Hoi lieve meiden Ik zit met een groot probleem en probeer het zo simpel mogelijk uit te leggen en hoop dat jullie adviesen hebben. Ik en mijn vriend zijn 9 jaar samen , hij is marokaans van afkomst en is een niet prakiserende moslim ( hij drinkt , rookt , geen ramadan enz). Ik heb hem altijd vrij gelaten in zijn dingen en we hebben er nooit problemen over gehad. Ik was in nov gestopt met de pil en ja hoor meteen zwanger . Mijn ouders waren echt super blij maar zijn moeder flipte echt en hoopte dat ik een miskraam zou krijgen want het mocht niet volgens het geloof. Op het moment dat hij het aan zijn moeder vertelde was ik werken en een uur later kreeg ik een miskraam met 8 wk :x . We wilden ook graag trouwen zodat we een echt gezinnetje zouden zijn . Zijn moeder wist dit niet en na een paar dagen belde ze op dat we moesten komen om erover te hebben . Wij zijn hier echt kapot van . Ik had wel verwacht dat ze graag zouden willen dat we gaan trouwen maar dat is ook de bedoeling. Ik heb mijn vriend gestimuleerd om toch naar zijn ouders te gaan en te vertellen dat het mis is gegaan en dat hij ook moet blijven gaan want ze zijn toch zijn ouders. Hij is geweest en er nooit meer een woord over gesproken . Ik ben echt zo boos en teleurgesteld en heb altijd alles gedaan om hun te begrijpen ( in hun geloof en cultuur) en te respecteren ook al was ik het er niet mee eens. Mijn vriend heeft het er zo moeilijk mee en ik wil niets meer met hun te maken hebben en dat maakt het voor hem nog moeilijker. Ik weet ff niet meer wat verstandig is en ik zou het graag allemaal beter voor hem willen maken maar ik ben er nu ook in betrokken het was onze baby waar ze zo respectloos over spraken. Wat zouden jullie doen en misschien zijn er hier meiden die zelf moslim zijn die mij raad kunnen geven over hoe ik hier het beste mee om kan gaan zodat het ik het voor mijn vriend en mezelf makkelijker kan maken want we zijn nu weer aan het proberen en wil de volgende keer niet weer zo'n probleem hebben . Ik heb er wel voor gezorgd dat dit niet tussen ons in komt te staan en zeg ook niet veel slecht over zijn ouders. Alvast bedankt allemaal liefs caroline
Tsja als het volgens het geloof niet mag.. Der mag zoveel niet volgens het geloof.. Maar is dat de reden om te zeggen dat je een miskraam moet krijgen?!?!?!!?!?! EN dan gebeurd het ook nog is !!!!!!! Ik vind dat niet normaal. En dat is mijn mening erover! Heel veel sterkte met het verwerken van je verlies. en blijf zo VER mogelijk uit de buurt van die moeder!
dank je wel voor je snelle reactie ik heb ze ook sind de miskraam niet meer willen zien en het liefst wil ik ze nooit meer zien . Fijn dat je mijn keuze bevestigt dat dat de juiste is. iefs caroline
Ja sorry misschien reageerde ik een beetje te fel. Maar ik vind het echt werkelijk zo dat als iemand je DAT toewenst is diegene niet goed. Maakt niet uit WIE het is! Zelf zou je ook NIEMAND dit toewensen.. Blijf vooral achter je standpunt staan! Een kindje is een geschenk en dat horen mensen te accepteren doe ze dit niet dan accepteren ze jou dus ook niet Veel succes!
Tja wat zal ik er eens over zeggen. Ik ben als Nederlandse getrouwd met een Nigeriaanse moslim. Ik krijg er zelf verder niet veel van mee. Alleen 1 keer in het jaar (als hij zich goed voelt) dat hij mee doet met de ramadan. En ben nu 30 week zwanger van hem. Maar kan me niet indenken dat als we niet getrouwd waren en ik toch zwanger dat ze zo zouden reageren. Want zijn jongste broertje heeft al een paar jaar een zoontje en is nog nooit getrouwd geweest. Ik denk toch dat het niet altijd aan het geloof ligt maar ook mede aan de mensen zelf.
