Ik heb een mooie kleine dame van 19 maanden. Een lief meisje (zit geen boosheid in) een vrolijk meisje Maar... Een heel baldadig meisje Soms denk ik dat ze jongensgenen heeft Maar eigenlijk weet ik het wel,ze lijkt ontzettend op mama en papa want die waren vroeger ook zo! Maar goed, spelen is dus moeilijk met mijn dochter , vind ik, Ik doe heel veel met haar maar bij alles is ze baldadig Buiten zijn,waar dan ook, dan rent ze weg, volgt totaal niet, luistert ook totaal niet. Gaat kompleet haar eigen gang wat leid tot frustratie op den duur (want het is best vermoeiend) en wij weer vertrekken naar binnen. Maar ook binnen, tekenen, spelletjes, blokken bouwen , wat je ook samen wil doen, ze is baldadig, gaat op alles tekenen behalve het boekje, gooit en schopt de blokken bewust om, schopt alles, gooit alles, sloopt alles wat maar stuk kan. Het enige wat zij echt leuk vind zijn hele wilde spelletjes, op mij klimmen,haar op haar kop hangen, enz... En dat doen we,maar lichamelijk hou ik dat niet (lang genoeg) vol Zwemmen vind ze geweldig en daar wordt een abbo op genomen. Binnenspeeltuin helpt ook haar ei kwijt dus ook een abbo op,maar tegenwoordig loopt zij daar ook veel weg omdat ze er op uit gekeken is. Nou is het natuurlijk de leeftijd en verlegt zij grenzen. Heel begrijpelijk Corrigeren doe ik wel,maar ik doe niet aan slaan of hoeken zetten want daar ben ik tegen en begrijpt ze toch niet Ik zoek meer de positieve kant op zoals afleiden, vertellen dat iets niet mag waarom niet enz Maar ik zoek wat tips om het makkelijker te maken, wat zou ik kunnen doen waardoor we wel leuk kunnen spelen,want misschien zie ik een goede oplossing wel over het hoofd (?) O ja en mijn moeder vragen is geen optie aangezien ik altijd een "boze mama" heb gehad En ik wel een leuke mama wil blijven Dus brand los!
jeetje, geen tips want geen ervaring, maar wat zal de winter dan lang duren, in de lente kun je nog lekker naar buiten en daar de energie kwijt raken. Sneeuw is ook wel leuk, maar daar zal ze iets te klein voor zijn om lang in te spelen. Kun je wel lekker mee gooien en dingen mee bouwen om vervolgens stuk te maken hahaha Ik was vroeger heel stil en rustig, en waren dus continu mensen om me heen die me probeerden "op te vrolijken" Ben dus benieuwd wat voor karaktertje mijn meisje heeft!
ja ik ga ook naar buiten , ook met sneeuw, maar hetzelfde probleem....ze loopt telkens weg, rukt zich los, lukt dat niet dan maar zitten/liggen op straat .... altijd de andere kant op willen enz... Haar lokken met iets leuk werkt niet, al geprobeerd
Lastig zeg! En ook ontzettend leuk, zo'n dreumes vol energie. Maar begrijp dat het vermoeiend is. Ik heb geen ervaring, maar misschien is het een idee haar wat meer uit te dagen? Iets verstoppen en het haar laten zoeken, telspelletjes, vormen passen, etc.. Ik zeg maar wat, misschien vindt ze het niks en heb je het allang geprobeerd. Ze klinkt inderdaad baldadig, maar ik denk ook wel voorlijk en dat ze wat meer uitdaging (psychisch) kan gebruiken. Misschien verveelt ze zich wel
Mijn zus was vroeger zo en daar had mijn moeder een tuigje voor en een loopfietsje. Daar kon ze enorm veel ei op kwijt. En het tuigje was omdat mijn moeder der echt kwijt raakte. Ik weet niet of het een goede oplossing is maar het is een oplossing
Misschien helpt het en je kan ook eens proberen wat ze doet als je naar iemand gaat met kindje van dezelfde leeftijd. Hier is dat nog de allerbeste manier om als de verveling toe slaat ze daar door heen te trekken.
