Mijn man wilde het zelf, is 40+ en wil zeker geen kinderen meer. Na gedoe met pil, zwangerschappen, bevallingen w.v. 1 ks, spiraaltjes etc., heeft hij zelf besloten dat hij dit wilde. Ik heb ook voorgesteld dat ik mij zou laten steriliseren, maar voor een man is het vele malen makkelijker en goedkoper dan bij een vrouw, dus dat speelde ook mee.
Mijn man zou er geen problemen mee hebben. Wij zijn klaar met kinderen krijgen, zijn intens gelukkig met de kinderen die we hebben, het is goed zo. Alleen heeft bij een mannelijk familielid van mijn man het lichaam de sterilisatie ongedaan gemaakt, dus kregen ze nog een kind. Dat wil ik niet, dus ga ik zelf. Definitief, finito, klaar!
Hier is ook manlief aan de beurt als we geen kinderwens meer hebben. Ik ga er wel vanuit dat we bij elkaar blijven. Daarvoor start je toch samen een gezin? Ik heb 7 x op de ok gelegen, heel wat voor mn kiezen gehad, hormonen genoeg gehad. Hij is nu aan de beurt.. condooms vind hij niks en een spiraal gaat bij mij niet ivm afwijking baarmoeder. Blijft er maar een ding over. Maar wel alleen als we er samen achter staan. Ik ga geen hormonen slikken omdat hij misschien ooit bij een andere vrouw een kind wil...
Mijn man wilde zelf. Ben gestopt met de pil omdat ik er erg somber van werd de laatste tijd. En voel me stukken beter! Condooms vinden we geen oplossing voor een hele lange periode. We hebben het erg zwaar gehad met onze tweede die tot zijn 2e jaar veel gezondheidsklachten had en bijna niet sliep. Ik had zoveel slaaptekort dat ik er eens van ging hallucineren. Het was echt een enorme roofbouw op mijn lijf. Ben er erg van geschrokken en wil nooit meer in zon eng dieptepunt raken. Nog een keer een babytijd/dreumestijd zien we dus echt niet zitten. Maar mijn man is bang dat ik toch weer klapperende eierstokken krijg op den duur. Dus wilde hij zich wel laten helpen. Ik vind het prima en ben achteraf ook erg opgelucht, geen hormonen meer en niet meer dat vreselijke dilemma over nog wel of geen derde kindje. We genieten van ons gezinnetje en de angst om toch zwanger te raken is eindelijk weg.
Dit schijnt niet heel vaak voor te komen. Maar het heeft geen zin om het nog een keer te proberen werd mij verteld. Het lichaam heeft een soort van by-passes gemaakt. Daarom neem ik liever het zekere voor het onzekere
Tja.... zoiets dacht @Pipo30 ook. Zij heeft zich laten steriliseren, maar kwam er na een tijd achter toch weer 17 weken zwanger te zijn
Gyneacoloog stuurde erg aan op sterilisatie van man (ipv mezelf) omdat betrouwbaarder (en goedkoper, en minder gecompliceerd) is dan sterilisatie van vrouw... Met sterilisatie zou ik nog steeds kans van 1 op 1000 hebben, vergelijkbaar dus met een spiraal, voor mij een belangrijke reden om niet door te zetten en het gesprek nog een keer met mijn man aan te gaan...
Wij krijgen als alles goed mag gaan ons 5e kind. Nu had ik al wel zoiets dat na jaren rommelen met anticonceptie het fijn zou zijn als mijn partner zich zou laten helpen. Hij kwam er nu ook zelf mee dus dat scheelt een hoop. Na de bevalling gaat hij het doen. Beide zijn we er 100% over uit, dat welke situatie zich ook voor zou doen (zij het een nieuwe partner) we het absoluut bij onze 5 kanjers laten.
Ik ben sterk verminderd vruchtbaar en vind het zonde en onnodig als vriend voor sterilisatie gaat. We gebruiken condooms.
