Ik vind het juist andersom bekeken nogal 'profiteren': ik doneer/geef zelf bewust niets, maar ik maak wel graag gebruik van de mogelijkheid van een gedoneerd orgaan als dat nodig is. Juist omdat het niet een kleine futiliteit is als een kerstkaart, vind ik wel dat je op zijn minst zelf ook de bereidheid moet hebben om donor te zijn. Maar goed zolang het zo geregeld is zoals het nu is, heeft een ieder recht op donororganen en zal er niet 123 iets veranderen aan het tekort aan donoren. Of misschien nog wel belangrijker een groot deel van de volwassenen die geen keuze heeft gemaakt betreffende wel/niet donor zijn en dit geregistreerd heeft staan.
Beste mensen, ik heb niet het hele topic doorgelezen. Maar wil jullie allemaal op het hart drukken om wel aan te geven wat je wilt, laat je registreren. Of het nu wel of niet is of dat je de keuze aan je nabestaanden laat. Geef het aan. Mijn vader is vrijdagmiddag heel plotseling overleden op 63-jarige leeftijd. Hij had zich gelukkig laten registreren. Voor ons als nabestaanden was het fijn dat we wisten wat zijn wensen waren. Want geloof me, het is vreselijk als de vraag over wel of niet doneren wordt gesteld op zo`n moment. Voor ons was de keuze makkelijker, omdat we wisten wat papa wilde.
Ik weet niet of je het in dit geval naar mij bedoelt maar verderop in die post kun je lezen dat ik zelf wel donor ben. Ik zat net wel te denken over eicellen.. Daar zou ik denk ik wel een beetje moeite mee hebben denk ik.. Is toch wel heeeel persoonlijk. Maar ja, dat weet ik echt niet.
Het was niet direct op jou persoonlijk gericht wat betreft donor zijn of niet, maar op het stukje dat ik aanhaalde met de quote van jou betreffende calimero-achtig En Soto: wat heftig! Gecondoleerd! Het is inderdaad heel belangrijk dat men iets laat registreren.. Of dat nu wel/niet donor-zijn is.
Als ik dood ga mag alleen mijn man beslissen wat hij zal doen met mijn organen omdat ik zelf die keuze niet mag maken vanwege geloofsovertuiging..Zou ik willen ontvangen nee! Wanneer mijn tijd is gekomen dan is het gewoon tijd om te gaan.
Ik vraag mij dan echt af of je daar ook nog zo instaat als je de ontredderde en intens verdrietige gezichtjes van je (kleine) kinderen ziet naast je ziektebed. Kan mij daar nl. niks bij voorstellen, ik zou vechten als een leeuwin voor elke extra dag die ik er voor mijn kinderen zou kunnen zijn. 😞
Ik vind dat je gewoon mag ontvangen, ookal ben je zelf geen donor. Het lijkt mij dat je donor bent omdat je daar een ander mee kan redden, ongeacht of dat een donor, een niet-donor, een kind, een bejaarde, een heilige of een crimineel is. Waar gaat het heen als we met dit soort dingen gaan zeggen 'voor wat, hoort wat'. Dan kan ik ook zeggen dat ik geld geef aan bijvoorbeeld de kankerbestrijding, of aan de hersenstichting, maar iemand die dat niet doet mag geen gebruik maken van de kennis die uit onderzoeken is voort gekomen waar ik aan mee betaald heb. Ik doneer straks het navelstrengbloed van mijn baby. Kan mij dat nou interesseren welk mens daar uiteindelijk mee geholpen wordt. Ik doneer dat omdat ik vind dat dat een kleine moeite is en ik heb er nog nooit over nagedacht wie daar mee geholpen gaat worden.
Voor mij is het delen van kennis of het gebruiken van openlijke kennis wezenlijk anders ten opzichte van een orgaan ontvangen, terwijl er talloze mensen op de transplantatielijst staan voor eenzelfde orgaan. Maar ik snap op zich je gedachtegang wel. Aan de andere kant.. 'Voor wat, hoort wat' is met zoveel zaken zo. Je hebt recht op ww bij zolang gewerkt, je moet aan bepaalde voorwaarden/eisen/regels voldoen voor het ontvangen van een bijstandsuitkering of studiefinanciering (al is dat nu met het nieuwe stelsel weer anders), je moet (mee)betalen voor zorg met een zorgverzekering, bepaalde medicijnen/behandeling hebben een eigen risico.. Dus waarom zou je de schaarste die er is betreffende donoren, organen e.d. niet een handje mogen helpen door een principe als 'voor wat, hoort wat'? Ik vind dat persoonlijk zo gek nog niet.
Ja maar er zijn zat mensen die bij leven elk jaar bloed doneren ed. Die doen toch ook wat voor hun naasten. En daarbij denk.ik wel dat als een niet-donor iets ontvangt van een donor, deze misschien wel omslaat als een blad aan een boom en toch donor wordt.
Maar door een voor wat hoort wat principe doe je ook wat voor een ander. De kans dat je zelf uiteindelijk wat doneert is vast groter dan de kans je iets ontvangt.
Die vergelijking is wat te simpel. We laten geen mensen verhongeren in dit land. Als je geen recht hebt op ww dan heb je doorgaans recht op bijstand. En daarvoor hoef je alleen af en toe te solliciteren (dat vind ik niet echt 'iets terugdoen'). Ik betaal maandelijks aan een zorgverzekering, maar ik betaal vooral voor de vergrijzing want de kosten die ik maak blijven altijd binnen m'n eigen risico. Dit geldt voor ons hele gezin overigens. En studeren is een vrije keuze. Je kan ook gaan werken. Sterker, je kan zelfs je studie financieren met werken.
Ik vind dat je mensen niets kunt verplichten. Alleen maar campagnes ervoor voeren en mensen bewust maken en hopen dat ze zich registreren. Mijn vriend en ik hebben dit trouwens gelijk gedaan nadat ik dit topic heb doorgelezen.
Ik had altijd een duidelijke mening namelijk....niet doneren is niet ontvangen. Hier ben ik op terug gekomen. Ik wil niet beslissen wie wel of niet mag leven. Wie zijn geliefde moeten begraven omdat deze geen donor waren. Toen ik besloot om te doneren, ruim 10 jaar geleden. Was het net als nu....ongeacht of je doneert of niet....je hebt recht op een donor orgaan. Toch besloot ik om donateur te worden. Ik vind namelijk dat iedereen het recht heeft om te leven, het recht heeft om een levensreddende of levensverlengende behandeling te ondergaan. Iedereen vanaf 18 donor laten zijn tenzij er aangeven wordt dat dit gewenst is...daar ben ik het mee eens.
Nee, tenzij degene door gezondheidsredenen niet mag doneren. Nee, niet standaard donor. Het moet nog altijd vrije wil zijn. Zelf ben ik wel donor, mijn man nog niet hij vind het een moeilijk iets, stelt het uit. Ik vind dat als je wel wilt ontvangen moet je ook geven, en anders maar onder op de wachtlijst. Als er wat met onze kinderen gebeurt dan zou ik ook graag willen ontvangen en als ze komen te overlijden dan mogen hun organen ook gedoneerd worden. (hoop natuurlijk niet dat het gebeurt)
voor die mensen hier die roepen dat je dan ook niet mag ontvangen vind je dat dan ook gelden voor bloed ? en ben je zelf dan ook bloed donor ?