Okeej Ellen dan heb jij misschien geluk. Zijn moeder zegt dit duidelijk: zijn moeder flipte echt en hoopte dat ik een miskraam zou krijgen want het mocht niet volgens het geloof. Het mag volgens haar niet volgens het geloof.. Dus die geven ze zelf de schuld. Dan ga je er toch vanuit dat het daar aanligt als ze zelf met die argumenten komt
Jeetje, ik snap dat sowieso niet... Dat je je geloof gebruikt om iemand pijn toe te wensen. Ik ben zelf Filipijns en streng Rooms Katholiek opgevoed. Maar mijn ouders hebben't mij nooit kwalijk genomen dat wij zwanger zijn geworden voordat we getrouwd zijn. Ze hebben ons altijd gesteund. Heel veel sterkte Caroline!
hoi meid Ik vind het heel lief en knap van je vriend dat hij jou kant heeft gekozen en zijn ouders niet wil zien want je heb er een hoop moslims tussen lopen die hun ouders blijven respecteren en naar hun luisteren. Mijn schoonzus gaat met een tunesiese man en ze zijn niet getrouwd en ze hebben een zoontje zijn ouders respecteren dat wel en zijn heel lief voor ze dus ik begrijp niet waarom zijn ouders zo moeilijk doen. Als hij met een moslims meisje was gegaan en een kindje hadden zonder te trouwen wat zou zijn moeder dan zeggen??? mischien heeft ze jou niet gerespecteerd omdat je nederlands bent. Mijn advies zou zijn laat het contact ff rusten en laat je vriend maar ff boos zijn op zijn ouders dan weten zijn ouders dat hij dat echt meent en als jullie weer zwanger zijn vertel het ze dan pas na drie maanden want dan zit de baby meestal wel goed. Dan zien zijn ouders dat jullie dit echt willen en mischien word het dan allemaal beter. En als ze alsnog boos zijn ja dan moet je maar geen contact meer hebben want jullie gaan met elkaar door het leven en niet met zijn ouders jullie gezin is het alle belangrijkst! groetjes joella
hey caroline.. ik vind het echt heel erg voor je, wat er is gebeurd.! ik ben zelf half marokkaans, mijn moeder is NL en mijn vader Marokkaans. Zijn ouders hebben nooit moeilijk gedaan, mijn ouder zijn ook nooit getrouwd geweest. en ze kwamen hier vaak in NL, en ze waren altijd heel lief ! maar ik ken veel marokkaanse mensen, en ik zie zo al, dat die ouders en dan vooral die moeder hem liever met een marokkaanse had gezien( het zijn zeker berbers?) En voor marokkanen die uit de Bergen(berbers) komen uit marokko begrijpen niet hoe het werkt in Nederland( mijn vader wordt ook vaak boos op dat soort marokkanen, de meerderheid van de marokkanen in NL) . en zij wilt dat jullie gaan trouwen, zodat het kindje voor haar geen bastaard is, maar ik denk eigenlijk dat het haar daar niet eens om gaat, ze kan het gewoon niet hebben dat haar zoon met een Nederlandse is, ze schaamt zich voor haar familie enzo. Ik weet precies hoe ze zijn! ( ik kan die mensen niet uitstaan, natuurlijk ook niet allemaal) Ik denk dat het veilig is voor jou,, uit haar buurt te blijven... zolang jij zwanger probeerd te worden, en wanneer je zwanger bent (vooral in het begin), ook niet in haar buurt komt. Ik moet erbij zeggen, dat dit de meest logische reactie te verwachten is bij de Meeste marokkaanse ouders. Zij willen wel in NL wonen, maar absoluut niets met ze te maken hebben... Probeer je lekker bezig te houden met wat jou gelukkig maakt, en ga lekker met je vriend zijn, en ik kan je zeggen dat hij een ECHTE schat is, want de meeste marokkanen zullen toch voor hun ouders gaan, en hij niet en laat die ouders lekker, vaak valt er toch niet met ze te praten.. !! gr. sarah
