Silsa, je moet om die tabletten vragen. Gewoon bellen dat je het geestelijk niet meer aan kan. Ik moest ook wachten nou de nete dacht ik. Beehappy, een hele dikke knuffel van mij. Jeetje wat een verhaal.
Silsa, wat ik weet mag je zelf beslissen of je af wil wachten of niet. Als je verloskundige zo moeilijk doet, kan je ook de huisarts bellen voor een verwijzing naar het ziekenhuis. Daar kan je dan idd vragen om pilletjes en anders een curettage. Beehappy als het goed is heb je nu je afspraak. Ik duim voor je. Angeliqa, ik heb begin dit jaar twee keer getempt en daaruit bleek dat ik een goede eisprong heb. De gyn zei toen dat ik het beste maar weer kon stoppen omdat je er anders alleen maar meer druk op legt. Nu na de miskraam temp ik deze dagen wel om te kijken of alles weer goed geregeld is, maar verder niet.
Probeerde de vk te pakken te krijgen maar lukte niet. Net eindelijk gelukt. Belt me zo terug. Hoop dat ik eindelijk wat uitleg krijg. Ik heb inmiddels wel beetje door wat ze doen met curettage. Maar die pilletjes... Wek je het daarmee op en kan dat gewoon thuis?
Ja, je moet ze zelf vaginaal inbrengen, ik heb 12 uur last gehad van krampjes en toen kwam er een heftige kramp en het was eruit. Ik heb al 3 operatie gehad en daarom wilde ik geen curretage
Silsa, ik kan me voorstellen dat het heel erg moeilijk is gewoon af te wachten, ik hoop dat de vk je snel wil helpen! all, gelukkig is het achter de rug. De injectie MTX is me gelukkig meegevallen, nu maar hopen dat mijn lichaam ons 7e sterretje nu los zal laten. Lichamelijk gaat het wel, maar geestelijk weet ik het ff niet meer.
Beehappy, dikke knuffel van mij en ik hoop dat je geestelijk er weer boven op komt. Krijg je hulp? Ik heb wel hulp via het zkh en het bevalt me heel goed
Angelica, ik was begin dit jaar, toen we echt besloten hadden de handdoek in de ring te gooien gestart met een behandeling bij de psycholoog om alles van de afgelopen 4 jaar en onze onvervulde wens een plekje te kunnen geven. Ik was net begonnen aan een klim uit een heel diep dal, maar ben nu weer heel diep gevallen. Gelukkig mag ik 29-6 weer mijn hartje gaan luchten, ik merk dat ik na deze slopende weken overloop van emotisch.
ja, dit doet echt heel veel met je. Wat ik ook lastig vind is dat sommige mensen (die dit niet mee hebben gemaakt) zo makkelijk erover doen. Ik krijg ook begeiling zodra we weten dat we zwanger zijn. Ik kan niet genieten
Dit herken ik maar al te goed, mensen denken/vinden dat je zomaar over dit verlies kunt heen stappen. Hoe dom kun je zijn??? Ik kan me voorstellen dat je niet meer van een volgende zwangerschap kunt genieten, de angst overheerst de vreegde. Goed dat je dan begeleiding krijgt!
@ beehappy, Fijn dat de injectie mee viel en dat je dat nu achter de rug hebt. Dat het psychisch niet zo lekker gaat is meer dan logisch. 't is allemaal ook niet niks wat je hebt meegemaakt. Fijn dat je in ieder geval een afspraak hebt staan. Zijn er mogelijkheden de afspraak naar voren te schuiven? Verder kan je hier lekker spuien hoor! Kan me niet volledig in je verplaatsten omdat ik dit zelf niet allemaal heb meegemaakt, maar zal m'n uiterste best doen. Weet wel hoe fijn het is om het er uberhaupt over te kunnen hebben en heb daarnaast erg goede ervaringen met een psych. @ Angelica, goed om je ervaring over die pillen te lezen! Ik denk dat ik daarvoor ga. Je krijgt begeleiding als je weer zwanger bent, maar nu niet? Net belde een vriendin van me, ze wist van niks maar ik barstte meteen in huilen uit op de vraag hoe het met me ging. Ze is even langs geweest. Heel fijn om even m'n hart te luchten en een knuffel te krijgen, daarna gelukkig ook nog even over leuke dingen gesproken. Vind ook erg prettig dat ze weet wat er speelt, had alleen gehoopt goed nieuws te brengen ipv dit. Toen m'n vriendin er was belde de vk eindelijk. Ze gaat een afspraak voor me maken met de gyn en proberen of ik morgen terecht kan. De gyn gaat dan de mogelijkheden met me bespreken. Gelukkig heeft ze nu ook al meer uitleg gegeven. Ik voel me stukken beter dan net.
