Jij was en blijft ons eerste wondertje! Wat waren we blij dat het eindelijk raak was. We waren intens blij. De hele familie natuurlijk, maar vooral je opa. Hij had ons beloofd dat hij ervoor zou gaan knokken om bij jouw geboorte te kunnen zijn ondanks dat hij al opgegeven is door de artsen. Maar bij 11 weken en 1 dag moest jij ons verlaten. Wij geloven erin dat jij je opa tegen zal komen. Tot die tijd ben jij ons engeltje. We missen je! Kus papa en mama
Lieve Neia, misschien heb ik je naam al eerder genoemd, maar ik leef met je mee. Samen hopen we in 2007 elkaar weer te zien in een nieuw forum. Sterkte en kop op, 2007 wordt ONS jaar Liefs Minka