hele dag thuis en kan ze zich enorm goed zelf vermaken. Om 17:30 uur komt man thuis en vanaf dan doen we het weer samen. Ik maak het eten en dek de tafel, hij houdt zich even met haar bezig. We ruimen samen af, hij doet dochter in bad en ik leg haar kleren e.d. klaar. Daarna nog even tv kijken en meestal is het elke avond vanaf 19:30 uur tijd voor ons! Huishouden wordt 's avonds en in het weekend gedaan, maar vooral samen! Bijhouden is het toverwoord en ik maak me vooral niet te druk om een paar vieze voetstappen op de laminaatvloer of vette vingers op het raam, die zitten er morgen ook nog wel.
Hmm hier een man die elke werkdag 's ochtends dochterlief voorziet van ontbijt, helpt met kleding uitzoeken, zorgt dat dr haargoed zit, alle spullen voor school mee zijn en dat ze op tijd in de klas zit. Hij bwlt nooit om iets te vragen...
Haha mijn man is precies hetzelfde.... Totdat ik gewoon een keer "onbereikbaar" was en hij er achter kwam dat hij het allemaal best zelf kan. Hij blijkt een talent te hebben voor het combineren van kleding, alleen het haar van onze dochter blijft een uitdaging Gewoon lekker zelf laten uitzoeken dus Van de week ging hij toch weer een beetje de "fout" in.... Hij belde toen ik op mijn werk zat (dochter gaat sinds 3 weken naar school) Man: Wat moet ze allemaal mee? Ik: wat dinken en een 10-uurtje Man: waar staat haar drinkbeker dan? En wat moet er in? En wat moet ze dan mee om te eten? Hoor ik dochter op de achtergrond roepen "papa, ik doe het allemaal wel, jij snapt er helemaal niets van"
Zo heb jij geluk en de ideale man! En wat doe jij dan in de ochtend? Geen situatie is gelijk, geen vader, geen moeder, geen kind is gelijk! Daaruit ontstaan situaties die voor iedereen anders is. Hier een man die al om 6 uur in de ochtend de deur uit is en rond 5 uur weer thuis komt. Voor hier alles is ontwaakt is hij de deur al uit, pakt wel de vaatwasser voor me uit. Ieder zo zijn situatie, zolang je er allemaal maar tevreden en gelukkig mee bent hoe de dingen ook gaan en hoe je situatie ook is.
Ik vind dat je je zelf zo druk kunt maken als je zelf wilt. Ik kan op mijn vrije dag de hele dag druk zijn met mijn lieve kindjes, huishouden, poetsen, boodschappen, de was etc. Echt een dagtaak. Terwijl ik op mijn werkdag ook ' s avonds even vlot de was kan vouwen, stofzuigen, dweil door het huis en in 45 minuten klaar ben. Dus ik ben zelf van mening dat je je zo druk kunt maken of voelen als je zelf wilt.