dat vind ik idd erg knap van hem, en heel mooi voor jou dat hij dat doet. en idd reageer jij dan heeft zij er plezier in.
De brief is af maar ik heb hem nog niet gegeven. Ik vind het zo moeilijk!!! Ik wil nog steeds tijdelijk geen contact en ik vind mijn brief ook goed maar wil haar niet kwetsen. Maar ja het is kwetsen of gekwetst blijven worden. Pfff!! Waarom kan het leven niet gewoon makkelijk zijn? Waarom kan ik niet voor mezelf opkomen?
meid omdat je weet dat je voor jezelf op gaat komen en dat daarop gereageerd wordt. verder ga je (voorlopig) afscheid nemen van iets uit je leven waar je aangewend bent. hoe vervelend het contact was je weet wel wat je aan haar hebt zo gezegd. tja en wanneer je hem ook geeft gekwetst wordt ze wel. het is ook niet zomaar iets wat je gaat doen, maar je weet wel waar je het voor doet. en hopelijk heeft ze respect voor je keuze en accepteert ze je brief.
Draagmoeder, heel veel succes en tegelijk sterkte. Zal moeilijk worden, maar daarna voelen als een bevrijding. Hier heb ik dan geen brief gestuurd, maar het in een gesprek gemeld via mijn pa, want zij wilde mij niet meer spreken na een ruzie over de telefoon. Ze heeft niet eens de moeite genomen te informeren hoe of wat. Dit is al een maand geleden en ze is en blijft koppig en dwars. Precies de reden dat ik ben gekapt. Ik voel mij steeds beter, hoewel het wel steekt hoor. Maar als je doorzet weet ik zeker dat je je steeds sterker voelt! Kom op voor jezelf. En wat dan nog als ze boos wordt. Het is belangrijker hoe jij je voelt. Je hebt deze beslissing vast niet over 1 nacht ijs genomen, dus dan zal het voor jou de juiste zijn. Sluit mij verder aan bij Robijntje.
Ook ik heb mijn moeder een week geleden nog gemaild. Gewoon een mail zodat ik mijn gevoelens beter kon uitleggen en wat mij dwars zat etc. Ik heb ook mijn moeder uitgelegd dat ik een moeder mis die mij steunt als ik ergens mee zit en dat ik niet het gevoel wil hebben dat ik alleen terecht bij haar kan voor alleen leuke dingen, maar ook om minder leuke dingen. En het valt mij tot nu toe vies tegen, ik heb nu nog steeds niets gehoord van haar, ze negeert mij compleet. Voor mij is het nog wel moeilijk om het los te laten.
soms is het ook "fijner" als iemand boos wordt of iig reageert. bij mij reageert die gene dus niet en dat al 6,5 jaar. begrijp me goed hij hoeft ook niet te reageren want hij bestaat niet meer voor mij maar toch je voelt je wel verschrikkelijk in de steek gelaten als iemand niet eens de moeite voor je wil doen en er energie in steekt om het weer goed te krijgen.
dat is het ook je mist toch iets in je leven en zo als mijn reactie hier boven je vind het toch fijn als iemand de moeite voor je doet.
Jammer dat je moeder koppig blijft doen. Zij wil dus duidelijk geen goede band met je. Dikke knuf! Heb je nog wel contact met je vader? En nee deze beslissing heb ik niet in een opwelling gedaan. Ben er bewust en onbewust al een tijd mee bezig.
Ook jammer dat jou moeder zo doet. Kan me niet voorstellen als mijn mijn zoon ooit met zoiets aankomt dat ik hem dan negeer. Zal gelijk naar hem toegaan om het uit te praten. Toch? Jij ook een knuffel.
Ik ken de hele situatie niet. Maar als iemand je keer op keer pijn doet is het geen verkeerde beslissing om afstand te nemen. Ik weet het uit ervaring. Je krijgt er een hoop rust voor terug om dingen voor jezelf duidelijk te krijgen. Als je zelf weer in 'evenwicht' bent kun je altijd weer een poging wagen om contact te leggen. Veel sterkte en moed toegewenst!
De oppas komt zo om even een uurtje bij zoon te blijven. Ik ga de brief in de bus gooien en het er even uitlopen. Die brief moet de deur uit want ik word gestresst en chagrijnig van het uitstellen.
Hier ook gebroken met mijn moeder. Al was het doel niet om te breken, ik wilde het gewoon wat minderen. Niet meer constant onverwacht binnen vallen, op verjaardagen van vroeg in de ochtend tot laat in de avond, passief, blijven rondhangen. Ik heb dit samen met een psycholoog besloten zo te doen en ook samen de invulling van het bericht gekozen. Zij heeft dit zelf opgevat als; dan mag ik helemaal niet meer komen. Ondanks pogingen haar duidelijk te maken dat dit niet zo bedoeld is heeft ze, sindsdien, geen tijd om haar kleinkinderen op te komen zoeken terwijl ik haar regelmatig heb aangegeven dat ze best welkom is.. Heel spijtig(voor haar!) Ik kom haar nog wel tegen bij familie en doe dan normaal tegen haar, anderzijds komt er weinig uit. Ik moet zeggen dat ik veel minder onrust voel sinds het contact met haar 'uit' is. Destijds was ik zwanger en ik moet zeggen dat deze zwangerschap hierna ook veel eenvoudiger verliep. Ik ben wel erg verdrietig geweest en vond het niet eenvoudig, slim dat je op andere wijze steun zoekt. Het is een getouwtrek van emoties op momenten.
Dank je. Die rust heb ik inderdaad nodig om mezelf weer te vinden en te genieten van deze zwangerschap en het hele traject waar ik mee bezig ben.
Jammer dat je moeder je niet wil begrijpen en liever in een slachtofferrol blijft zitten. Ik ben benieuwd hoe mijn moeder gaat reageren. Denk tegen mijn broers en zus wel als slachtoffer. Maar goed, ze heeft vele gezichten dus het kan alle kanten op
Brief zit bij haar in de bus. Ik heb aangegeven dat als ze wil reageren ze dat maar in een brief of maiil moet doen. Langzaam voel ik me rustiger worden. Het zal nog wel even wennen zijn.
goed gedaan, nu is het afwachten. maar super dat je jezelf rustiger voelt worden. wennen wordt het zeker. ik hoop voor je dat je positief reageert en ze je de ruimte geeft.
Ja, heb nog wel contact met mijn vader. Wij zijn echt 2 handen op 1 buik. Maar het raakt hem wel, want hij zit er een beetje tussenin en wordt ook gek van haar. Maar ze is ziek en je laat je zieke vrouw niet in de steek he, snap ik wel. Maar mijn gezondheid begon er onder te lijden, dus ik moest kiezen voor mezelf en mijn gezin. Was mezelf niet meer, en kon geen plezier meer vinden in veel dingen. Dat is niet de bedoeling natuurlijk. De rust is nu weer terug.