Silsa, kan me voorstellen dat het fijn was even je hart te luchten bij je vriendin. En ook dat de vk je terug heeft gebeld, ik hoop dat je snel terecht kunt bij de gyn! We zullen elkaar hier steunen en het delen van je ervaringen met lotgenoten, helpt echt! Wat betreft mijn afspraak bij de psycholoog, deze kan helaas niet eerder gepland worden, zit helemaal vol.
Silsa, ja nu ook weer, maar na een aantal gesprekken ben je wel klaar. Zodra ik zwanger ben ga ik weer naar haar toe. Hier kun je meer ervaringen en info vinden Google Ik heb ook wel heel veel steun thuis, maar hier begrijpen (helaas) mensen je gevoel
Hoi meiden, Praten lucht op... Maar mensen die je gevoel begrijpen zijn inderdaad heel erg waardevol. Beehappy, balen dat je niet eerder terecht kan. Heb het systeem hier nooit begrepen. Juist in de psychische zorg moet ruimte zijn mensen snel op te vangen. Bedankt voor de link Angelica. Ik heb de knoop doorgehakt. Morgen middag heb ik het gesprek bij de gyn, dat heeft de vk toch goed geregeld! Wil graag de mk opwekken mbv cytotec. Heb daar een heel goed gevoel bij en wil dit graag vrijdag avond starten als mijn mannetje thuis is. Hebben dan het hele weekend samen. Vind het erg prettig als hij erbij is. Word wel hoe langer hoe rustiger. Grootste onzekerheid verdwijnt door het luisteren naar anderen en het ontdekken van de mogelijkheden. Voelde me zo door m'n lichaam in de steek gelaten. En dan het gevoel dat ik er niets over te zeggen had, doordat ik moest wachten op de vk, zonder enig idee wat me te wachten stond, maakte me gek. Ben blij dat ik gebeld heb dat ik niet meer kon wachten. Ben jullie ook heel erg dankbaar voor het delen van jullie ervaringen. Net m'n moeder gesproken, en die snapt het volledig, (ook ervaringsdeskundig). Jammer dat ze in het buitenland woont. Ze wilde zo voor me terug komen naar NL. Heel lief, maar dat is niet nodig. Als ze in de buurt was geweest had ik haar zeker graag gezien. Knuffel! Sil
Jeetje meiden, wat is er veel geschreven zeg! Ik heb alles gelezen. Ik ben doodmoe! Vanaf maandag werk ik weer fulltime, stap voor stap kan ik mij ook weer op het werk concentreren. Gister hebben we een van onze vriendinnen ingelicht. Dat lucht ook wel op. Nu nog 1 vriendenstel te gaan en dinsdag die echo. Ik ben zo nieuwsgierig wat nu de toekomst zal bieden, of we het echt kunnen afsluiten. Fijn dat jullie hier allemaal je verhaal kunnen doen en steun vinden. We maken min of meer hetzelfde mee. Ik heb wel het idee dat mijn lichaam heeft gedaan wat het moet doen, maar dat weet ik dinsdag dus pas zeker. Op het werk kwam vandaag weer een collega naar me toe om te vragen hoe het ging. Eigenlijk heeft iedereen die ik spreek op het werk al eens een miskraam meegemaakt en is er zoveel begrip. Ik kan altijd bij ze terecht. Echter, ben ik in rouw, het leven gaat door. Ons engeltje zit op mijn schouder, ik voel het. Morgen hebben we een huwelijksfeest waar ik tegenop zie. Iedereen vrolijk en blij, ik met mijn verdriet, ik had zwanger moeten zijn, die gedachte maakt mij even boos! Helemaal nu iemand dichtbij net een positieve zwangerschapstest in de handen had op de dag na mijn miskraam. Gelukkig weten mijn ouders, broer en zus het. Vrolijk doen kost energie, al merkte ik vandaag dat ik weer lachte. Ik voelde me daarna een soort van 'schuldig', kan ik weer blij zijn? Zo vroeg na de miskraam al (vorige week dinsdag)? Vandaag hadden we 8 weken zwanger geweest als alles goed was en we geen engeltje hadden gekregen. Hoe zijn jullie verder emotioneel? Kunnen jullie nog lachen, alles even vergeten? Ik laat verdere persoonlijke reacties even achterwege, maar heb nu weer rust gevonden om te slapen nadat ik dit heb gepost. Tot later meiden!