ja ik probeer echt vanalles uit maar bijv een spel zoals vormen passen, ipv van passen gaat ze ermee rammen of gooien daarom weet ik het soms niet meer buiten vind ze idd fantastisch maar levert vaak frustratie op door gevaarlijke situatie's omdat ze zich los rukt en weg rent. Ik woon naast een park maar dat ligt vol hondenstront aan de andere kant van mijn huis is een drukke weg... Daarom ga ik als het kan en ik beschik over de auto ,vaak naar plekken waar het geen kwaad kan maar heel regelmatig heb ik de auto dus niet, en ook niet elke dag maar geld om benzine te verrijden aangezien mijn man dit elke dag naar zijn werk al doet Tuigje heb ik idd aan gedacht! dat zou denk ik wel een heleboel oplossen Maar is het niet "uit de tijd"? Het was toch echt iets meer van vroeger? En mensen kijken je zo raar aan, alsof je je kind als hond behandeld ofzo mimi: haar los laten is geen optie omdat het te vies en te gevaarlijk hier is haar thuis meer zelfstandig laten spelen doe ik al,maar ze wil juist met mij spelen en hangt eigenlijk continu aan mij soms zo erg dat ik geen kans krijg om te huishouden of iets anders ze is een kindje wat echt de hele tijd aandacht wil heb met CB overlegd en die zei: box terug en zet haar daar maar in ja das leuk voor 15 a 30 min maar dan los je nog niet de overige "problemen" op Ik zet problemen even tussen aanhalingstekens omdat het natuurlijk geen echte zware problemen zijn maar meer omdat ik het graag wat leuker en soepeler wil maken
Heel lastig en herkenbaar. Mn oudste (zoon) had het ook en om eerlijk te zijn heeft hij nog steeds trekken. Het is heel vermoeiend en ik heb zo vaak getwijfeld of ik het wel goed deed, of ik wel consequent genoeg was... Maar nu bij mn tweede ( dochter) merk ik dat het echt ook grotendeels karakter is. Zij is best anders. Luister meteen, ik wist niet wat me over kwam Mn zoon loopt nog steeds graag weg, los in ene supermarkt is geen optie, terwijl hij al bijna 4 is. Hij beloofd altijd dat hij zal luisteren maar steeds weer loopt hij weg. Of met fietsen maken we afspraken: niet zelf de weg oversteken en wachten tot mama naast je staat. Ik vind het heel lastig om dan op te treden als huij niet luistert. in de supermarkt laat ik hem mee helpen dingen uitkiezen, spullen op de band zetten, maar als hij dan geen zin meer heeft, tsja. Moet eerlijk zeggen dat mijn positiviteit ook niet tot het oneindige reikt. En zoals in het verkeer: hij MOET gewoon luisteren, klaar, anders wordt het levensgevaarlijk! Ik kan op dat moment ook geen "straf" geven behalve boos worden en een goed gesprek hebben over het belang van goed luisteren, er is geen strafhoek of iets wat ik hem kan ontnemen oid, maar de volgende keer doet ie het weer "ik wilde gewoon hard fietsen mama"... zucht...
Volgens mij ben je te lief Naar wat ik lees is het een pittige dame en die zal je duidelijk moet begrenzen. Loopt ze steeds weg, dan moet ze een handje. Ze zal geheid gaan gillen en zich laten vallen, maar dat is dan zo.... Ook met speelgoed waar je voorzichtig mee moet spelen, zou ik de afspraak maken, ga je er mee gooien of tegenaan schoppen dan ruimen we het op. Als je dat maar steeds blijft herhalen dan leert ze vanzelf dat ze zich aan de regeltjes moet houden. Misschien dat je dan dus een aantal weken meer moppert dan wat je normaal gewend wordt, maar het wordt er wel gezelliger van. Verder spelen wij hier geregeld met grote bananen dozen. Ze maken daar boten van, hutjes, maar ook glijbanen. Erg leuk om te zien en het is ook wat ruiger speler dan de gewone blokjes!