Ik snap het niet helemaal... voor de man zou het niet ok zijn want dan kan hij niet met een andere vrouw nog kinderen krijgen?? Voor de vrouw geldt dat toch ook? Ik zelf vind idd dat het zijn beurt is als de kinderwens erop zit. Maar ik zou mijn man uiteraard nooit dwingen. Ik zou ook afknappen op mijn man als hij zich tot zoiets zou laten dwingen. Gelukkig vond mijn ex het prima... en dat vind hij nog. Ook al zijn we uit elkaar. Hij heeft die beslissing gemaakt omdat hij geen kinderen meer wil. Ik ben nu zwanger van mijn nieuwe partner en ook hij laat zich hierna steriliseren. We zijn gelukkig samen, en hij vind de operatie voor hem zelf velen malen minder heftig als voor mij. Ik ben blij. Want mijn wens zal er misschien wel altijd blijven. Maar als hij gesteriliseerd is geeft me dat rust. Het kan niet meer, we zijn klaar.
Toen ik onverwacht zwanger was van de tweede, riep vriend direct dat hij zich na de eerste meteen had moeten laten steriliseren (hij wilde pertinent geen 2e). Ik had inmiddels al vanalles aan anticonceptie gebruikt. Pil, andere pil, prikpil, koperspiraal. Op hormonen reageert mijn lijf sinds de 1e zwangerschap erg slecht. Somber, emotioneel enz. Dus koperspiraal. En toen kwam kindje nr2 terwijl ik dacht dat die spiraal nog goed zat... En nadat we besloten hadden dat nr2 ook welkom was, hebben we ook meteen afgesproken dat hij zich na de bevalling zou laten steriliseren. Nu 2maanden verder en ik ben eerst maar weer met de pil begonnen, want vriend "moet eerst nog even die drempel over" om de stap te nemen om daadwerkelijk naar de dokter te gaan. Maar ik voel me na 4 weken pil alweer ellendig. Dus doei, weg met de pil. Gezien ons huidige non-existente sexleven kan dat ook gewoon. Die ene keer in het half jaar dat het er tóch van komt, pakt ie maar een condoom.
Ik vind dat iedereen het zelf moet weten en ik weet ook dat ik het persoonlijk nooit zou willen bij mezelf. Mijn man gaat dit zekersteweten ook never nooit doen. Voor hem is het denk ik wel een ego dingetje. Maargoed, dat begrijp ik ook. Nu heb ik ook van mezelf geen cyclus (pcos) dus de kans dat ik spontaan zwanger zou raken is nihil. Wij zijn nu bezig voor een tweede, maar weten wel zeker dat we het hierbij willen laten en dat we hierna klaar zijn. Hoe en wat we gaan doen tzt, dat weet ik nog niet.
Ik vind niet dat het de beurt van mijn man is als wij qua kinderen compleet zijn, maar mijn man vind dat zelf wel.
Heb alles nog eens terug gelezen.. blijf het toch lastig vinden. Wij zijn 31... als we nou 40 waren dan vond ik het wel weer anders.. dan zou ik me best willen laten helpen.. We dachten echt klaar te zijn na deze maar laatst begonnen we toch te twijfelen.. en dan is zo'n operatie toch best definitief.... Ik vind een spiraal bij nader in zien toch eng..... dus nu afgesproken voorlopig met condooms te vrijen en dan per jaar te bekijken hoe we er in staan.
Mijn man wilt het wel, en ik ook maar pas als hij de 35 is gepasseerd... we zijn nu 28 en bezig voor een 2e kindje. Ik zou het hem nooit opleggen, maar zou het wel heel fijn vinden als ik nooit geen hormonen meer in m'n lichaam hoef te stoppen.
Mijn man zegt zelf dat hij wilt. Hij zegt: jij heb al genoeg door de zwangerschappen, dus als we geen kindjes meer willen gaat hij onder het mes
De kans schijnt 3 op de 1000 te zijn bij mannen die gesteriliseerd zijn dat het toch weer aangroeid of dat er sprake is van dubbele zaadleiders (dus bij 3 van de 1000 gesteriliseerde mannen worden later toch weer levende zaadcellen aangetroffen). Hoe jonger de man is bij de ingreep, hoe groter de kans dat zijn lichaam het weer hersteld.