Hoi Nemo, Fijn dat je zoveel begrip krijgt op je werk. Ook goed dat je vrienden inlicht. Heb het nu ook gedaan en vind het erg prettig. Belde net ook weer even om te horen of ik al een afspraak had voor morgen en of ze met me mee moest gaan. Mannetje is gewoon aan het werk morgen. Heel lief dat ze dat wilt. (ga toch alleen) Oei een bruiloft, lastig. Hopelijk zorgt het voor wat afleiding en krijg je er toch wat energie van. Wel erg lastig dat er dan een blije net zwangere komt, zal je altijd zien. Als het echt niet gaat trek je je terug. Je directe familie zal je dan toch wel steunen. Ik kan nog wel lachen ja. Niet op elk moment hoor. Vandaag halve dag bijna alleen maar gejankt. Als ik iemand spreek (en er wordt momenteel wat afgebeld hier) vraag ik altijd hoe het met hun gaat en wat ze gedaan hebben/aan het doen zijn. Gesprek wordt dan vanzelf luchtiger. Merk dat ik daar ook behoefte aan heb. Wil en kan het niet weg stoppen, maar hoe vervelend het ook is, 't is niet het einde van de wereld... Gelukkig zijn er momenten waarop ik dat toch besef. Hoop voor jou dat het zonnetje ook weer af en toe doorkomt om daarna weer volop te gaan stralen. Fijn dat je engeltje bij je is. Welterusten!! Knuffel
Hallo dames, ook ik mag me hier melden. Bedankt voor de uitnodiging. Vorige week op de 2e echo bleek het mis te zijn. Heb van het weekend veel gelezen en nagedacht en besloten dat ik niet wacht tot mijn lichaam het op gaat lossen. Ik heb dinsdag de vk gebeld en woensdag had ik al een afspraak in het ziekenhuis. Daar hebben ze nog een keer voor de zekerheid een echo gemaakt met dezelfde uitslag. Ik heb voor een curretage gekozen en die vindt morgenochtend plaats. Vandaag had ik een gesprek met de anesthesist... ben best zenuwachtig en bang maar goed.... het moet. silsa, heel veel sterkte dit weekend! xxx
Heej Karin, Heel erg veel sterkte meis! Kan me voorstellen dat je zenuwachtig en bang bent. Wat goed dat ze zo snel gehandeld hebben nadat je je keuze gemaakt hebt. Ik zal aan je denken morgen! Liefs, Sil
Beste Sil, lief van je! Ik ben blij dat ik zo snel terecht kan. Anders ga ik er nog langer tegenop zien en ik denk dat ik het dan pas langzaam een plekje kan geven. Xxx
Hoi Karin, Beseffen, rouwen, uit je lichaam loslaten, het is allemaal zo onwerkelijk. Hoop inderdaad voor je dat je dit na morgen rustig een plekje kan gaan geven. Nogmaals heel veel sterkte morgen! Hopelijk kan je een beetje slapen. Truste!