Totaal geen idee. Altijd gedacht dat het niet nodig was maar onverwachts een tweeling wil ik niet nog een keer
Hahahaha ik moet zeggen dat ik ook wel even moest knipperen toen ik t las. Ik zei eerst heel hard nooit weer aan de ac te gaan en wel te zien wat er van kwam. Maar toen ik bevallen was en na twee weken weer een eisprong had wist ik niet hoe rap ik bij de dokter moest zijn. Ik wou echt niet "per ongeluk" zwanger raken Kan me goed indenken dat bij jullie de kous nu ook wel af is
Mijn man heeft zelf een sterilisatie voorgesteld nu ik zwanger ben van onze tweede. Hij vindt dat vanzelfsprekend dat hij zo ook iets bijdraagt. Dat mijn libido veel hoger is als ik de pil niet neem, zal er misschien ook wel voor iets tussen zitten .
Ik wil nadat onze kinderwens vervuld is geen pil meer slikken. Implanon werkt niet bij mij en bij het woord spiraal word ik al misselijk van de zenuwen.. Ik heb hem gezegd dat hij dan best eens iets mag doen maar als die het niet wilt ht ook prima is maar dat ik geen zooi meer ga gebruiken dus dan worden het condooms..
Ik ben tweemaal door 2 verschillende anticonceptiemethoden zwanger geraakt. Ikzelf ben te jong voor een sterilisatie en zowel man als ik willen echt geen risico meer nemen dus daarom heeft hij zelf aangegeven zich dan wel te laten steriliseren.
Als we uit elkaar gaan wil mijn man nog steeds niet meer kinderen. We zijn het er geheel over eens dat bij ons beiden de kinderwens klaar is. Dus toen heb ik aangegeven dat of hij, of ik me zou laten steriliseren. En hij vond het dan wel eerlijk als hij dan de stap zou zetten. Ik vind het heel fijn om na al die jaren aan hormonen mijn lijf weer terug te hebben en de spiraal verzakte. Dus voor ons was dit logisch. Ik snap trouwens niet zo goed dat zoveel vrouwen het logisch vinden dat hun partner nog graag meer kinderen wil als er om wat voor reden dan ook een nieuwe partner in het verhaal komt. Je praat toch pas over sterilisatie als je kinderwens voldaan is? Waarom zou een man dan met een nieuwe vrouw wel nog een kindje willen?
Daarom is sterilisatie hier geen optie. We hebben samen geen kinderwens meer maar los van elkaar, met een nieuwe partner, wellicht wel. Je kan niet in de toekomst kijken en hoe vaak hoor je niet dat in een nieuwe relatie er toch weer een kinderwens ontstaat.
Kijk, opleggen kan natuurlijk nooit. Als een man niet wil, dan gaat het niet gebeuren en dan neem ik aan dat je samen overeen komt welke vorm van anticonceptie voor beide acceptabel is. Maar ik baalde wel toen mijn man niet wilde. Ik mag geen combinatiepil vanwege ernstige bijwerkingen in het verleden, had veel bijwerkingen van mirena en minipil, heb een ongeplande zwangerschap (en miskraam, wat een aanslag fysiek en emotioneel...) bij een verzakte koperspiraal gehad. Heb mezelf laten informeren voor sterilisatie van mezelf en dat is toch een behoorlijke ingreep (vergeleken met sterilisatie van man), met in mijn geval verhoogd risico op complicaties, die niet volledig vergoed werd en minder betrouwbaar is dan sterilisatie van man. De getallen die gyn mij gaf waren betrouwbaarheid vergelijkbaar met een spiraal. Heb dus maar weer een koperspiraal, bij gebrek aan alternatief. En heb dus iedere maand zware menstruatie, die ik vooral super irritant vind als ik moet werken, want ik moet eigenlijk om 1-2 uur verschonen om doorlekken te voorkomen (en dus veel tijd kwijt aan toilet bezoek). En dan voelt het toch wel 'hij de lusten, ik de lasten' en denkt een stukje van mij dat hij ook wel eens iets kan bijdragen aan onze gemeenschappelijke verantwoordelijkheid... (inmiddels is hij wel bereid. Hij is 42 jaar, ik bijna 40 en met een zorgintensief kind en risico op herhaling achten we de kans dat hij ooit bij een eventueel andere relatie nog een kind zou willen erg klein...)
Mijn man zei dat hij zich na de geboorte van de 3e zou laten helpen, maar vorig jaar op vakantie gaf hij aan dat zich toch nog te jong vond en hij wilde de optie voor een 4e open houden. Als hij nog niet wil, gebeurt het niet. Ik wilde niet meer aan de pil, dus heb ik een spiraaltje laten plaatsen. We hebben besloten om voor een 4e te gaan als de jongste bijna 2 is (duurt dus nog even). Als het een geplande ks wordt (ik mag kiezen vanwege eerdere ks en ik ben bij de laatste uitgescheurd en dus gaan ze eerst kijken wat de schade down under is), dan ga ik met de gynaecoloog overleggen of ik meteen gesteriliseerd kan worden.
Ik heb me laten helpen Dus weet waar ik het over heb, Stel ik kon me in een ogenblik van man naar laten veranderen. (Was het maar zo een feest dan zou er al heel wat problemen verholpen zijn, ) en de vraag was wie zich liet helpen. En ik zou kunnen kiezen de operatie als man of vrouw te moeten ondergaan zou ik echt als vrouw het beter zien zitten als man. Die 2 sneetjes in mijn buik lijkt me naderhand minder pijnlijk als aan mijn genitale delen.