Ik ben dus ook getrouwd met een Marokkaanse man (geen berber). Zijn broertje is ook getrouwd met een Nederlandse vrouw. Zijn moeder (zijn vader is overleden) heeft er ook echt geen problemen mee dat wij Nederlands zijn. Wel heeft ze ons gevraagd op het punt toen het echt serieus werd om te trouwen, niet eens perse voor de Nederlandse wet, maar wel voor de islamitische wet (komt dus ook niets van op papier ofzo, is gewoon voor de Imam) Dit omdat zij pas op bedevaart is geweest en ze zich er anders niet fijn bij kan voelen. (Als moslims op bedevaart zijn geweest dan leven ze echt volgens alle regels, in elk geval mijn schoonmoeder). Ze heeft ons nooit gevraagd om moslim te worden, ik ben dit 3 maanden geleden wel geworden, maar voor mezelf en niet voor mijn schoonfamilie. Ik weet zeker dat zij het ook verschrikkelijk had gevonden als ik zwanger was geworden voordat we getrouwd zouden zijn, omdat volgens het geloof het kindje dan 'haram' is. (seks is alleen toegestaan tussen getrouwde mensen, enz.). De cultuur zit nu eenmaal heel anders in elkaar, maar iemand een miskraam toewensen doe je natuurlijk nooit!!!! Heel veel sterkte!
Sjee , wat een verhaal zeg Je wenst iemand toch geen miskraam toe vanwege geloof Sorry , maar vind dat echt schandalig . Het spijt me , kan je hier niet mee helpen . Mijn hele familie is Nederlands , dus weet niet hoe en wat . Maar wens je wel heel veel sterkte toe . Het is heel normaal om nu heel boos te zijn op je schoonmoeder . Maar laat het niet te lang morren Op een dag kan het zijn dat je vriend het jou kwalijk gaat nemen dat het contact met zijn familie is verbroken . Tja , het blijven toch zijn ouders he . Ik heb het zelf niet makkelijk gehad in het begin met mijn schoonouders . Mijn schoonouders zijn ook gelovig , maar die zijn katholiek . Zij hadden liever gezien dat mijn man met een gelovig meisje was thuisgekomen ( ben ik dus niet ) . Ik heb ook altijd gezegd dat mijn ventje wel naar zijn ouders moest gaan , maar ben er zelf een tijd niet geweest . Op een gegeven moment hebben wij ( zowel mijn schoonouders als mijn man en ik ) moeite gedaan om toch weer normaal met elkaar te kunnen omgaan . Ook omdat wij wisten dat we kinderen wilde en die hebben toch recht op hun grootouders ( is mijn mening dan he ) . Sinds de geboorte van onze oudste dochter is het contact alleen maar beter geworden . Op dit moment zou ik me geen betere schoonouders kunnen wensen zelfs Ik hoop voor jou en je mannetje dat jullie hier ooit uitkomen en dat het contact weer verbeterd . Is toch veel leuker dan dit Heel veel sterkte en hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt . Groetjes Joyce
Ik zeg ook tegen mijn vriend dat hij na zijn ouders moet gaan en hij gaat ook wel maar veel minder. Hij is idd berbers en zijn ouders hebben altijd veel op ons geleund zo zijn ze bv vorig jaar op bedevaart geweest. Ze hebben het niet zo goed en zijn vader is een alleenverdiener dus heb ik voorgesteld dat heel de familie wat geld bij elkaar moest leggen zodat ze naar mekka konden gaan . Het kwam er op neer dat wij zo ong heel de reis hebben betaald. Ik gunde ze dat echt en wist hoe belangrijk het voor hun is