Hier precies hetzelfde gedrag. Maar 3x nee is toch écht dat ze op haar 'time-out'plekje gezet wordt. En of ze dat begrijpen!! En niet alleen thuis hoor... kom kom, ze zijn pas 1,5 ze hebben te luisteren!
Eens met Joyce! Ik denk ook dat ze af en toe best mag "razen" maar ze heeft Ook juist rustmomenten/begrenzing nodig... Daar lijkt ze Zelfs naar op zoek. Onze 18 maanden kleine wordt vooral heeeeeeel erg druk als ze moe is. Dan weet ik dat ik haar juist even moet temperen. Hier gaat ze dan bijv in de buggy, even in het winkelwagentje, op de slee etc. Dus ook juist de rustmomenten stimuleren. De avondfles is ook zon rustmoment. Ff bij mamma op schoot en mamma leest n verhaal voor. Of als ze overdag met n boekje aankomt laat ik haar dingen erin aanwijzen. Inderdaad heel veel uitdagen met woordjes en dingen herkennen en benoemen. Ff naar buiten kijken op de arm wordt ze ook altijd rustig van. En dan benoemen wat jullie zien... Hier "straffen" wij trouwens ook niet, maar we "pick our battles"... Dus als ze iets doet dat niet mag, is het duidelijk nee en eigenlijk luistert ze dan redelijk... Als ze nog niet luistert zeg ik t op bozere toon of pak ik haar vast en dan is ze altijd onder de indruk! Succes! Grtz.
Ik vind je laatste zin interessant, die over een leuke mama je dreumes verkent nu de wereld en heeft daarbij duidelijke grenzen nodig. Want grenzen opzoeken gaat komende 2/3 jaar nog niet over hoor En dan heb ik het niet over harde straffen, maar gewoon duidelijkheid. Je kunt haar leren dat ze alleen kan spelen, nadat jij even 5min bij hebt gezeten. zij is overigens nog te klein om te snappen hoe alle spellen horen te gaan. Laat haar op haar manier zelf spelen met blokken en vormenstoof, daarmee ontwikkelt ze haar fantasie en doorzettingsvermogen. als ze in een binnenspeeltuin wegloopt, uitleggen dat ze volgende keer bij mama aan tafel gaat zitten ' als straf', en dat ook consequent uitvoeren. En ten slotte ben jij een ouder, geen fulltime entertainer, ze doet nu alles omdat ze daarmee een leuk spelletje met mama krijgt ( zoals achteraan rennen) laat haar los met haar spel, dat is alleen maar goed voor haar ontwikkeling en zelfvertrouwen. en zij mag best boos worden, dat is een normale emotie. Als je haar laat zien dat ze met een driftbui haar zin niet krijgt, heb je goede kans om de peuterpubertijd straks redelijk door te komen
maar hoe los ik dit verder op dan? want lopen gaat ze dan echt niet doen, en madam weegt met haar 19 maanden al 13 kilo en mijn rug is daar allerminst blij mee het enige wat nu nog helpt is haar aan haar jas of muts te pakken en dan de juiste richting uit te sturen, en dat gaat gepaard met heel veel protest tja dan is het buiten spelen alweer snel ten einde.... En dat vind ik zo jammer, want we kunnen anders zoveel leuke dingen doen En dan zie ik andere ouders met kindjes van dezelfde leeftijd en die kindjes staan braaf bij mams of lopen achter hun ouders aan en dan denk ik: wat doe ik nou toch verkeerd
ja het is niet zo dat als ze blokken krijgt om te spelen dat ze ook perse moet bouwen maar haar "probleem" is denk ik toch wel het slopen en gooien boekjes worden gescheurd als ze de kans krijgt nou ja zo gaat het met alles een beetje Gisteren buiten gespeeld en meer haar eigen wereld laten ontdekken en ja hoor dat was natuurlijk de grote sloot! uiteraard voorkomen dat ze die kant op ging maar dan heb ik een hoop geschreeuw en gekrijs en als ik haar weer neerzet dan gaat ze gewoon net zo hard weer op haar doel af.... na een tijd lang vanalles geprobeerd te hebben , zijn we maar weer naar binnen gegaan.... hahaa leuk hoor zo een dreumes maar niet makkelijk (vind ik)