Mijn man heeft zich na de geboorte van onze vierde laten steriliseren. Ik was, ondanks stipt pilgebruik, zwanger geraakt, dus nog eens blind varen op de pil durfden we niet meer. Voor hem was het eigenlijk vanzelfsprekend. Ook al gaan wij uit elkaar of kom ik te overlijden, hij wil geen kinderen meer. Het was een ingreep die niks voorstelde. Gewoon bij de huisarts, onder plaatselijke verdoving. Hij heeft achteraf ook nergens last van gehad.
Als ik straks 35/36 ben vind ik mezelf te oud om aan nog een kind te beginnen. Dan zou ik het heel fijn vinden als hij zich laat helpen. Pil en condoom zijn niet 100% betrouwbaar en er kan iets mis gaan. Spiraal wil ik niet, wil niks in mijn lijf. Heb jarenlang de pil geslikt voordat we aan kinderen begonnen. Tussen de zwangerschappen door ook. Was meestal degene die condooms kocht op het moment dat we die gebruikten. Heb de ongemakken van zwangerschappen gehad en daar soms nog wel eens lichamelijk last van. 2 bevallingen gedaan waarvan 1 toch zwaar was en heb maanden moeten bijkomen. Ja dan mag hij nu ook wel eens wat laten doen toch? Zeker omdat het voor de vrouw een zwaardere ingreep is. En hij weet heel zeker nooit meer kinderen te willen. Ook niet met een ander.
Nou niet persé logisch maar eerder de optie open houden? Ik hoor het namelijk toch echt zo en nu dan dat er een herstel operatie wordt geprobeerd vanwege een nieuwe partner. Dus het komt denk ik gewoon ergens vandaan. Toen wij onze jongste kregen waren we 26 en 28. Mocht mij toen iets overkomen hoopte ik wel dat mijn partner nog gelukkig mocht worden met een nieuwe liefde. De kans dat die eventuele vrouw dan nog een kinderwens zou hebben rond die leeftijd is nog niets eens zo onlogisch gedacht. En ik kan me ook indenken dat hij daar wellicht op den duur toch anders over zou gaan denken ookal beweerde hij toen van niet. En een sterilisatie leek me dan wel erg definitief. Nu is dat anders maar toen vond ik hem echt nog te jong.
Ik vind dat hele afwegen idee vreemd... Ik lees hier woorden als ‘bijdrage’ en ‘zijn beurt’, ik heb eerlijk gezegd nog nooit zo nagedacht over het concept kinderen krijgen. Hij kan er toch ook,niks aan dien dat ik een vrouw ben en dus zwanger ben en moet bevallen? Ik denk dat ie soms zelfs jaloers is dat ik onze kindjes 9 maanden bij me mag dragen . En anticonceptie is gewoon iets wat we samen bespreken, niet iets waarvoor de ene een aantal jaren een bijdrage heeft geleverd, dus de ander de jaren erna. Er zijn nu eenmaal meer opties voor vrouwen, ook daar kan hij verder niets aan doen. Ik weet nog niet wat we gaan doen qua anticonceptie na de bevalling, maar ik weet wel dat het gewoon een gezamenlijke beslissing wordt waarin ieder vooral zeggenschap heeft over z’n eigen lijf...
Hier hebben we afgesproken na de geboorte van de tweede dat man zich in de toekomst laat steriliseren. Ik heb 3 zwangerschappen, 2 bevallingen, keizersnede en 3x een spiraal gehad en ben klaar met die polonaise aan mijn lijf. Opties die dan overblijven: sterilisatie van hem, condooms of geheelonthouding. De laatste 2 ziet hij niet zitten
We hebben het hier toevallig van het weekend over gehad. Mijn man heeft er geen problemen mee om een knip te zetten maar heeft ook aangegeven de optie van een evt 3e open te willen laten. Kans op spontaan is minimaal en zoals we er nu in staan willen we niet heel de mmm weer door, iui misschien nog wel icsi sowieso niet. Ik heb aangegeven dat ik een knip bij hem niet nodig vind, open sta voor een eventuele 3e en dat bij een bepaalde leeftijd of verergerende klachten ik laat me helpen. Mijn reden, waarom zou ik hem laten helpen terwijl ik klachten blijf houden als ik mij niet laat helpen. Zijn reactie daarop dan doen we dubbel safe dus beide, hij wil met niemand anders kinderen dan met mij, begrijpt mijn keuze om me te laten helpen vanaf een bepaalde leeftijd of bij verergerende klachten maar vind dat we daarin gelijkwaardig zijn, beide de fun beide het ongemak.
Mijn man vond het een logische stap na 5 zwangerschappen, 3 kinderen en een half jaar rommelen met ivf. Ik had genoeg hormonen en gedoe aan mijn lijf gehad gehad, zei hij. Sowieso ben ik stabieler zonder hormonen in mijn lijf en is een spiraaltje met mijn aanleg voor verklevingen geen goed idee. Hij wil zelf ook echt geen kinderen meer na zijn 40ste, ook echt niet met een andere vrouw
Mijn man wil het zelf. Hij wil hierna geen kids meer erbij en ik ook niet. Zelfs niet als het met een ander zou zijn.