maar achteraf denk volgens het geloof zijn evt kinderen dus idd bastaart maar ze mochten wel geld aannemen voor de reis van mij . Het is allemaal zo dubbel Ik blijf ook echt uit de buurt van vooral zijn moeder en ja ze doet er mij verdriet mee maar voor mijn vriend vind ik dit verschrikkelijk en dat doet het meeste pijn. We wilden ook graag trouwen en hoe moeten we dat nu doen . Zijn moeder op zo'n dag , ik moet er niet aan denken maar ik begrijp dat mijn vriend zijn ouder er graag bij heeft . Als het zo blijkt dat we weer zwanger zijn (3 overtijd oh ik hoop het zo) hoe moet dat dan in de toekomst want ik zal het nooit toelaten dat die kleine een minuut zonder ons bij hun is en dat soort dingen allemaal . Ben zo teleurgesteld ze heeft het echt allemaal verpest. Bedankt voor jullie ervaringen , ik kan er bijna met niemand over praten dus dit doet me heel goed . Liefs caroline
ik vind het belangrijkste dat jullie elkaar blijven steunen, tenslotte moeten jullie samen leven en niet met zijn moeder. Oke, het blijft zijn moeder, maar er zijn grenzen...
Ik ben ook getrouwd met een moslim, van Turkse afkomst. Ik denk dat veel mensen hier in NL het moslim geloof niet echt goed kennen, en het veroordelen door de slechte aandacht die er vaak aan wordt besteed in de media. Ik wil hiermee niks goed praten, maar een moslim(a) is zelden te vergelijken met de gemiddelde NL katholiek. Verder zijn vaak de mensen die van oorsprong uit Marokko/Turkije/Afrikaanse landen komen, en nu in NL wonen, veel fanatieker in het behouden van hun geloof en cultur, dan de moslims in eigen land. Mijn schoonfamilie woont niet hier, is nog nooit hier geweest, maar accepteert mij volledig, zonder me te willen veranderen. Ik ben wel getrouwd, maar niet voor het geloof, enkel voor de wet(ook voordat ik getrouwd was, logeerde ik bij hen, en sliepen mijn (aanstaande)man en ik samen in hun huis, iets wat bij veel NL moslims uit den boze is). Ik pas me tot op zekere hoogte aan, wanneer ik bij hen logeer, maar heb wel mijn grenzen, die ook gerespecteerd worden. Dat is een heel verschil, met veel verhalen die ik hoor van anderen van wie de islamitische schoonouders wel in NL wonen. Veel Nederlandse Moslims, leven jaren terug in de tijd, en willen maar vasthouden aan vroeger, aan die zekerheid. Dat praat niet goed, dat Carolines schoonmoeder zoiets lelijks heeft gezegd, want zoiets ,mag je niemand toewensen. Maar wie kent er nog de verhalen van wat hier vroeger gebeurde met ongehuwde zwangere meisjes?? Voor ons is dat verleden tijd, voor Nederlandse Moslims is dat realiteit. Zij wonen wel hier, maar leven in hun verleden. Ik zeg niet dat dat goed is, maar er is niet simpelweg een oplossing voor te verzinnen. Ze moeten zich eigenlijk aanpassen, ja, ook daar ben ik volledig mee eens. Maar hoe meer dat afgedwongen wordt, des te meer zij zich er tegen zullen verzetten. Velen van wie de kinderen een relatie hebben met een niet-moslim, balen daar erg van, en vinden dat hun kinderen verketteren. Daardoor houden ze zich misschien nog wel meer vast aan het geloof. In onze ogen is dit alles mischien achterhaald, want wij kennen dat strenggelovige vaak niet meer. Maar vroeger was de gemiddelde katholiek of protestant zeker net zo erg. Wat dat betreft zijn moslims gewoon niet met deze (onze?) tijd mee gegaan.