Ik heb heel lang geen band met mij moeder gehad,. ze woont ver weg. en heeft mij uit huis gezet toen ik 11 jaar was. zij reageerde heel rustig en was heel lief, en belt nu iedere dag om te vrgen hoe het met me gaat. als het hier thuis mis mocht gaan dan mag ik naar haar. Gek dat het zo heeft kunnen lopen. maar ze is nu heel lief voor me. me vader die heeft het ook goed opgenomen en is eigelijk een trotse opa al alleen me vaders vriendin die denkt alleen maar aan zich zelf en heeft me verrot gescholden en die pikt het dus echt niet. agh daar trek ik me niet zo veel meer van aan. ze is mijn moeder niet .. maar toch sommige woorden deden toch zeer,, ze zalooit wel weer bij trekken maarja..
ik heb van mijn vader (moeder is overleden toen ik 11 was) Totaal geen steun ik heb al 2 jaar ruzie met hem en woon nu ook 1.5 jaar samen... mijn vriend en ik hebben 2.5 jaar verkering en gaan op 16 augustus trouwen het is nog maar afwachten of hij wel komt... toen ik het vertelde dat ik zwanger was, was het van goh je bent zelf nog een kind en hou wil jij dat dan doen heel kinderachtig.. maar goed ik heb altijd gezegd dat ik jong moeder wou worden en dat word ik nu gelukkig ook! Mijn vriend en ik hadden er in 1e instantie niet voor gekosen en dat werd jammer genog een miskraam.. een 2ling was het! nu voor de 2e hebben we heel bewust wel voor gekozen.. Tja als je eenmaal zwanger was wil je het weer maar goed daar in tegen heb ik veel steun van mn zus en schoonouders... mijn schoonmoeder zie ik als mn moeder het klikte vanaf de 1e keer ben echt heel blij met die mensen we hebben van hun onze baby kamer gekregen en ze helpen ons met het finacieen.. sinds we weten dat ik zwanger ben zijn we begonnen met sparen we hebben nu 6.000 gespaart.. (de helft gaat nu weg omdat we gaan trouwen ) Maar dat vond ik wel heel netjes voor 3 maand dus kwa finacieen hoeven we ons niet zorgen te maken... Liefs, Geraldine