Ik zou der echt in de buggy zetten als ze buiten niet luisterd. Dan maar niet rondrennen en ontdekken Zou persoonlijk iets 'strenger' zijn als je dan op leuke momenten extra lief bent wordt je echt geen boze mama
ik herken het wel, die leeftijd vond mijn zoontje het ook lastig zich te vermaken, omdat ze net te oud zijn voor bepaalde dingen en net weer te jong voor bepaald speelgoed en begrijpen nog niet alles...mijn zoontje praatte ook hee; laat eigenlijk pas met 2 jaar echt ... Ik gign toen vaak naar buiten, hij begon toen op de ipad bepaalde spelletjes erg leuk te vinden, uitdagende spelletjes.. Verder moest de dag interessant genoeg zijn...vanaf 22 mnd ofzo gign het veel beter ook luisteren buiten enz...ik ben wel verder wel streng...slaan duwen schoppen trekken? sanctie, dan pak ik het speelgoed af of stop de bezigheid...ze snappen het echt wel..heel consequent... Hier ook geen hoekliefhebber, maar is nog op 1 hand te tellen dat het moest, wnat hij begreep het ineens heeel goed allemaal... Juist met baldadigheid ben ik erg sstreng, het wordt hier in huis niet getolereerd
boekjes scheuren is hier ook favoriet, dus krijgt ze alleen boekje met harde bladzijdes en samen lezen we de andere boekjes. Ik zou met die sloot er voor kiezen om er samen naar toe te lopen en er samen naar te gaan kijken en dan duidelijk te zeggen dat het bah is en gevaarlijk. Loopt ze er daarna toch naartoe toe dan zou ik haar ophalen en een handje laten geven. Gaat ze er toch weer naar toe dan hup in de wagen. Mijn gevoel zegt dat je wel veel van haar verwacht. Ik hoef ook niet van mijn jongste te verwachten dat ze niet naar de weg toe loopt of dat ze naar de sloot toe gaat. Ze kennen die gevaren nog niet. Ook wat betreft spelen, hier is ook nog nog veel gooien en kapot maken. Ze zijn echt aan het ontdekken. Ik laat haar in veel gevallen, want dat is haar niveau. Als ik zie dat het gevaarlijk wordt of dat spullen van mij kapot gaan dan zeg ik dat ze het niet meer mag doen. Doet ze het toch dan pak ik het af. Ik geef geen straffen, maar begrens wel en voer ook consequenties uit. Bedenk wel dat je nu de basis legt voor de peuterpuberteit. Daar wordt het allemaal weer een stapje erger. Ben je nu duidelijk en consequent dan heb je daar straks alleen maar profijt van. Regels geven duidelijkheid en duidelijkheid staat voor veiligheid nmi!
Ik denk dat jij mij verkeerd inschat Ik verwacht namelijk niet veel van haar, ik wil het alleen wat plezieriger maken voor ons beide dus vandaar ik wat tips vraag ik laat haar ook ontdekken maar niet als het gevaarlijk is of spullen stuk gaan want ik heb nou eenmaal geen geldboom in de tuin (was het maar waar! ) Maar ik moet dus alles afpakken, begrijp je, want "normaal" spelen is vrij zeldzaam omdat het vaak slopen of gooien is en met slopen is het vaak dat ze erop wil gaan staan, dat is het grootste punt... Uiteraard leg ik haar uit dat dat niet mag en hoe ze er wel mee om kan gaan, maar dat wil ze niet en loopt ze weer weg om wat anders te zoeken.... ik snap ook heel goed dat het bij haar leeftijd hoort en ik ben er ook niet gestrest onder of zo, zie het niet als een groot probleem, maar als je het wat fijner en makkelijker kan maken is het altijd plezierig
Dat is is het hele punt, want 'normaal' spelen kunnen ze nu gewoon nog niet......Dus als je dat wel graag wilt dan heb je te hoge verwachtingen....